(Redactionele bronvermelding: SPhotograph / Shutterstock.com)
Afgelopen 30 mei publiceerde BBC Thai een interview met Pita Limjaroenrat (พิธา ลิ้มเจริญรัตน์, Phíe-taa Lim-tjà-reun-rát) van de Move Forward Partij. BBC Correspondent Jonathan Head vroeg de kandidaat-premier over de te vormen regering, beleidsplannen en meer. Hier een ingekorte vertaling van dit interview.
Jonathan (BBC): Graag een eerlijk antwoord, als je echt verwacht in dit stadium op het punt te staan premier te worden, ja of nee?
Pita: Mijn kandidatuur voor het openbaar ambt begon toen ik Khun Thanathorn hielp met de Future Forward partij. Ik had een kort gesprek met hem en wij keken of onze beleidsvisies vergelijkbaar waren. En toen wilde hij dat ik hielp met de landbouwhervorming, dus dat was mijn verwachting destijds. Vervolgens gebeurde er veel dingen gedurende die een of twee jaar en werd ik de leider van de Move Forward partij, de opvolger van de Future Forward partij.
Jonathan: Maar had je verwacht waar je nu staat?
Pita: Ja en nee, in de aanloop naar de verkiezingen stonden we potentieel op 150-160 zetels, een mooie score. De mensen wilde verandering. (…)
Jonathan: Jullie zijn de eerste partij in de Thaise geschiedenis met zo’n ambitieus programma, wat is er verkeerd aan Thailand dat deze veranderingen nodig zijn?
Pita: Omdat Thailand onderdeel is van de wereldeconomie en de internationale orde. (…) Er is een onaangename waarheid, en die is dat Thailand een inhaalslag heeft te maken om de rest van de wereld bij te blijven. (…)
Jonathan: En hoe gaan jullie dat doen? De gedachtegang van heel de bureaucratie veranderen?
Pita: Binnen en buiten het parlement. We hebben de afgelopen 4-5 jaar al veel vooruitgang geboekt, zo lukte het ons bijna, op twee stemmen na, om de alcoholwetgeving te liberaliseren (d.w.z., de markt openstellen voor kleinere producenten – Rob V.), gelijke huwelijksrechten is ook behandeld. We kunnen laten zien dat dit soort vooruitgang in het wederzijds belang is voor de mensen uit alle lagen van de bevolking. Als de economie geen ‘trickle down’ economie maar een sterk fundament heeft, door heel Thailand en niet alleen Bangkok, dan zal dat iedereen ten goede komen.
Jonathan: Jullie proberen zeer oude instituten te veranderen, die de dingen tot nu min of meer in stand hebben weten te houden. Ze hebben gekozen regeringen er uit gegooid en premiers verbannen, gaat dat jullie ook niet overkomen?
Pita: Als ik er van buiten naar kijk, dan zie ik een onzichtbare hand die gekozen officials er uit heeft gegooid. En dan kijk ik naar landen die de cyclus van militaire coups wisten te doorbreken, Zuid-Korea, Indonesië, sommige van onze vrienden in Zuid-Amerika. Dan zie ik dat het mogelijk is. Ik wil me er niet te veel zorgen over maken, maar sla het risico ook niet achteloos in de wind. Er is een goed team van juridische experts dat mij bij staat. Ik moet mijzelf er van verzekeren dat ik zelf een politicus ben die verantwoording af legt en transparant te werk gaat.
Jonathan: Dat de zaken zo vastgeroest zijn, praten we dan over de strijdkrachten die zich met de politiek bemoeien? Gevoeligheden rondom de monarchie? De bedrijfscultuur van oligarchie met zeer machtige grote bedrijven? Waar leg je de focus om het land te moderniseren?
Pita: Ik denk dat het de militairen en het geld zijn. (…) De verantwoordingsplicht en transparantie moet daar vergroot worden. Vroeger gebeurde er van alles onder de tafel, aanpassingen van wetten en dergelijke. Er is een grote rijkdom binnen de strijdkrachten dat door de militairen zelf gemanaged werd. Wij gaan een wet aannemen dat de minister van Financiën hier het management moet hebben. Dus opbrengsten uit de golfbanen, hotels en huwelijksplanningsdiensten, al het onroerende goed en dergelijke dat de militairen bezitten, moet weer terug onderdeel van het budgetteringssysteem van de regering worden. Ook het aanpakken van de dienstplicht zodat er geen soldaten meer worden ingezet voor persoonlijke diensten.
Jonathan: Dat gaan ze niet leuk vinden, ze zullen zich verzetten.
Pita: De generaals ja, maar de rest van het leger, de meerheid, niet. Kijk maar naar de verkiezingsuitslag, het is in de militaire basis waar we wonnen. (…) Het gaat om de 1% versus de 99%, ook binnen het leger. Er moet een dialoog komen met de strijdkrachten.
Jonathan: En de monarchie, jullie zeiden dat er een gesprek moest komen, maar vele zeggen dat Thailand daar nog niet aan toe is.
Pita: Vier jaar geleden had de BBC dit onderwerp nooit ter spraken gebracht. Het was voorheen lang een taboe, maar nu begint het mogelijk te worden er over te praten in het parlement en in de media. Mits er met respect en voorzichtigheid wordt gesproken zullen ook de conservatieven dat begrijpen. Maar een goede dialoog vereist tijd, dat besef ik.
Jonathan: De specifieke maatregel waar jullie partij zich op richt is de controversiële Lèse-majesté wetgeving, artikel 112. Het is daarom dat veel senatoren zeggen jullie geen steun te kunnen geven, en het vormen van een regering onmogelijk kan maken. Waarom laten jullie dit punt voorlopig niet vallen?
Pita: Omdat wij dat de mensen belooft hebben, daar zijn we heel duidelijk in geweest al ruim voordat de verkiezingscampagne begon. We hebben meer dan 300 voorstellen, niet alleen artikel 112. Maar het maakt onderdeel uit van de politieke situatie van vandaag. Ik ben het ook niet eens met de manier waarop je de vraag stelt, je kunt niet alle senatoren over één kam scheren. Ik heb met diverse senatoren gesproken, en al kost het tijd, zijn er een aantal die het met ons eens zijn en die ook niet willen dat de wet misbruikt kan worden. Ik herhaal, het gaat om het aangaan van de dialoog. We kunnen een gemeenschappelijk uitgangspunt vinden.
***
Vervolgens praat Pita o.a. nog over het opzetten van een grondwet vóór en dóór de mensen, het aanpassen van de wet rondom alcohol (“Thailand en Japan hebben een markt van vergelijkbare grote, wij hebben 2 producenten, Japan 40 duizend”), de positie van het MKB verstevigen, onderwijshervormingen. Over diplomatie herhaald Pita opnieuw dat er geen stille “bamboe diplomatie” moet zijn maar een gebaseerd op regels. Niet langer zich onthouden van stemmingen in de VN, maar van zich laten horen als er regels geschonden worden. Dat betekent niet dat je partij voor de één of de ander kiest, maar op het belang van het volgen van de regels wijst. Thailand moet een ruggengraat tonen op het internationale toneel, anders bepaalt de wereld wat er met/in Thailand gebeurt daar allerhande zaken duizenden kilometers buiten de landsgrenzen hun bron hebben.
Over Phua Thai zegt Pita dat zowel zij als Move Forward niet om elkaar heen kunnen. De mensen zien een dergelijke coalitie als één die hoop geeft. Er zal onderhandelt moeten worden tussen de twee partijen, ze zijn het lang niet overal met elkaar over eens, maar een compromis sluiten is zeer goed mogelijk. Tot slot wijst Pita er op dat het niet om kortetermijnzaken gaat of om hem tot premier te maken, maar dat Move Forward kan laten zien dat wat er niet goed gaat in Thailand werkelijk opgelost kan worden. Pita zegt dat hij een “dienende leider” wil zijn, iemand die ook andere leiding laat hebben, die erkent dat “your problem is my problem”. Niet altijd maar zelf in de spotlight willen staan of een “sterke leider”zijn die hard met de vuist op tafel slaat om zaken gedaan te krijgen. De dialoog aangaan, samenwerken en kijken naar win-winoplossingen is wat Pita wil.
Het gehele interview, in de Engelse taal en Thaise ondertiteling, is hier te bekijken:
Over deze blogger
-
Sinds 2008 een regelmatig bezoeker aan Thailand. Werkt op de boekhoudafdeling van een Nederlandse groothandel.
Gaat in zijn vrije tijd graag fietsen, wandelen of een boek lezen. Voornamelijk non-fictie met in het bijzonder de geschiedenis, politiek, economie en maatschappij van Nederland, Thailand en landen in de regio. Luistert graag naar heavy metal en andere herrie
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond9 oktober 2024De littekens van een gevangenschap
Cultuur28 september 2024Khun Chang Khun Phaen, Thailand’s meest bekende legende – deel 5 (slot)
Cultuur25 september 2024Khun Chang Khun Phaen, Thailand’s meest bekende legende – deel 4
Cultuur23 september 2024Khun Chang Khun Phaen, Thailand’s meest bekende legende – deel 3
Als je het verloop van de politieke ontwikkelingen volgt, al was het hoofdzakelijk slechts via Bangkok Post, dan zijn er door Pita geen nieuwe thema’s aangekaart. Het is een analyse die je via de gewone Thaise ochtendkranten ook kunt opdoen: zijn vriendschap met Thanatorn, de stand van zaken van Thailand in de internationale wereld, de economische achterstand, de noodzaak Thailand uit de greep van de militairen en het grote geld te halen en het land te moderniseren volgens democratische principes.
Gaat hem dat lukken? Thaise mensen hebben hun hoop op hem gevestigd. Hij heeft nogal wat verkondigd. Nu moet ie het waarmaken. Natuurlijk heeft hij bij mij de gunst van de twijfel. Maar ik had meer doortastendheid verwacht: hij weet immers wat Thanatorn is overkomen, en hij moet toch op de hoogte zijn (geweest) van de weerstanden bij Pheu Thai en de andere partijen? Pita en de MFP hebben om die reden het spel strategischer moeten spelen: de aandelen van iTV al veel eerder moeten oplossen, geen controversiële issues, de monarchie omarmen. Nu is hij tijd en energie kwijt om allerlei partijen en groeperingen gerust te stellen. Ondertussen gaat het gekonkel door: Thai Enquirer memoreert dat het grote geld een MFP premier nou niet bepaald ziet zitten. https://www.thaienquirer.com/49815/pita-has-options-but-so-does-pheu-thai/
Opvallend vind ik dan weer dat Pita in het interview zegt: “dat het niet om korte termijn zaken gaat of om hem tot premier te maken, maar dat Move Forward kan laten zien dat wat er niet goed gaat in Thailand werkelijk opgelost kan worden.” Laat dat laatste nou precies zijn wat Pheu Thai en vele andere partijen ook zeggen. En het is maar de vraag of de gewone man of vrouw in de straat staat te wachten op lange termijn oplossingen. Er moet nu wat gebeuren: daglonen zijn onvoldoende, schuldenbergen worden hoger, energieprijzen lopen de spuigaten uit, het dagelijks leven is voor velen bijna niet meer betaalbaar, elk jaar steeds weer dezelfde hoge kosten voor schooluniformen.
Hij zegt ook dat : “geen ‘sterke leider’ wil zijn die hard met de vuist op tafel slaat om zaken gedaan te krijgen.” Dat kan ook niet, dat zit niet in zijn aard, maar de Thaise bevolking heeft hem wel desgevraagd naar deze positie gebracht om spijker met koppen te slaan. Pita vervolgt: ” De dialoog aangaan, samenwerken en kijken naar win-winoplossingen.” Klinkt allemaal goed, als jonge moderne man van deze tijd dien je dat ook te zeggen. Maar is Thailand daar aan toe? Zijn de gesprekspartners zo ver dat zij dezelfde werkwijzen kunnen hanteren? Thailand vindt het meestal niet zo erg als de ander verliest!
Het enige “pro actief” optreden wat ik me kan bedenken is dat trieste gedoe met die aandelen. Aandelen van een media bedrijf dat al iets van 10 jaar niet meer uitzend, inactief is op alle manieren en slechts nog bestaan omdat een rechtzaak maar duurt en duurt. Ik ken de Thaise wet hier niet maar wat waren de mogelijkheden voor Pita om de aandelen, een erfenis van zijn vader, op naam van iemand anders te zetten? Wellicht dat dat weer jurdische consequenties had gehad. Meest voor de hand liggend: degene op wiens naam de aandelen staan moet zich melden in de rechtbank, als niet Pita maar bijvoorbeeld zijn moeder de aandelen had, zou niet hij maar zij hier juridisch in betrokken kunnen worden. En eigenlijk is het direct een aandeel wat hij bezit maar een trustfund waar hij de beheerder van is, met daarin die aandelen. Mogelijk dat ze strikt juridsch gezien niet eens op zijn naam staan??
Die Thaise wetgeving kan soms zus, soms zo, worden uiitgelegd. Zo had Thanathorn de aandelen in een eveneens inactief inflight magazine bedrijfje al vóór de verkiezingen aan zijn moeder overgedragen en zich precies aan de wet gehouden (melden van aandelen overdracht is niet verplicht, dus hadden ze niet gedaan, achteraf stom want de papieren met de datum van overschrijving en de verklaringen van de advocaten daarover werden door de rechtbank van de hand gewezen…). Kortom: in het geval van Thanathorn geloofde de rechtbank hem niet en had hij meer moeten doen dan hij verplicht was, en daarmee was de stok gevonden om hem mee te slaan. Toen volgde vele tientallen meldingen van andere kamerleden met (mogelijk) mediaandelen en dergelijke maar daar is volgens mij op misschien 1 iemand na niks van terecht gekomen. Ben je van de ‘foute’ partij dan moet je op eieren lopen, en dan eigenlijk eigeren die zo poreus zijn dat het bijna geen doen is niks te breken. Terwijl de mensen die, zolang zij tot het ‘goede kamp’ horen met de meest bizarre verklaringen het hand boven het hoofd worden gehouden.
Ik heb niet de juridsche kennis tot in hoeverre Pita dus “meer pro actief” op had kunnen treden ten aanzien van die aandelen. Wellicht horen we nog van de een of andere expert wat hij had moeten doen als dit inderdaad de stok blijkt te zijn geweest om hem mee te slaan.
Wat hij verder nog had kunnen doen? Artikel 112 is één van de kern items van de partij. Die laten varen had en een deel van de achterban diep teleurgesteld en het establishment had er niks van gelooft. Die verwijten de partij zelfs dat ze het land en het instituut haten en willen vernietigen. Plus nog een boel andere beschuligingen (werken voor de CIA/Amerikanen enz). De ‘goede mensen’ hebben besloten dat de partij fout is en het tegendeel aantonen is lastig, ook als men formeel de meest gevoelige punten had laten varen. 112, grote veranderingen in het leger. De partij had met een of ander slap programma aan moeten komen zetten, de achterban zo diep teleurstellen en nog steeds gewantrouwd worden door de ‘goede mensen’. Ga er maar aan staan…
Dat hij niet de man is die met gebalde vuist op tafel slaat en zaken doordrukt, nee die is hij duidelijk niet. Om spijkers met koppen te slaan is dat ook niet nodig, sterker nog, ik acht iemand die als wel “de sterke overwichtige man die hard op tafel slaat en wel even bepaald wat er gaat gebeuren” juist geen goede leider is. Een goede leider gaat juist de dialoog aan en hakt dan, na of in overleg, de knopen door. Leiderschap is geen one man show. Al blijken sommige mensen wel gevoelig voor dat, ik kan er nog steeds niet bij hoe in 2014 er ook op dit forum veel lof was voor het “daadkrachtig optreden” van Prayuth… Met zo’n pet op is het eigenlijk zeggen dat Thailand democratisch zich nog niet kan ontwikkelen, het glas half leeg of ronduit neerkijkend op Thailand.
Thailand kan zoveel beter, een groot deel van de Thai, meer dan de helft van het volk zo te zien, wil dat al zo’n 2 decennia, maar de powers that be laten zich niet zo 1-2-3 van hun positie verstoten. Ik kan dat alleen maar verdrietig vinden en degene die toch haast onvermoeibaar vechten voor een nieuwe weg na zo’n 90 jaar van zeer discutabele regimes/regeringen. Een ander ziet het misschien als Don Quichot, een Thailand dat toch nauwelijks te veranderen zou zijn… tja…
Hoe kan je beweren dat deze man ongeveer hetzelfde verkoop dan alle partijen?
Zowel qua stijl als inhoud staat deze man mijlenver af van de mediapraatjes die Prayut, Anutin , en zeker Prawit … weet het niet niet niet (mai ru krap)
MFP en PTP die met een landslide de verkiezingen overtuigend wonen hebben er geen enkel belang bij sterk leidersschap en straffe praat te poneren. Dat zou door de militairen en hun politiek acolieten gezien worden als opruiïng … waarop een coup scenario wenkt zoals voorheen.
De vastberadenheid waarmee de man verbindend soft power leiderschap uitstraalt en “step by step change” verkondigt maakt hem moeilijk(er) grijpbaar voor voor de ” lawfare konkelaars” die zich nu zonder enige democratische legitimatie proberen vastklampen aan de macht.
De man maakt een verfrissende vernieuwende indruk … en dat is ook de Thaise kiezers blijkbaar niet ontgaan, gegeven de verkiezingsuitslag.
Hold your horses Soi. Soft power is absoluut de eerste keuze, misschien zelfs de enige optie. Een harde confrontatie op straat zoals in het verleden is een veel minder kansrijke aanpak om de keuze van het volk daadwerkelijk te respecteren en te realiseren.
Laat de konkelaars en kronkelaars maar konkelen en kronkelen in de door hen zelf geschapen “boogie trap instellingen” zoals kiescommissie en grondwettelijk hof. Als zij de trekker overhalen om de stem van het volk te fnuiken ziet de hele internationale gemeenschap meteen hoe de Thaise militairen en hen akolieten Myanmar achterna hollen.
Wie zit te wachten op zo’n vorm van sterk leiderschap?
Mark, windt je niet op. We zijn 3 weken verder en nog immer is niet duidelijk of de MFP eind juli een PM gaat leveren. De (wan)toestanden die tot deze situatie leiden zijn al veel langer bekend, en ik betoog dat Pita en MFP daar pro-actief op hadden moeten handelen. Juist omdat vriend en collega Thanatorn hetzelfde is overkomen. Vandaar dat ik niet van mening ben dat zijn “soft power” handelwijze hem minder grijpbaar maakt. In tegendeel. Maar we zullen het zien. Dat MFP en PT een landslide overwinning hebben behaald bestrijd ik- nl slechts 292 zetels van de 500, vandaat een MoU met benodigde 8 (!) partijen.
Soi, 292 zetels is rekenkundig significant meer dan 251 … en 251 noemen we in een democratisch kiesstelsel een absolute meerderheid. In die zin is het woord “landslide” gebruiken terecht. Temeer omdat de partij van de regerende premier slecht 36 zetels haalde, significant minder dan 251. Dat niet willen inzien is als het licht van de zon negeren.
Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat je een “lawfare uitschakeling of een eventuele mislukking van de lopende formatie met 8 partijen al sluiks in de schoenen van Pita Limjaroenrat aan het schuiven bent. Dat is een gekende eerste stap in de methodes van de voormalige coup plegers.
Hoe hadden Pita Limjaroenrat en MFP pro-actief beter kunnen handelen volgens jou?
Door binnen de legitimiteit te blijven, daarbij ook de boogie trap instellingen (kiesraad 60 dagen manipulatietijd, militair benoemde Senaat, militair geïnstrueerd grondwettelijke hof, etc …) te respecteren en om die later stap voor stap te hervormen?
Pita Limjaroenrat is door volstrekt legale erfopvolging meer dan een decenium geleden “executor” van een nalatenschap geworden en de Thaise institutionele mallemolen heeft tot op heden er alles aan gedaan om de afwikkeling van de nalatenschap te laten aanslepen. Pita Limjaroenrat heeft voorafgaand de kiescommissie ingelicht over deze situatie en de kiescommissie heeft hem daarvoor niet gewraakt als kandidaat. Hoe had Pita Limjaroenrat daarin pro-actief anders en beter moeten handelen volgens jou?
Ik wind me helemaal niet op. Ik stel enkel vast dat je eenzijdig culpabiliserend met de vinger naar de overwinnaars van de verkiezingen wijst. De door de militaire coupplegers geïnstalleerde boogie trap instellingen ontzie je daarbij.
Of door illegale praktijken, zoals oproer te verwekken? De tegenreactie daarop is gekend, toch?
Mij lijkt dat op zijn minst eenzijdig posten. Of je intentie manipulatief is weet ik niet. Ook dat zullen we zien, als je in voorkomend geval hier een “eigen schuld dikke bult” verhaal brengt.
Hallo zeg, de helft van 750 plus 1 is nog altijd 376. Zoveel zetels heeft Pita nodig en niet een aantal van 251. Dat is al dan niet later aan de orde. Voor het overige kijk ik met een realistisch oog naar hoe Thailand is en niet emotioneel zoals jij doet. Overigens is het boobytrap. Boogie woogie past ook wel, hoor. Links een strak ritme en rechts wat opportunistische loopjes.
Windt je niet op Soi. Bedankt voor je verhelderende booby trap posts. Op één rechts been loop je rondjes en kom je niet vooruit. 🙂
Nu even inhoudelijk: Pita Limjaroenrat wijs je terecht omdat hij steken laat vallen, maar je geeft niet concreet aan wat hij dan wel anders en beter had moeten doen.
Je plaatst de Thaise politieke situatie onterecht in Westerse context van links-rechts polarisatie hetgeen een foute voorstellingswijze is. In de actuele Thaise politieke situatie wordt gekenmerkt door een electorale volkskeuze die massaal een (pseudo)militair regime verwerpt. Overigens is MFP in een mondiale vergelijking economisch een marktconformerende partij en ideologisch een liberale politieke partij. Nergens ter wereld wordt zo’n partij in de linkse hoek gesitueerd. Wat is er links aan respect voor de electorale keuze van een volk?
Tot slot dan, zo moderator het goedkeurt. Boobytraps zijn heimelijk geplaatst. Die jij noemt zijn vol in het zicht geplaatst. Zo Pheu Thai als grote winnaar uit de bus was gekomen had ook deze partij met dezelfde obstakels en hindernissen van doen gehad. Dus ook 60 dagen EC-wachttijd, militair ingevulde senaat, idem constitutioneel hof, ergo: een grondwet geschreven om de Shinawatra’s buiten de deur te houden. https://thethaiger.com/hot-news/elections/thai-election-explainer-coups-kings-and-demonstrations
Pita weet van de hoed en de rand (Thanatorn als voorbeeld), heeft kennis van hoe de politieke hazen lopen, heeft een fors team aan juristen, en had wat mij betreft pro-actief aan de slag gemoeten. https://www.bangkokpost.com/thailand/politics/2581654/mfps-pita-prepares-for-power Vergeet ook niet de door mij geplaatste link naar een opiniestuk in Thai Enquirer.
Bedankt voor het artikels uit BP en The Thaiger. ik had ze al eerder gelezen. Het opiniestuk in Thai Enquirer is me ook bekend.
OK Soi, je beweert in je eerste post dat Pita Limjaroenrat de dingen anders en beter moet aanpakken.
Mijn probleem is dat je de man daarmee “framed” als de oorzaak van een eventuele mislukking van de formatiepoging.
Dat is niet zo. Dat is een kwalijk foute bewering. De formatie dreigt bijzonder moeilijk, quasi onmogelijk gemaakt de worden als de quasi militaire regering de door haar geschapen booby trap instelling activeert om aan de macht te blijven en de keuze van het Thaise volk te negeren.
Op de vraag wat Pita Limjaroenrat dan wel anders en beter zou moeten doen om een eventuele mislukking van de formatie te vermijden geeft je geen concreet antwoord … hetgeen de indruk versterkt dat je bewering loos is.
Vervolgens sleep je er links en rechts bij wat in de actuele Thaise context volstrekt irrelevant is.
Ik probeer er enkel achter te komen waarom je Pita Limjaroenrat nu al de schuld in de schoenen probeert de schuiven voor een eventuele mislukking van de formatie.
De opinie pagina van Bangkok Post (haast het enige wat ik nog de moeite van het lezen acht bij BKP) vat het gedoe redelijk goed samen. Inclusief dat 65 andere parlementariërs ook beticht zijn van het hebben van aandelen in mediabedrijven, maar er slechts enkele hiervoor schuldig zijn bevonden. Citaat: ” Tot nu toe zijn meer dan 65 gekozen politici aangeklaagd, en enkelen zijn gediskwalificeerd voor kandidatuur of zelfs verbannen uit een openbaar ambt, ondanks dat ze triviale of zelfs minuscule hoeveelheden aandelen bezitten.”
De ene parlementariër (Surachoke) met 1 klein aandeeltje van 5 baht is schuldig, een ander (Charnchai) wordt in beroep vrijgesproken omdat de 200 aandelen in AIS niet zoveel voorstellen. En dan zijn er nog veel meer lui wiens partner aandelen heeft of formeel het eigendom heeft over dingen die de parlementariër in problemen zouden (kunnen) brengen als het op eigen naam stond.
Het naleven en toepassen van de geest van de wet wil het nog weleens tekort schieten in Thailand. Het blijft een handige stok om de concurrent mee te slaan. Enige wat ik mis in het opiniestuk is waarom het bij Thanathorn ook een discutabele uitleg van de wet en gedane feiten is die hem het oordeel ‘schuldig aan overtreding van de wet’ opleverde. Maar ook dat, kritiek op de rechtbank kan weer als minachting worden gezien…
Opinie van de BKP redactie “Fair’s fair in share game” van 1-6-23:
https://www.bangkokpost.com/opinion/opinion/2582889/fairs-fair-in-share-game