Een relatie op afstand is dat mogelijk?
Een relatie met een Thaise vrouw op een hemelsbrede afstand van ruim 9.000 kilometer is dat mogelijk? Ik denk van wel.
Toen ik jaren terug aan vrienden en kennissen vertelde dat ik een verhouding had met een dame uit Thailand was de reactie vaak: “Een afstandsrelatie? Dat gaat niet werken.”
Dit soort volkswijsheden berust meestal op vooringenomen stellingen, want als ik de wedervraag stel: “Heb jij er ervaring mee dan?”, word je vervolgens schaapachtig aangekeken en krijg je als reactie: “Eh, nee dat niet…”.
Of iets wel of niet werkt in een relatie hangt natuurlijk van veel factoren en omstandigheden af. En nog meer van de personen in kwestie. Wanneer ik een dergelijke relatie kan accepteren maar mijn vriendin niet, dan wordt het al lastig. Tot nu toe gaat het in ons geval aardig goed. Inmiddels hebben wij al zo’n 4,5 jaar een relatie op afstand.
Een belangrijke voorwaarde is natuurlijk dat je vanaf dag 1 duidelijk bent over wat je wel wilt en niet wilt. Voor mij is dat de keuze om niet in Thailand te gaan wonen. Dat weet zij. Ik heb haar meerdere keren uitgelegd waarom. Ik heb hier in Nederland mijn werk en mijn sociale leven, dat is mij veel waard. Misschien denk ik er anders over wanneer ik met pensioen ga maar dat duurt nog heel lang.
Een andere optie is dat zij bij mij in Nederland komt wonen. Dat zou zij wel willen, maar ik heb mijn bedenkingen. Ik vraag mij af of ik haar daar wel een plezier mee doe. Ze is hier nu twee keer drie maanden geweest, maar altijd in de zomer. Voordat ik een dergelijk besluit neem, wil ik eerst dat ze ook een winterperiode meemaakt. Het leven in Nederland is in de winter totaal anders dan in de zomer. In de zomer is Nederland prachtig, kun je naar buiten, fietsen, picknicken, etc. In de winter zit je voornamelijk binnen. Zij kan daar slecht tegen, voelt zich snel opgesloten. De buurt waar ik woon is ook nog eens erg rustig. Nogal anders dan zij gewend is. Ik ben dan ook bang dat ze diep ongelukkig wordt tijdens een depressieve winter in Nederland. Maar goed, dat zal moeten blijken. Misschien valt het mee.
Tot nu toe zien wij elkaar met tussenpozen van een maand of zeven. Omdat ik dan drie maanden in Thailand verblijf en zij aansluitend drie maanden in Nederland, zijn wij een half jaar bij elkaar. In de tussentijd Skypen we iedere dag. Ik heb haar mijn vorige iPhone gegeven, zodat wij elkaar ook kunnen zien als we bellen, wel zo leuk. Verder heeft ze genoeg afleiding want zij werkt in Thailand en verveelt zich geen moment, voor mij geldt hetzelfde hier.
Wanneer wij elkaar weer zien na vele maanden is het altijd weer bijzonder, het houdt de spanning er in.
Een glazen bol heb ik niet en een garantie geef ik ook niet, maar tot nu kan ik bevestigen dat een relatie op afstand wel degelijk mogelijk is.
Ik ben benieuwd of er onder de lezers Nederlanders of Belgen zijn die ook een relatie op afstand hebben? Zo ja, laat eens horen hoe dat gaat?
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en een liefhebber van goede muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Mijn motto:"Maak je niet te druk, dat doen anderen wel voor jou".
Lees hier de laatste artikelen
Gezondheid22 november 2024Waarom laaggradige ontstekingen je gezondheid ondermijnen
Gezondheid17 november 2024Waarom is vezelrijk voedsel zo belangrijk voor je gezondheid?
Gezondheid15 november 2024Is het ouderdom of Alzheimer?
Gezondheid10 november 2024Wat is de ORAC-score en waarom is het goed voor je gezondheid
beste Peter
Ik kan een relatie waarbij je elkaar 6 maanden wel en dan 6 maanden niet ziet met de beste wil van de wereld geen ‘relatie op afstand’ noemen. Als je – als Thai vrouw – getrouwd bent met een Nederlander die hier een paar winkels heeft in verschillende steden in Thailand (en daarvoor vaak, misschien wel gemiddeld 4 dagen per week van huis is), is dat ongeveer hetzelfde als jouw relatie.
Het hangt natuurlijk erg van de twee mensen af die met elkaar een relatie aangaan. Voor mijzelf geldt dat ik graag zoveel mogelijk bij degene wil zijn waarvan ik houd. Ik zou daarom erg veel moeite hebben met zo’n afstandsrelatie. Ik heb ervoor gekozen hier in Thailand te werken, onder andere omstandigheden en met een ander salaris maar ik ben elke dag zo blij dat ik thuis mijn lieve vrouw tref (en niet op skype).
Beetje onzin redenatie Chris 4 dagen van huis of een half jaar 9000 km verder,voel je het verschil.
Mee eens. Qua tijd is het hetzelfde maar niet qua regelmaat.
Ik ben zelf doorgaans ongeveer 3,5 week in Thailand en vervolgens 2,5 week het land uit voor werk. Je zou dus kunnen zeggen 7 maanden bij mijn vriendin en 5 maaanden werken. Maar als ik 7 maanden aan een stuk in Thailand zou zijn en dan 5 maanden weg dan werd het voor mij ook niks denk ik.
Het ligt er allemaal maar net aan hoe je zelf bent. De 1 kan het wel en de ander niet.
Je hebt fysieke afstand, die is bij jullie groot maar overbrugbaar, en die is veel minder belangrijk dan een geestelijke afstand en die laatste afstand is bij jullie blijkbaar heel gering en daar gaat het om. Een kleine fysieke afstand en een grote, psychische, emotionele en onoverbrugbare afstand, dat is pas echt akelig.
Mooi geschreven Tino, als de geest het wil en kan dan kom je een heel eind. Ook mijn partner en ik hebben 2 jaar op afstand een relatie gehad, waarbij ik slechts 2 maal een maand in Thailand ben geweest en zij 1 maal negentig dagen hier. Inmiddels is vriendin lief hier bij mij in Nederland. Dat maakt het allemaal toch wel een stuk makkelijker, fysiek samen zijn is gewoon weg prettiger. Maar op de lange afstand ging het ons ook goed af, dat is tegenwoordig met internet (webcam) toch een stuk makkelijker. Met slechts communicatie via de telefoon of alleen per postduif had het toch een heel stuk zwaarder geweest…
Veel succes Khun Peter, met jullie karakter kunnen jullie de hele wereld aan! Nodig haar inderdaad een keertje uit in het winter seizoen. 🙂
Voor mij heb je alleen een echte relatie met iemand als je daar ook daadwerkelijk elke nacht mee slaapt en mee wakker word, de rest is LAT.en kan je met meerdere personen tegelijk hebben.
Ik heb vijf jaar een relatie op afstand gehad voor we trouwden. Verhuizen naar een ander land met een andere cultuur en een andere taal is nu eenmaal niet niks. Na die vijf jaar (ach wat is nu eigenlijk vijf jaar op een mensenleven, als je elkaar regelmatig schrijft, belt en soms ziet) wisten we het allebei zeker en is ze naar Nedeland gekomen, na een Boeddhistische bruiloft in Thailand. Precies een jaar later zijn we in Nederland wettelijk getrouwd. We hebben er 18 jaar later nog steeds geen moment spijt van. Ook niet van die vijf jaar.
Een relatie op afstand is zeker mogelijk. Nederlandse zeevarenden waren toen in mijn tijd vijf maanden van huis, dan drie maanden betaald verlof. Echtgenote of vriendin mocht ook regelmatig meevaren. Werkte prima, geen echtscheiding, kinderen deden het goed op school. Het gaat om de personen en hoe ze daar mee omgaan.
Klopt. Maar die tijden zijn ook hard veranderd. De meeste Nederlandse vrouwen zitten niet meer te wachten op een man met zo’n beroep en zo’n leven.
Van mijn ex klasgenoten op de zeevaartschool (ca. 11 jaar geleden) weet ik er haast geen 1 die met een Nederlandse getrouwd is. Allemaal Thais, Russisch, Zuid-Afrikaans, Braziliaans, Canadees etc noem het allemaal maar op.
Of ze stoppen uiteindelijk en nemen een walbaan.
Opvallend is juist dat dit bij de oudere generatie die nog voer totaal anders was, die hadden overwegend Nederlandse vrouwen. Die hadden ook wel eens hun vrouw mee inderdaad, vaak tot ergernis van de overige bemanning. En hoe hoger in rang manlief was hoe irritanter de vrouwen meestal waren 😉
Tegenwoordig word er in de Nederlandse samenleving anders tegen huwelijken aangekeken, werk en inkomen of sociale status zijn minder belangrijk mede doordat Nederland een hele grote welvarende middenklasse heeft en daarom word er door de buitenwereld ook anders tegen lange afstands relaties aan gekeken.
Ben al 43 jaar zeeman,tegenwoordig is de verlofregeling beter geregeld,toen ik net naar zee ging waren de reizen 10 maanden “Zeesleepdienst” later werd het een op een af.Ben ooit 15 jaar getrouwd geweest en ben daar 12 jaar van weggeweest,en 2 keer met de Kerst thuis geweest.Er zijn nog steeds vele mensen die voor hun werk van hun geliefden gescheiden zijn.
Ondanks dat ik nu in Thailand woon,moet ik toch een paar keer per jaar voor 2 maanden naarhet buitenland voor mijn werk.
Indertijd, het was toen 1982, heb ik ’n relatie aangegaan met ’n Thaise. Een jaar is het ’n relatie geweest op afstand, toen bestond Skype helemaal nog niet en het was dan ook enkel per brief dat we contakt hielden. Het duurde immers nagenoeg ’n vol jaar eer de nodige documenten klaar geraakten en dan nog omdat ’n provincieraadslid en zijn neef die op het ministerie werkte in Brussel er hun schouders onder zetten. Mijn vriendin is toen tenslotte met ’n toeristenvisum, geldig voor 3 maanden, naar Belgie kunnen overkomen. Dat was tussen Kerstmis en Nieuwjaar 1983, in volle winter dus met sneeuw, ijzel, vriezen, regenen…. Alles d’er op en d’er aan dus. Voor haar was dat iets wat ze nooit voordien meegemaakt had en op het einde van die 3 maanden had ze de keuze tussen terugkeren naar Thailand of te trouwen met mij. Ze heeft voor het laatste gekozen en we zijn dan ook op de dag van de lente in 1984 getrouwd. Ze is altijd graag in geweest en woont daar nog altijd. Na 17 jaar huwelijk is het toch nog mis gegaan, maar om heel andere redenen dan het klimaat. Nu ben ik met haar nicht getrouwd in Thailand om de papiermolen in Belgie te ontlopen, het was toen2004. Hier is dat ’n fluitje van ’n cent, op ’n goed half uur waren we voor de wet getrouwd en na ons huwelijksreis zijn we naar Belgie gaan wonen. Daar heeft mijn tweede vrouw zich ook wondergoed aan onze leefwereld aangepast, bij zoverre dat ze liever in Belgie zou gebleven zijn i.p.v. naar Thailand te komen wonen. Het was toen october 2007 maar de financieele kant van de zaak noopte ons ertoe om hier in Thailand te komen wonen (veel te veel belastingen, te hoge verzekeringspremie’s e.d.). Toen al zagen we de crisisbui al hangen. Dus u moet geen schrik hebben om jouw vriendin naar Nederland te laten overkomen, Je mag er bijna zeker van zijn dat ze daar haar draai wel zal kunnen vinden en je huwelijk ’n succesverhaal zal worden. Maar waarom niet naar Thailand komen wonen eens je met pensioen bent??? Veel goedkoper wonen en ’n prachtige cultuur en natuur. Ik zou alvast niet meer willen ruilen met dat regenlandje van ons, hoor, waar de kosten de pan uitswingen.
Moderator: reacties zonder beginhoofdletters en punten aan het einde van een zin, worden niet geplaatst.
Voor iedereen die gereageerd heeft en zijn reactie niet geplaatst ziet. Lees onze huisregels nog eens door:
Wij modereren vrij streng. Niet op de (on)welvalligheid van meningen, maar op de aankleding ervan.Thailandblog wil zich onderscheiden van andere fora over Thailand. Dat dient volgens de redactie af te stralen op de kwaliteit van de reacties.
Wij hebben liever tien interessante en onderbouwde reacties, dan honderd oprispingen. Het reactiepaneel is geen uitlaatklep voor frustraties van lezers. Wij laten daarom alleen reacties door waarvan wij denken dat ze interessant zijn voor onze lezers. Ook voor lezers die nooit reageren.
Met deze verklaring behouden wij ons het recht voor te modereren op relevantie en kwaliteit. Een reactie die getuigt van kennis van de opsteller, bezieling met het onderwerp en waarin het verstand meer doorklinkt dan de emotie, zal altijd geplaatst te worden. Al het andere kan, zonder opgaaf van redenen, niet geaccepteerd worden.
Ik heb momenteel ook een relatie op afstand met mijn Thaise vriendin. Dat gaat al 7 jaar prima. Hoewel ik haar 2 keer per jaar bezoek in Thailand, zou ik haar wel continue bij me willen hebben. Omdat mijn baan momenteel op de tocht staat en er veel ontslagen dreigen, ben ik wel wat onzeker over mijn toekomst. Mocht ik ontslagen worden, dan wordt het waarschijnlijk moeilijk om weer snel een baan te vinden in mijn branche. (grafisch) Bovendien heb ik het dan ook financieel niet zo breed om twee keer per jaar heen en weer te vliegen. Ik zit er de laatste dagen sterk aan te denken om dan misschien voor een paar jaar naar Thailand te gaan en om daar samen met mijn vriendin iets op te zetten. We hebben al een paar ideetjes. Misschien bevalt het daar wel zo goed dat ik daar dan definitief blijf. En anders, als de crisis een beetje voorbij is, misschien samen met haar naar voor een tijdje Nederland terug te komen. Maar tot die tijd blijft het bij Skypen.
In mijn naaste omgeving zie ik ook relaties waarbij de man in zijn land leeft en werkt voor een aantal maanden en dan weer in Thailand is. Nou kan ik niet in het hart van iemand kijken, maar wat ik via mijn vriendin te weten kom, zijn er vrouwen die er goed mee omgaan en trouw op hun man wachten; echter ook vrouwen, die een of meerdere vervangers hebben, die de wachttijden helpen te overbruggen.
Ikzelf heb door mijn beroep als steward alleen maar relaties gekend waarbij ik telkens weer een dag of vier van huis was. Nu ik sinds een jaar gepensioneerd ben en hier in Thailand 24/7 met mijn vriendin leef, besef ik wat ik in mijn leven niet had. Ik denk dat mijn laatste huwelijk (deze maand zou het 24 jaar zijn – scheiding is in behandeling) juist door mijn vele afwezigheid kapot gegaan is. Maar goed, er spelen vele factoren een rol. Maar ik zou het niet nog eens willen.
En over het overwinteren in Nederland. Je moet het met haar proberen en niet ervan uitgaan van hoe jij denkt dat ze zich zou voelen. Er zijn genoeg Thaise vrouwen die ermee leren leven. Laat haar de beslissing nemen. Veel geluk.
Klopt wat betreft dat eerste. Weet er ook wel die dat doen, niet zozeer een Thai vervanger maar bijvoorbeeld een andere buitenlander. Dit is alleen niet altijd uit financieel gewin, maar bij relaties waarbij de man maar 3-4 weken naar Thailand kan per jaar heeft zo’n vrouw erg weinig zekerheid. Stel dat er zich een probleem voor doet en je bent niet meer in staat om te reizen, of je bent er op een dag zat van en je komt niet meer terug, dan heeft ze 2 of 3 als backup. Thaise vrouwen zijn daarin doorgaans erg praktisch. Heeft niks met bargirls of geld sturen te maken, ik weet meiden van de universiteit hier die dat zelfs doen. Ze gaan er een beetje van uit dat als ze richting de 30 gaan een andere man vinden moeilijk word, dus een x aantal jaar wachten in onzekerheid is voor hun een enorm risico.
Als je dus in die situatie zit, waarbij je maar 3-4 weken per jaar afreizen kan zorg dan wel dat je van elkaar weet dat je op de eerste plaats komt.
Beste Peter,
Ik wens u nog veel geluk met uw aanstaande, oh wat kan kan de liefde toch zo mooi zijn. Ik zelf kom uit België. Reeds een 15 tal jaren kwam ik voor 2 maanden naar het land van de glimlach. Heb in het verleden, tijdens mijn verblijven, proberen een relatie op te bouwen. Maar ik denk dat we toen geen goeie afspraken gemaakt. Maar bon, dit is verleden tijd. Ondertussen ben ik 62j. en met pensioen. Sinds juni 2013, heb ik besloten on defenitief (?) naar hier te komen. Ik zit in de Provincie Sisaket en heb een meisje leren kennen. In het begin verliep het nog wat stroef maar nu hebben we een eigen huisje. Tot hier toe klikt het goed. Zoals u zegt ik heb ook geen glazen bol. Maar mijn meisje zegt ook dat ik niet teveel naar toekomst toe moet denken. We gaan door dag per dag en tot hier toe zijn we beiden zeer gelukkig. Ik hoop, Peter, dat uw relatie blijft duren, ik ben er zeker van. Mensen nog 1 goeie raad : Maak eerst goede afspraken, dat telt al voor 80%.
Moderator: Uw reactie is off-topic.
Hoi,
Ik heb ook een relatie op afstand al 6 jaar, werkt tot nu toe prima ook zie ik haar ook elke dag op skype.
Nou is zij 3 maanden hier ze blijft tot half November, eerst wou ze in de winter maanden komen ik ben blij dat ik dat niet gedaan hebt want ze heeft het nou al koud. Hoe de toekomst wordt weet ik nog niet, wel weet ik dat ik voor mijn pensioen verkas naar Thailand en mijn geld niet op maak in Nederland.
gr René