Hoe zou het zijn met….

De laatste tijd moet ik steeds weer terugdenken aan de Thai die ik bij toeval trof tijdens een van mijn vele foto-expedities door de hoofdstad van Thailand. Wat is er van ze geworden na de vreselijke watersnood van afgelopen maanden…?

Een tijd geleden was ik aan het werken in Bangkok -ik ben fotograaf-  en was aan het kijken naar geschikte locaties om opnamen te maken voor een serie waar ik mee bezig ben. Onder de Expressway bij Khlong Toey trof ik een geweldig fotogeniek stuk van Bangkok aan. Een plek waar niet veel toeristen komen, geen uitgaansgebied. Het was midden op de dag, geen glitter en glamour, geen eettentje of tempel te bekennen.

Bij een brug die de khlong overspande trof ik op een grasveldje een groep etende Thai aan. Ze keken mij net zo verwonderd aan als ik hen. Zij snapte niet wat ik daar, duidelijk herkenbaar als farang, kwam doen. Niet vijandig maar nieuwsgierig en voor ik het wist stonden er kinderen over mijn schouder mee te kijken wat ik aan het fotograferen was.

Ik wilde een de onderkant van de viaducten fotograferen, een vervolg op een serie viaducten die ik gefotografeerd had in Nederland. Imposante betonnen constructies in een lege omgeving, abstracte geometrische vormen.

Waar in Nederland normaal de weg loopt, lag hier het kanaaltje. Net zo donker van kleur. Ik liep te draaien en was nog niet helemaal tevreden over het beeld. Op een gegeven moment vroeg zo goed en kwaad als mogelijk was aan de groep mensen of ik dichterbij mocht komen. Om zo een betere compositie te kunnen maken met ook hen in het beeld. Wat volgde was interessant gesprek waarbij ik niets van hun Thais begreep en zij geen Engels spraken.

Wat wel duidelijk werd was dat zij daar niet zomaar zaten te eten maar dat ze er ‘semi’ permanent woonde. Op mijn verzoek om aan te wijzen waar zij woonden wezen zij mij op twee plateau’s aan de voet van de enorme pilaren die de Expressway ondersteunde. Op een heel smal strookje lagen wat spulletjes, een matje, een doek, een waslijntje met een T-shirt, een fles met water en een Boeddhabeeldje. Een heel huishouden.

Ik wilde daar wat foto’s maken en zat zo naar hun ‘uitzicht’ te kijken op het water. Ineens zag ik bellen op het water en dacht ‘goh wat raar dat het nu net gaat regenen’. Maar de bellen werden niet veroorzaakt door regendruppels. Het was van gas wat opsteeg uit de bodem van het kanaal. Ik werd er duizelig en misselijk van.

Verward en onder de indruk stond ik op, ik had prachtige foto’s gemaakt precies die ik zocht en was tegelijkertijd geconfronteerd met leefomstandigheden waarmee ik niet wist wat ik aan moest. Zij leken niet ontdaan door hun plekje Bangkok, niet beschaamd en ook niet trots. Het  hield mij een spiegel voor. Iets om over na te denken over wat ik daar nu eigenlijk aan het doen was, wat ik aan het vastleggen was. Hun schamele bezittingen en prachtige geometrische vormen.

Deze weken moet ik vaak aan hen denken hoe zou het met ze zijn nu hun uitstulping vast een meter of meer onder water staan, zou het weinige wat ze hadden weg zijn?

Tekst en foto’s door Francois Eyck

Over deze blogger

Redactie

Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Achtergrond2 december 2024De magie van mangosteen: Thailand’s sappige geheim
• Rooftop bars2 december 2024Above Eleven Rooftop Bar in Bangkok: kwaliteit op eenzame hoogte!
• Achtergrond30 november 2024Hervormingen van Thaise vastgoedwetten: redding of verkoop van het land?
• Agenda30 november 2024Agenda: December festivals en evenementen in Thailand