Achtjarig Thais jongetje als kostwinner
“Sanook” heeft een mooi en aandoenlijk verhaal gepubliceerd over de slechts acht jaar oude, maar dappere “Tong”, die de belangrijkste kostwinner voor voor zijn familie.
Jatuphat Chichang – of Tong – gaat in het district Ranut van de provincie Songkhla naar school en zit in klas P2. Hij staat vaak om 5 uur ‘s morgens op om groenten te verkopen die door zijn grootmoeder zijn gekweekt. Hij gaat dan met een karrevracht groente geladen op een gammele oude driewieler naar de markt in de buurt. De groente verkoopt hij voor 10 Baht per zakje en dat levert hem soms wel 100 Baht per dag op. Soms verkoopt hij ook nog na schooltijd of in het weekend om maar zoveel mogelijk geld te ontvangen om zijn familie te helpen.
Tong woont bij zijn grootmoeder Wannee, 54, die de zorg voor hem heeft overgenomen van zijn echte moeder, die hem in de steek had gelaten toen hij acht maanden oud was. Ook de vader in kwestie is met de noorderzon vertrokken. Wannee heeft tevens de zorg voor de bedlegerige overgrootmoeder van Tong, 94 en een zieke overgrootvader van 87 jaar.
Tong zei dapper: “Ik ben niet moe, ik moet oma en die oude mensen toch helpen, ik zal hard studeren en zien wat de toekomst brengt”.
Sanook gaat verder met de suggestie dit gezin te helpen. Als u behoefte voelt iets te doen voor Tong en zijn oude huisgenoten kunt u contact opnemen met Wannee op 080-5467266. U kunt ook direct een (klein) gecrag overmaken op de bankrekening op naam van Wannee bij Krung Thai bank, Ranod branch, het rekeningnummer is 983 – 0 -77469-4.
Bron: Thaivisa/Sanook
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Achtergrond10 november 2024Bang Saray, waar ligt dat?
Ten eerste hoop dat er voor desbetreffende familie zoveel gedaan kan worden dat Tong niet meer hoeft te gaan werken hij zijn school met succes kan afmaken en eventueel in de toekomst verder kan studeren zodat verzekerd kan zijn dat er geen armoede in het gezin is , een andere kant van het verhaal is dat er weer velen beginnen te schrijven over kinderarbeid maar ver in de tijd was het in Nederland en in de rest van Europa hetzelfde laken een pak waarom omdat iedereen arm was helaas is er nog een groot van onze Wereld waar mensen arm zijn en kinderen geen andere keus hebben.
Als men wil dat dit meer nodig is om kinderen naast schooltijd te laten werken zal men moeten zorgen dat deze mensen meer welvaart krijgen.
Deels met U Gerard eens maar de hoofdoorzaak is toch wel dat de moeder en en vader het kind in de steek hebben gelaten. Iets wat ik in Thailand – ook in mijn nabije omgeving – vaker heb gezien. Hoe walgelijk!
Ik vraag mij af, waar de hulp van de overheid blijft.
Het is niet zo, dat Thailand een uitgebreide bijstandsregeling heeft, maar toch zijn er wel instanties die wat kunnen betekenen.
Hier in het dorp bijvoorbeeld zijn, een paar oude mensen, die een onderkomen hebben van de tessaban, op een stukje grond van de overheid bijvoorbeeld.
Ook voor hulp aan kinderen bestaat een overheidsinstelling, een soort kinderbescherming dus.
Maar ik neem aan, dat die na het artikel in Sanook wel snel van zich zullen laten horen.
Ik vraag me wel af, hoe gelukkig het kind zal zijn, als de verantwoording die hij op zich heeft genomen, en waar hij zo trots op is, opeens van hem wordt afgenomen door een overheids instelling.
Ik hoop, dat die instellingen mensen in dienst zal hebben en geen ambtenaren met regels en procedures.
heb ik ook gezien in Ban Kud Kaphun 16 km buiten Nakhon Phanom in ISAAN…
een klein meisje was ook achtergelaten door haar moeder bij haar oma en die probeerde zo goed mogelijk voor het kind te zorgen.
het kind was niet stom maar sprak zeer weinig waarschijnlijk door dat trauma.
een paar jaar later toen het meisje ouder werd is ze door haar moeder opgehaald om met haar mee te gaan omdat ze die dan kon helpen met de kost te verdienen.
een schande dat er zulke mensen bestaan…
Dat gebeurt veel in Thailand.
Tegen de tijd dat de gedumte kinderen volwassen worden, komt pa, of moe eens kijken, of ze kunnen helpen met geld verdienen.
Nog niet zo heel erg lang geleden, hadden kinderen trouwens helemaal geen rechten.
Of net zoveel rechten als een stuk vee.
De ouders konden er eigenlijk alles mee doen.
Weggeven, verkopen, uithuwelijken en niemand die dat ongewoon vond, of zich daar druk over maakte.