Joseph in Azië (deel 14)

Verlaten strand in Pattaya

Als wij op de zondagochtend na ons ontbijt een wandeling maken lijkt Bangkok uitgestorven. Warenhuizen, restaurants, cafés, markten, kappers en noem het verder maar op, allemaal zijn ze op last van Bangkok’s gouverneur Aswin Kwanmuang gesloten.

De restaurants mogen enkel afhaalmaaltijden verkopen en in hotels mogen maaltijden uitsluitend aan gasten die daar verblijven worden geserveerd. Supermarkten en apotheken (pharmacies) zijn de weinige zaken die open mogen blijven. Eerder gold de sluiting ondermeer al voor scholen, theaters, massagesalons en sportvelden. Voor overtreders van de verordening hangt behalve een fikse financiële boete ook nog een gevangenisstraf van één jaar boven het hoofd. Zaken die deze maatregel aan hun laars lappen zijn dan ook niet te bekennen.

Gezellig is het beslist niet en al heel vroeg zoeken we ons bed op. Bangkok ken je niet meer terug. In een dergelijke situatie verlang je toch naar huis. De vraag blijft overeind of het daar beter vertoeven is maar de familie en kinderen blijven toch in onze gedachten meespelen. Leuk of niet we zullen toch nog even op de tanden moeten bijten en verstandig zijn. Het zal ongetwijfeld een ‘onvergetelijke’ vakantie blijven maar in een heel andere betekenis van het woord.

Pattaya of Hua Hin

We hebben de knoop maar doorgehakt en nemen morgen een taxi naar Pattaya omdat Suvarnabhumi Airport vanuit deze plaats sneller bereikbaar is. De eerste twee dagen logeren in het Amber hotel vlakbij Soi Bua Khao. Het is een nieuw smaakvol ingericht hotel met een uitstekend ontbijt, klein restaurant, gezellige zitjes, een niet te groot maar fijn zwembad en de prijs dubbel en dwars waard. Een aanbeveling voor betere tijden.

Doemscenario

Opeens zien we Prayut, de Thaise prime minister, op de Tv verschijnen met de boodschap dat het luchtruim voor inkomende buitenlanders dicht gaat. Vrij snel daarna gevolgd door een mailtje van de KLM dat onze vlucht KL 876 voor 3 april is geannuleerd en men voorlopig nog niet kan vertellen wanneer de vluchten worden hervat.

Zeelucht

Om deze tegenslag te verwerken nemen we toch afscheid van het uitstekende Amber hotel en verhuizen naar het aan zee gelegen Avani Resort. Heerlijk in een luie ligstoel naar de zee kijken en op reikwijdte een glas plus tijdschrift of boek zo willen we de tegenslag het hoofd gaan bieden.

Omdat we speciale wensen hebben omtrent de instaphoogte van het bad krijgen we in het Avani Resort een update naar een kamer en suite met vanaf de tiende etage een schitterend uitzicht over zee. De boten liggen allemaal afgemeerd en op zee is het net zo rustig als in de straten van het anders zo levendige Pattaya.  Een rustgevend uitzicht maar tevens een vreemd gevoel dat we in de verste verte geen idee hebben omtrent de afloop.

Tropische tuin van Avani resort

De schilderachtige tropische tuin van Avani met bar en aardige kleine aparte restaurantjes plus het schitterende zwembad doen weldadig aan en het geheel is ’s avonds feeëriek verlicht.

Wandelend over de boulevard zien we pas hoe verlaten de stad is. Warenhuizen en hoegenaamd bijna alle zaken zijn op slot en op het strand kun je een kanon afschieten. In de bekende 10 baht busjes die sporadisch nog rijden zit geen mens. Onnodig te vermelden dat de vele honderden barretjes eveneens gesloten zijn en ook de ontelbare bardames zijn in geen velden of wegen te bekennen. Een ware catastrofe voor heel veel mensen!

Medeblogger Gringo, die in Pattaya woont, en wij al vele jaren geleden via Thailandblog hebben leren kennen is ons al tweemaal komen opzoeken om ons een hart onder de riem te steken.

In de avonduren kijken we vanaf ons balkon op de 10^e etage naar de zonsondergang en de tientallen boten die roerloos op zee afgemeerd liggen. We berusten in de situatie en beseffen dat we het slechter hadden kunnen treffen.