Patrick in Thailand (deel 1)

Mooi, dat dit blog in het Nederlands is, zodat je met een gerust hart iets kunt vertellen met een redelijk hoog roddelgehalte over een Amerikaan en zijn Thaise liefde Jib.

De betrokken personen kennen dit blog niet en bovendien kunnen zij het niet lezen. Het verhaal heeft klassieke Thaise elementen en een hoop ingrediënten voor een soap-serie. Veel van het verhaal is “van horen zeggen” (roddel dus) en waar ik behoefte voel om compleet te zijn, heb ik af en toe toegevoegd hoe het in mijn beleving gebeurd kon zijn.

De hoofdpersonen:

1. Patrick, zoon van een steenrijke Amerikaan, die zijn geld verdiend heeft in de IT-wereld van Silicon Valley. Zelf heeft Patrick een meer dan goede baan in dezelfde industrie bij een bedrijf, dat fabrieken heeft in de USA, maar ook in Maleisië en Taiwan. Hij bezoekt deze fabrieken regelmatig als een soort directie-secretaris en op die manier is hij ooit in Thailand beland. Patrick is rond 30 jaar, stevig gebouwd met een rood, rond pokdalig gezicht. Niet echt geschikt voor fotomodel, maar hij is een aardige kerel, charmant in de omgang met vrouwen en dus ook vaak in de Walking Street-horeca van Pattaya te vinden. Een zeker pluspunt is, dat hij kan drinken als een vis (uitsluitend Heineken bier), maar ook zeer vrijgevig is als het om lady-drinks gaat.
2. Jib, een Thaise dame van ongeveer dezelfde leeftijd. Goede schoolopleiding gehad en volgens eigen zeggen na haar schooltijd nog een poosje op een advocatenkantoor gewerkt. Haar vader is een gepensioneerde politie-officier uit Khon Kaen, die van haar moeder gescheiden is, waarschijnlijk door haar gokverslaving. Moeder woont af en toe bij dochter in het huis. Jib kwam in Pattaya te werken en zag al rap, dat er meer te verdienen was dan op een advocatenkantoor en ging als bardame werken. Daar heeft zij – niet haar eerste “boy-friend”- Patrick leren kennen.
3. Ken, een Franse Algerijn of een Algerijnse Fransman (een pied-noir wordt zo iemand in Frankrijk genoemd), ook in dezelfde leeftijdsgroep. Ook Ken heeft Jib in een bar leren kennen, maar kan onmogelijk wedijveren met Patrick in financieel opzicht. Hij heeft geen cent, beweegt zich in de Arabische buurt en doet daar wat duistere zaakjes. Hij is al een keer met een rode stempel Thailand uitgezet, maar zag toch kans weer op te duiken, waarschijnlijk door een dubbel paspoort. Ken heeft echter een voor Jib niet te versmaden groot voordeel, hij is een betere minnaar dan Patrick.

Cash

Het verhaal begint zo’n 7 jaar geleden, toen wij de intrek in ons huis in deze straat namen en kennismaakte met Patrick en Jib, onze overburen. Een aardig stel, ogenschijnlijk gelukkig met elkaar. Patrick heeft het huis voor haar gekocht (cash), er staat een Explorer pick-up voor de deur, ook cash betaald door Patrick. Het huis is mooi ingericht, de inboedel, TV- en stereo-installatie, nieuwe keuken is ook allemaal cash betaald door ……juist, Patrick!

Dat we bij de eerste kennismaking nog een pilsje konden drinken met Patrick was toeval, want twee dagen later reisde hij terug naar de States. Zijn vakantie was afgelopen en er moet tenslotte wel gewerkt worden. Patrick weg, Ken komt! Ken is niet permanent aanwezig, maar verschijnt zo nu en dan naar behoefte en dat is dan niet om uitsluitend koffie te drinken. Jib leeft van een maandelijkse toelage van Patrick, waarvan Ken ook af en toe wat kruimeltjes meepikt. Jib is duidelijk de baas, zij bepaalt het ritme van Ken’s bezoekjes. Dan zie je Ken een poosje niet, want Jib heeft bezoek van een Japanse heer, een klant uit haar leven vóór Patrick. Uit die periode kunnen ook enkele Arabische vriendjes op haar gastvrijheid rekenen als zij in Pattaya zijn.

Na een maand of vier komt Patrick weer langs, hij heeft aan een werkbezoek in Maleisië een weekje Pattaya geknoopt. Alle sporen van vreemde bezoekers zijn uitgewist, maar Patrick leert wel Ken kennen. Hij wordt voorgesteld als een ver familielid, die af en toe door Jib wordt geholpen. Niets aan de hand dus, hoewel Patrick vanaf het begin niet veel sympathie voor deze “Arab” (zijn uitdrukking) kan opbrengen.

In verwachting

Niet lang na dit bezoek blijkt Jib in verwachting te zijn. Jib is er gelukkig mee haar eerste kind te krijgen, maar heeft wel een levensgroot probleem. Zij weet niet wie de vader is, Patrick of Ken. Na een maand of vier is haar buikje al wat uitgebold en als Patrick weer eens tussentijds langskomt, maakt hij daar een opmerking over. Zij ontkent in verwachting te zijn, ze heeft alleen de laatste tijd wat veel gegeten, maar verzekert Patrick, dat zij vele kilo’s afgevallen zal zijn als Patrick weer komt.

Het kind wordt geboren, het blijkt een mooi meisje met een hele lichte bruine tint te zijn en krijgt de naam Jasmine. Ken is duidelijk de vader, maar voor de zekerheid wordt nog een DNA-test uitgevoerd, die deze constatering bevestigd. Patrick blijft dit keer wat langer weg en als hij zijn komst weer aankondigt, vreesden wij, dat Jib heel wat uit te leggen zou hebben en dat er een flinke knauw aan de relatie met Patrick zou worden gegeven. Er gebeurt echter niets van dat al, Patrick’s vakantie verloopt prima en uiteraard stellen wij geen vragen.

Edelmoedig

Veel later zal Patrick mij vertellen, dat Jib niet de moeder is van Jasmine. De moeder is een goede kennis van de familie, die door haar Thaise man in de steek is gelaten en ergens in het binnenland woont. Jib heeft haar aangeboden voor het kind te zorgen. Patrick vond dat een edelmoedige daad van Jib en besluit om de maandelijkse toelage te verhogen, zodat Jib zonder problemen Jasmine kan voeden en verzorgen. Ik hoor hem aan, maar zeg niets, want ik wil uiteraard niet de aanstichter zijn van een relatieprobleem.

Intussen hebben Patrick en Jib allerlei papieren in orde gemaakt voor een visum naar de States. Jib gaat drie maanden naar Californië en gaat dan officieel trouwen met Patrick, die wel zo verstandig is om niet zijn hele hebben en houden in het huwelijk te stoppen. Jib komt als een gelukkige, getrouwde vrouw terug uit de States. Uiteraard heeft zij kennisgemaakt met haar schoonouders en andere familieleden van Patrick. Zij babbelt honderduit over dat fantastische land Amerika, maar is ook wel weer gelukkig terug te zijn in Thailand.

Tweede kind

Tja, wat gebeurt er zoal als je even in de zevende hemel vertoeft? Dat laat zich raden, maar hoe dan ook, na een maand of drie blijkt Jib (weer) in verwachting te zijn. Zij is er nu zeker van, dat Patrick de vader is en zij kan het het beste weten, nietwaar? Het wordt dan vanzelf haar tweede kind, maar voor Patrick wordt het haar eerste boreling en Patrick wordt voor de eerste keer vader. Patrick belooft aanwezig te zijn om de geboorte op film en foto vast te leggen en geeft Jib ruimschoots geld om een mooie kinderkamer in te richten. Het kind zal in hetzelfde ziekenhuis als Jasmine ter wereld worden gebracht en Jib neemt de juiste (financiële?) maatregelen in dat ziekenhuis, opdat dokter en personeel met geen woord over haar eerste bezoek, de geboorte van Jasmine, zullen reppen.

Het wordt een jongetje, genaamd Alexander, blank en duidelijk met de gelaatstrekken van Patrick. Iedereen gelukkig, een blije moeder en een trotse vader, die met de baby op zijn arm door de straat paradeert om iedereen, die het maar wil, de mooie baby te tonen. Ken, de Arab, is al een poosje uit beeld, ook als Patrick zijn werk weer oppakt, en ook de toevallige andere passanten uit Jib’s verleden laten zich niet zien. Het lijkt een perfect gezinnetje.

Huwelijk

Enkele maanden na de geboorte wordt er door Patrick en Jib nog een Thais huwelijksfeest georganiseerd. Thuis vindt dan de ceremonie met monniken plaats en later die dag is er een groots feest rondom het zwembad van een duur hotel in Pattaya. Veel familie en vrienden zijn uit Amerika overgekomen en het totale gezelschap, dus inclusief Thaise familie en vrienden, zijn er wel 200 mensen van de partij. Kosten noch moeite zijn gespaard om dit feest een succes te laten zij en dat is het dan ook.

Een sprookje zou je zeggen en Patrick en Jib gaan verdere toekomstplannen maken. Besloten is, dat Jib met Alexander naar Amerika gaat en Patrick stemt er in toe, dat Jasmine ook meekomt. Voor beide kinderen is een goede opvoeding en opleiding in Amerika beter dan om in Thailand te blijven, vindt vooral Patrick. De vader van Jasmine, Ken dus, wordt op de hoogte gesteld en hoewel hij geen direct commentaar levert, ziet hij het “verlies” van zijn dochter niet zo zitten.

Weekendje Phuket

Hij ziet Jasmine af en toe, doet zijn best een goede vader te zijn en maakt af en toe een uitstapje met haar. Wellicht om haar aan zijn vrienden in Pattaya’s Arabische buurt te tonen, maar op een keer neemt hij Jasmine mee voor een weekendje Phuket. Hij krijgt toestemming van Jib om de pick-up mee te nemen, gerieflijker dan met de trein, bus of vliegtuig. Op de afgesproken tijd komt Ken echter niet terug, moeder Jib uiteraard in alle staten. De politie wordt geïnformeerd, die echter vergeefs een zoekactie in Phuket start.

Jib constateert na enkele dagen, dat Jasmine gewoon ontvoerd (gekidnapt) is en zij vermoedt, dat Ken met Jasmine naar Frankrijk is gegaan. Ken is echter de officiële vader, dus of je dan van kidnapping kunt spreken, is maar de vraag. De moeder van Ken in Parijs wordt gebeld, die echter geen Engels spreekt. Op verzoek van Jib spreek ik Frans met haar en het vermoeden van kidnapping wordt zonder meer tegengesproken. Ken is een lieve jongen, die geen vlieg kwaad zal doen en van ontvoering kan geen sprake zijn. De pick-up wordt dan bij de grens van Maleisië gevonden en hoe het precies gebeurd is en hoe het mogelijk was is erg onduidelijk, maar waarschijnlijk ging het zo: Ken is met Jasmine (zonder paspoort) de grens overgegaan, naar Kuala Lumpur gereisd en vandaar met het vliegtuig naar Parijs. Een week of wat later wordt in ieder geval bevestigd, dat Jasmine in Parijs is.

Drie maanden later is Jasmine plotseling terug in Pattaya. Hoe dat mogelijk is, is ook erg onduidelijk. Jib beweert, dat zij een Thaise politieman naar Frankrijk heeft gestuurd om Jasmine “terug te ontvoeren”. Mogelijk is daar geweldsdreiging of betaling van wat losgeld aan de familie van Ken aan te pas gekomen. Ken zit trouwens op dat moment in een Franse gevangenis, want hij had nog enkele weken tegoed.

De pleuris

Goed, alles weer pais en vree, dus maar eens beginnen aan de voorbereiding van de verhuizing naar Californië. Daar hoort dan ook de aanvraag voor een Amerikaans paspoort voor Alexander bij, die inmiddels ongeveer 2 jaar is. Na verzending van allerlei noodzakelijke papieren gaan Patrick en Jib dan tezamen naar de Amerikaanse Ambassade om dat paspoort in ontvangst te nemen. De betreffende ambtenaar vraagt terloops aan Jib of het haar eerste kind is en als zij dat bevestigt, wordt haar om uitleg gevraagd van een Thais geboortecertificaat, waarop haar naam en die van Ken genoemd worden als moeder en vader van Jasmine. Zij heeft nog wel wat vage excuses als vervalsing en zo, maar moet dan toch toegeven, dat zij de moeder van Jasmine is. En daarmee breekt werkelijk “de pleuris” uit.

Het weer tijdens de terugreis naar Pattaya was goed, maar in de auto zal het bliksem en donder geweest zijn, wederzijdse verwijten en scheldpartijen. Patrick realiseert zich, dat hij beduveld is en in de dagen erna bedenkt hij, dat veel van wat Jib hem in het verleden verteld heeft ook allemaal gelogen is. Een ballon wordt doorgeprikt en alle geluk vervliegt in de lucht. Een sprookje is uit!

Patrick neemt maatregelen en eist een scheiding én de voogdij over Alexander. Met het eerste stemt Jib in als Patrick haar één miljoen dollar geeft, maar zij laat Alexander niet gaan. Patrick’s aanbod is, dat zij het huis, de auto, de inboedel mag houden, een maandelijkse toelage krijgt, maar alleen op voorwaarde, dat hij de voogdij over Alexander krijgt. Dat wordt afgewezen en een geweldige klus voor beider advocaten is geboren.

Scheiding

Na welhaast eindeloos gesteggel wordt de Amerikaanse scheiding dan uitgesproken, zonder dat Jib haar eisen ingewilligd krijgt. De voogdij moet echter in Thailand geregeld worden en dat is niet eenvoudig, want Jib weigert elke medewerking. Patrick stopt de maandelijkse toelage en voor Jib zit er dan niets anders op dan haar oude “beroep” weer op te pakken. Patrick regelt via een zuster van Jib toch nog wat financiële hulp om o.a. voeding en kleding voor Alexander te kopen.

Patrick start een rechtszaak over die voogdij, maar zonder medewerking van de moeder zal een Thaise rechter nooit een in Thailand geboren kind van een Thaise moeder aan een buitenlander toewijzen. Deze mening vertel ik Patrick, maar hij verzekert mij, dat hij zal slagen, koste wat het kost. Jib is immers een slechte moeder, want zij prostitueert en zorgt niet goed voor het kind. In mijn ogen geen echt goed argument, want als alle kinderen bij prostituerende Thaise dames zouden worden weggehaald, heeft Thailand een enorm onoplosbaar probleem. Zijn Thaise advocaten geven hem evenwel een goede kans, immers moet hun kassa ook blijven rinkelen. Telkens als Patrick naar Thailand komt – en nu is dat wat vaker dan normaal – zit hij enkele dagen bij advocaten en spreekt met rechters in Chonburi. Maanden duurt het en er lijkt totaal geen schot in te zitten. Gesprekken met Jib lopen telkens op een ruzie uit, die Jib soms met losse handjes beëindigd.

Wapen

En dan, ongeveer een maand gelden, komt het verlossende antwoord van de rechters in Chonburi, alle eisen van Patrick worden ingewilligd en Alexander wordt hem toegewezen. Verder verweer of hoger beroep voor Jib is onmogelijk

Dat is de situatie van dit moment, alleen moet Patrick nog de fysieke voogdij zien te krijgen, want Jib weigert Alexander af te staan. Alexander zo maar meenemen zal niet gaan, want Jib heeft Patrick verzekerd zich met hand en tand te verzetten en zelfs bereid is Patrick te doden – naar zeggen bezit zij een wapen – als hij toch pogingen daartoe doet.

Over hoe verder zal lopen kun je alleen maar gissen. Intussen is Alexander al weer een jaar of vijf, een vrolijk jongetje, gaat naar school met zijn zusje Jasmine, speelt hier in de straat met andere kinderen, spreekt uiteraard alleen Thai en is zich totaal niet bewust van alle perikelen rondom hem. Moge dat zo blijven!

– Herplaatst bericht –

Over deze blogger

Gringo

Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
• Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
• Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
• Achtergrond10 november 2024Bang Saray, waar ligt dat?