Anders dan anders – derde week: Cambodja

6 maart 2007 vertrokken ze om 11.25 uur naar Siem Reap.  Hun eerste Thailand reis was in 1999 en in maart 2020 zal het hun 15^e keer zijn. Bij hem zijn 16^e keer want ZIJ wilde wel eens een ander continent bezoeken en HIJ ging voor een jungletocht toen…

Bij aankomst in de luchthaven van Siem Reap was het een heel gedoe bij de immigratiedienst voor hun visum. Ze moeten daar toch echt eens een cursus ‘klantvriendelijkheid’ gaan volgen.

Als extra service had het kleine reisbureau in Pattaya hen een privé-chauffeur tevens ook gids ter beschikking gesteld voor 25 dollar per dag. ZIJ vond dit natuurlijk fantastisch.  Deze vriendelijke man die behoorlijk Engels sprak, gaf uitgebreid zijn visie over zijn land. De eerste stop was naar het Freedom Hotel dicht bij de centrale markt. Een klein probleempje, er was geen lift, dus moest ZIJ haar koffer door twee man naar boven laten dragen.

Na een verfrissende douche en na een eerste Cambodjaanse maaltijd geproefd te hebben, stond hun chauffeur opnieuw klaar om hen voor het verdere verloop van de dag van dienst te zijn. Om het wat rustig aan te doen, bracht hij hen naar een culture village waar leerlingen de typische ambachten aangeleerd kregen. Vooral een speciale klas met dove leerlingen trok hun aandacht.

Daarna ging het richting Tonle Sap Meer. HIJ en ZIJ betaalden 15 dollar per persoon om met een staatsbootje het meer op te varen. Misschien veel geld maar een deel ervan ging naar de arme mensen van dit gebied. Wij passeerden paalhutjes waar er gezinnen met 17 mensen leefden. Ieder jaar kwam er dan vermoedelijk een kind bij. De kleintjes liepen er zonder kleren en sommige vrouwen hadden zelfs geen bovenkledij. Die hadden zeker die steun nodig! HIJ en ZIJ kregen hier een echte cultuurschok.  Wat een armoede.

Toen ze uit de taxi stapten werd ZIJ onpasselijk van de geur die opsteeg uit het meer. Het water had een vieze bruine kleur en stinken dat het deed. Tijdens het regenseizoen, als het water over de oevers treedt, laat het echter een vruchtbaar slib achter. De velden zagen er dan ook heel groen uit en overal graasden er waterbuffels.  Een prachtig zicht. Voor deze lokale bewoners was het water geen probleem. Er werd in gezwommen, in gebaad, kleren gewassen en waarschijnlijk werd er met dat water ook gekookt? Het zou toch even duren voor ZIJ nog vis at…

Daarna stapten ze in een soort long-tail boot en vaarden ze naar het open meer waar het opeens niet meer stonk. Het was schitterend, zelfs na de zoveelste zonsondergang die ze tijdens hun reizen al hadden bewonderd. Het bleef adembenemend. We vaarden naar een nederzetting waar krokodillen en catfish gekweekt werden.  Als men een beetje voedsel in het water gooide verandert dit opeens in een woelige zee. Spectaculair om te zien. Een nadeel als je te dichtbij stond want je werd kloddernat.  ZIJ heeft hem nog nooit om een nat doekje horen vragen maar toen wel!

In de drijvende huizen op het meer woonden verschillende nationaliteiten. Ze onderscheidden zich echter voornamelijk door hun godsdienst. Er waren boeddhisten, christenen en moslims. Ze leefden voornamelijk van de visvangst. Deze was echter onderhevig aan strenge regels.

Hun boot werd ook regelmatig belegerd door kleine bootjes met mensen die fruit of allerlei spulletjes trachten te verkopen. Het was onbegonnen werk om iets te kopen want de verkopers bleven maar komen. Vooral kleine kindjes (hun bootje was precies een wastobbe) probeerden bananen te verkopen. HIJ kon daar niet goed tegen (grote lantaarn met een klein lichtje). ZIJ ging ook overstag toen een kleintje “please, please” riep en voor haar blikje cola bedelde. ’s Avonds kon ZIJ geen hap door haar keel krijgen, zo ontdaan was ze van dit alles.

De tweede dag ging haar droom in vervulling. Eindelijk zou ze Angkor Wat kunnen aanschouwen.  Deze tempel is echt een wereldwonder en moet zeker niet onderdoen voor de Egyptische Pyramides of andere beroemde bouwwerken.  Het was die dag bewolkt maar toch nog erg warm.  Gewapend met een waaier en een hoed heeft ZIJ de hitte getrotseerd en water, héél héél veel water gedronken.

Even een kleine anekdote vertellen. HIJ wilde namelijk de hoogste treden beklimmen om een mooie foto te trekken. ZIJ bleef beneden wachten want de treden zagen er te gevaarlijk uit. Bezweet geraakte HIJ eindelijk boven en toen HIJ zijn fototoestel pakte zag ZIJ tot haar ontzetting het toestel te lucht in vliegen (door zijn bezwete handen was het weggeschoven) en dacht dat het doef-doef-doef al die trappen naar beneden zou donderen. HIJ deed echter een ultieme poging om het te vangen en…HIJ kreeg het gelukkig nog juist op tijd te pakken. Oef wat een geluk bij een ongeluk.

De chauffeur bracht ons telkens van tempel naar tempel want het complex is enorm groot.  De Angkor Tom vonden wij super, het oerwoud had de stenen bijna volledig overwoekerd en kwam heel geheimzinnig over.

’s Avonds hadden ze nog genoeg energie om hun taxi driver te vragen hen naar The red Piano te brengen. Dit is een gekend restaurant in Siem Reap dat werd uitgebaat door een Vlaming die vroeger een café in Gent had dat de rode Piano heette en nu getrouwd met een Cambodjaanse. Het gebouw is opgetrokken in Franse koloniale stijl en heeft een verdieping met een open terras. Daar heeft ZIJ na drie weken rijst en noedels weer eens westers gegeten: een lekker varkenslapje in mosterdsaus met frietjes. Lekker en HIJ…HIJ miste zijn som tam!

Hun laatste vakantiedag brachten ze aan het zwembad door, nog even relaxen. Zwemmen, zonnen een laatste oliemassage maar toch nog even met een Cambodjaanse tuk tuk naar de old market.  Voor ze het wisten kwam hun trouwe chauffeur hen oppikken voor de terugrit naar de luchthaven. Om 21u landden ze in Bangkok en daar moesten ze wachten tot half drie ’s nachts op hun aansluiting naar Amsterdam.  Wat deden ZIJ en HIJ om de tijd te doden? ZIJ deed een winkeltje en nog een winkeltje want er was nog plaats in de handbagage. HIJ settelde zich aan een terrasje en dronk Singha hier en Singha daar en een Singha overal.