Cambodia revisited

Na een lange tijd niet meer in Cambodja geweest te zijn, vond ik het weer eens tijd worden om er met een vriend naar toe te gaan.

Je kunt vanuit Thailand over land reizen wat nogal omslachtig is via Trat naar Phnom Penh of via Aranyaprathet naar Siem Reap (Angkor Wat!).

De duurdere maar ook veel snellere optie is uiteraard met het vliegtuig naar Phnom Penh waar Air Asia de goedkoopste retourvlucht aanbiedt, namelijk 160 euro, een uurtje vliegen. Bangkok Airways heeft een monopolie op Siem Reap en is dus erg duur, zoals overigens ook het geval is met hun vluchten naar Koh Samui.

Bij aankomst op de luchthaven krijg je een visum voor een maand en je moet een pasfoto overhandigen en 1000 baht betalen of het equivalent in dollars. Pasfoto was ik vergeten, maar dan scannen ze je foto uit je paspoort tegen betaling van 100 baht.

Ik had op dat moment nog geen dollars gewisseld en dan is baht ook goed tegen wat koersverlies. Verder betaal je alles in Cambodja met U.S.dollars, behalve de heel kleine bedragen zoals een tros bananen op de markt, die je dan betaalt in de plaatselijke munt reel.

Mehkong rivier

Direct buiten de luchthaven staat een ‘booth’ waar je een simkaart kan aanschaffen voor 200 baht en een beltegoed van 200 baht, dat ruimschoots voldoende is voor 8 dagen. Taxi naar de stad 7 dollar naar het ‘Riverstreet Guesthouse’ gelegen aan de Sisowath boulevard met vanaf het balkon direct uitzicht op de Tonle Sap rivier die even verderop uitmondt in de Mehkong rivier. Je ziet duidelijk de scherpe scheiding van kleur van beide rivieren, voordat ze in elkaar overgaan.

Het guesthouse is gelegen op de hoek van de zijstraat langs de bij iedereen bekende Foreign Correspondents Club (FCC), waar veel toeristen en NGO-ers aan de open balustrade hun lunch of anderszins verorberen in de heerlijke bries van de Mehkong. De kamers in ons guesthouse waren erg goedkoop, van 14-16 dollar, wat uitzonderlijk is voor de buurt, maar het was ook allemaal een beetje ‘rundown’.

Als je eenmaal de ‘killing fields’ en de ‘Tuol Sleng’ martelgevangenis uit de periode van de Pol Pot genocide hebt gezien, hoeft dat niet meer voor een tweede keer. Maar wel moesten we natuurlijk weer naar Siem Reap om het tempelcomplex van Angkor Wat te ‘beleven’.

Phnom Penh

Vanwege de lage waterstand gingen er geen boten naar Siem Reap, wat ik wel spijtig vond, daar ik me herinner dat er op de Tonle Sap en het meer veel te zien is aan boot- , vissers en marktverkeer. Nu hadden we de keuze tussen een grote en een minibus, die er heel comfortabel uitzag voor 9 dollar en een reis van 5 uur over het platteland van Cambodja, ook interessant.

Maar alvorens naar Siem Reap te gaan hebben we genoten van de relaxte sfeer van Phnom Penh, dat lijkt op een groot uitgestrekt provinciestadje zonder hoogbouw met weliswaar 2 miljoen inwoners en waar het geluid van brommers en ’tuk-tuks’ alles overheerst. Die tuk-tuks zien er meer als romantische karretjes uit met een brommer als trekker en met twee zittingen tegenover elkaar. Ik schat dat 80 procent van het verkeer bestaat uit motorvoertuigen, die dan ook alles vervoeren.

In de FCC-club is een fotoboek te koop (22 dollar) dat heet “Carrying Cambodia” van de fotojournalisten Conor Wall en Hans Kemp, die alles wat rijdt en wordt vervoerd op motorvoertuigen, driewielerfietsen, tuktuks e.d. hebben gefotografeerd. Hilarisch om te zien: hele ameublementen, volwassen zeugen dwars op de rug vastgebonden achter op de brommer (heb het zelf ook twee keer gezien), bundels van 20-30 ganzen of kippen, enorme plastic containers, families van 5-6 personen op het achterzitje van de brommer met nog een plankje als verlengstuk met 2 kinderen rechtop staand en de moeder nog een rotanschaal balancerend op haar hoofd met voedsel, een rotan koker met zo’n 20 biggetjes er in geperst enz.

Bars

Het uitgaansleven is ontspannen en minder commercieel en mega als we van Bangkok kennen. Je hebt enkele leuke ‘ontmoetingsplaatsen’ in de stijl van Beergarden in soi 7 Sukhumvit Bangkok, d.w.z. gezellige bars met veel ‘vrije’ meisjes van plezier, dus geen barfines te betalen en ook geen opgefokte go-go bars. Alles in Phnom Penh heeft iets authentieks meer ‘down to earth’. Het zijn maar mijn persoonlijke impressies, beste lezers.

De bekendste bars zijn de aloude Martini, Sharky’s met veel Vietnamese vrouwen (ik had een leuk contact met Napalm Trudy uit Saigon, zoals we haar noemden), de ‘Walkabout’ en last but not least ‘The Heart of Darkness’ ( tevens het meesterwerk van de schrijver Conrad; de film ‘Apocalypse Now’ , zoals jullie weten, refereert eraan met Marlon Brando, Sheen…).

Al die gelegenheden zijn bij alle motortaxi’s en tuk-tuks bekend en de meeste ritten kosten 1 dollar. Maar laat ik niet verder afdwalen en naar Siem Reap gaan waar we incheckten in een comfortabel modern guesthouse , Temple Vila geheten, met zwembadje voor 15 dollar inclusief ontbijt. Dit guesthouse was al geboekt in dat reisbureautje bij ons op de hoek in Pnom Penh tegelijk met de busreis, waar ze ons de foto’s lieten zien en dat zag er inderdaad oké uit.

Siem Reap

Siem Reap was niet meer te herkennen voor mij, die er al 10 jaar niet meer geweest was; een concentratie van restaurants, bars in het uitgaanscentrum. Verder is het een mooie, ruim aangelegde stad met veel mooie gebouwen en enkele hotels van wereldklasse zoals de ‘Raffles’ en ‘Sofitel’, een welvarend eiland in het straatarme land. Wij, beiden Nederbelgen, waren ook geïnteresseerd in ‘The Red Piano Bar’, waarvan de eigenaar een Vlaming is die een gelijknamige bar had in de Belfortstraat in Gent. Werkelijk, een prachtige bar met veel smaak ingericht met een bovenverdieping en goed gedrilde snelle serveersters en natuurlijk Duvel bier!

Aan het begin van dezelfde straat raad ik het Temple restaurant aan waar je tijdens de maaltijd gratis volks- en Apsara dansen kan bewonderen. Apsaras zijn de tempeldanseressen van weleer en waarvan ook veel uitgehouwen afbeeldingen zijn te zien in de muren van de Angkortempels; heel mooie en streng gestileerde dansen.

Dezelfde tuk-tuk chauffeur die ons bij de bushalte had afgehaald met het bord met ‘Wim’ er op, de naam van mijn vriend, reed ons rond in het Tempelcomplex van Angkor. Entree is 20 dollar per dag of 40 dollar voor 3 dagen, de chauffeur 10 dollar per dag p.p.

Cambodjaanse jungle

Wij hadden aan twee dagen genoeg, maar wat een sfeer al die prachtige ruïnes van zo’n duizend jaar geleden te midden van de Cambodjaanse jungle met een overdaad aan machtige woudreuzen in alle soorten en maten met alleen het geluid van vogels, ook uiteraard in alle soorten en maten. Doe het op je gemak, koop een boekje en vermijd gidsen. De luchthaventax bij vertrek is 25 dollar.

Nog een laatste opmerking: het eten was er niet op verbeterd in Cambodja. Het ziet er allemaal wel leuk Frans uit aan de boulevards met restaurants met luifels boven hun grote terrassen, maar de kwaliteit van de maaltijd is niet dienovereenkomstig; de tournedos in restaurant ‘La Croisette’ was wel weer goed, maar de frieten minder. Wel heerlijk is het echte Franse knapperige stokbrood, dat je op de markt al of niet belegd kan kopen. De Cambodjaanse cuisine is ook niet om over naar huis te schrijven, althans naar mijn smaak, die de Thaise cuisine gewend is.

Cambodja is een aanrader voor mensen die eens een weekje iets anders willen doen buiten Thailand, en even willen uitblazen van Bangkok en/of Pattaya. Volgende keer wil ik ook eens Shihanoukville bezoeken in het zuiden aan de zee. Maar er leven ook duizenden expats, die het er al jaren naar hun zin hebben. Het land wint aan populariteit!

– Herplaats bericht –