Leedvermaak in Pattaya
Ik kan er niets aan doen. Ik weet best, dat het niet hoort, niet gepast is, onethisch is, ja zelfs misschien wel onbeschoft is, maar het gebeurt gewoon. Als je al wat langer in Thailand geïnteresseerd bent, dan heb je al heel veel verhalen gehoord over wat er zoal mis kan gaan in een relatie tussen een Thaise dame en een Farang.
Als ik weer zo’n verhaal hoor, dan zeg je: “Goh, wat erg, zeg!” en inwendig moet ik er dan altijd om lachen. Gewoon, omdat het jou (nog) niet overkomen is en leedvermaak is nu eenmaal het beste vermaak, nietwaar?
Neem nou John, een Engelse biljartvriend, die ik al vele jaren ken. Een bescheiden man van begin vijftig, die in Pattaya in dienst van een grote makelaar condo’s en huizen aan de man tracht te brengen. Hij heeft, ook al zo lang ik hem ken, nog steeds dezelfde Thaise vriendin. Die vriendin, Puy genaamd, is op dit moment voor wat langere tijd bij haar familie en kinderen in de Isaan en dus heeft John het rijk alleen in Pattaya.
Of moet je zeggen, dat John op dit moment zich even alleen moet vermaken, zonder zijn Puy. Nu steek ik er mijn handen niet voor in het vuur, maar ik geloof niet dat John dan een butterfly wordt en zich af en toe voorziet in het gezelschap van een bardame om samen de nacht door te brengen. Hoewel…. het is Pattaya, dus?! Hoe dan ook, die avond in ieder geval niet.
Gezellig dronken
Die avond was een zaterdagavond, waarop John besloot – na een week hard werken – uit te gaan in Walking Street en omgeving. Biertje hier, pilsje daar, barretje hier, a gogo daar en de avond ging over in de nacht en de nacht ging langzaam over tot de dag. Gezelligheid kent geen tijd. Op den duur had John toch wel een beetje veel gedronken, om niet te zeggen, dat hij “mau mak-mak” (heel erg beschonken) was en hij besluit om nu maar naar zijn appartement te gaan.
Brommer
John gaat naar de parkeerplaats om zijn brommer te pakken, maar krijgt het niet voor elkaar om dat kleine sleuteltje van het wielslot in het daarvoor bestemde gaatje te krijgen. Dat gaatje draait voor zijn ogen en werkt niet mee om John “veilig” naar huis te laten gaan. Op dat moment komt er een (volgens John) alleraardigste Thaise dame voorbij, die ziet dat John moeilijkheden heeft met dat sleuteltje en vraagt of zij kan helpen.
John accepteert haar hulp gretig en uiteraard is de brommer in een mum paraat om John thuis te brengen. De dame biedt zelfs aan hem om hem op zijn eigen brommer thuis af te leveren, want “U kunt toch in uw (benevelde) toestand niet zelf rijden”. Nee eigenlijk niet, denkt John en is de dame eeuwig dankbaar voor deze hulpvaardigheid. Thuis aangekomen, begeleidt zij hem nog even naar binnen, waar John op zijn bed valt en als een blok in slaap valt.
Wakker worden
Na een aantal uren doe hij zijn ogen weer open en als hij echt wakker is kijkt hij wat verdwaasd rond. Waar is zijn laptop? Waar is zijn horloge? Waar is zijn portefeuille? Waar is zijn mobiele telefoon? Tja, de gelegenheid maakt de dief en de behulpzame Thaise dame ontpopte zich tijdens zijn slaap als een dievegge, die er met zijn spullen vandoor ging. Het is een variatie op soortgelijke gevallen, waar de Farang bewust bewerkt wordt met een pilletje of iets anders in zijn drankje, waardoor hij in slaap valt. Maar wacht, het verhaal is nog niet uit.
Telefoon
Puy in het verre Isaan maakt zich ongerust. John belt altijd trouw elke morgen even en het telefoontje blijft maar uit. Zij besluit om dan maar zelf te bellen, maar John heeft de telefoon niet meer. Onze dievegge (ik noem haar maar even Lek) is zo brutaal om het telefoontje te beantwoorden en dan onspint zich het volgende gesprek:
Lek: “Hallo!
Puy (verbaasd over de vrouwenstem): “Hallo, ik wil John spreken”
Lek: “John? Is dat je vriend?”
Puy: “Ja, geef mij John”
Lek: “John is even naar de Family Markt om wat melk te kopen”
Puy: “Zeg, wat doe jij eigenlijk in zijn kamer?
Lek: “O, niets bijzonders, ik heb vannacht heerlijk met jouw vriend geslapen”
Puy hangt op.
Uitleg
Later die dag heeft John toch contact met Puy en hij legt geduldig uit wat hem is overkomen. Ja, hij was dronken, nee, hij heeft niets met het meisje gedaan. Gek genoeg – je moet je partner toch na vele jaren vertrouwen – gelooft Puy het verhaal van John voor geen meter. De relatie staat onder druk en dat was nog steeds het geval, toen John mij dit verhaal enkele dagen geleden vertelde. “Ach”, zei John, “het komt wel weer goed, hoor!” en lachte wat. Ik lachte wat mee, maar zijn lach was meer van een boer, die kiespijn heeft.-
– Herplaatst bericht –
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Eten en drinken25 december 2024Khai Khao (kuikenembryo) in Thailand
Eten en drinken23 december 2024Glenmorangie in Thailand
Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!
Dramatische levenswendingen zitten in een klein hoekje.
Had het mij kunnen overkomen? Ja en Nee.
Nee, want ik drink niet tot ik ladderzat ben.
Ja. Hoezo? Wel misschien had ik 1 biertje gedronken in een gewoon barretje, naar huis gereden op de brommer, aangereden door 2 dames in een auto, door het tumult mijn mobieltje verloren … en dan identiek het bovenstaande meegemaakt.
Dat vraagt om een verhaaltje