Culinaire genoegens

 Vismarkt Naklua (Editorial credit: Wirestock Creators / Shutterstock.com)

Begin oktober vertrek ik weer naar Bangkok de stad en het land waar ik veel herinneringen aan bewaar.

Leuke ontmoetingen, grappige voorvallen, mooie natuur en ook fantastische culinaire herinneringen. Bij het woord culinair zal menigeen direct denken aan toprestaurants, het liefst met een toevoeging van één, twee of wellicht drie Michelin sterren.

Niets van dat al, want het veelal patserige gedoe van restaurants die zich een air aanmeten alsof je dankbaar mag zijn dat je in hun etablissement mag binnentreden gaat totaal aan mij voorbij. Vele jaren was ik in Nederland lid van een vermaard kookgilde en daar werd door hobbyisten op een hoog niveau gekookt dat kan ik verzekeren.

Toch heeft het hobbykok zijn toch ook nadelen. Zeker als je naar het gebodene kijkt en de idiote prijs die sommige restaurants durven te vragen voor mooie namen en gerechten met weinig culinaire inhoud. Zeer onlangs maakte ik het in mijn moederland weer eens mee in een restaurant waar de eigenaar niet in de keuken staat, maar wel uiterst zakelijk is ingesteld. De menukaart zag er zeer verzorgd en uitgebreid uit en het restaurant straalde een gezellige en mooie ambiance uit.

Het genieten kon beginnen met het samenstellen van het menu.

Lekker glas wijn en coquilles Saint-Jaques, oftewel Jacobsschelpen, om van start te gaan. Als tweede tussengerecht fois gras, een gerecht waar ik verrukt van ben maar waar de Dierenpartij zeer op tegen is. Maar wat een teleurstelling volgde; zeggen en schrijven één schamele coquille kreeg ik op mijn bordje omgeven met wat groen. Bij het tweede gerecht bestond de fois gras uit niet meer dan een dun uitsmeerseltje op het bord en nauwelijks herkenbaar als gerecht. Kortom, een eigenaar die enkel en alleen oog heeft voor zijn gewin. Voor mij geen tweede keer.

Zag heel toevallig zeer onlangs het Tv-programma ‘Keuringsdienst van Waren’ waarin kikkerbilletjes aan de orde kwamen. De kikkers werden in Vietnam in grote vijvers gekweekt en als ik het moet geloven komen ze op een humane manier aan hun eind voor verscheping naar voornamelijk Europa. Geloof er geen barst van!

Moest toch even terugdenken aan een reis door Indonesië waar ik met eigen ogen aanschouwde hoe de kikkers met netten uit de vijver werden getrokken en daarna de billen letterlijk van hun lijf werden getrokken. Levend en wel werd het resterende deel van de kikker, zonder achterpoten en billetjes, weer in het water teruggegooid. Heb na dit gezien te hebben nooit meer een kikkerbilletje gegeten.

Oesters, daar loopt het water van uit mijn mond. Veelal staan ze in een restaurant per drie stuks op de menukaart en de prijzen zijn bepaald niet goedkoop. Mijn gedachten dwalen terug naar het Maleise Borneo waar de oesters per kilo op de kaart stonden en die je ook per dat gewicht diende te bestellen. Mensen kinderen wat heb ik daar genoten. Van mij krijgen ze meteen een ster en wellicht wel twee. Eten is het op je gemak voelen in een heerlijk sfeertje zonder al te veel opsmuk en lekkere hapjes.

In Bangkok kan ik mijn hart ophalen bij ontelbare leuke restaurantjes. Heerlijk om te wandelen door een bepaalde straat met Thaise, Chinese en Japanse eetgelegenheden. Dacht Sukhumvit 33, maar als ik er over een week weer ben, weet ik het weer te vinden.

En dan die onovertroffen Vismarkt op Naklua-Pattaya. Ga er beslist weer heen om te snoepen van de vele soorten schelpdieren en vis. Mijn favoriete restaurant ga ik beslist weer met een bezoek vereren en wellicht koop ik op de vismarkt een paar exquise lekkernijen waarvan ik boven in het eenvoudige restaurant ga smullen.

Uiteraard moet ik in Pattaya zijn om bij Gringo sigaren af te leveren en in zijn favoriete snookergelegenheid de wereldproblemen samen met hem te bespreken en de oplossingen aan de wereldleiders door te geven. Tot op heden luisteren die echter heel slecht naar deze twee wijze mannen. Ontzettend dom en hopelijk gaan ze dat ooit nog eens beseffen. Waar de reis verder heen gaat, is nog onbekend want van dag tot dag plannen ligt niet (meer) in mijn aard.

Gewoon op je af laten komen en doen waar je zin in hebt. Heerlijk toch.

Een ding staat wel vast; 1 oktober vertrek ik vanaf Schiphol en zoals immer met een tevreden gevoel op 31 oktober vanaf Bangkok weer huiswaarts.