Vrijheid van meningsuiting
door TheoThai.
Vrijheid van meningsuiting is een grondrecht dat is neergelegd in artikel 7 van onze grondwet. Kort gezegd houdt dit grondrecht in, dat een burger mag zeggen wat hij of zij wil, zonder de vrees te hebben daarvoor door de overheid te worden vervolgd.
Dit grondrecht wordt evenwel beperkt door de toevoeging “behoudens ieders verantwoordelijkheid voor de wet”, hetgeen zo veel betekent dat je dus ook niet van alles en nog wat mag zeggen. Denk daarbij aan zaken zoals laster, smaad, belediging, haat zaaien en discriminatie, zaken die ieder op zich een aparte vermelding kennen in het wetboek van strafrecht.
De vrijheid om te zeggen wat je wilt kent zo zijn begrenzing in de vrijheid van de ander. Want ook die ander heeft namelijk het recht om te zeggen wat hij wil. Door sommigen wordt verdedigd dat de begrenzing zou moeten liggen in het aanzetten c.q. oproepen tot het plegen van fysiek geweld. Indien dit niet het geval is zou je dus van alles en nog wat mogen zeggen, het maakt niet uit wat. Ik denk dat dit laatste een te enge opvatting is van de begrenzing van de vrijheid van meningsuiting. Door iemand te beledigen pleeg je immers geen fysiek geweld.
Ik teken dit op vanwege de actualiteit van dit moment, namelijk een lopende rechtzaak tegen een politicus, waarvan de naam u allen bekend zal zijn. Nu wil ik het niet over deze zaak hebben, het heeft immers weinig van doen met Thailand, maar wel zou ik graag willen weten, in hoeverre wij van alles en nog wat mogen zeggen op dit blog over zaken die de Thai en diens samenleving raakt.
Het is een open deur indien ik hierbij opmerk dat sommigen zich vrij laatdunkend dan wel minderwaardig en wellicht ook beledigend kunnen uitlaten over de Thai in diens gedrag, moraliteit en laakbare motieven in een relatie met een farang. Dit zijn maar slechts enkele voorbeelden. In hoeverre gaan wij in strafrechtelijke zin daarbij mogelijk verwijtbaar in de fout indien wij de Thai afzetten als minderwaardig, onbetrouwbaar, lui en corrupt? Kunnen wij de Thai als zo danig bestempelen of moeten wij ons daarin matigen, althans ons zelve daarin de beperking opleggen dat wij niet van alles en nog wat mogen zeggen? Immers de Thai zou zich op het standpunt kunnen stellen dat dit als laster, smaad, beledigend en discriminerend wordt ervaren en dat de persoon in kwestie vervolgd dient te worden.
Ik vraag mij dan ook af of de Thai ons rechtens daarop kan aanspreken en met succes een klacht kan indienen tegen een blogger.
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Column25 september 2016‘De Biecht’- Vliegtickets25 oktober 2010Claim van passagier toegewezen na annulering vlucht
- Cultuur14 oktober 2010Thaise huwelijksmigranten in België
- Opinie5 oktober 2010Vrijheid van meningsuiting
Theo, dit artikel is wel aardig. Zeker voor de mensen die regelmatig wat schrijven of reacties geven. Het gaat niet in op de vraag of Thai ons kunnen aanklagen. Dat denk ik niet. Wij vallen onder de Nederlandse wetgeving.
Heb je vrijheid van meningsuiting op andermans blog?
Blogs zijn eigendom van hun beheerders. Die mogen kiezen of ze wel of geen reacties toelaten, en als ze reacties toelaten onder welke voorwaarden ze dat willen. Wie geen zin heeft in gezeur, mag de comments dus uitzetten en niemand kan hem verplichten die aan te zetten. Maar ja, dan ben je wel een bloggende in de woestijn. De meeste bloggers kiezen er dus voor om de comments aan te zetten, en krijgen dan binnen de kortste keren viagraspam, vervelende reacties en andere vormen van verbaal onkruid.
Als je comments weghaalt, beginnen er al snel mensen “censuur” te roepen. Censuur betekent formeel gesproken voorafgaande toestemming (vergunning) van de overheid. Juridisch zou je iemand dus niet van censuur kunnen beschuldigen als hij je van je weblog verwijdert, tenzij het gaat om een weblog dat beschikbaar gesteld wordt door de overheid. En die zijn er niet, dat ik weet.
Er is geen jurisprudentie, laat staan wetgeving over het al dan niet terecht ingrijpen in reacties bij weblogs of forums. Mijns insziens mag de beheerder van een weblog ingrijpen als reacties over de schreef gaan, hoewel dat natuurlijk altijd discussies kan en zal opleveren. Wanneer gaat iets te ver? Geenstijl heeft daarover een heel andere mening dan een kattenblog bij web-log.nl.
Een mening verwijderen die on-topic en binnen de perken is, alleen maar omdat je het er als blogger mee oneens bent, gaat mij te ver. Als je je weblog, forum of site openzet voor anderen, dan geef je daarmee die anderen een bepaalde ruimte. Die kun je dan niet zomaar meer afpakken. Net zoals een winkelcentrum niet zomaar meer mensen eruit kan zetten, ook al is het gebouw privéeigendom.
Net als een winkelcentrum staat het een weblogger natuurlijk vrij om vooraf bepaalde grenzen aan te geven. Gaat iemand die grenzen te buiten (hoe arbitrair gekozen ook), dan kun je het bericht op die grond verwijderen. Wie “Het is verboden het met mij oneens te zijn” in zijn huisregels zet, zal vast niet veel reaguurders krijgen. Maar uiteindelijk is het wel jouw weblog en dus jouw huisregels. Hoe bekrompen of selectief mensen die ook mogen vinden.
Bij het Volkskrantblog van Satuka staat het mooi geformuleerd:
Je hoeft een medium dat naar jouw mening een eenzijdig beeld schetst niet te lezen of te bekijken. Je hoeft niet op een weblog te komen waar naar jouw idee niet genoeg ruimte wordt gegeven aan jouw mening, of waar de wijze waarop je die mening kenbaar maakt blijkbaar niet op prijs wordt gesteld. Maar je kan van die krant niet eisen dat jouw protestbrief wordt gepubliceerd. Je kan van een omroep niet verwachten dat ze jouw persoonlijke visie als leidraad nemen voor de invulling van hun programma’s. En je kan van die blogger niet eisen dat hij alles over zich heen laat komen. Laat staan dat hij zijn weblog volgens jouw persoonlijke regels (niet) modereert.
Maar blogger alib_bondon zegt juist:
Mijn blog is openbare ruimte. Mijn blog is een plein waar iedereen kan komen kijken naar en reageren op de beelden (stukken) die ik daar heb geplaatst. Ik wens geen gebruik te maken van de mogelijkheid om reacties te wissen of personen te bannen. Voor reacties wissen geldt één uitzondering: waar de privacy wordt geschonden, treed ik op.
Bron: http://blog.iusmentis.com/2008/03/20/heb-je-vrijheid-van-meningsuiting-op-andermans-blog/
Mijn mening sluit aan bij Satuka. De mensen die en blog opzetten, onderhouden en vullen, stellen ook de spelregels vast. Iemand die daar niet mee kan leven, moet vooral wegblijven.
Het grootste probleem vindt ik nog de mensen die reageren met nietszeggende en niet onderbouwde meningen. Bijvoorbeeld: “Wat een flutartikel” maar vervolgens niet vermelden wat ze slecht vinden. Zelf geen mening hebben. En ook niet bereid zijn om maar iets toe te lichten. Ze kunnen niet communiceren. Dat zijn dezelfde figuren die een oordeel vellen over de Thai.
Jammer dat ze nooit eens in de spiegel kijken…
Regelmatig zijn er zeer goed onderbouwde reacties te vinden die (gematigd) negatief over Thais zijn, al dan niet met wat humor erin, om bepaalde misstanden in de Thaise cultuur aan de kaak stellen. Daarnaast zijn er helaas ook reacties te vinden zoals jij die omschrijft.
Je stelling dat diegenen die geen mening hebben en niet kunnen communiceren ‘dezelfde figuren’ zijn die een oordeel vellen over de Thais lijkt me wat kort door de bocht. Met name voor een redactie die snel met een vingertje zwaait als het om vooroordelen en generaliseren gaat.
Als je die posting over vooroordelen terugleest, dan staat er ook dat ik zelf ook vooroordelen heb. En ze ook opschrijf. Die spiegel kan ik wel aan.
Ik neem wel de moeite om mijn verhaal op schrijven en mijn mening te geven. Sommigen geven een reactie en volstaan met ‘flutverhaal’ of ‘hahaha wat een onzin’. Wat kan ik daarmee? Als dat het enige is wat iemand te melden heeft, doe het dan niet. Je hoeft het niet met me eens te zijn, maar onderbouw je kritiek en je mening. Gelukkig zijn er een aantal die dat wel doen. Die nemen wel de moeite om hun standpunt duidelijk te maken. Nog even los van het feit dat het vaak een herhaling is van wat we al weten of al honderd keer geroepen is op het blog.
Ik heb me ook voorgenomen om die reacties die bestaan uit 4 of 5 woorden te gaan verwijderen of er niet meer op te reageren.
Er is trouwens ook een plugin die er voor zorgt dat een reactie niet geplaatst wordt als deze te kort is. Ik ga mijn programmeur vragen deze te installeren 😉
Het is jouw blog, maar sommigen kunnen met drie woorden meer zeggen dan anderen met een pagina. Ik denk dat lengte minder relevant is dan inhoud, en op inhoud is moeilijk te filteren.
De vraag is of je dat uberhaupt moet willen. De meeste blogs filteren zich vanzelf. Als je de inhoud van artikelen scherp houdt, en er een bepaalde positionering is van je blog, dan volgen de reakties vanzelf wel een beetje de lijn die je uitzet. Uitschieters zijn er altijd. Ik vind het juist wel leuk om te zien hoe een onderwerp tot een totaal andere discussie kan leiden af en toe. Net alsof je in de kroeg zit en je het 5 minuten later over iets totaal anders kan hebben. Lachen toch?
Ja, in de kroeg wel. Maar hier bij voorkeur niet. Ik wil het ook niet kapot modereren of voor schoolmeesters spelen. Maar er zijn ook voorbeelden van hoe ik het niet wil.
Ik denk dat er genoeg fora, prikborden en andere sites zijn over Thailand waar mensen zich thuis voelen. Het selecteert zich vanzelf en desnoods help ik een handje door in te grijpen.
Ik denk dat het heel belangrijk is dat we elkaar respecteren, en met name de beheerder van dit forum.
We krijgen veel nuttige informatie en kunnen ervaringen met elkaar delen. Is toch prachtig !!
Ik ben verder gewend dat men elkaar op een forum niet moet wijzen op spelfouten. Er zijn genoeg mensen hier die in Thailand wonen en niet dagelijks onze moedertaal meer gebruiken om te lezen en te schrijven. Even snel een reactie hier kan dan een foutje bevatten, geen wereldramp hoor.
Denk je dat iets een flutverhaal is, stap er overheen en ga verder, voor een ander is het wel waardevol. In de supermarkt loop je toch ook niet alles op te noemen wat je niet lust………..
Natuurlijk kun je altijd meteen je mening hier neerkieperen, maar denk eerst eens na of iemand anders er uberhaupt wel wat mee kan.
Mee een. Spelfouten is geen probleem. Maar sloddervossen wel. Soms zie ik reacties die nauwelijks leesbaar zijn voor een ander. Even door de spellingcontrole halen kan ook.
Ik vind dat als mensen beledigd worden of het nu Thai is, een schrijver of een reageerder, de redactie van thailandlog moet ingrijpen.
Als je in een cafe mensen beledigd wordt je er ook uitgezet.
Anders wordt het een zooitje op dit blog
Geldt dit ook voor Steve?Kom nou toch je kunt er zelf ook wat van.Ik heb gelukkig een dikke huid,maar niet iedereen beste brave borst!
Mister Meazzi, ben me niet van schuld bewust. Heb je voorbeelden?
jazeker,als je maar niet in de veronderstelling bent,dat er op mij ook alleen maar vliegen afkomen.Geheugenverlies misschien?
Steve hoeft jou niet te beledigen, dat is tegen de huisregels. Zelf ben je trouwens ook geen heilig boontje. Je ‘Trolt’ namelijk. De ene keer reageer je onder de naam ‘Roon’, nu weer als ‘Meazzi’. Dat is ook tegen de huisregels. Je moet dus even een keuze maken onder welke naam je voortaan reageert en dat mag je niet meer veranderen.
Groet,
Peter
Theo raakt hier een interessant punt. Hij stelt terecht dat de vrijheid van meningsuiting wordt beperkt ‘behoudens ieders verantwoordelijkheid voor de wet’. Daar draait het om. Ik kan mij geen rechtszaken herinneren waarbij inwoners van een land klagen over de belediging van hun bevolkingsgroep. Dat zou interessante jurisprudentie opleveren. Belgen die klagen over beledigende moppen en ga zo maar door.
Andere jurisprudentie wijst uit dat schrijvers van columns volgens de Nederlandse rechter erg ver mogen gaan in het beledigen van mensen of groepen. Maar dan gaat het om geoefende schrijvers. Ik wil niemand er van weerhouden zijn ervaringen met Thai, Italianen of Chinezen (om maar een paar bevolkingsgroepen te noemen) aan het papier of een blog toe te vertrouwen, zo lang het maar gaat om bewijsbare gebeurtenissen. Mensen zwart maken omdat dit aan de bar zo lekker valt, acht ik laakbaar. Ik wil de eerste rechter overigens nog zien die zich daar over buigt.
Een heel ander probleem doet zich op het gebied van de vrijheid van meningsuiting voor in Thailand zelf. Sommige onderwerpen zijn onbespreekbaar, op gevaar van gevangenisstraf en/of uitzetting.
Je schrijft
“Door iemand te beledigen pleeg je immers geen fysiek geweld.”
En daar ligt het probleem. Waar de één zich beledigd voelt door een bepaalde term/uitdrukking, voelt de ander dat nog niet.
Je kunt moeilijk je eerst in het individu verdiepen om uit te zoeken waar zijn grens ligt alvorens je wat uitspreekt.
Vandaar dat het OM in dergelijke gevallen niet snel tot vervolging zal overgaan.
Dit is een taai onderwerp. Waar liggen de grenzen van het toelaatbare. Wat kan wel en wat kan niet. Volgens sommigen kan je zeggen wat je wilt. Ik kan mij nog een politica herinneren van vreemde afkomst, die van mening was en nog is, dat zij het recht heeft om te beledigen. En de rechter vond het toen prima.
Zelf denk ik niet dat wij op dit blog de grenzen van het toelaatbare overschrijden, al wordt zo hier en daar wel krasse uitspraken gedaan, die de Thai niet bevallig zal zijn. Maar dat er dan sprake zou zijn van laster e/o belediging e/o discriminatie, waag ik te betwijfelen.
Ik heb jouw posting aangegrepen om mijn standpunt over het wel of niet verwijderen van reacties nog eens toe te lichten. En het hoe en waarom daarvan.
De functie van een moderator is ook een beetje scheidsrechter spelen. Dus als iemand zich laatdunkend uit laat over de Thai kunnen we ook ingrijpen. Hiermee kan je voorkomen dat het richting laster of smaad gaat.
Voor een blogger geldt hetzelfde. Sommigen zoeken bewust de grenzen op. Ze kwetsen om het kwetsen. Juist om reacties van lezers op te roepen. Het is maar net met welk doel je een artikel schrijft…