Blijven lachen; zelfs op het toilet

Als wij thuis gasten ontvangen moet menigeen vanzelfsprekend wel eens het bekende kleine kamertje opzoeken. Breed lachend en met een grote glimlach op het gezicht zien we even later de betreffende toiletbezoeker dan veelal weer terug.

Voor ons hangt aan die lach een heel verhaal vast dat dateert van 20 maart 2020, dus op dit moment exact twee jaar geleden.

Helemaal verzot op reizen zeggen wij het vaderland begin januari jaarlijks vaarwel om in april, als het lentezonnetje doorbreekt met vele mooie herinneringen weer naar ons fijne kleine landje terug te keren.

De winterperiode brengen wij meestal in Azië door en steevast bestaat de allereerste en vooralsnog enige boeking uit een retourtje Amsterdam-Bangkok en een hotelreservering voor drie nachten in Bangkok en wel op Sukhumvit soi 11. Heerlijke buurt met de Skytrain en Metro om de hoek. In grote lijnen weten we waar we heen willen maar dat kan van dag tot dag veranderen en dat is in onze gedachten het leuke van op eigen houtje rondreizen. Na vele jaren weten we inmiddels wel -een beetje- de weg in de metropool Bangkok en Sukhumvit Soi 11 ligt op loopafstand van Soi Cowboy en Nana Plaza waar het nodige vertier heerst.

De tweede dag na aankomst zijn we al een beetje geacclimatiseerd en als regel is het dan genieten geblazen in ons favoriete Thaise restaurant Baan Khanita in Soi 23 om daarna uit te buiken op Cowboy bij muziek in het Country Road etablissement.

En ik kan het je verzekeren dat je na het bezoek aan deze beide gelegenheden de smaak letterlijk en figuurlijk te pakken hebt.

Thailand is een heerlijk land maar ook de omliggende landen Laos, Cambodja en Vietnam zijn fantastische landen die een bezoek meer dan waard zijn. Wij combineren met veel genoegen en tot volle tevredenheid onze reizen steeds in combinatie met Thailand. Moet toch heel eerlijk bekennen dat, na heel wat ervaring, toch een lichte voorkeur voor Vietnam is ontstaan. Het is een land met Europese trekjes. Heerlijk eten, gezellige terrasjes en leuke kroegjes zijn dingen waaraan je de Franse invloed uit het voormalige Indochina nog herkent.

Terug naar 2020

Na Bangkok en nog heel wat verdere uitstapjes binnen Thailand brengt Vietjet Air ons binnen 5 kwartier naar Ho Chi Minh City, oftewel voor velen de oude naam Saigon. Vanwege eerdere bezoeken kennen we de stad een beetje en genieten de eerste avond van een etentje op het rooftop restaurant van het Rex Hotel met een mooi uitzicht over een deel van de stad. Dat in dit hotel gedurende de Vietnam oorlog het hoofdkwartier van de Amerikanen was gevestigd zal nog slechts tot weinige gasten doordringen. Tijdens het diner zorgt een leuk orkest voor een aangename sfeer met mooie passende rustige en aangename muziek.

Saigon is een mooie en heerlijke stad en geenszins vergelijkbaar met bijvoorbeeld Bangkok. Dit betekent niet dat de Thaise hoofdstad niet haar bekoorlijkheden heeft maar Saigon, pardon Ho Chi Minh City, is schoner en de vele gezellige terrassen, dito eetgelegenheden en sfeervol verlichte straten ademen een meer Europese sfeer uit.

Na enkele dagen gaat de reis per Vietnam Airlines verder naar Nha Trang. Vreemd genoeg heeft de plaats, als je althans de verschillende verhalen op internet moet geloven, geen beste reputatie vanwege de vele Russische toeristen die er verblijven. Wij hebben met heel wat aardige Russen kennis gemaakt en het waren keurige nette mensen waar totaal niets op was aan te merken. Op dit moment maart 2022 durf je zoiets bijna niet meer te schrijven gezien de wandaden van mijnheer Poetin richting zijn buurland Oekraïne. Twintig jaar geleden bezocht ik de plaats voor de eerste maal maar eerlijk gezegd is er heel veel in positieve zin veranderd. We gaan weer 550 kilometer verder naar de eveneens aan de Zuid-Chinese zee gelegen plaats Danang. Hoewel de trip ook per bus en trein mogelijk is nemen wij het vliegtuig om een uur later aldaar te arriveren. De plaats telt maar liefst 1.2 miljoen inwoners maar met een verblijf aan zee merk je daar bar weinig van.

Corona

Wij beginnen in Danang toch meer van het corona virus te merken. Tot op dit moment hebben we daar weinig of geen last van ondervonden. Aan de bezettingsgraad van de hotels, de restaurants en de stranden is het duidelijk merkbaar dat bezoekers het laten afweten. Ook in het Royal Lotus hotel waar wij verblijven is dat duidelijk merkbaar. Van de 192 beschikbare kamers zijn slecht vier bezet. Ook de hotels aan zee zien er troosteloos uit en velen hebben de deuren gesloten.

Ook in het pittoreske nabijgelegen Hoi An waar we een aantal dagen verblijven en waar je normaliter over de hoofden kunt lopen is het angstig stil.

Na een paar dagen vliegen we met Vietjet Air in een goed uur verder naar Hanoi. Bij de laatste check voor het instappen krijgen we ons allereerste mondkapje aangereikt dat we verplicht in het vliegtuig moeten dragen. Het is stil in Hanoi en de meeste mensen dragen op straat een mondkapje en in de warenhuizen is het zelfs verplicht.

Als we naar onze favoriete en sfeervolle Polite & Co pub in de buurt van het Hoan Kiem meer wandelen blijkt dat deze en vele andere etablissementen vanwege corona tot nader order zijn gesloten. Bij veel winkels zien we een bericht bij de ingang dat buitenlanders niet welkom zijn, ergo niet worden toegelaten. De wereldstad Hanoi lijkt om 10 uur ’s avonds uitgestorven.

Hoe vaak hebben we niet met volle teugen in Hanoi genoten, maar toch nemen wij nu een moedig besluit; terug naar Bangkok!

Op 20 maart 2020, de datum staat in ons hoofd gegriefd, vliegen we veel eerder dan gepland terug naar Bangkok. En uiteraard met een mondkapje! Op het vliegveld maken we nog even een kiekje van ons beiden met dat toen voor ons nog gekke ding voor ons gezicht.

Bangkok

Bij aankomst is het bij immigration een drukte van jewelste want iedereen moet met zijn of haar mobieltje een app downloaden en de benodigde vragen omtrent de gezondheidstoestand invullen. Als ruime tachtigers veinzen wij daar toch minder bedreven in te zijn en krijgen hulp van een aardige jongedame van Airport Service. Soms is het ook wel eens handig om van je leeftijd gebruik of beter gezegd misbruik te maken.

Als wij na het ontbijt een wandeling maken lijkt ook Bangkok uitgestorven. Warenhuizen, restaurants, cafés, markten, kappers en noem het verder maar op zijn op last van Bangkok’s gouverneur gesloten.

We besluiten de zee op te zoeken en in verband met de afstand naar het vliegveld in Bangkok naar Pattaya te gaan. Tot onze schrik volgt een annulering van onze KLM vlucht d.d. 3 april maar gelukkig kunnen we twee dagen later huiswaarts vliegen.

Corona herinnering

Het was een reis om nooit te vergeten. Helaas niet in positieve zin! En thuis volgde toch nog heel wat corona narigheid waar we gelukkig goed door heen zijn gekomen. De herinnering zal lang in onze herinnering blijven voortleven en zelfs op het toilet. Op het ‘kleine kamertje’ staat namelijk een foto van ons beiden met mondkapje gemaakt op 20 maart 2020 wachtend op de vlucht van Hanoi naar Bangkok.

Twee kleine porseleinen poezen kijken deze twee met mondkapjes uitgedoste figuren aan. Het tafereeltje werkt aanstekelijk want iedereen keert met een grote glimlach van het toilet terug.