“Ik zal nooit met een Thaise trouwen”
Een tijd terug had ik een interessant gesprek met een jongeman uit St. Petersburg. Ja, een Rus dus maar de beeldvorming die wij hier in Thailand over Russen hebben, is op hem zeker niet van toepassing. Edwin is een vriendelijke, intelligente en vooral hoffelijke Rus, misschien wel een afstammeling van de “Rusluie” uit Vriezenveen, maar dat is een ander verhaal. Hij woont al enkele jaren in Thailand en heeft een eigen firma.
We praatten over van alles en nog wat, over ons beider poolbiljartspel, onze afkomst, hobby’s, Thailand, enz. enz. Uiteindelijk kwam (natuurlijk) ook het uitgaansleven in Pattaya ter sprake. Edwin vermaakt zich best in de bars en disco’s waar hij regelmatig een afspraakje heeft met een Thaise dame.
“Weet je wat mijn liefste wens is?”, zei hij op een gegeven ogenblik. Ik wist het uiteraard niet en hij vervolgde: “Kinderen! Ik zou dolgraag kinderen van mijzelf hebben, dat zou ik prachtig vinden. Ze zien opgroeien, ze goed opvoeden en een goede opleiding bezorgen, het zou een prachtdoel in mijn leven zijn!”
“Nou, Edwin, dan zul je toch iets in je levenspatroon moeten veranderen en op zoek gaan naar een duurzame relatie in plaats van al die avontuurtjes. Nooit aan gedacht?”
“Zeker wel,” antwoord Edwin, “ik heb het al eens geprobeerd met een Thaise dame, maar het werkte niet, de relatie heb ik na zes maanden afgebroken.”
“Vertel, wat ging er mis dan?”
“Eigenlijk niets, het was een prima relatie. Zij was mooi en charmant, niet dom, de seks was prima, zij zorgde voor het eten, zij was aangenaam gezelschap als wij uit gingen, kortom zij deed er alles aan om het mij naar de zin te maken. Maar al na een maand begon het mij tegen te staan, ik miste iets in onze relatie.
Een relatie bestaat voor mij niet alleen uit feestvieren, eten en seks. Je wilt ook met elkaar praten, je gevoelens laten spreken, meer dan alleen “ik hou van jou” en begrijpen wat er in haar hoofd allemaal omgaat. We spraken beiden redelijk goed Engels en toch, die gevoelens, je dromen over de toekomst en dat soort dingen kun je toch eigenlijk alleen maar goed in je eigen taal formuleren en uitspreken. Ik heb het wel geprobeerd, maar bij haar was dat moeilijk. Later heb ik wel begrepen dat Thais sowieso niet gemakkelijk over gevoelens praten. Ik kon hiermee niet leven en na zes maanden heb ik de relatie, die voor mij geen toekomst had, verbroken. Ik zal dus nooit met een Thaise vrouw trouwen. Begrijp je wat ik bedoel?”
Ik kon niet veel anders zeggen dan: “Goh, Edwin, jammer voor je, maar laat ik je vertellen, dat ik het volkomen begrijp. Jonge mensen uit westerse landen moeten hun partner zoeken in eigen land en zolang ze die niet gevonden hebben, is een vakantie in Thailand en het feestvieren natuurlijk prima!. Wat ga je nu doen?”
Edwin: “Ik ga over niet al te lange tijd terug naar St. Petersburg. Ik ben pas begin 30, heb nog een heel leven voor me. Ik ga er werk zoeken en een Russische partner, waarmee ik gelukkig kan zijn in een mogelijk kinderrijk gezin!”
Naschrift: Ik heb jaren geleden al een verhaal op dit blog geplaatst, getiteld: Een relatie met een Thaise, ja of nee?” Lees het nog eens en zie waarom ik het met Edwin eens was: www.thailandblog.nl/relaties/relatie-thaise
– Herplaatst bericht –
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Activiteiten29 oktober 2024De Golf van Thailand rondom Koh Tao (video)
Eten en drinken28 oktober 2024Noedels eten in Chanthaburi
Achtergrond22 oktober 2024Thaise fruitsnijkunst Kae Sa Luk
Activiteiten21 oktober 2024Beklimming van Khao Nor in Nakhon Sawan (video)
Denk toch dat de taal niet de hoofdoorzaak is van het Eventuele misgaan van relaties met een Thaise.
Persoonlijk, maar wie ben ik, is het onvermogen je in kunnen, en willen, in de culturele erfenissen van de partner.
Of dat zo is bij Russen?
Denk het wel.
Ben van huis uit door familie geindoctrineerd in de “Indische” manier van denken, en doen.
Aangekomen in Thailand herkende ik veel overeenkomsten.
Veel dingen, manieren in Thailand komen overeen met manieren en dingen die mij door de familie zijn aangereikt.
Natuurlijk refereer ik (te) vaak aan mijn Nederlandse culturele erfenis, maar toch helpt indoctrineren van Indie het omgaan met de typische Thaise manier van doen.
een kletskoek verhaal ik heb 32 jaar en 5 jaar huwelijk achter de ri=ug net een Thaise echtgenotem verschillend van mijn vrienden zitten ook al boven een zilveren huwelijksjubileum. Ze hebben. hun echtgenote niet in het uitgangsleven van Pattaya gevonden
Wat begrijp ik die man zo goed, ik zou mijn gedacht over een relatie met Thaise dames niet beter kunnen verwoorden…
Het heeft inderdaad te maken met ‘iets missen’ in een relatie met een Thaise.
Ook ik vind communicatie in een relatie erg belangrijk en dan is “I love you” echt niet voldoende.
Je wilt dat je partner ook voorstellen doet, initiatieven neemt, iets onderneemt of organiseert in die relatie, en dat doet de doorsnee Thaise niet.
Zij volgt gedwee, is te gemakkelijk, en spreekt inderdaad meestal niet over haar slecht gevoel binnen de relatie.
Zo blijft het allemaal wat te oppervlakkig voor mij.
De eerlijkheid gebiedt mij om te zeggen dat ook vele andere vrouwen (nationaliteiten) op dat vlak niet hoog scoren voor mij, maar bij de Thaise meisjes zit het een beetje meer cultureel ingebakken vrees ik…
Dat de communicatie in een relatie niet alleen maar oppervlakkig moet zijn daar zijn we het over eens maar je haalt hier wel weer het gezapige vooroordeel aan dat Thaise vrouwen altijd volgzaam en gedienstig zijn die alles maar leuk en goed vinden wat hun farang-man wil.
Ze zullen er zijn maar ook dikwijls geconstateerd dat het juist andersom is, zij hoeft maar te knikken en hij rent en vliegt direct voor haar, kost wat het kost dat hij bij wijze van spreken zijn haar paars zou verven of op zijn oren gaat dansen wanneer zij daar om vraagt.
Sir Charles, uiteraard was dit een overdrijving van mij, maar ik heb voldoende observatie-ervaring om te stellen dat dit als uitgangspunt wel juist is.
Ik weet ook wel dat dit niet betekent dat Thaise vrouwen over zich heen laten lopen, integendeel zelfs, daar zijn voorbeelden genoeg van.
Bovendien vind ik dat zeer goed dat er niet te spotten valt met hen, zo dwingen ze ook respect af.
Ze zijn echter niet ambitieus genoeg in een relatie, vind ik…!
De Thai geven hun gevoel niet weer uit angst voor gezichtsverlies.
Dat de Thaise vrouw niet ambitieus genoeg is, naar westerse waarden, komt voort uit dat de man meer aanzien heeft in het gezin dan de vrouw.
Vandaar ook het wel bekende “Up to you”. Een vrouw strijkt niet tegen de wil van de man in, die schikt ernaar, is hun visie hierop.
Wanneer de Thaise vrouw een zekerheid heeft (trouwen, huis, auto) zal zij zich ook makkelijker open stellen aangezien zij de verwachting heeft dat de man haar niet zomaar 1,2,3, zal gaan verlaten.
Iets wat vele buitenlanders niet begrijpen.
Want nu ze ‘de buit’ binnen heeft durft ze ‘eisen’ te stellen. Terwijl deze eisen er al waren, echter nooit openlijk gedeeld.
Reken uw Thaise partner dan ook nooit af op haar (of zijn) gedachten. Zij zullen dit zien als gezichtsverlies en daarom nooit openlijk met u communiceren
Totdat ‘de buit’ (zekerheden in het niet verlaten) binnen is….
Ter aanvulling (en als mogelijke stelling v/d week)
Thaise vrouwen weten echt wel waar ze heen willen. Ze durven het alleen niet te uiten.
Zij volgt gedwee,is te gemakkelijk,hahahaha sorry hoor maar dis is wel het meest belachelijke wat ik ooit heb gehoord.
We weten na deze post ook meteen waarom dat is, waarvoor dank.
Ook ik ben het eens met deze persoon. Een huwelijk moet steeds gebaseerd zijn op ware liefde!
Indien ware liefde niet aanwezig is, kan men beter bij een langeafstands relatie of een losse relatie blijven.
Een huwelijk met een Thaise schone omwille van de onmogelijkheid op een andere manier aan zijn trekken te komen, is heel zeker uit den boze.
Ik wens iedereen een prachtig leven, elk op zijn manier.
Niet alle Russen zijn schreeuwers ,in de Old-Amsterdam bar op Koh Samet heb ik regelmatig met zeer leuke intelligente Russen te doen gehad.
Aardige jonge mensen die weten wat er speelt in de wereld en niet altijd blij zijn met hun landgenoten die wel met hun onaangepaste gedrag de boel verstieren.
Dat deze jongeman niet zo snel een Thaise zal huwen is zijn persoonlijke keuze en snap het ook wel een beetje.
Net zoals ik boven schreef over Russen geld dit ook voor Thaise schatjes ,het zijn niet allemaal op geld bewuste wolven die er alles voor doen om je knip leeg te trekken.
Je moet geluk hebben ,ik ken genoeg mensen die een fantastisch huwelijk hebben al 10-tallen jaren lang zowel in Thailand wonend dan wel in Nederland.
Goh, laat ik nou dat probleem van communicatie met een Russin gehad hebben. Zij kon redelijk Engels, echter diepgaande gesprekken verliepen slecht!
Cultuurverschillen en taalproblemen zijn hier vaak debet aan. Van de meeste Nederlanders die ik ken en gekend heb in de afgelopen 10 jaar hier is het Engels niet bepaald om over naar huis te schrijven, om over enige Thaise taalvaardigheid maar helemaal te zwijgen. Ik ben eigenlijk nog geen Nederlander tegengekomen die redelijk tot goed Thais spreekt.
Ik heb 4 keer nieuwe buren gehad, 1 relatie van hen was in evenwicht, goede communicatie met ons en bij waarneming ook tussen hen. De drie anderen leefden achter de deur, Thaise dame met neusje in de hoogte, mannetje gedwee en volgzaam, een sociale groet kon er niet af. Verder vast patroon, nieuwe auto en na verloop van tijd van huurhuis naar koopwoning. Thaise dames weten over het algemeen precies wel wat ze willen en dat is vaak materiele voldoening, zelfs ten koste van anderen in hun leefomgeving.
Echter ik ken hier ook prachtige relaties, dus dat bestaat ook.
Beste Henri,
Wellicht heb je heel weinig of geen vrienden en kennissen onder de Nederlanders in Thailand daar je zegt dat je nog geen Nederlander bent tegengekomen die enige Thaise taalvaardigheid heeft.Ik mag aannemen dat je in Thailand woont?Ik ken best wel een aantal Nederlanders waaronder ik zelf die een redelijke tot goede kennis hebben van de Thaise taal zowel in woord als geschrift.Maar waarschijnlijk is je eigen kennis van de Thaise en ook Engelse taal uitmuntend.
Aan corretje : je zegt dat een Thaise vrouw de familie aan haar laars lapt, terwijl hier en elders al duizenden keren is geschreven dat het net in de Thaise cultuur zit dat kinderen hun ouders financieel moeten helpen…!?
Dat is toch vaak de aanleiding waarom een Thaise met een Farang wilt trouwen, om daarna haar familie financieel te kunnen ondersteunen?
Een Thaise uit een welvarend gezin trouwt toch zeer zelden met een Westerling, het is zelfs de vraag of ze daar wel mee mag thuiskomen??
Komt ze uit Pattaya dan is ze een prostituee, en dan is haar keuze snel gemaakt, en als ze uit de Isaan komt dan is ze gegarandeerd van arme komaf.
Je zit dus steeds met de factor geld, wat voor mij een bijkomend gevoelsargument is om niet meteen met een Thaise dame te trouwen.
Voor alle duidelijkheid, ik respecteer Thaise dames enorm hoor! Alleen zal ik er nooit voor kiezen om ermee te trouwen…
http://www.therichest.com/rich-list/world/worlds-10-most-divorced-nations/.
Echtscheidingspercentages lopen in sommige landen op tot 70 % (nr 1 is Belgie). En ik geloof er niks van dat dat meestal gaat om huwelijken tussen mensen van verschillende nationaliteiten. Het verhaal van de Rus is volgens mij echt onzin.
Het is duidelijk dat er de laatste 30 jaar meer huwelijken worden gesloten tussen mensen van verschillende nationaliteit. De wereld is kleiner geworden, we gaan overal op vakantie en ontmoeten interessante mensen van een andere achtergrond. Dat kan ook op het internet en het is voor steeds meer mensen mogelijk dat eerste online contact te laten opvolgen met werkelijk contact. Dan volgt verliefdheid wellicht en denken om op de een of andere manier dichter en dagelijks bij elkaar te zijn. En dan stuit men op praktische problemen zoals werk, geld, pensioen, verzekeringen, regels, visa, inburgering etc. etc..
Voor mij gaat het in een relatie niet om praten maar juist om luisteren. Een van de meest effectieve manieren om effectief te zijn, in werk en liefde. Althans volgens het boek van Steven Covey; een boek dat mijn leven heeft veranderd: TRY FIRST TO UNDERSTAND, THEN TO BE UNDERSTOOD.
Praten en luisteren moeten altijd samen gaan. De basis van communicatie
Ben ik toch een bofferd… mijn vrouw kan over haar gevoelens praten en volgt mij NIET gedwee. Ze doet haar eigen dingen, maar we doen ook dingen samen en ze zorgt zo goed als ze kan voor mij. Zelfs als ik afwas vraagt ze me wie mij gezegd heeft dat te doen.
We hebben leuke tijden, ook ruzie, gewoon zoals in iedere normale verhouding.
Maar… ik ben bijna 60 en de Rus in het verhaal net begin 30. Dat is een heel verschil en toen was ik ook nog maar net aan het denken aan een vaste relatie… het heeft jaren geduurd voordat ik rust vond. Die heb ik nu met mijn vrouw gevonden nadat ik 55 was geworden….
Beste Sjaak, Beste mensen,
Ben het volledig met je eens, ik ben met m’n gat in de boter gevallen. M’n Thaïse vrouw is er steeds voor mij, ik voor haar. Onze relatie was van in den beginne gewoon fantastisch, zij sprak over haar gevoelens, ik over de mijne. Zij sprak over de toekomst, wat zij nog wilde bereiken, zij was 58 jaar (ik dacht dat ze pas +/- 35 jaar was) en ik was er 56. Had ik deze vrouw tegen het lijf gelopen toen we 25 jaar waren, ben ik er zeker van dat we nog steeds samen zouden zijn maar dan wel met een kroostrijk gezinnetje.
Mijn vrouw heeft de geldbeugel in handen in Thailand, als we naar West-Europa komen vraagt zij aan mij om die geldbeugel hier te beheren. Onze woningen in Thailand (inmiddels hebben we er reeds 4 woningen en 1 flatgebouw bestaande uit 16 appartementen) zijn in een gemeenschappelijke firma gegoten, wij waren nog drie weken samen of we kochten ons eerste huis en zij drong er op aan om een patrimonium firma op te richten, onze kinderen zullen er ook goed hebben mocht er ons iets overkomen.
Wij (m’n vrouw en ik) hebben pas de eerste keer seks gehad na +/- 15 dagen dat we met elkaar optrokken en hoe we sindsdien de seks beleven kan menig westerse vrouw een puntje aanzuigen en toch leren we elke dag (ja we hebben elke dag seks met elkaar en willen het zo houden tot onze dood) lichamelijk, fysisch en verstandelijk van elkaar weer een beetje bij. Wij werken samen, delen alles met elkaar, en het gaat ons bijzonder goed (ook in ons beroepsleven).
Wat Dick en Tino Kuis het verwoordt omtrent de Gringo en de Rus daar ben ik er volledig mee eens. Anderzijds begrijp ik totaal niet de houding van die Rus, mijn inziens was het hem alleen voor de seks te doen maar wil hij dat niet aan de buitenwereld te kennen geven, of beter kon hij zijn vriendin na 6 maanden nog steeds geen orgasme bezorgen, misschien wat cru gezegd maar daarover zullen weinige mannen over spreken en de fout ergens anders op verhalen, ook op vrouwen van vreemde etniciteit. In één woord “ZIELIG”
Geheel mee eens Corretje, kwam er iets te last achter, zelf een “demading “eigen baas voor vele Jaren had Ik zo moe ten zij en het was moeilijk voor mij dat op te geven. Denk dat we er nu uit zijn en laat haar de dingen doen, niet altijd even makkelijk maar toch. Hebben samen een pracht dochter van 6 jaar die een echte 50/50 is. Dus ook demanding maar net zo gek als haar Vader. Welkom in Thailand.
Wat een kletskoekverhaal. Relaties en de verwachtingen die je ervan hebt zijn zo persoonlijk, dat het voor eenieder verschillend is.
De ideën die Gringo en zijn Rus daarover hebben zijn daarom totaal irrelevant en niet interessant.
Beiden kunnen hetzelfde verhaal vertellen over hun relaties met westerse vrouwen, maar dan zullen zij daarbij niet de etniciteit van de vrouw vermelden , Nederlands of Vlaams enz. zijnde, als oorzaak van het falen van de relatie. Immers dan zouden ze zich totaal belachelijk maken, maar kennelijk vinden ze dat niet erg als het een Thaise vrouw betreft!
Je slaat de spijker op de kop, beste Dick, en ik ben blij dat je dit zo krachtig naar voren brengt. Ik heb de moed opgegeven mensen duidelijk te maken dat persoonlijke verhoudingen alles met die personen te maken heeft en weinig met Thai-zijn etc.
De diversiteit van persoonlijkheden in Thailand is even groot als die in Nederland. Je kunt het hier en daar goed of slecht treffen. Er is niets Thais aan een Thai behalve zijn nationaliteit.
Sorry hoor, maar dat er niets Thais is aan een Thai, behalve zijn nationaliteit, dat moet je mij (ons) toch eens uitleggen…?
Er is toch culturele antropologie, zijnde verschillen tussen gemeenschappen en cultuurgroepen?
Hoe vaak zijn er hier nu al geen berichten verschenen over “de Thai denkt zus”, “de Thai denkt zo”, je mag “een Thais kind niet aaien op het hoofd”, “je mag je voeten in Thailand niet zus of zo leggen”, etc…
En nu wordt hier door sommigen gezegd dat een Thais huwelijk bijna hetzelfde is dan een huwelijk met een Vlaamse of een Hollandse…!
Uiteraard duiken er in alle soorten relaties problemen op, en uiteraard wordt een relatie persoonlijk beleefd, en uiteraard kan je niet veralgemenen en zeggen dat een Thais huwelijk minder slaagkans heeft dan een Vlaams huwelijk, etc.
Maar er zijn toch patronen (zoals bijvoorbeeld de onderhoudsplicht in de Thaise cultuur die niet bestaat in Westerse huwelijken), dus waarom mag ieder voor zich persoonlijk dan geen (subjectieve) stellingen verkondigen waarom hij een dame van een bepaalde cultuur niet zou huwen?
Ik vind de discussie hier grotendeels heel waardig en eerlijk, maar sommigen voelen zich een beetje snel op hun Westerse/Thaise huwelijkstenen getrapt.
Heb het nu niet over jou Tino!
Dat er niets ‘Thais’ zou zijn aan een Thai heeft niemand gezegd. Het is juist boeiend dat er verschillen bestaan tussen ‘gemeenschappen en cultuurgroepen’, zoals Pat het uitdrukt.
Maar het is een andere zaak om daaraan het mislukken van relaties te wijten.
De kans is zeer groot dat ook zonder die verschillen relaties zouden stuk lopen, zoals dat immers ook het geval is tussen mensen die ‘cultureel-antropologisch’ niet of minder van elkaar verschillen.
Ben akkoord met jou, maar SOMS kan het mislukken WEL te maken hebben met een te groot cultuurverschil.
Ik met mijn liberale open visie op mens en maatschappij, maak geen schijn van kans in een huwelijk met bijvoorbeeld een moslimmeisje.
Als culturen erg verschillen, zeker als de verschillende partners er sterk aan vasthouden, dan is zo’n relatie bij voorbaat gedoemd om te mislukken.
Liefde overwint echt niet alles hoor!
Dick, jouw eerste zin hierboven is wel verklaard door Tino, dit geheel ter zijde!
Bedankt, beste Pat!
Die verschillen tussen gemeenschappen en culturen gelden alleen als je naar grote groepen kijkt, en je vergelijkt dan gemiddelden. Stel nu dat je constateert dat gemiddeld genomen een Thai meer gesloten is dan een Nederlander. Wetenschappelijk blijken die verschillen niet zo groot te zijn als vaak wordt aangenomen. Maar er zijn veel open Thais (ik ken er vele) en wat veel gesloten Nederlanders.
Als ik een individuele Thai ontmoet mag ik dus niet aannemen dat hij/zij gesloten is en ook niet dat als hij/zij gesloten is dat is omdat hij/zij een Thais is. Want wat moet ik met die open Thais en gesloten Nederlanders? Het is juist die aanname, oh een Thais en dus etc. die de problemen veroorzaakt. Het geldt even goed natuurlijk voor de manier waarop veel Thais naar buitenlanders kijken.
Bijna alle kinderen over de hele wereld zorgen goed voor hun ouders, hoewel er en in Thailand en in Nederland uitzonderingen zijn. Die Nederlandse onderhoudsplicht hebben we, heel verstandig, voornamelijk uitbesteed aan de staat en daar dragen we ook allemaal aan bij.
Ik heb als huisarts gezien hoeveel kinderen, vooral weer dochters, het vuur uit hun sloffen lopen voor hun bejaarde ouders, en in Thailand zag ik ook kinderen die hun ouders in de steek lieten overigens vaak uit armoe.
Ook in Nederland, weer vooral bij dokters, komt veel angst voor gezichtsverlies voor, en zo kan ik nog even doorgaan.
Beste Tino, in deze uiteenzetting volg ik je volledig, alleen ga ik daar dan blijkbaar volgens jou te theoretisch mee om…
Het klopt wel degelijk dat niets 100% is zoals je impliciet zegt, zelfs bruggen en tunnels storten soms in en dat is toch wiskunde, maar er zijn inderdaad zoals je zelf zegt patronen/gemiddelden/grote algemeenheden.
Wel, vanuit die pseudo-wetenschappelijke theorie kan je een aantal wetmatigheden verklaren denk ik.
Ik verwijs nu even gemakkelijkheidshalve naar het voorbeeld van de onmogelijke relatie tussen mij en een moslimmeisje, maar het klopt dat er waarschijnlijk wel moslimmeisjes zijn waarmee een relatie wel zou lukken voor mij (al pas ik hiervoor principieel, wegens mijn aversie tegen die religie).
Zo is het dus ook om andere redenen dat de gemiddelde Thaise vrouw niet compatibel is met mij om in een relatie te stappen.
Gezien mijn groot respect en zeer goed gevoel jegens Thaise vrouwen, sluit ik het anderzijds niet uit…
Op dit onderwerp heeft een ieder zijn eigen mening en verhaal. Mensen zijn en blijven verschillend en het is zaak om toch overeenkomsten te vinden en begripvol te zijn, ten einde een succesvolle relatie te hebben en houden. De basis van een relatie is al totaal verschillend. Jonge mensen gaan voor een relatie waarbij het kinderen krijgen een grote factor speelt en de verliefdheid of sexuele aantrekkingskracht is voor velen eveneens een belangrijke factor.
Bij de relaties tussen ouderen en jongeren speelt de factor geborgenheid en verantwoordelijkheid en de financiële factor een grote rol van betekenis. De verliefdheid valt dan weg en de sexuele aantrekkingskracht ontbreekt natuurlijk bij de jonge dames, want de handsome man is er niet meer. De zogenaamde verstandrelaties en die tref je ook overal op deze aardbol. Het gaat er dus om of je dit kan accepteren of niet en genoegen neemt met wat er wel is. Vind je het van belang dat je een goed gesprek kan voeren of heb je genoeg aan een jong lichaam met wat er dan nog bijkomt. Zoveel factoren spelen een rol en iedereen gaat daar weer anders mee om. Het verhaal van die Rus is er een van velen. Dus in feite heeft iedereen een beetje gelijk en ongelijk het is maar van welke kant je het bekijkt.
Een maand geleden heb ik voor het eerst in de UK, waar ik woon en werk, een thaise dame onmoet. Op zich hebben aziatische vrouwen mij nooit geinteresseerd, maar deze dame….ho maar. Terug een verliefdheid die ik in jaren niet meer heb gehad. We hebben een paar keer afgesproken maar toch zijn er dingen die me beginnen te irriteren. Ze zegt wel dat ze me leuk vindt enzo maar het lijkt wel of ik degene ben die altijd maar het intiatief moet nemen om haar op te bellen, berichten sturen enzo. Ze zal bijna nooit dat spontaan uitzichzelf doen. Een tweede ding dat me opvalt: ze toont heel weinig emotie. En dat vind ik in een relatie net iets heels fundamenteel. Het maakt me nu allemaal heel verward en begin soms te denken dat ze niet eerlijk met me is. Ben ik nu te westers ingesteld?
Zeker op het gebied van relaties is het belangrijk dat er naar het gevoel geluisterd wordt. Zoals u het hier omschrijft zou ik mij twee keer bedenken alvorens door te gaan. Maar wellicht speelt dit al bij u. Het gaat alleen goed als de liefde en aandacht van twee kanten komt.
Ieder huisje heeft zijn kruisje.
Deze Russische jongeman heeft op een mooie manier duidelijk gemaakt dat zijn droomhuwelijk niet hier in Thailand – of eerder met een Thaise – zal zijn. En daar een voor hem heel valabele reden aangegeven.
Feit dat hij niet over een nacht ijs ging, of juist wel, naargelang wat je bedoelt, getuigt van intelligentie.
Er zijn veel mensen die eerder onbezonnen ergens aan beginnen, alleen hun geluk en niet dat van de partner najagen, en dan stranden die huwelijken vroeg of laat. Zelfs na 30 jaar, dan ben je pas dom geweest al die verloren jaren, tijd, energie geld en dan begint je leven weer opnieuw van nul.
Taalbarrières en/of cultuurverschillen hebben al voor veel miserie en echtscheidingen gezorgd.
Over de hele wereld.
De getuigenissen van zij die er wel in slagen, een multicultureel huwelijksleven, bewijzen alleen maar dat het kan. Niet dat het overal zo is, lukt of erger, moet.
Kijk vooral naar jezelf. Daar begint je geluk.Zou toch moeten ?:~)
De veralgemeningen in deze post, en bijhorende commentaren, doen me een beetje de tenen krullen. Belangrijk bij een goede relatie is de juiste persoon tegenkomen. Heeft zelfs niets te maken met origine of cultuur. Mijn Thaise echtgenote is mijn beste vriend. Wij praten over alles, op een manier dat dit nooit eerder kon, zelf niet met Belgische vriendinnen. Wil dat zeggen dat een goede relatie niet mogelijk is met een Belgische vrouw. Uiteraard kan dat wel.
Ik kan me geen betere schoondochter wensen dan de Thaise vrouw van mijn
zoon; slim, stoer, hardwerkend, vloeiend Engels sprekend, voorzichtig met geld,
heel plezierig in de omgang, serieus!
Inge
Hallo Danny,
Op je vraagje of je iets té westers ingesteld bent, zou ik antwoorden ; niet bepaald.
Je vriendin is , nà enkele afspraken , tot een vaststelling gekomen dat U iemand bent waar ze het wel ” mee ziet zitten ” om verder te gaan in een relatie. De bal ligt geheel in jouw kamp.
Ik veronderstel dat ze , gezien haar houding, ergens een westers trekje heeft aangenomen, nl : als je me wil, zal je me moeten overtuigen.
Dat U meermaals het initiatief neemt om te bellen én sms te sturen en waarbij je vriendin de telefoon op neemt, of je smsjes beantwoord is een teken dat het snor zit tussen jullie beiden. Dat ze maar sporadisch zélf het initiatief neemt doet helemaal géén afbreuk aan de interesse naar jou toe. Geloof me maar.
Toen ik mijn ” spook” ( noem haar mijn spook in de positieve zin wel te verstaan. ) voor het eerst ontmoette in haar thuisland en ik naderhand terug keerde naar Belgie, was het voor haar óók een vraagteken, of onze gesprekken en voornemens, eerlijk waren en of ik het eerlijk meende met haar. Of, dat zij maar een prettig verzetje geweest was tijdens mijn verblijf aldaar.?
Door zelf eerst het initiatief te nemen en haar te bellen én sms te sturen voelde zij dàt ik ervoor wou gaan. Met de tijd groeide haar vertrouwen in me en kon ze naderhand een belangrijke stap zetten, waar we heden ten dage nog géén spijt van hebben.
Onze ” boottocht ” heeft ook niet altijd de rustige klaterende wateren bevaren. Maar samen trotseerden we de ruige golven, omdat we wisten en nu nog steeds weten, dat de rustige veilige haven, op een steenworp van ons bootje, verwijderd is.
Nu zit ik reeds geruime tijd door omstandigheden, buiten mijn wil om, in Belgie en moet ik de dagelijkse aanwezigheid van ” mijn spook ” enorm missen.
We hebben vertrouwen in elkaar, en ik ben het dan ook die regelmatig sms stuur, of telefoneer naar haar.
Zij op haar beurt doet hetzelfde. Er is een onderling vertrouwen. Dus hangen we niet constant ” aan de lijn ” ter controle van datgene wat we aan het doen zijn. Zoiets ondermijnd het gestelde vertrouwen in elkaar Ons motto is dan ook ; wie dom doet…… is een dikke stommerik. Haar woorden !!!
Het is evident dat ze wéét dat ik onmiddellijk bereikbaar ben, mocht er een situatie voordoen waarbij ze mijn inspraak nodig heeft. Omgekeerd doe ik hetzelfde. Heb haar laten verstaan dat ; géén nieuws , goed nieuws is. Tot nu toe werkt het perfect.
Dus beste Danny, maak je maar geen zorgen, je zal mettertijd wel merken én zeggen; Mijn spook…….
Van harte een mooie toekomst voor U beiden toegewenst
Dre
Ik ben nu 23 jaar samen met mijn vrouw. Het gaat goed met onze relatie en ik houd zielsveel van haar. Toch herken ik dit wel, het moeizame communiceren over gevoelens. Mijn vrouw spreekt aardig Nederlands maar ze uit haar gevoelens niet of bijna niet. Jaren later pas hoorde ik van haar dat ze een bepaalde periode in ons leven erg “donker” en belastend vond. Ik wist toen van niks: ze zorgde liefdevol voor me, er werd gevreeën, gelachen en geleefd. Pas vele jaren later hoorde ik hoe moeilijk ze die periode vond. Terwijl ik toch mijn best doe om te luisteren en met haar gevoelens rekening te houden..
Dus als die jonge Rus uit het verhaal dit als een probleem ziet, dan begrijp ik dat ergens wel.
De Thai, Rus of Nederlander een etiket op plakken, terwijl we meer overeenkomsten dan verschillen hebben. De bevolking en haar kenmerken zijn veelal een boel curve. Denk aan een grote heuvel of bel. Een ‘standaardafwijking’ curve. Ga je in de Thaise tuin meten dan schuift de curve net wat anders over de as dan de Nederlandse tuin. Verschillen zijn evident ook al is er veel meer overlap dan verschil. De grootste fout is dan ook om te denken dat ‘de Thai, de Rus, de Nederlander zo totaal anders is. Nee.
En belangrijker nog: kijk naar het individu. Hoe de gemiddelde Thai of Nederlander denkt en doet geeft geen enkele garantie over hoe de persoon tegenover je denkt of doet. Gemiddeld genomen kan de Thai geslotener zijn en de Nederlander directer, maar je weet nog helemaal niet of de persoon tegenover je op dat punt aan dat gemiddelde voldoet. Je zult de persoon moeten leren kennen. Ze geen etiket opplakken met alle aannames die daar bij horen.
In hokjes denken is niet echt bevorderlijk om je in andere personen te verplaatsen. Pas als je ieder persoon als individu ziet en probeert in zijn/of haar schoenen te staan kun je begrijpen. Pas als je de ander begrijpt kun je echt aan het ontwikkelen van de relatie gaan werken.
Dus zelfs als de Thai gemiddeld genomen minder diepgaand zou zijn, geeft dat helemaal geen garantie dat je partner ook niet van de diepgang is. Een andere dame had die man op dit vlak wel voldoening kunnen geven, en misschien was die vrouw wel een Thaise, Russische of toch een Chileense…
Ik was nooit op zoek naar een Thaise, kwam er wel een tegen met een prachtige persoonlijkheid en nu ik weer alleen ben.. tja, een nieuwe partner kan uit elke uithoek van de aarde komen.
Zeg nooit nooit, denk niet in stereotype hokjes en probeer in je relaties/contacten jezelf eens echt in de ander te verplaatsen. Dan pas haal je het maximale uit jezelf en anderen. Een gemiste kans.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Standaardafwijking
Nb: wat dat moeizaam communiceren betreft, daar kan van alles in meespelen: hoever men zich kan uiten in een bepaalde taal, en hoe goed of slecht de ander die taal begrijpt. Die vriendin van die Rus had misschien meer kunnen zeggen in haar moedertaal, maar dan moet hij wel haar taal begrijpen. Of het zat niet in haar persoonlijkheid, of misschien liet hij haar niet echt haar zegje doen zonder allerlei oordelen er over uit te gieten… Deze man heeft mogelijk te vroeg zijn conclusies getrokken en ik acht het hoe dan ook onverstandig een hele (bevolkings)groep bij voorbaat af te schrijven.
Beste Rob,
Ik ga het nog 1 keer proberen uit te leggen.
Natuurlijk bestaat de (mening van) DE Rus, DE Thai of DE Nederlander niet. Maar er bestaan wel degelijk beelden van deze groepen mensen die meer of minder op werkelijke ervaringen en overleveringen gebaseerd zijn. En op basis van waarvan mensen handelen. Dat kan in individuele gevallen onjuist zijn omdat de betreffende Rus niet beantwoord aan het beeld. Maar als dat wel zo is, wordt het beeld van DE Rus verstevigd. Niemand maar dan ook niemand is vrij van beeldvorming dat bij sommigen tot vooroordelen leidt. Ook jij niet. Ik zou bijna zeggen: zonder beeldvorming word je compleet gek.
Daarnaast zijn er elementen in het waarden- en normensysteem van verschillende bevolkingsgroepen in de wereld waarin de ene groep significant verschilt van de andere. Dat verschil verklaren met het feit dat Nederlanders (of de meerderheid) anders denkt over bepaalde onderwerpen (lese majeste of de strafmaat voor lese majeste; euthanasie of de strafmaat daarvoor?) dan Thaise mensen (of de meerderheid) is onjuist (er zijn waarschijnlijk andere verklaringen) maar zeggen dat deze verschillen niet bestaan is in strijd met de feiten. Sommige van deze verschillen in waarden en normen zijn terug te vinden in wetgeving van een betreffend land en zijn niet dus alleen beeldvorming maar zelfs juridisch afdwingbaar of verankerd. En misschien een reden voor de bevolking om overeenkomstig te denken.
En ja, waarden en normen veranderen in de tijd. Anno 2021 denkt men in Nederland anders over homosexuele huwelijken, prostitutie, sex, belastingontwijking, rijden onder invloed dan 40-50 jaar geleden. Maar dat ging niet van de ene op de andere dag. En Anno 2021 zie ik ook veranderingen in waarden en normen van de Thaise bevolking (of de meerderheid). Maar ook hier geldt: veranderingen in waarden en normen vragen tijd. En dus is het van belang om deze verschuivingen te meten op groeps- of nationale niveau en niet alles op te hangen aan individuele meningen.
Mijn punt was dat je nooit een individu moet beoordelen op de groep waaruit iemand komt. De vriendin van deze dus zal minder open zijn geweest over haar diepste gevoelens, en stel nou dat gemiddeld genomen de Thai inderdaad daar lager scoort dan de gemiddelde Rus. Dan geeft zegt dat echter nog niets over het individu. De maten waarin het iets over de groep zegt kan zelfs heel erg meevallen. Dat ligt maar net aan de spreiding van de standaardafwijking. Pak een kenmerk (openheid van gevoelens, lichaamslengte, ..) en maak daar een standaardafwijking curve voor. Goede kans dat het midden van de as voor de Thai iets meer naar links of rechts ligt op de X as en voor de Rus een stukje de andere kant op. Conclusie: de gemiddelde waarde (verticale aa van de curve) kent een verschil. Echter kan de curve as geheel toch zeer veel overlappen. Daarom moet je de zaken niet zo zwart wit zien.
Het is dus prima en nuttig op groeps niveau een meting weer te geven, immers zou je gek worden als je zeg de lengte van elke individuele een Nederlander zou moeten bepalen. Maak er een mooie standaardafwijking curve van, zie dat gemiddelde Nederlander wat langer is dan de gemiddelde Thai. Als je een blind date hebt met een Thaise kun je vooraf dus bedenken dat ze waarschijnlijk wat kleiner is dan het gemiddelde uit Nederland, maar blijf je er van alle tijden van bewust dat dit een gemiddelde is en je aanname verkeerd kan zijn. Om echt een beetje een idee te hebben zou je de standaardafwijking moeten weten en dan nog… uiteindelijk in persoon 1 op 1 zul je open moeten staan voor het individu. Om je in de schoenen van het individu proberen te verplaatsen moet je het hele idee van ‘de gemiddelde Thai is wat meer zie en zo’ los moeten laten.
Deze Rus had blijkbaar moeite met dat loslaten van groepsgemiddelde. Daarmee laat hij op voorbaat een relatie met een Thaise lopen. In mijn ogen een denk fout.
Tot slot een concreet voorbeeld: stel dat deze Rus een vrouw zoekt die tenminste een lengte heeft van 165cm of een IQ van 100. Stel nu dat de gemiddelde Rus een lengte heeft van 170 cm en IQ van 101 tegenover de Thai een gemiddelde lengte van 165cm en IQ van 99 (de waarde die ik noem zijn fictioneel). Puur op gemiddelde genomen heeft hij dan wat betere kans zijn partner te vinden in Rusland dan in Thailand. Maar de hele Thaise bevolking afschrijven, ‘nooit een Thaise want die zijn gemiddeld genomen…’ is de denkfout. Nog daargelaten dat het beeld in de subgroep nogal kan verschillen (meten van lengte over alle Thai versus splitsing in subgroep man-vrouw of generatie jong-oud).
Daarom zou ik zeggen zeg nooit nooit en pas op in de valkuil te trappen zoals groepskenmerk vs individu. Ik wens onze us succes in Rusland, de kans op een relatie met een Thaise heeft hij wat voorbarige afgeschreven. Einde.
Mijn punt is dat je er goed aan doet om de bestaande beeldvorming te kennen en in acht te nemen (gebeurt vast al onbewust) en op basis daarvan in eerste instantie te handelen. Niet oordelen. Garanties zijn er in het leven niet, gewoon nadenken bestaat wel.
En het gaat natuurlijk niet om lichaamsgewicht of lengte of IQ maar om zaken die er in het gezamenlijke leven met een Thaise partner toe doen en waar normen en waarden behoorlijk (zeg significant) KUNNEN verschillen en volgens onderzoeken ook echt verschillen. Iedereen heeft daarbij zijn eigen prioriteiten: ideen over samenwonen, trouwen, geld, opvoeding van kinderen, verhouding tot familieleden (sociaal, financieel), politiek etc etc.
Als je dan een Thaise partner treft die niet zo erg (of helemaal niet) aan het ‘stereotype’ beeld beantwoordt, en je vindt dat prettig, dan mag en moet je niet vergeten dat deze partner geen doorsnee van de bevolking vormt op dat punt. Tref je een partner die er meer ‘doorsnee’ Thaise waarden en normen op na houdt, dan is het goed om te beseffen dat er heel veel Thais hetzelfde denken en dat je – statistisch gezien – er veel minder zijn die denken zoals jij.
Laten we wel zijn: als je een Thaise partner zoekt die in alle belangrijke zaken Westers denkt dan heb je een grotere uitdaging om die te vinden dan een Thaise partner die meer Thais denkt.
En vergeet niet dat sommige verschillen evident zijn en dat er hele goede verklaringen voor zijn. Of zoals Freek de Jonge wel placht te zeggen : als ik arm zou zijn, nam ik alles aan.
Ik heb het gevoel dat het commentaar wat uit de hand loopt. Dit na het verhaal van die Rus, die simpel de voor zich gefundeerde mening weergeeft. Men kan hier hele bijbels over schrijven, maar opinies worden gevormd door persoonlijke ervaringen. Dat valt niet zo maar te ” overreden”, zoals we hier nu lezen. Wat de ene heeft ervaren en meedraagt, kan de ander soms niet inschatten