Het einde van een vrijgezellenbestaan? (2)

Eenmaal terug in Nederland heb ik binnen een paar weken al weer honderd overuren opgebouwd. Mijn lichaam is moe en ik mis Thailand.

Een collega vraagt me schertsend wanneer ik weer terug ga. Ik kijk voor de gein wat een retourtje kost en vanwege een tijdelijke actie kan ik voor 250 euro en 10.000 airmiles al een retourtje krijgen. Mijn werkgever weet van mijn overuren en ziet dat ik moe ben en keurt ook mijn 2e verlof van 3 weken in september goed.

Het contact met de dame via Line is langzaam een stille dood gestorven. Ik meld haar dat ik weer terug kom. We spreken af dat ik een berichtje stuur als ik er ben. Aangekomen in Pattaya stuur ik haar een berichtje en we zien elkaar dezelfde dag nog. We gaan vervolgens samen iets eten, drinken en daarna stappen in de disco. Vanaf dat moment blijft ze bij me tegen een wekelijkse vergoeding aangezien ze niet kan gaan werken. Het eten en drinken word uiteraard door mij betaald. Af en toe krijgt ze een cadeautje. Een verpande ring word door mij terug gekocht. Haar vrienden en later ook familie die op bezoek komt word door mij getrakteerd op een bbq waarbij we veel te veel blijken te halen.

Ze begint gedurende de week steeds meer te roken. Vreemd want de meeste vrouwen die ik hier heb leren kennen doen dat niet. Na een week moet ze naar haar appartement want haar vriendin gaat naar Engeland en ze wil afscheid nemen. Begrijpelijk, dus ik laat haar gaan. Na 3 dagen, genietend van een cocktail, stuur ik haar een bericht wanneer ze weer terug komt. Ze geeft geen antwoord. Na mijn cocktail loop ik terug naar het appartement, daarbij kom ik langs de Bamboo Bar waar de dame aan het werk is met een andere Farrang. Mijn hart is gebroken en ik ben boos. Ik stuur haar een berichtje dat ik de spullen die ze heeft achter gelaten naar haar appartement zal brengen en dat ze niet meer terug hoeft te komen.

Vervolgens pak ik mijn oude patroon weer op van toeren op de motor, slenteren, Thaise massage, cocktails en de Bamboo Bar. Bij de Bamboo Bar loopt het nu iets anders. Ik was en ben tenslotte helemaal niet op zoek naar een partner. Dus doe ik de dames die daar voor open staan een voorstel. Gaan ze akkoord dan krijgen ze nog een cocktail en af en toe neem ik ze mee naar de disco. Iedere avond kies ik daarbij iemand anders uit. Dit gaat zo anderhalve week door.

Kennismaking

Tot de avond dat een Fransman mij uitnodigt om plaats te nemen aan zijn tafel samen met zijn vriendin en een bekende. Hij vind me sympathiek en de bekende is maar alleen en pas sinds kort terug in Pattaya. De bekende keurt me echter geen blik waardig. Met de Fransman heb ik een gesprek over waar we beiden wonen, hoe vaak hij in Thailand is, mijn afkomst en vele andere zaken. Zijn vriendin zegt af en toe iets tegen de bekende. Blikken van ongeloof komen mijn kant op. Ik laat de Fransman de foto’s zien van mijn familie in Thailand. Die wil iedereen natuurlijk zien en de dames aan onze tafel hebben weer wat te bespreken. Ik vraag de bekende of ze met me wil dansen. Je blijft tenslotte van andermans vriendin af. Haar Engels is niet zo goed en haar vriendin moet het voor me uitleggen. Nee, ze wil niet met me dansen, want ze wil niks met Thaise mannen te maken hebben. Samen met haar vriendin leg ik haar uit dat ik geen Thai ben, maar dat mijn afkomst zorgt voor mijn Aziatische uiterlijk. Na een lang gesprek met haar vriendin wil ze uiteindelijk wel met me dansen.

We dansen die avond regelmatig. Ze is een mooie vrouw. De Fransman besluit samen met zijn vriendin de bar te verlaten. Ik laat mijn Line nummer achter bij zijn vriendin om nog een keer wat af te spreken en zodat de bekende kan laten weten waar ze is. Ze heeft namelijk geen telefoon bij haar. De bekende en ik staan opeens alleen aan een tafel. Ze zoekt echter geen contact met andere mannen. Na nog wat samen te drinken en te dansen vraag ik haar uiteindelijk of ze met me mee wilt gaan. Ze vraagt een prijs per week i.p.v. dag, iets wat voor mij nieuw is. Ik leg haar uit dat ik nog maar een paar dagen in Pattaya ben en krijg vervolgens de prijs voor een dag te horen. Ik ga akkoord, waarna we even langs de cocktailbar gaan en beiden lol hebben om de mensen die aan ons voorbij gaan. Daarna gaan we naar Insomnia. We genieten allebei van de muziek terwijl we met elkaar dansen. In een vlaag van onbenulligheid, til ik haar op en plaats haar op het danspodium. Ze schrikt, maar is aangenaam verrast en we dansen zo een tijd lang verder. Op een gegeven moment vinden we het allebei welletjes en gaan we naar buiten. Ze vraagt om samen nog een paar potjes pool te spelen. Na een paar potjes gaan we samen eerst nog iets eten, waarbij ze mijn kennis van de Thaise taal op de proef stelt. Google translate helpt ons een beetje. Twee is een, maak ik er uiteindelijk uit op. Aangekomen bij het appartement laat ik haar allereerst het uitzicht zien vanaf de 2 Sky Gardens, ze is danig onder indruk van alle lichtjes en het word me duidelijk dat ze dit complex nog niet eerder heeft bezocht.

Volgende dag

Als we na een zwoele nacht wakker worden vertrekken we samen naar Soi Bukhao voor de markt, aangezien ik lekkers wil halen voor de reis terug naar Nederland. Ze krijgt wat geld van me zodat ze wat voor haar zelf kan kopen op de markt. Nadat we de benodigde spullen voor mij hebben gekocht, gaan we voor haar kijken. Zodra het te duur is, lopen we al weer snel door. De dame is prijsbewust, maar kijkt eigenlijk niet eens naar spullen voor haar zelf maar meer voor mij. Uiteindelijk koopt ze een broek. Ik leg haar uit dat het toch wel verstandig is om zo’n ding te passen, want maten willen nog wel eens afwijken. Dit blijkt een goed idee te zijn, want de bewuste broek is te klein en het word dan ook een ander exemplaar. Haar tas is te klein, dus ze kijkt nog voor een grotere tas. Een leren exemplaar van 700 Baht vind ze te duur, die van 200 Baht is goed genoeg. Ze wil de tas zelf betalen, maar ik zeg haar dat dat niet hoeft. Ik had gezegd dat ik een goed restaurant kende bij Soi Bukhao, dus daar zou ze graag willen ontbijten. Een prima idee, het is tenslotte al middag en we hebben op de markt niets gegeten.

Pattaya word op dat moment geteisterd door tropische regens die gelukkig nooit lang aan houden. Niet echt een moment om een heel eind te rijden, dus tracteer ik ons beiden op een Thaise massage. Ik vraag haar of ze tot het einde van mijn vakantie bij me wil blijven en ze zegt ja. Ze wil nog even naar haar appartement want een vriendin is aangekomen en ze moet schone kleren te hebben. Het regent alleen te hard, dus geeft ze aan dat dat dan morgen wel komt. Mijn Thaise broeken zijn veel te groot volgens haar en ik moet een spijkerbroek aan die ik hier heb laten vermaken tot een korte broek. In die broek zie ik er volgens haar veel beter uit. We hebben die avond samen weer de grootste lol. Bezoeken samen een bierbar en spelen daar een paar spelletjes aan de pooltafel.

We belanden bij de cocktailbar en ze wil eigenlijk nog wel even naar de Bamboo Bar, maar ze heeft nog het shirt aan van de avond er voor dus dat gaat niet. Op Walking Street kun je shirts kopen, maar de shirts zijn te duur of ze passen niet goed. Ze wil namelijk niet dat je haar buik ziet en aangezien ze vooraan heeft gestaan bij het uitdelen, moet een shirt wat ruimer zijn. Deze combinatie is op Walking Street niet alledaags en kunnen we dus niet vinden. Ze is zichtbaar teleurgesteld. Ik neem haar mee naar het begin van South Pattaya Road, daar kun je tenslotte ook shirts kopen en het aanbod is daar ’s nachts ook iets groter. De shirts zijn weer te kort, te klein of te duur. We vinden er een die wel aan alle eisen voldoet en ik betaal er graag voor. Kan zij haar geld voor haar kinderen en familie bewaren. Op de terugweg ziet ze sjaals. Ze kijkt naar de gewone exemplaren. Ik vertel haar dat ik tijdens mijn vorige trip twee zijden exemplaren heb gekocht, een voor mijn moeder en een voor een speciale vriendin. Daar op besluit ze tussen de zijden exemplaren te kijken en we kiezen er samen twee uit. Ik betaal, want zij moet van mij haar geld bewaren voor later. Een leuk kado voor haar moeder.

We bezoeken de Bamboo Bar en hebben weer lol, samen met de Fransman en zijn vriendin die al op ons staan te wachten. De Fransman vraagt of de bekende met me mee is geweest? Ik bevestig dat ze is mee geweest en vertel hem dat ze de rest van de vakantie bij me zal blijven. Volgens de Fransman is ze bijzonder. Die conclusie had ik zelf ook al enigszins getrokken. Ze is niet zoals de andere vrouwen die ik hier tot dusver heb ontmoet. Uit onze gesprekken m.b.v. vertaalprogramma’s, gebaren en handen, weet ik ondertussen dat mijn vriendin 39 is, uit Isan komt en moeder is van twee dochters. Ze heeft gewerkt in de bouw, maar dat was hard werken en daarmee verdiende ze niet genoeg om haar kinderen te onderhouden en haar familie bij te staan. De Fransman is onbewust zijn vriendin aan het beledigen. Ik leg hem uit dat je bepaalde dingen, zoals het kijken naar andere vrouwen, beter niet doet als je een Thaise vriendin hebt en zijn vriendin is duidelijk blij met zijn aangepaste gedrag. Uiteindelijk gaan we beiden ons eigen weg, hij met zijn vriendin straks naar Bangkok en ik samen met mijn vriendin naar mijn appartement.

Laatste dag

’s Morgens worden we wakker en ik leg mijn vriendin uit dat het een drukke dag gaat worden. We moeten tenslotte langs Big C, Naklua market om te bbq-en omdat ze graag een keertje krab wil eten, een laatste massage krijgen en de gehuurde motor terug brengen. Aangekomen bij Big C moet eerst mijn haar geknipt worden want ze vind het te lang en dat is het ook wel. Ze is blij met het resultaat en ik zie er volgens haar nog beter uit. We halen daarna eerst een lading t-shirts voor mezelf. Vervolgens moet ik van haar een korte broek kopen. Het model ziet er leuk uit, dus ook de broek verdwijnt in de winkelmand. Ik vraag haar of zij nog iets wil hebben. Na veel aarzelen moet er shampoo en cremespoeling komen. Ze zoekt een paar kleine flessen uit en ik leg vervolgens ook de grootste exemplaren daarvan in de winkelmand. Ze kijkt nog naar een fohn, maar die zijn allemaal te duur.

Vervolgens gaan we bbq-en. Vanwege de schrikbeelden met de vorige dame, geef ik haar aan dat drie krabben wel genoeg zijn. Ik hoef immers geen krab. We halen er vervolgens nog wat schelpen bij en wat grotere garnalen. Hierbij hoef ik haar niets meer te zeggen. Ze zorgt er zelf al voor dat we geen kilo’s aan zeevoer halen. Ik haal nog wat gedroogde zoute vis voor mezelf om mee naar huis te nemen en wat gedroogde garnalen omdat zij die graag wilt. Er word nog wat groente bij gekocht en vervolgens word het zeevoer naar de bbq gebracht.

Na enige tijd word ons nummer geroepen en ze gebaart me dat ik het moet gaan halen, want ze moet nog even iets doen. Ik krijg vervolgens een enorme partij met dozen mee en snap het even niet meer. Volgens mij hadden we veel minder gehaald, maar het zal wel goed zijn. Ze komt er vervolgens aan met wat bladeren en andere spullen. We besluiten te picknicken in het park zelf, aangezien het toch droog is. Alle bakken worden geopend en tot mijn grote verbazing zie ik opeens allerlei zeevoer dat ik niet gekocht heb. Ik wil terug gaan, want volgens mij hebben we iemand anders zijn bestelling. Mijn vriendin legt me uit dat ze er zelf nog wat bij heeft gehaald. We genieten samen van het eten. Ik zie ondertussen hoe je met je tanden de delen van een krab kunt openen. Ze voert me, want ik eet niet genoeg volgens haar.

De bladeren zijn voor een lekkernij die ze steeds voor me klaar maakt. De inhoud bestaat uit groente, chilli’s en limoen. Over het blad dat word gevouwen tot een pakketje gaat vervolgens een zoete saus. Het is allemaal erg lekker, maar we zitten op een gegeven moment toch allebei vol. Alles wat over blijft, word weer zorgvuldig in een paar dozen gedaan. Vervolgens rijden we naar haar huis om haar motor op te halen, aangezien ik ’s ochtends om 5 uur zal vertrekken, is dat volgens mij handiger.

Ze verdwijnt enige tijd naar boven om schone kleren te halen en komt vervolgens met veel te veel kleding naar beneden. Ik leg haar nog een keer uit dat ik om 5 uur word opgehaald. Vervolgens gaat ze weer naar boven en vraagt me terloops om met haar mee te lopen. De kamer is klein, er ligt een matras op de grond en er hangt een enorme partij met kleren. Wat we over hadden van de bbq ligt in het midden van de kamer. Er is geen douche en geen toilet. Schijnbaar word dat hier in het gebouw gedeeld. Vol trots laat ze de foto’s zien van haar kinderen. Dan laat ze zien dat een groot deel van de kleding haar te groot is. De vriendin waar ze het over had is niet aanwezig. We wisselen nog even Line gegevens uit en vervolgens verdwijnt de tablet in haar enorme tas. Ze haalt wat kleren uit haar tas en rijden hierna achter elkaar naar mijn appartement.

Vervolgens gaan we ons uiteraard eerst even douchen. Ze gebruikt weer mijn aftershave als parfum voor haar zelf. In haar appartement had ik ook al geen parfums gezien. Haar makeup bestaat alleen uit een oogpotlood, een lipstick en de welbekende creme om haar gezicht lichter te laten lijken. Ik moet mijn nieuwe broek aan, want die staat me goed. Vrouwen spreek je niet tegen als het om mode gaat, want mannen hebben daar toch geen gevoel voor. Vervolgens brengen we mijn gehuurde motor weg en genieten we nog anderhalf uur van de massage. Het is tenslotte al laat. We halen een paraplu vanwege de regen die toch wel erg lang aan houd.

Ze begint te bellen met haar tablet en voert een gesprek waar ik niets uit kan op maken. Vervolgens lopen we naar de cocktailbar om een cocktail te nuttigen. Ze begint weer te bellen en we moeten naar Marine. Ik geef aan dat ik die disco niks vind, vanwege de te harde muziek. Er word weer gebeld en vervolgens moeten we naar de Bamboo Bar. Vlak voor de Bamboo Bar treffen we haar vriendin. De vriendin is helemaal niet haar vriendin, maar blijkt haar oudste dochter te zijn. Ik begroet haar met een wai en krijg er meteen van langs van mijn vriendin, want haar dochter is jonger dan mij en dan wai je dus niet. Haar dochter spreekt iets beter Engels en met zijn drieÎn lopen we de Bamboo Bar in. Mijn vriendin is trots als de bediening opmerkt dat ik mijn haar heb laten knippen en dat het er zo beter uit ziet. We maken wat foto’s van ons samen en van haar samen met haar dochter. Een bekende van haar danst met haar dochter, want mijn vriendin wil met mij dansen. Ze wil haar dochter namelijk laten zien dat ik goed kan dansen. De dochter vraagt me wat ik allemaal heb gezien in Thailand en laat me weten dat haar moeder graag nog een keer een eiland met mij zou bezoeken. Ik zeg haar dat ik dat ook wel wil en dat we dat een volgende keer zeker zullen gaan doen. Ze legt me uit dat haar moeder zaterdag jarig is. Had ik dat nou maar eerder geweten, denk ik bij mezelf.

Na sluitingstijd gaan we met zijn drieën naar de cocktailbar aangezien het weer regent, hopend dat het snel weer droog word. Maar de regen verandert langzaam in een stortvloed en ik geef aan dat Thailand huilt omdat ik weg zal gaan. Zachtjes huil ik mee, want ik wil helemaal niet terug. Een dame komt langs met regenjacks. Ik besluit een regenjack te halen voor mijn vriendin, aangezien ze anders wel heel erg nat word. Zelf hoef ik er geen. Je word tenslotte maar een keer nat. We krijgen twee regenjacks en ik snap het weer niet. Ik had er toch een gekocht? De dochter van mijn vriendin heeft er ook een voor mij gekocht. Een farrang maakt avances richting de dochter van mijn vriendin. Ik vraag hem vriendelijk dat te laten bij mijn dochter, zodat hij dat ook daadwerkelijk doet. Hij verontschuldigt zich meteen en laat verdere avances achterwege.

Met zijn drieën moet er nog even gepoold worden natuurlijk. Eerst speel ik tegen mijn vriendin die weer van me wint met haar enorme gelukstreffers. Haar dochter heeft het duidelijk nog nooit gedaan en het spelletje pool veranderd in een cursus voor beginners. Uiteindelijk moet er een einde aan dit alles komen. Ik geef haar dochter de paraplu en wat geld voor de motorbike taxi en we nemen afscheid van elkaar. Mijn vriendin en ik trekken de regenjacks aan en lopen voor een laatste keer naar mijn appartement.

De laatste uren

In mijn appartement douchen we ons eerst en bedrijven nog een laatste keer de liefde. Ik haal mijn koffers te voorschijn en begin mijn kleding in de koffer te gooien. Dat is niet goed, want het moet allemaal netjes worden opgevouwd. De gedroogde vis verdwijnt ook in mijn koffer, samen met de garnalen die ik voor haar moest halen. De kleine flessen shampoo van de Big C verdwijnen eveneens in de koffer. Vervolgens doet ze de sjaals in de koffer. Die waren toch voor haar moeder, denk ik bij mezelf. Ik probeer haar uit te leggen dat ze de sjaals aan haar moeder en zuster kan geven. Mijn moeder en die speciale vriendin hebben tenslotte al iets van me gehad. Vertaalprogramma’s moeten er bij komen, want we begrijpen elkaar niet.

Het schaamrood komt op mijn kaken te staan als ik besef dat ik mijn vriendin meerdere keren heb beledig door steeds alles voor haar te betalen. Ze wilde me iets kado geven en ik heb dat al die tijd niet begrepen. Ik bedank haar voor de garnalen en geef haar de shampoo en de sjaals, zodat ze die aan haar moeder kan geven. De spullen die ik anders toch weg zou gooien, zoals wasmiddel, bleek, koffie, enz., doe ik in tassen voor haar. Er word gebeld, mijn taxi is er. Hij is te vroeg en moet maar even wachten. We houden elkaar langdurig vast. Het feit dat ik hier straks moet achter laten doet pijn. We lopen met alle spullen naar beneden. We laten de koffers maar even staan in de hal en brengen alle spullen naar haar motor. Vervolgens lopen we met mijn koffers naar de taxi. De beveiliging licht ik in dat haar motor nog in de garage staat.

Ik neem afscheid door haar nog een laatste keer vast te houden en haar een innige kus te geven. De tranen biggelen over haar gelaat. Ik draai me snel om en stap de taxi in, nadat we elkaar hebben uitgezwaaid en ik haar niet meer kan zien, kan ik uiteindelijk mijn tranen niet langer bedwingen. Na 20 minuten ontvang ik via Line mijn 1e bericht van haar. Via Google translate kom ik erachter dat ik een deel van haar hart heb weg genomen, dat ze me mist en dat ze dood gaat. Ik laat haar weten dat een deel van mijn hart bij haar ligt en dat ik haar ook enorm mis. Het sturen van berichten over en weer, stopt pas zodra ik mijn telefoon moet uitzetten omdat het vliegtuig gaat vertrekken. Wederom ben ik verliefd, maar deze keer voelt het anders.

Hoe dit verder gaat lees je in het volgende deel.

Ingezonden door Theo