Een cruise van Singapore naar Thailand
Dit verhaal gaat over een cruise. U weet wel, een vakantiereis met een luxe passagiersschip, dat verschillende havens aandoet, waar dan een bezoek aan die stad kan plaatsvinden of deelgenomen kan worden aan georganiseerde excursies. Daarbij natuurlijk niet te vergeten het verblijf aan boord met alle luxe, prima diners en verzorgd amusement.
De South China Morning Post (Hong Kong) publiceerde een paar dagen geleden een artikel van een reisjournalist, Lee Cobaj, die een zevendaagse cruise meemaakte van Singapore naar de zuidelijke Thaise eilanden in de Andaman zee.
Niet recent
Best een lezenswaardig verhaal, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken, dat het artikel niet echt recent is geschreven. Immers, er zullen momenteel weinig cruises worden gemaakt door de coronacrisis. U herinnert zich vast nog wel, dat begin vorig jaar meerdere cruiseschepen in moeilijkheden kwamen, omdat zij in de geplande havens niet werden toegelaten. Voorbeeld daarvan was het Nederlandse schip Westerdam met ca. 1500 passagiers aan boord, die na in 5 havens geweigerd te zijn geweest, uiteindelijk in Sihanoukville in Cambodja mocht aanleggen. De Nederlandse ambassade in Bangkok en de consul in Cambodja hebben toen erg veel moeite moeten doen om de Nederlandse passagiers te “bevrijden”, zodat die naar huis konden.
Ik zie ook nog de foto’s voor me van een flink aantal cruiseschepen, die voor de kust van Nederland werkloos voor anker gingen.
Reisjournalist Lee Cobaj
Lee Cobaj, die reisverhalen schrijft voor meerdere opdrachtgevers, wordt door de redactie van de krant gevraagd een verhaal te maken over een reis aan boord van een passagiersschip. Aanvankelijk vindt zij dat maar niks, want in haar ogen is het maken van een cruise de minst aantrekkelijke manier van reizen. Als haar verteld wordt, dat de reis plaatsvindt op een schip met een luxe gelijk de Oriental Express en de route langs de Maleisische kust naar Thailand voert, stemt zij toe. Zij hoopt dat daarmee haar toch wel negatieve denkbeelden over cruises zullen verdwijnen.
Aan boord
Haar verhaal maakt vanaf het begin duidelijk, dat de schrijfster een instelling heeft van “ik ga dit niet leuk vinden”. Het schip is niet al te groot, slechts 175 passagiers, de hutten zijn nogal klein, het eten is “jaren tachtig” en het amusement is vooral oubollig. Er is een zwembad, maar die is niet gevuld, want het smerige zeewater langs de route is niet geschikt. Dus dan maar spelletjes (dekgolf) spelen met elkaar of ’s avonds van muziek of een talentenshow genieten.
Bij aankomst in de hut ligt een eerste slordig geredigeerde Nieuwsbrief van de kapitein klaar met als een komische noot het antwoord op de vraag: “is het schip een hij of een zij?”: een vrouw natuurlijk! Er is heel wat verf nodig om haar er goed uit te laten zien, in het begin lijkt het mee te vallen, maar het onderhoud kost handen vol geld, er is een ervaren man nodig om haar op de juiste manier te behandelen, zonder een man aan het roer is het schip onbestuurbaar. De schrijfster sist tegen haar reisgenoot: “Als het schip een vrouw zou zijn, die niet goed behandeld wordt, dan zou zij de boot op de rotsen laten lopen!”
Excursies
Het leven op zee wordt tijdens een cruise meermaals onderbroken met een bezoek aan een haven. Het is echter regentijd, zodat excursies niet mogelijk zijn aan het begin van de reis. Passagiers, die dat willen, worden naar een groot winkelcentrum vervoerd, waar zij enkele uren kunnen doorbrengen.
Op het eiland Koh Adang, dat deel uitmaakt van het prachtige Tarutao National Park vindt wel een excursie plaats. Er wordt gewaarschuwd geen eten of drinken mee te nemen, want het eiland wemelt van makaken, de hooligans van de dierenwereld. Een Duitse vrouw heeft de waarschuwing kennelijk niet gelezen, zij opent een blikje cola en het geluid van het sluitringetje is genoeg om door een volwassen makaak te worden overvallen. Het beest pakt het blikje en laat de verraste vrouw achter met flink wat schrammen.
Tenslotte
Aan het eind van heenreis kan de schrijfster nog enkele uren genieten van de zon, die zich tussen de regenbuien door laat zien, maar dat is onvoldoende om haar gedachten over een cruise te veranderen.
Lees het hele verhaal op deze link: www.scmp.com/
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Eten en drinken23 december 2024Glenmorangie in Thailand
Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!
Achtergrond6 december 2024De geschiedenis van de Thaise keuken
Men krijgt waarvoor men betaald? In de regentijd zijn cruises waarschijnlijk goedkoper.