Apeneiland bij Pattaya

Via een bevriende hoofdredacteur komt, het is al weer lang geleden, een journalist naar Pattaya om een artikel over Thailand in het algemeen en Pattaya in het bijzonder te schrijven.

Het moet een artikel in een serie worden, waarin steeds één vast thema: de vraag aan een Nederlander ter plaatse, wat zijn meest geliefde plekje is in zijn nieuwe woonomgeving. Nu heb ik helemaal geen mooiste plekje, sterker nog, ik vind dit volstrekte flauwe kul, maar het lot is mij gunstig gezind. Een vriend hier heeft aan een Thaise jongen een oude vissersboot cadeau gedaan en deze visser vertelt over een eiland met de naam Koh Ling, Apeneiland. Ik had er nog nooit van gehoord en het staat evenmin op enige kaart, zelfs niet onder de officiële naam Koh Paed. Ik besluit, ongezien, dat dit eiland het mooiste plekje van Pattaya is.

Vissersboot

Zondag hebben we om twaalf uur op Jomtien afgesproken. Ik haal de journalist even daarvoor af bij zijn hotel, maar op het strand realiseert hij zich dat hij juist op dat moment nog schoenen en een petje moet kopen. De rest van het gezelschap is al aanwezig. En ook de kleine vissersboot ligt gereed. Dus we moeten wachten. Tien minuten later komt hij aan, zonder schoenen of petje. Ik klim aan boord, glijd uit en kom met mijn kruis tamelijk hard op de bootrand terecht. Gelukkig is er niets beschadigd, maar enkele dagen later merk ik dat mijn hele lies donkerblauw is. Drank, ijs en glazen worden door Rit en zijn mensen geregeld.

Nadat de schipper een Boeddhabeeldje op de boeg van cola heeft voorzien, varen we af. Mijn gast is zijn sigaretten kwijt en dat zal voor de komende week het gewone patroon zijn. Hij heeft alles wel, maar is altijd alles kwijt. Sigaretten, een aansteker, een pen om aantekeningen te maken, een nieuw filmpje en ga zo maar door. Vooral een pen is handig voor een journalist.

Nieuwsgierige apen

Het eiland blijkt voor de punt van Sattahip te liggen en, wanneer we het naderen, zien we het strand al vollopen met nieuwsgierige apen. We springen in het water en, terwijl de boot vanwege het getijde, een paar honderd meter uit de kust gebracht wordt, waden we naar het strand. Dankzij het feit dat ik snel mijn camera hanteer, leg ik de copulatie van een apenstel vast. Ze doen ook alles na, wat ze mensen zien doen.

Op het, overigens onbewoonde, eiland is een overkapping voor mensen die willen picknicken. Wanneer we daar onze drank neerzetten, zijn we omringd door honderden apen, die iedere kans benutten om alles, wat van hun gading is te gappen. Tassen moeten gesloten blijven en de camera aan een riem om de hals. Vlak naast deze overdekte ruimte, is een penistempeltje gebouwd met alle formaten houten penissen, als dankoffer van mensen, die een zoon hebben gekregen. Al met al een vrolijke bedoening. Het begint zachtjes te regenen, maar de zon blijft schijnen, dus het is heerlijk zwemmen.

Schelpen

Een Thai uit het gezelschap is een wandeling om het eiland begonnen om schelpen te zoeken. Om vier uur willen we terug gaan, om in ieder geval voor het donker weer in Pattaya te zijn. De boot heeft geen verlichting. De wandelaar is onvindbaar en zal dat wel blijven, want volgens de schipper heb je een paar uur nodig om rond het eiland te lopen. We besluiten hem met de boot, in tegengestelde richting, te gaan zoeken. En met succes. Met twee plastic zakken vol schelpen tussen zijn tanden, zwemt hij naar de boot. We kunnen terug.

De hemel boven Pattaya is pikkedonker, maar wij houden het tamelijk droog. Het is over zessen, wanneer we Jomtien naderen en inmiddels volslagen duister. Rit en zijn mannen wachten ons op. Ze zijn de enigen, want vanaf drie uur heeft het gegoten in Pattaya en alle badgasten zijn naar hun hotel teruggekeerd.

Natuurlijk verwacht iedereen nu de foto van de copulerende aap, maar helaas speelt dit alles zich af in het predigitale tijdperk en het kiekje is onvindbaar. Vandaar deze plaatjes van internet.

Wij gaan met zijn allen nog even ergens wat drinken en ik ben heel tevreden met mijn mooiste plekje, dat ik nu aan iedereen kan aanraden.