Het is 5 jaar geleden dat ik voor het eerst Thailand bezocht. Ben er getrouwd en heb een huis laten bouwen. Denk nog vaak aan die onbekommerde wandelingen op Jomtien Beach en voor iemand, waarbij de calvinistische leer met de paplepel is ingegeven, de shockerende beeldvorming van “Walking Street”.
Er was een periode dat ik Thailand op handen droeg. Zag met ontroering de tolerante inslag ingegeven door de boeddhistische leer en de minzame maar, voor de westerling, o zo charmante “Wai”. Helaas is dat beeld langzaam weggeëbd en daarvoor in de plaats gekomen een kritische benadering van de Thaise samenleving. De “Wai” ervaar ik steeds meer als een hypocriet gebaar en de zo beroemde Thaise glimlach meer als een grijns.
Ik las eens een Thaise mop:
Waarom zijn de Amerikaanse autobussen zo veilig?
Omdat in één daarvan de toekomstige Amerikaanse president kan zitten.
Waarom zijn de Thaise autobussen zo krakkemikkig?
Omdat de kans nul is dat je daarin de toekomstige leider van Thailand aantreft. Die wordt door de chauffeur van Taksin naar zijn privéschool gereden.
De moraal van dit grapje is dat Thailand voor een belangrijke uitdaging staat maar met een ruggengraat van een mossel deze uitdaging aan zich voorbij laat gaan. Iedere econoom is het er over eens dat Thailand alles in zich heeft om een formidabele economische macht te worden. Maar dan moet het wel hervormen. Moet het werkelijk iets doen aan de diep gewortelde corruptie die je van hoog tot laag aantreft en de verderfelijke moraal van de “Mia Noi”. Maar de grootste hervorming zal moeten plaatsvinden om het “patronagesysteem”, relatief één van de grootste die de wereld kent en waar de werkelijk macht ligt, met wortel en tak uit te roeien
Er zijn nog veel Thai die hun eigen pis moeten drinken. De kloof tussen arm en rijk is, op die van Zuid Amerika na de grootste ter wereld, het milieu is verziekt, de Thaise “landscaping” wordt verkracht door spuuglelijke, onrendabele, palm- en rubberplantages. De Thai, ze bouwen duizenden nutteloze tempels maar een fatsoenlijk product ontwikkelen, “how maar”. De huizenmarkt, de rommelhypotheken, de grondspeculaties zijn latente “airbubble’s” van formaat die eens tot barsten zal komen. Kortom er zijn grote economische en maatschappelijke problemen maar de Thai vind zichzelf het middelpunt van de wereld met de wijsheid in pacht.
Als je de Thai hoort praten dan is er een vertrouwenscrisis, dat zij de leugens ende valse voorlichting en de censuur zat zijn, kortom zij vertrouwen de overheid voor geen meter. Maar wat doen ze er aan? Helemaal niets. Zij accepteren zonder slag of stoot dat een “democratisch” gekozen regering omver wordt geworpen en zien met gelatenheid toe dat de huidige machthebbers onderdeel worden van het patronagesysteem om zich te verrijken over de ruggen van de Thai. Ik zie Prayut regelmatig als een “Fidel Castro” het volk toespreken maar wat mij opvalt is dat er geen Thai er naar kijkt of luistert. De Thai begrijpt niet of wil het niet begrijpen dat als Thailand een rechtstaat wil worden eerst het machtige patronagesysteem met wortel en tak uitgeroeid moet worden. Verder moeten het hun kinderen leren kritisch te zijn en niet, zoals nu het geval is, de kinderen indoctrineren dat kritiek gezichtsverlies is. Wat mij betreft mogen ze die onderdanige “Wai” afschaffen.
Thans hoor je weer voorzichtig geluiden dat het moet veranderen, anders de “revolutie”. Holle woorden want tot nu toe zijn de demonstraties nooit tegen het patronagesysteem geweest maar tegen het machtsmisbruik van vigerende machthebbers. Hiërarchie is diep geworteld in de Thaise cultuur. Ik noem het “kadaverdiscipline” waarbinnen onvrijheden en corruptie klakkeloos worden geaccepteerd. De huidige machthebbers roepen om het hardst dat de corruptie en interne problemen zullen worden overwonnen. Hoe lang zal het duren dat de Thai het door heeft dat zij daarvan deel zullen gaan uitmaken. Ik denk nooit, de Thai kijkt het weg.
Natuurlijk zal de geschiedenis zich herhalen. Vandaag of morgen zal de (volks)woede weer losbarsten, en staan de “reds’en de “yellows” weer tegenover elkaar. Hoeveel doden zullen er vallen? Nutteloos bloedvergieten. Want de Thai kijkt er naar en gaat weer over tot de orde van de dag. Van kritiek willen ze niet leren.
Ingezonden door Ronald van Veen
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand29 augustus 2017Sip bath- Lezersinzending18 augustus 2016Lezers opinie: ‘De huidige politieke situatie in Thailand is geen aberratie, maar de norm’
- Column24 december 2015Een politiek Kerstverhaal
- Opinie11 november 2015De duistere kant van Thailand (deel 3)
Perfekt gezegd. In Thailand heerst de elite en die macht geeft men nooit op.
Men geeft niks om zijn medemens. Omdat men denkt, volgens budda, dat men na de dood en goed leven terug krijgt. Er is totaal geen markt mechanisme. Innovatie kennen ze niet. Infrastructuur nog nooit van gehoord. Veiligheid sowieso al niet. Heel de economie draait op buitenlandse bedrijven. Zolang de elite aan de macht is..zal er nooit niks veranderen. De arme thai pikt alles van de overheid, van de elite. Elke auto is voor 90 %,gefinaniceerd.de vorige regering trachtte nog iets voor de armen te doen. Maar toen zag de elite dat en dat tolereerde men totaal niet. De rode partij wil men kompleet elimineren, maar dat lukt hun nooit. Want er zijn teveel arme mensen.
De arme burger kan niet meer rondkomen. Maar dat zal de elite een worst wezen. Net wat de schrijver zegt. Men draait zich om en gaat verder met het leven van de dag. De chaos zal helaas altijd blijven.
Goed geschreven Ronald, ben het met je eens, BEHALVE: de wai. Ik vind het heerlijk geen handen van de Thai te moeten schudden. Als je eens kijkt wat een Thai (en eigenlijk andere volkeren ook met name Chinezen) allemaal met hun handen uitspoken en vasthouden en wat ze met hun vingers leegbaggeren om vervolgens hun handen niet te wassen (ook niet na toiletbezoek) dan kan me de wai niet lang genoeg blijven bestaan……..
APPLAUS! Eindelijk eens een artikel die, terecht, kritische noten kraakt over Thailand! Want die zijn er genoeg te kraken.
Mijn socialistische kant hoopt dat Thailand de kloof tussen schandalig rijk en vreselijk arm weet te dichten, want anders blijft het een kruitvat van onrust en corruptie en alle daarbij horende ellende. Dat is een belangrijke taak van de politiek en juist over die “beroepsgroep” heb ik m’n twijfels. Misschien wacht iedereen op “de dag die iedereen weet dat gaat komen, maar (ook hier) niet genoemd mag worden”. Wat gebeurt er daarna? Dat wordt een heeeeeel belangrijk moment in de Thaise politiek. Dat zal bepalen welke richting Thailand opgaat in de komende decennia. Mijn inziens wordt dat een “make or break”-moment voor de Thaise samenleving.
lang geleden dat ik zoiets goeds heb gelezen, sluit mij er volkomen bij aan
wauw Ronald, een behoorlijk heftig verhaal, ben hier nu 5 maanden maar mijn gedachte is nu al een beetje hetzelfde, hoewel enige nuancering wel ontbreekt maar dat is persoonlijk. Dat de Thai geen veranderingen wil is mij nu ook wel duidelijk, maar daar zijn wij in Nederland niet echt veel anders in, daar wil men ook dit en dat niet , maar men blijft ook in Nederland alles accepteren.
ik hoop dat je toch een manier zult vinden om een “goed” leven te hebben en de Thai ? Inderdaad die verandert echt niet , tenminste niet in “my lifetime”……
als men een baan wilt bij de overheid of leger moet men eerst 500.000 bath betalen om deze baan te krijgen. Dit is nog steeds zo. Ik ken iemand studeerd voor piloot. Om toegelaten te worden moet hij eerst 2 million bath betalen bij bangkok airways of thai airways. De armste minister heeft 125 million bath. De rijkste 1125 million bath..De meesten zijn generaals. deze gegevens verstrekte de bangkokpost 4 maanden geleden. Allemaal corruptie geld.Dus als men eerst eens op hoog nivo de corruptie afschaft, dan komt men ver. Maar helaas dat zal nooit gebeuren.
Ik sluit mij hier ook volkomen bij aan, maar om een formidabele economische macht te worden is er ook een bevolking nodig met een gedegen opleiding/scholing en niet op kleutertuin niveau zoals nu. In de meeste staatscholen worden de meeste dom gehouden en krijgt alleen de elite in privescholen een goede opleiding. Maar of het merendeel van de expats hier zo om staat staat te roepen …?
Als het werkelijk booming wordt met de economie zal het ook voor de meeste net zo onbetaalbaar worden om hier als Euro pensionado te overleven zoals in Singapore, Korea etc..
Het is erg om te zeggen, maar de elite maar ook wij expats hebben voordelen aan een straatarm deel van de bevolking .
Heerlijk om te lezen hoe een farang zijn mening ventileert over een andere land en de cultuur. Kruisvaarders en Missionarissen deden dat in het verleden ook al. Maar die inzichten en meningen zijn intussen achterhaald. Op overduidelijke wijze komt hier aan het licht, waar men in de meningsvorming staat.
Persoonlijk heb ik geleerd en ervaren, dat inzichten en meningen kunnen veranderen. Mijn mening en waarheid waarmee ik 15 jaar geleden naar Thailand afreisde, waren gebaseerd op de normen en waarden, waarmee ik was opgegroeid. In de loop van de tijd kwam ik er achter dat mijn gelijk voornamelijk was gebaseerd op diezelfde normen en waarden.
Aangezien het een feit is, dat ik in Nederland woon, maar dat mijn leven een paar keer per jaar, ook in Thailand afspeelt. Is mij de gelegenheid gegeven, mijn relativeringsvermogen behoorlijk in balans te krijgen. Altans in mij perceptie.
De mening over een cultuur verandering die hier gegeven wordt, is in het echt, veel en veel gecompliceerder.
Neem als voorbeeld eens, het veranderen van een bedrijfscultuur. Al tientallen jaren zijn er bedrijven in Nederland, die daar mee bezig zijn. Soms met succes, maar nooit zonde slag of stoot. Overbodig te vermelden dat er veel slachtoffers tijdens dit proces, vallen. Meer recent kunnen we hier de bedrijfsculturen van Banken noemen. De veranderingen in bedrijfsculturen kunnen nooit één op één met elkaar vergeleken worden.
Wat goed voor Nederland hoeft niet goed te zijn voor Thailand. Wat slecht is voor Thailand, hoeft niet slecht te zijn voor Nederland.
Nederland was bijvoorbeeld altijd van mening, dat het integratiebeleid en multicultibeleid zalig makend waren. Nederland stond bekent om zijn gastvrijheid en tolerantie. Intussen denkt de wereld daar heel anders over en zijn de inzichten hier in Nederland intussen ook veranderd. Nederland zou hier nog heel veel van Thailand kunnen leren. Hier kan men concluderen dat Thailand wel degelijk ruggengraat heeft (en Nederland die van een mossel.)
In Nederland wonen er nu bevolkingsgroepen die het onmogelijk kunnen opbrengen de Nederlandse normen en waarden te accepteren. Zij kunnen niet omgaan met de vrijheden waar wij voor gevochten hebben. Nu is de situatie zo, dat ze niet willen integreren, maar wel infiltreren. De oorzaak van deze scheefgroei laat zich raden.
In Nederland is er ook een cultuur verandering aan de gang, maar waar de balans ligt is nog ver van duidelijk.
Goed en zeer heftig geschreven. Zelfs daar moet je mee uitkijken hier!
Na 25 jaar Thailand wel met je eens….
ik kom al 30 jaar in Thaiand, schitterend land maar ik ben het zo hier mee eens.
het Thaise volk is gewoon vrij dom, en wil ook dom blijven.
Ik heb al die demonstraties met lede ogen aangekeken, moest zelfs mijn huis uit toen de granaten explodeerden bij de buren..wat heeft het geholpen….niets.
De Thaise samenleving is compleet verziekt en zal waarschijnlijk nooit beter worden.
De Thai vinden het allemaal wel best tot op zekere hoogte, zolang ze maar hun eigen leventje kunnen leven, zonder ECHT na te denken over hun toekomst.
Bangkok is een van mijn favouriete steden ter wereld , maar Bangkok is vrij westers ga maar in de buiten wijken kijken of op het platteland, Thailand is echt nog een derde wereld land en zal dit nog eeuwen blijven als de mentaliteit niet veranderd.
Ik denk dat wat hier in Thailand gebeurt in heel de wereld gebeurt.
Mumli vult decipi, geef hen brood en spelen, heers en verdeel en de corrupte elite zal nooit in eigen vlees snijden.
Dan hebben we het zowat gehad denk ik.
Grtz Swa
Thailand heeft een persoon nodig zoals destijds… Hong Kong , gouverneur Murray Maclehose , van 1971 tot 1983 , in het gezicht van de schandalige corrupte/ smeergeld politie stelde hij een onafhankelijk bestuur samen .. een baken van zuiverheid en zakelijke transacties zelden vertoond in Azië, bemand met eerlijke ambtenaren uit Hong Kong en overzee . het was zo onafhankelijk en zo meedogenloos dat het kwam tot een korte maar zeer gespannen politie muiterij in 1977 toen duizenden boze officieren verzamelden op de paradeterreinen van de politiebureaus . Tea money/ smeergeld , was uitgegroeid tot een manier van leven, verwerkt in het gezinsbudget . De explosieve vulkaan van woede kon door Murray Maclehose worden beteugeld door uitgebreide amnestie te verlenen voor duistere praktijken in het verleden
De sociale hervormings programma`s vormden de basis van het het latere economische succes in de
COMMANDO – economie
Na zijn pensionering benoemde Murray zijn weerstand destijds, tegen iedere vorm van democratische verkiezingen , ” als de communisten hadden gewonnen , had dat het einde van Hong Kong betekend…!!
Maar dit is Hong Kong ,en kan niet , een op een, hier in Thailand worden toegepast, maar toch….
Ronald ik ben het volstrekt met je artikel eens , veel zaken geweldig benoemd.!!
T.a.v. je openings tekst : “de Thai is een aardige mens , maar met een ruggengraat van een mossel.
Mijn mening is, discipline, en dit geldt voor bijna iedereen, maar zeker voor een Thai, discipline is de basis van veel zaken in dit leven , belangrijker dan kennis of talent .
Een sporter zonder discipline haalt nooit de top………………..
Carl.
Niet mee eens.
Ik denk dat de schrijver ergens wat heeft meegemaakt dat zijn rancune tegenover zijn gastland uitlokt.
Ik vind de Europese, zeg maar de westers-kapitalistische maatschappij, eerder een pest die van de huidige generaties watjes en doetjes maakt, ingebed in wat men ‘sociale bescherming’ noemt.
Enne, even corrupt als eender waar, alleen beter verborgen door hun eigen geschreven regels.
Misschien tijd om een terugkeer te overwegen voor de schrijver?
(ps met alle respect voor Uw mening hoor)
Heldere en duidelijke analyse. Komt te weinig voor op dit blog. Misschien kunnen diegenen die altijd zo verkikkerd schrijven over “”het echte Thailand”” en dat “”heerlijke land van de glimlach”” hier wat relativering uit putten.
Ja wat zal ik er van zeggen. Geboren in een ondernemings familie in Nederland waar de balstingdienst elke Kerst verpeste voor mijn Vader (moesten dan zeker rond die tijd op de stop liggen. We praten nu dus 55-60 jaar terug. De Thai die ik zie en waar ik mee leef in Isan betalen geen belasting, ja natuurlijk over hun aankopen, benzine etc. maar hebben nooit een belasting aangifte gezien. Corruptie is hier een systeem. Als je bij de overheid, een bank of een goede baan wil hebben, moet je schuiven. Een vriending van mijn echtgenote moest 200,000 Bath betalen omdat ze als lerares dichter bij haar ouders wilde werken. Zelfde voor als je een publieke baan wil hebben. Scholing is erg achter tov van de westerse wereld en het rietje is nog altijd aanwezig. (hoorde dit van mijn 4 jaar jonge dochter)
Zo waarom woon ik in Thailand en heb het verkozen boven Nederland (55 jaar in en uit) Australie 5 jaar en de US 5 jaar (in en uit) simple de vrijheid en niet vergeten de mensen. Ik spreek geen Thai (een beetje ) ik eet bijna geen Thai voedsel dus wat is de reden? Vrijheid en natuurlijk mijn gezin. Natuurlijk heb ik als enige farang in de familie eerst de familie een goed onderkomen gegeven, mijn schoonmoeder een goed hospitaal gevonden toen ze terminaal was, de rst van de familie is nu zlefstandig, goed gereedschap (wat het halve werk is) hebben ze van mij. Dus naast de rijstbouw doen ze nu ook bouwen en verbouwen voor anderen en houden bij niemand meer de hand op.. Nu schoolvakantie dus wij gaan het noorden verkennen.
Uitstekend artikel. Voor ons Westerlingen is Thailand een fantastisch land, omdat wij bij de bezittende klasse horen en meeprofiteren van de voordelen die dat oplevert. Weliswaar niet zoveel als een rijke Thai, maar ruim voldoende om een bestaan te leiden aan de bovenkant van de samenleving, waar het in Thailand goed toeven is. Daar waar de gewone Thais in verzet komen tegen het systeem en zich niet meer zo onderdanig wensen te gedragen barsten op dit blog de stormen van protest los. Dan is het allemaal niet meer wat het geweest is. In Nederland worden graaiers verguisd. In Thailand worden ze vereerd en inderdaad, de meesten van ons gaan niet meer meemaken dat dit fundamenteel verandert.
Heel opvallend dat iedereen het er zo roerend mee eens is. Voor een groot gedeelte kan ik het er ook wel mee eens zijn, maar een beetje kleur in het verhaal had ook wel weer mogelijk geweest.
Waarom zeg ik dit, omdat wanneer je er voor gaat zitten, en je legt jouw verhaal er naast , er ook een dergelijk verhaal over Nederland te schrijven is en over heel veel andere landen ook.
In feite, als je daar woont, als je daar dikwijls verblijft of meerdere malen op vakantie gaat, dan weet je naar welk land en wat voor land je gaat en je weet hoe de cultuur, de bevolking, de regering etc etc is.
Natuurlijk mag iedereen zijn/haar mening ventileren. ( Bij ons tenminste grotendeels wel )
Het lijkt me van belang dat men bij dit soort beschouwingen probeert eigen indrukken en opinies te meten aan feiten of gegevens zoals die elders te vinden zijn.
De schrijver veronderstelt:” Iedere econoom is het er over eens dat Thailand alles in zich heeft om een formidabele economische macht te worden.” Dat is makkelijk gezegd, maar een echt grondige economische analyse die dit staaft is mij onbekend. Tot op heden waren voornamelijk de lage arbeidskosten en een beperkt aantal produkten (zoals rijst) de belangrijkste ‘assets’ van Thailand. Welke zijn dan de ijzersterke punten waarop Thailand zich kan onderscheiden in de alsmaar meer concurrerende wereldeconomie?
De schrijver veronderstelt daarnaast:”De kloof tussen arm en rijk is, op die van Zuid Amerika na de grootste ter wereld”. Echter als je de Gini-Index raadpleegt blijkt dit gewoon onjuist. Bijvoorbeeld de Afrikaanse landen vertonen een veel grotere kloof. En de Thaise kloof is vergelijkbaar groot met die van Vietnam,Hongkong(!) en China.
De schrijver stelt ook: “De Thai, ze bouwen duizenden nutteloze tempels”. Ik ben zelf niet religieus, maar wat is dat? Een nutteloze tempel? Hoezo nutteloos? Wellicht zijn die tempels voor een gelovige van ultiem nut. Wie zijn wij, niet-gelovigen, omdat voor de Thaise gelovigen te bepalen? Is de materiële economie de enige te aanbidden god?
De schrijver stelt verder: ” … kortom zij (de Thai) vertrouwen de overheid voor geen meter.” Is dit een opvallend onderscheid tegenover andere landen. Kijk naar de ontwikkeling van de cijfers voor Nederland, de USA etc.Wat lezen we terzake hierover elders?: The 2015 Edelman Trust Barometer shows a global decline in trust over the last year, and the number of countries with trusted institutions has fallen to an all-time low among the informed public.” Welke landen scoren wel hoog in de index? De Verenigde Arabische Emiraten, China en dergelijke. Het is maar bij wie je wil horen.
Ik kan zo wel doorgaan, maar laat het hierbij. Zonder te stellen dat de schrijver ten onrechte de vinger op een aantal wonde plekken legt, wil ik erop wijzen dat er op een aanzienlijk grondiger manier naar een veelomvattend onderwerp als dit gekeken moet worden. Alleen op basis van een scherpe analyse, objectieve vergelijking en een realistisch toekomstscenario kan men de positie van Thailand daadwerkelijk beoordelen. Anders wordt het al gauw: een herhaling van willekeurige veronderstellingen en zelfs betreurenswaardige vooroordelen. Thailand is er bij lange na niet, maar verdient wel beter dan dit. Niet alleen uit respect, maar ook uit echte betrokkenheid.
@ Jan van Velthoven
Normaal is het niet mijn ding om te reageren op commentaar op eigen geschreven columns. In dit geval een uitzondering.
Thailand heeft een uitstekende geografische ligging, een goed opgeleide beroepsbevolking, behoorlijke infrastructuur, prima internationale luchthaven met daaraan gekoppeld een goed netwerk van luchthavens, moderne havens. Kortom Thailand heeft alles om een in S.E Asia een economische macht te worden van betekenis.
Mijn opmerking over de “kloof tussen arm en rijk” heb ik uit CIA World Fact Book 2013.
Er wordt bakken met (ongecontroleerd) geld uitgegeven aan tempels die geen enkele bijdrage levert om die Thai, die nog altijd z’n eigen pis moet drinken, te helpen.
Ondanks goede scholing en een hoge graad van alfabetisering is de Thai niet in staat om een fatsoenlijk product te maken. Bij iedere tentoonstelling (Bitec, Impact) die je bezoekt, als je daar “CHINA” roept dondert de hele tentoonstelling in elkaar.
De fabrieken draaien bij gratie van de vrouwen. De mannen zitten liever op de motorbike of zijn taxichaffeur.
Mijn column is niet gebaseerd op wetenschappelijke veronderstelling maar op objectieve observeringen.
Ronald van Veen
We zijn het in grote lijnen met elkaar eens Ronald, maar toch denk ik over bepaalde zaken heel anders: Thailand is geen formidabele macht en zal dat ook niet worden. Zeker is Thailand door z’n grote een speler in de regio, maar eerder net als Nederland dat in Europa is. Zeker heeft Thailand geen doorslaggevende rol in Zuidoost Azië.
Goed opgeleid personeel? Zeker zijn er goed opgeleide Thais. Maar de doorsnee Thai vind ik momenteel matig opgeleid en de plannen van de politiek om tot een beter opleidingsnivo te komen stranden vaak in mooie woorden of in tablet die liggen te vergaan in een hoek van het klaslokaal, omdat de leraren er niet mee om kunnen gaan.
Infrastructuur/ vliegveld/ havens? Geen unieke eigenschap. Kan zo worden overgenomen door andere landen in de regio (VIETMAN!)
Tempels: Ik ben het met je eens! Hier ten dorpe (zo’n 30 huizen, max. 150 inwoners) een tempelcomplex met een grote hal waar je zo U2 of Rolling Stones in kunt laten optreden, aangevuld met een verblijfcomplex voor de monniken waar een luxe resort in Hua Hin nog jaloers op wordt. En het volgende verzoek van de oranje heren ligt alweer bij ons op de deurmat, want er moet uitgebreid worden. Daar gaan echt kapitalen heen en levert niks op.
De stelling “Iedere econoom is het er over eens dat Thailand alles in zich heeft om een formidabele economische macht te worden.” dient tegen het licht van de praktijk gehouden te worden. Volgens de cijfers van de WorldBank ligt de groei van het GDP in Thailand gemeten over de afgelopen tien jaar consequent onder de groei van de regio ZuidOost Azië ( http://www.worldbank.org/en/country/thailand ). Thailand heeft een aantal behoorlijke voorzieningen, die overigens per jaar minder onderscheidend worden tegenover de achterblijvers in de regio, en die achterop raken bij de voorlopers. Ook op het gebied van infrastructuur. Het gehannes inzake de concessies van snelle internetverbindingen is een goed voorbeeld van het laatste. Daarnaast zijn alle negatieve observaties van de schrijver (over de kloof, de schamele onderwijsresultaten, het gebrekkige arbeidsethos van met name mannen etc.) even zovele beperkingen van de economische potentie. Potentie is geen abstract begrip, maar het resultaat van realistische feiten. En met name die maatschappelijke feiten verander je niet in één generatie. Conclusie: waarschijnlijk heeft Thailand gedurende de huidige generatie lang niet alles in zich om een formidabele economische macht te worden. Een paar aardige fysieke uitgangspunten zijn daarvoor ten enen male onvoldoende. Economen die de maatschappelijke realiteit niet meenemen in hun prognoses zullen falen (maar verdienen meestal wel een goede boterham door die prognoses na zekere tijd te herzien ….).
En nog dit voor de kortere termijn: “All the economic engines appear to have stopped functioning rendering Thailand’s economic outlook the worst in 40 years, said Mr Thanawat Polvichai, director of the Economic and Business Forecast Centre of the University of Thai Chamber of Commerce.
The contraction of economic growth, the shrinking of export and domestic consumption, farm price slump and delayed disbursement of government’s spending budget have combined to make the private sector feel not confident with the state of the economy, he explained.” (17 april 2015).
Een ieder die denkt dat de vorige regering democratisch was, heeft toch wel een vuiltje in het oog.
De redshirts werden en worden “democratisch” gebruikt om de glorie en vooral de macht van een bepaalde familieclub te vermeerderen, analoog aan de Suhartoclan in Indonesie en de Marcosclan in de Filippijnen.
Daarvoor was zelfs in de ogen van de redshirtleiding een burgeroorlog of een uiteenvallen van Thailand een optie, dit gezien het dreigen met afscheiden van het noorden en het oprichten van strijdgroepen.
Zonder ingrijpen van het Leger, hoe ondemocratisch ook, was er nu bijna zeker een, hoe zal ik het noemen, democratische oorlog in Thailand geweest.
Een ingrijpen dat trouwens in wet is vastgelegd.
Natuurlijk wordt er alles aan gedaan om de bestaande machtsverhoudingen te handhaven.
Niets is Thailand vreemd.
Zeer onsmakelijk vind ik wel dat de ontzettend ondemocratische EU en de hopeloos ondemocratische VS, menen de “democratische” regering van de Thaksin familie als beter voor Thailand te beschouwen.
De EU, die tegen de meerderheid van de volken gewoon door gaat in het immer meer ondemocratie te ontwikkelen zou beter de bek dicht kunnen houden.
Geldt ook voor de VS, waar volgens Princeton de democratie volledig verkracht wordt door grote bedrijven.
Om Thailand te veranderen is naar schatting vijftig jaar nodig.
En een eind aan de wurggreep van Thailand en de Thai door de huidige, overwegend Chinese machtshebbers.
Helaas, na tien jaar in Thailand zie ik dat niet gebeuren.
Net zo min als het einde van de smeergeld cultuur, immers de Chinese wijze van zakendoen is gebaseerd op “squeeze”.
De beste stuurlui staan aan wal.. Waarom moet toch iedereen zo zijn zoals wij willen of wensen te zijn? Er zijn landen, waar in het algemeen iedereen een grote bek heeft en ook fier naar de stembus gaat. En er zijn landen, waar de mensen gewend zijn door een regering gevoerd te worden. Ieder heeft zo zijn eigen manier. Mijn braziliaanse ex-vrouw zei altijd: “ieder land verdient de regering die het heeft”. Zij is groot geworden in de tijd van een junta. Haar vader werd op een dag opgepakt, gevangen gehouden en gefolterd. Op een dag verscheen hij weer. Ik heb in 23 jaar tijd Brazilië zien groeien van een militaire junta tot een democratisch gevoerd land. Daar was ook veel corruptie, maar er werd geprotesteerd en het werd beter. Het ligt aan het volk zelf min of meer gelukkig te zijn met hun eigen samenleving. En als het ooit te veel wordt, gaat men ook in Thailand op de bres. Zo lang men dit niet doet, is het niet te veel.
Op sommige vlakken ben ik het volledig eens met de schrijver, op andere iets minder.
Het lijkt me wel een feit dat Thailand, net als alle naburige landen, genoeg potentie heeft om een betekenis te hebben in de wereldeconomie. Het kan ook op sociaal vlak heel wat verbeteren. Dit is allemaal wel mogelijk, maar, zoals de schrijver toelichtte, is de Thaise politiek daar helemaal niet voor te vinden. Voor hen is het net beter als de elite rijk blijft en de overige bevolking arm.
Wat die bevolking betreft, waarschijnlijk 99% van de Thai, zijn die het meestal wel eens met dit standpunt.
Het probleem is echter dat niemand er echt kritisch naar kijkt.
In de voorbije jaren heb ik al enkele vrienden gemaakt in Zuidoost Azië. Velen wisten me te vertellen dat ze hun ergeren aan , maar ze desalniettemin enorm houden van hun land en absoluut nooit elders zouden willen wonen. (echt? Als je mag kiezen tussen wonen in Thailand of in Nederland, kies je objectief gezien wel voor Nederland)
Wanneer ik dan antwoordde dat het vreemd is dat ze (de mensen die klagen) niets willen veranderen aan het beleid in hun land, kwam telkens een akelige stilte. De meesten hielden het op: ‘it can’t be changed’, sommigen op ‘you don’t understand the problem’ (leg het dan uit!). Het was maar een enkeling die vertelde dat het moeilijk is om zaken te veranderen omdat er maar een beperkte democratie heerst en de meerderheid van de bevolking er niet mee bezig is.
Het grootste probleem lijkt me dus inderdaad dat vrijwel niemand in Thailand eigenlijk ingaat tegen onregelmatigheden. Het kan toch niet zo moeilijk zijn om in een zo’n land een meerderheid te krijgen die opkomt voor alle burgers! Of wel?
–
Waar ik het minder mee eens ben is dat de schrijver Thailand specifiek nogal negatief afschildert.
In vergelijking met andere landen (Afrika, Filipijnen, landen in oorlog…) gaat het er in Thailand beter aan toe.
De kloof tussen rijk en arm is zeker niet de grootste en de corruptie kan ook wel erger. De Thai wordt tenminste niet uitgebuit of onwettig opgesloten. Met die censuur valt het ook wel mee.
lees het boek “taksin” van de zelfde schrijvers als “history of thailand”
een cultuur is niet zo makkelijk te veranderen,afgezien van de vraag of de onze beter is.
Duidelijk weer een verhaal van een westerling die maar niet kan wennen aan de oosterse cultuur, waar andere normen en waarden gewaardeerd worden.
Een kwestie van integreren en accepteren, maar daar zijn westerlingen niet zo goed in, die weten alles beter en kankeren zit in het hollandse bloed.
Ik geniet iedere dag dat ik hier ben, nu al bijna vijf jaar, en de schijnheilige westerse cultuur achter me heb kunnen laten.
Ronald.
De Thais hebben een ruggengraat als een mossel? In het nog niet verre verleden van Thailand gingen mensen die “”Wel”” ruggengraat hadden het gevang in of werden doodgeschoten. Wat te denken van boeren/vrouwen die nu hun rijst planten in de hete zon ook mensen zonder ruggengraat?