Joseph in Azië (deel 10)

Vanuit Nha Trang vliegen we per Vietjet Air in nauwelijks een uur naar de 550 kilometer noordelijk gelegen kustplaats Da Nang.

De plaats heeft heel wat hotels en herbergt 1.2 miljoen inwoners. De Han rivier doorkruist de stad en ’s avonds heb je een mooi uitzicht over de verlichte bruggen. Wij hebben onze intrek genomen in het dicht bij het strand gelegen Royal Lotus hotel.

Het van hot naar haar reizen hebben we een beetje afgezworen en de tijd dat we gedurende zes weken in twintig verschillende hotels logeerden ligt ver achter ons. We hebben tegenwoordig alle tijd en zijn ook een beetje tot rust gekomen, hetgeen niet betekent dat we niet kunnen genieten.

Corona virus

De vele luxueuze hotels gaan gebukt onder de invloed van het Corona virus en ook aan de stranden is het duidelijk te merken dat veel bezoekers het af laten weten. De grenzen zijn gesloten voor de Chinezen en Koreanen die een belangrijke doelgroep vormen. Ook in het Royal Lotus hotel waar wij verblijven is dat duidelijk merkbaar. Het hotel heeft 16 etages en van de 192 kamers zijn slechts vier bezet, zo vernemen wij. Wandelend over de boulevard langs het strand zie je maar al te goed hoe rustig het overal is. De vele grote hotels aan zee zien er troosteloos uit en hebben nauwelijks klandizie. Een aantal heeft zelfs het licht uitgedaan en de deur op slot. De aanwezige uitspanningen op het strand doen hun uiterste best om een graantje van de weinige paraderende toeristen mee te pikken. Helaas voor hen is de bezetting overal matig.

Vis eten

Zo dicht bij zee kunnen we het verse zeebanket niet weerstaan en slaan de diverse soorten levende vis en schelpdieren in de grote bassins gade. Heel wat soorten zijn ons totaal onbekend en dus laten wij ons door een dame voorlichten omtrent de juiste bereidingswijze. De keuze valt op een mooie grouper die we ‘steamed’ op tafel krijgen. Als voorafje peuzelen we de nodige schelpjes leeg.

De bij ons bekende vissoorten tref je niet in de bassins aan. Moet even terugdenken aan de tong die we ooit in Thailand bestelden en waar kraak noch smaak aan zat. Eigenlijk logisch want zoet- of zoutwater en niet te vergeten het voedsel -plankton- bepalen in hoge mate de smaak. Ook bij de vele restaurants zie je weinig klanten en menige hotelier zal er slapeloze nachten van krijgen.

Cham Museum

In Da Nang tref je het bijzonder interessante Cham Museum aan waar vele werkelijk schitterende beelden uit het voormalige Champa koninkrijk te bewonderen zijn. Je staat er oog in oog met onvoorstelbaar mooie beelden en vele andere uit steen gekapte oudheden. Het is nauwelijks te begrijpen dat mensenhanden duizend jaar geleden dergelijke bijzonder kunstige beelden hebben vervaardigd. Rond het hedendaagse Da Nang ontstond in de 2^e eeuw het koninkrijk Champa gesticht door de Cham die etnisch gezien geen enkele verwantschap hadden met de Vietnamezen.

Het Champa rijk werd in de 1600 jaar van haar bestaan regelmatig door de Chinezen bezet en was gelegen tussen het tegenwoordige Vietnam en het voormalige Khmerrijk dat grote delen van Cambodja en ook Thailand besloeg. Beide waren zowel qua inwonersaantal alsmede militair aanmerkelijk groter en sterker. De Cham was een zeevarend volk en het koninkrijk was een klein land in verhouding tot de buurlanden. Google maar eens naar het Cham koninkrijk en lees de talrijke artikelen die erover geschreven zijn. Kortom het Cham Museum of Bao Tang Museum in het Vietnamees, is een bezoek meer dan waard.

Muziek en smaak

Aan de boulevard ligt de Apocalypse Beach Club waar je heerlijk kunt vertoeven voor een drankje of etentje met daarbij een fraai uitzicht op zee. In de avonduren speelt er een bandje. Helaas is het volume van de muziek niet voor ons gehoor bestemd.

Kan het geen naam geven maar het zal ongetwijfeld met leeftijd te maken hebben. De man aan de knoppen van de versterker voelt zich een hele bolleboos op muzikaal vlak en geeft de decibellen alle ruimte. Hoe harder hoe mooier zal hij denken en de ‘zangeres’ vormt daarop geen uitzondering en schreeuwt de longen uit haar lijf. Kan aardig met de tijd meegaan maar op muzikaal gebied blijf ik toch écht ouderwets. Ook het trio dat leuke Country Music vertolkte kon niet nalaten de versterker overmatig te benutten. Een prop van een papieren servet in de oren steken is de enige oplossing om het geluid te reduceren tot een aangenaam niveau

Morgen nemen we een taxi naar het 25 kilometer verder gelegen sfeervolle Hoi An en gaan daar enkele dagen verblijven. We zijn benieuwd of de vele toeristen die deze mooie oude plaats normaliter massaal bezoeken ook daar verstek laten gaan.

Na ons bezoek aan het Champa museum in Da Nang gaan we deze voormalige haven van het zeevarende volk van het Champa koninkrijk in ieder geval al met andere ogen bekijken.