Nieuwe reisavonturen van HIJ en ZIJ (vervolg)

Dag negen tot veertien

ZIJ weer onder hoogspanning want de zelf geboekte transferrit liet op zich wachten.  Na een uur vertraging en na een telefoontje naar het verhuurbedrijf (ze moesten nog klanten naar de luchthaven brengen) verscheen eindelijk de taxi die hen naar Khao Lak zou brengen. 

Een autorit van ongeveer drie uur  bereikten ze hun volgend hotel.  Ditmaal bij het juiste hotel maar… wegens een overboeking moesten ze voor één nacht naar een ander resort van een mindere klasse! HIJ en ZIJ hadden nog geluk want een Zweeds koppel moest er drie nachten verblijven. Dank zij hen (de Zweden maakten van hun neus), kregen we een diner gratis bij hun aangeboden. De volgende morgen werden ze inderdaad opgehaald en kregen ze een prachtige kamer in het Khao Lak Sunset resort.    Ze verloren er onmiddellijk hun hart aan: vlak aan het strand, rustig gelegen, lekker eten, fruit – koffie en thee op de kamer. Hier konden ze gerust drie maanden overwinteren.

ZIJ was in haar nopjes.  Enig minpunt, om naar het centrum van Khao  Lak te wandelen was het toch een kwartiertje stappen.  Terug was altijd met een tuk-tuk. Ze  waren ook al weer een jaartje ouder hé.

Een uitstap die echt aan te raden was: snorkelen bij de Similan eilanden.  Niet te beschrijven hoe mooi de onderwaterwereld daar was.  ZIJ heeft er zelfs het visje NEMO in het echt gezien.

FLATER 3: daar zijn snorkelbril steeds vol water liep, moest HIJ deze regelmatig uitschudden.  HIJ deed dit zo woest dat zijn trouwring van zijn vinger vlogen…HIJ zag nog juist hoe een tropische vis op het geschitter afschoot en de ring opslokte.  Er zwemt  nu een echte GOUDVIS rond!!!

Dat een trouwring verliezen ongeluk bracht kon ZIJ enkele uren later aan den lijve ondervinden.  De speedboot waarmee ze aangekomen waren, lag in de branding van een strandje en juist toen ze het trapje wilde opstappen om terug in de boot te geraken, kwam er een golf aan.   ZIJ verloor haar evenwicht, viel in het ondiepe water en kreeg de ijzeren trap op haar been.  Resultaat: voor de rest van haar vakantie een veelkleurig zwaar gekneusd been.  HIJ heeft toen samen met een lieve Thaise dame de ganse terugweg ijskompressen op haar been gelegd om de schade enigszins te beperken.  Valt dit onder Flater nummer 1 van haar?

Ze bezochten ook verschillende memorandums van de Tsunami.  Als kleine sponsor wilden ze zeker het huisje bekijken van de vier weesmeisjes in het dorp Ban Nam Khem waarvoor ook Thaibel (Thaise les) zijn steentje had bijgedragen.  Zonder specifiek adres was dit echter onbegonnen werk.

Daarna ging het richting Phuket naar het Coconut Village resort aan Patong Beach. ZIJ was weer in haar nopjes.  Dat was nog eens vakantie, plaats zat om al haar spullen op te bergen.  Zo veel plaats dat ze bij het vertrek nog zeven zomertopjes in een lade liet liggen! Flater nummer 1 (of 2) van haar. Gelukkig had ze bij de vele mede-studenten die in Thailand verbleven een reddende engel.  Om een lang verhaal kort te maken, de topjes zijn terug in haar bezit.

Het strand van Patong Beach is niet echt hun ding.  Met een gehuurde moto ontvluchtten ze de bekendste overvolle stranden en zochten rustiger oorden op.  Een bezoek aan de Wat Chalong, Cape Phromthep, Cape Panwa, Siray Island (gypsy village), Phuket Town, Rang Hill (per toeval ontdekt) en Kathu Waterfall stonden op het programma.  Volgende stranden werden met een stip aangeduid: Surin Beach en Bang Tao Beach.  Relaxen aan het zwembad van hun resort was niet vol te houden.  Zweedse, Russische en Britse hooligans terroriseerden de vijftigplussers (HIJ en ZIJ dus) die er rust zochten.

Phuket FantaSea stond eveneens op hun verlanglijstje.  Inderdaad een fantastische show zelfs olifanten kwamen op het podium.   Alleen het gebeuren er rond vonden ze wat overdreven overal winkels en eetgelegenheden om alsnog meer geld uit de zakken te kloppen. ZIJ moest natuurlijk wel al de winkels keuren en…buiten komen zonder iets te kopen dat kon toch niet.

Het nachtleven in Patong is zeker te vergelijken met dat van Pattaya.  Bangla Road is precies Walking Street met veel Lady Boys. Er was ook een nieuw shoppingcenter Jungceylon.  ZIJ mocht  daar een uurtje rondlopen (wat heeft ZIJ haar dochter toen gemist) om een nieuwe reiskoffer, leesbril (op een uurtje klaar!) schoenen (moest wel want de hiel was afgebroken).  Dit allemaal op een goed uur? Daarna wel uren in een bar gezeten, Singha hijsen en naar een show van Ladyboys zitten loeren.  Mannen!!!

De hongerige magen werden eens gestild bij een landgenoot.  In het Belgian Steakhouse bestelde HIJ  steak met frietjes, terwijl ZIJ voor stoofvlees opteerde.  Met de magere Thaise koebeesten in gedachten vroegen ze zich af hoe men hier aan die malse steaks geraakte.  Ingevoerd vanuit Nieuw-Zeeland was het antwoord van de uitbater. Yummie.  Ook bij Shakers vonden ze het eten lekker maar uiteindelijk zaten ze in Thailand en moesten ze proeven van de lokale gerechten.  ZIJ wou thuis immers Massaman curry proberen te maken en HIJ, hoe raad je het: SOM TAM.

DAG 20 tot 22

HIJ en ZIJ moeten ofwel een bodyguard, ofwel een Nanny op reis gaan meenemen, want beiden kregen ze last van een lichte vorm van Alzheimer, wat Flater nr.4 bewees.

FLATER nummer 4: hun vlucht van Phuket naar Bangkok had een uur vertraging en in de lounge van Bangkok Airlines verdreven ze de tijd met hun mails op het internet te checken.  HIJ had zijn filmtas met camera en fototoestel veilig onder zijn stoel gezet.  Eindelijk was het boarding time en ze zaten reeds in hun stoelen toen de airhostess door de micro riep: “someone forgot his camera”.  ZIJ porde hem in de zij: “heb jij uw camera bij?”  HIJ: verdorie …(weer censuur) dat is de mijne!”  met een hoofd zo rood als een tomaat, ging zijn vinger schuchter omhoog. HIJ was zo van streek dat HIJ niet op het merk van zijn camera kon komen (wat hem gevraagd werd om zeker te zijn dat ze de juiste eigenaar hadden) Och arme, HIJ mocht toch eens geluk hebben, stel je voor al zijn filmmateriaal kwijt…(het zou echter niet de eerste en de laatste keer zijn dat hij zijn filmgerief vergeet).

MeSamong / Shutterstock.com

De laatste dag brak aan en hun geannuleerde fietstocht van ‘dag drie’ stond thans op het programma.  ZIJ was er niet gerust in: “Hoe kun je nu met een fiets in dat hectisch verkeer rijden?” HIJ: “begin maar al te stressen”. Het startpunt was de receptie van het Grand China Princess hotel.  Vooraan in de rij reed een Thais meisje en als laatste ook nog ééntje.  Beiden hadden een gele pet op en begeleidden de fietstocht door het verkeer.  Raar maar waar, als de eerste haar gele pet omhoog stak, viel het verkeer in Bangkok gewoon stil zodat de groep telkens veilig kon oversteken.  Kenmerkend voor deze ‘Co van Kessel Bangkok tour’ was het verbazingwekkende contrast tussen mooi, lelijk, grijs, arm, rijk, donker, licht, oud, nieuw, pure kunst en spetterende kitch, dat ze telkens passeerden.  HIJ en ZIJ waren de enige twee Vlamingen, de rest waren Nederlanders (fietsvolk).  ZIJ heeft meer naast haar fiets gelopen dan dat ze er op zat.  Véél te smalle steegjes en véél te steile bruggetjes.  Maar het was héél leuk (hartstikke leuk zou de rest van de groep zeggen) en ze zou het zo terug doen.  Op een gegeven moment staken ze de Chao Phraya rivier over met een veerboot en kwamen ze in een landelijke omgeving terecht.  Wat een rust en verademing en dat zo dicht bij die grootstad.  Hier zagen ze het echte Thaise leven te midden vrolijk gekleurde tempels.  Een gemeende glimlach hier, een wuivend handgebaar daar (kindjes wilden steeds een handje geven aan die farangs ,waarbij ZIJ telkens bijna omviel).  De terugtocht ging met een longtail boot, fietsen incluis!  Aan deze fietstocht kon door iedereen met een normale conditie worden deelgenomen.  Bangkok bleek, behalve de steile bruggetjes, zo plat als een dubbeltje en door de luchtstroom bleef het verrassend koel, ook in de felle zon.  Echt super.

Rond elf uur ’s avonds bracht een taxi hen naar de luchthaven.  Heelhuids wat een wonder was want de chauffeur was een echte kamikaze. Buiten het feit dat de airco in het vliegtuig op bevriezen stond en ZIJ om half vijf ’s nachts geen voedsel meer kon ruiken laat staan eten, verliep de terugvlucht zonder noemenswaardige incidenten of …flaters.