Hoe koel het was en hoe ver…
Op de kaart leek het goed in een paar uur te rijden, de trip van Nongkhai naar even boven Tak, waar mijn gids vandaan komt.
Ze had haar ouders al in geen acht maanden gezien, dus een omweg richting Hua Hin leek voor de hand. Het ging slechts om een kleine 500 kilometer, meldde mijn Garmin-routeplanner, af te leggen in een uur of zeven.
Nou, vergeet het maar, want ik had niet gerekend op het bergachtige landschap en de vele natuurparken waar we door moesten. De weg is over het algemeen goed te berijden, met enkele uitgezonderde stukken. Tot Udon Thani volgden we de 2, de grote weg richting Zuiden. Daarna ging het over de 2153 naar Chum Pae. En toen begon het: de bergen die de Isan scheiden van het Noorden. Het moet gezegd: de rit was van een adembenemende schoonheid, zeker als je in het Nam Nao National Park rijdt. Waar wél controle is, maar geen toegang wordt geheven. Op diverse plekken langs de weg staan waarschuwingsborden voor overstekende olifanten. Ze lieten zich echter tijdens onze reis niet zien. Het was wellicht te koud voor deze dikhuiden?
Na de 12 via Lom Sak volgde nog het Phu Hin Rongkla National Park en het Thung Saleang. Inmiddels had ik mijn buik vol van de vele bochten. Herhaaldelijk werd ik ingehaald door groepen motorduivels. Dit is een waar paradijs voor zware jongens op even zo zware motoren.
Wat mij opviel was de grote hoeveelheid zwerfvuil in de bermen van de wegen door de nationale parken. Ik kan niet anders dan concluderen dat de (doorgaans) Thaise automobilisten weinig waarde hechten aan hun natuur. Overal plastic zakken, drinkbekers en ander ongerief.
Via Phitsanoluk en Sukhothai arriveerden we uiteindelijk in de schemering na dik 12 uur rijden in Tak. Misschien dat Garmin de bergen in het vervolg kan melden bij het bepalen van de route?
Over deze blogger
- Bijna 20 jaar geleden verhuisde journalist Hans Bos naar Bangkok. Vrijwel vanaf het begin was hij betrokken bij de geboorte van Thailandblog. Als journalist werkte hij voor Limburgse dagbladen en voor de reis vakbladen van wat ooit Elsevier heette. Hans (76) woont sinds 14 jaar in Hua Hin, met vrouw Raysiya en dochter Lizzy. Hij was circa negen jaar secretaris en vicevoorzitter van de Nederlandse vereniging in Hua Hin en Cha am.
Lees hier de laatste artikelen
Agenda17 december 2024Agenda: Back to the Future weer op toernee in Thailand
Bezienswaardigheden17 november 2024De hoogste/grootste Naga van Thailand
Bezienswaardigheden3 november 2024Tham Phu Wa, een grottempel om te watertanden
Belasting Thailand22 oktober 2024Belastingverdrag niet meer haalbaar op 1 januari 2025, zegt Buitenlandse Zaken in Den Haag
Ik zie dat je er een touristische tocht van hebt gemaakt. Erg ver omgereden denk ik. Kan een stuk directer. De volgende keer even checken via google maps.
Misschien de garmin niet ingesteld op optimale route of snelste route.
De 12 is goed te doen en zoveel bochten zitten er ook niet in het berg stuk vanaf de wat prahat. In Petchabun provincie is het een groot deel twee baans maar okay valt mee. Ook ik heb daar nog nooit 1 andere chang gezien dan die uit de fles.
Je hebt erg omgereden en ik begrijp dus niet als je op familiebezoek gaat dat je dan van de 12 afgaat.
Ik zou gewoon naar Phitsanulok gereden zijn en vandaar naar Tak. (2, 228 en de 12) Okay stoppen onderweg is ter plekke leuk bij de Wat Prathat Phasornkaew. Een tempel hoogop een bergtop met 5 witte buddha’s.
http://www.phasornkaew.org/
Bij het hier naar toe rijden pak de meest noordelijke toegang en NIET welke aangegeven. Je rijdt via de eerste van BOVEN naar de tempel en kunt ervoor uitkijken op de tempel bij het koffiehuis pino late resort en cafe.https://th-th.facebook.com/pinolattecaferesort/ stop hier altijd voor het uitzicht en een namanau en een tosti MET
Rij zelf vanuit Uttaradit regelmatig naar Ubon Ratchatani. De oudste broer van schoonma woont daar oh onderweg altijd bij andere broer en familie in Petchabun langs. Is een 740 km. Aan pure reistijd (zonder stop in Petchabun) die ik het gemiddeld in acht en een half uur.
Oh ik rij stevig door top echter nooit meer dan 140.
Het vele zwerfvuil alom is voor mij dikwijls de grootste domper op de vreugde. Zelfs op meest mooie plekken sta je soms letterlijk en figuurlijk op een vuilnisbelt. Ik geloof helemaal niet dat die rommel van buitenlandse toeristen komt. Ik leef lang genoeg in Thailand om te weten hoe Thais denken over de openbare ruimte.
Dit is de voornaamste reden dat ik Thailand zeker niet tot de mooiste bestemmingen ter wereld reken.