Je wordt nooit een Thai; de hemel beware ons daarvoor
(John And Penny / Shutterstock.com)
‘Cultuur is als een ui die je laag voor laag moet pellen. Pas dan openbaart zich de gehele inhoud.’
Geert Hofstede
Culturen hebben meer met elkaar gemeen dan we denken
In het kort iets over cultuur. Hoewel culturen meer of minder van elkaar verschillen, hebben culturen toch meer met elkaar gemeen dan we over het algemeen denken. Tenslotte is de menselijke ervaring overal hetzelfde. We worden geboren, groeien op, trouwen, krijgen kinderen, we worden oud en ziek, en gaan uiteindelijk allemaal dood.
De ideeën en rituelen rondom deze gebeurtenissen mogen verschillen tussen culturen maar de onderliggende uitdagingen, ervaringen en emoties zijn dezelfde. Ik geloof dat er universele waarden zijn die voor alle mensen hetzelfde zijn, zij het misschien in een andere volgorde van belang, gewicht of uiting. Daar kunnen we op bouwen als we kennis maken met een vreemde cultuur.
Thailand is een multiculturele samenleving
Succesvolle samenlevingen zijn vaak multicultureel. De bevolking van Amsterdam in onze eigen Gouden Eeuw bestond uit Vlamingen, Zeeuwen, Pruisen, Hugenoten, Sefarische Joden en een aantal verdwaalde autochtonen.
Thailand is zo’n multiculturele samenleving. De cultuur van de Zuidelijke Moslims en de noordelijke bergvolkeren verschillen evenveel van de ‘officiële’ Thaise cultuur als de Nederlandse. De verschillen tussen culturen zijn vaak meer uiterlijk dan innerlijk, meer oppervlakkig dan essentieel. In een kerk én in een tempel staan beelden, worden kaarsen aangestoken; er wordt geknield, gebeden, gehuild en gelachen.
Alle culturen hebben heel veel aanknopingspunten, een cultuur ondoorgrondelijk en totaal anders noemen vind ik ver bezijden de waarheid. Vriendelijk zijn voor elkaar en elkaar groeten is overal een belangrijke waarde, alleen de manier waarop gegroet wordt, verschilt en niet eens zoveel. De meeste culturele verschillen worden pas goed zichtbaar in groepsverband (‘Oranje boven’ ‘Natie, religie, koning’) en zijn veel minder prominent in individueel contact. Wat is dan de Thaise cultuur? Wie het weet, mag het zeggen.
Cultuurshock
Het was ene Kalvero Olberg die in 1960 bovenstaand begrip heeft gepopulariseerd. Hij onderscheidde vier fasen in de kennismaking met een nieuwe cultuur:
- A Euforie. Alles is nieuw, prachtig en opwindend maar ook wat angstig en onzeker.
- B Irritatie en vijandigheid. De aandacht gaat uit naar de verschillen tussen de eigen en de vreemde cultuur. Naar beide kanten wordt vergeleken waarbij soms elementen uit de ene en dan weer uit de andere cultuur als superieur uit de bus komen. Frustratie, heimwee, angst en verdriet kunnen het gevolg zijn.
- C Geleidelijke aanpassing. We raken gewend aan de verschillen en voelen ons meer op ons gemak. Gebeurtenissen zijn meer voorspelbaar en minder vervelend. We hebben meer controle en weten meer.
- D Aangepast zijn. Dat betekent dat je in beide culturen, je eigen en de vreemde, prettig kunt functioneren.
Je wordt nooit een Thai; de hemel beware ons daarvoor
Wij maken allemaal al deze fasen door. Ik heb ook mijn portie irritatie en vijandigheid gekend en soms nog wel. Of het uiteindelijk lukt de laatste fase, aangepast zijn, te bereiken, heeft veel meer met onze eigen persoonlijkheid te maken, ons aanpassingsvermogen en onze tolerantiegrens, en veel minder met de aard van de vreemde cultuur.
Openheid, begrip, nieuwsgierigheid, dapperheid, doorzettingsvermogen en de wens te begrijpen hebben hier alles mee te maken. Je wordt nooit een Thai, de hemel beware ons daarvoor. Dat moet ook helemaal niet, diversiteit in een samenleving is het mooiste wat er is.
Je kunt blijven steken in één van bovenstaande fasen.
- Als je blijft steken bij fase A Euforie, zie je alles door een Thaise roze bril en verdraag je geen kritiek op de Thaise samenleving.
- Als je blijft steken bij fase B Irritatie en vijandigheid, bezie je alles vaak met een Nederlandse bril. Mensen in deze fase roepen dikwijls: ‘Je blijft toch altijd een buitenlander!’ waarmee je het contrast tussen de allochtoon en de autochtoon onnodig versterkt en benadrukt. Het geeft tevens de onwil weer je aan te passen, dat wil zeggen te leren. Je zegt dat het er in het geheel niet toe doet hoe je je opstelt.
- Over fase C Geleidelijke aanpassing, doe je vele maanden, soms jaren. Wil je al deze fasen goed doorlopen dan is het noodzakelijk dat je je verdiept in de Thaise cultuur en taal, dat je vragen stelt, ook over je eigen cultuur, en vooral kritische vragen. Het is een misverstand te denken dat Thais narrig reageren op indringende vragen of opmerkingen tenzij ze bij voorbaat kritisch zijn. Geen vragen als Vind je ook niet dat Thailand zo corrupt is? maar Wat vind jij van corruptie? Je realiseert je dan dat niet alles zwart of wit is. Wees geduldig. Blijf niet hangen aan een eerste indruk, die is lang niet altijd juist.
- In fase D Aangepast zijn voel je je over het algemeen prettig in de nieuwe cultuur.
Aanpassen vraagt om compromissen
Aanpassen vraagt ook om compromissen. Daar stuiten we vaak op een grens. Tenslotte moet je je eigen integriteit bewaren. Aanpassen is niet hetzelfde als alles klakkeloos overnemen. Als je corruptie een misstand vindt (en vele Thais vinden dat ook), dan doe je daar niet aan mee, punt. Aanpassen of niet kan een dilemma opleveren zoals de volgende gefingeerde brief in sterk contrast laat uitkomen. Wie is aangepast, Jan of Henk? Moet je in dit geval een compromis sluiten met je eigen overtuiging?
Koblenz, 24 Januari 1934
Beste Jan,
Ik las je artikel waarin je je fel verzet tegen het klimaat van anti-semitisme in ons geliefde Duitsland. Wij wonen hier al jaren met onze Duitse vrouw. Ik vind het niet passen dat wij ons als gasten, want dat zullen we altijd blijven, ons verzetten tegen de Duitse cultuur. Tenslotte is anti-semitisme al eeuwen een onderdeel van deze cultuur, wat zeg ik, van de gehele Westers-Christelijke Cultuur! Het is niet aan ons daar iets over te zeggen of er iets aan te doen. Laat dat aan die Duitsers over. Geniet van het land! We moeten ons aanpassen, nietwaar? Ik hoop dat je deze onmogelijke missie loslaat.
beste groeten
Henk
De enige weg om een cultuur te begrijpen is de taal te leren
De grootste barrière bij het aanpassen blijft etnocentrisme, de overtuiging dat je eigen cultuur in bijna alles het beste is. Laat deze gedachte varen. Vergelijk niet (te veel). Schort je oordeel op. Een andere belangrijke hobbel vormt de taal. Het is mijn overtuiging dat de enige weg om een cultuur te begrijpen via de taal gaat, uitzonderingen daargelaten. De taal leren laat aan de Thai ook zien dat je geïnteresseerd ben in hun cultuur. Op een of andere manier actief zijn in de Thaise samenleving is vanzelfsprekend ook een must. Ik ben er van overtuigd dat iedereen een taak kan vinden die bij hem/haar past.
Een ander obstakel is het blijven hangen aan stereotypen, aan generalisaties. Maak je geest leeg, de Thai en de Thaise cultuur bestaan immers niet. Treed iedere Thai met een frisse blik tegemoet. Vergeet dat hij/zij een Thai is. Zie alleen de mens in hem/haar. Zoek naar het gemeenschappelijke, dat is er volop en, nogmaals, wees nieuwsgierig. Blijf vragen en doorvragen. Bewaar je gevoel voor humor. Het is, als in ieder leerproces, nodig dat je blunders begaat. Leer ervan, de Thai heeft je al vergeven.
Aangepast zijn
Aangepast zijn betekent niet, ik herhaal dat nog eens, dat je moet worden of je moet gedragen als een Thai. De notie dat je ingeburgerd bent als je ook tegen het verkeer inrijdt, plastic zakjes verzamelt bij 7-Eleven, in geesten gaat geloven, het boeddhisme omhelst of je bezuipt bij ieder feest is even dwaas als te verwachten dat je Thaise partner in Nederland is ingeburgerd als ze tegen de kou kan, haring lekker vindt, André Hazes mooier vindt dan Phumpuang Duangchan of de fiets prefereert boven de auto. Je hoeft bovendien niet alle Thais aardig te vinden of verwachten dat alle Thais jou aardig vinden.
Aangepast zijn betekent wel dat je je prettig, voldaan en aangenaam voelt in de Thaise samenleving, dat je het gevoel hebt dat je die samenleving kent, dat je er in opgenomen bent en daar op de meeste niveaus aan kunt meedoen, dat je onbevangen rondloopt terwijl je tegelijkertijd je eigen identiteit, waarden en integriteit bewaart. Het is, kortom, je thuis voelen.
Dat alles lijkt een hele opgave en is het soms ook. Het lukt nooit helemaal. Maar een oprechte poging daartoe is een mooie uitdaging en een verrijking van je leven.
Over deze blogger
-
Geboren in 1944 in Delfzijl als zoon van een eenvoudige winkelier. Gestudeerd in Groningen en Curaçao. Drie jaar als arts gewerkt in Tanzania, daarna als huisarts in Vlaardingen. Een paar jaar vóór mijn pensioen getrouwd met een Thaise dame, we kregen een zoon die drie talen goed spreekt.
Bijna 20 jaar in Thailand gewoond, eerst in Chiang Kham (provincie Phayao) daarna in Chiang Mai waar ik graag allerhande Thai lastigviel met allerlei vragen. Volgde het Thaise buitenschoolse onderwijs waarna een diploma lagere school en drie jaar middelbare school. Deed veel vrijwilligerswerk. Geïnteresseerd in de Thaise taal, geschiedenis en cultuur. Woon nu alweer 5 jaar in Nederland samen met mijn zoon en vaak met zijn Thaise vriendin.
Lees hier de laatste artikelen
Geschiedenis19 december 2024Op zijn verjaardag in 1995 gaf koning Bhumibol aan dat alle mannen een gratis sterilisatie konden ondergaan
Geschiedenis14 december 2024Hoe een Nederlandse krant schreef over de studentenopstand van 14 oktober 1973
Geschiedenis12 december 2024Hoe schreef de Nederlandse pers in 1960 over de geschiedenis en de huidige situatie in Thailand
Cultuur17 november 2024Schemering op de waterweg
Vooroordelen over andere volkeren kunnen op vele manieren ontstaan, en geen enkel volk of mens is daar geheel vrij van, ik ook niet.
Ik wil toch wijzen op een veel voorkomende situatie.
U loopt op het Damrak iemand per ongeluk tegen het lijf. Er gebeurt verder eigenlijk niets en u verontschuldigt zich vele malen. Maar de ander scheldt u toch uit en duwt u opzij. U komt wat overstuur thuis en zegt ‘Wat had die man een kort lontje zeg!’
Als hetzelfde gebeurt op de Sukhumvit dan hoor je vaak ‘Wat hebben die Thais een kort lontje zeg!’
Beste Tino, je hebt gelijk. Aanpassen is het toverwoord.
In een ander land gaan wonen en niet je best doen taal en cultuur te leren is dom. Helaas zijn er veel ‘domme’ farang in Thailand van veel nationaliteiten, echt niet alleen poldermensen zoals jij en ik. Jij en ik doen ons best taal en cultuur te leren (jij stukken beter dan ik….) maar ik prijs me gelukkig met mijn ex-gezin te kunnen communiceren in HUN taal.
Maar, kijk eens naar NL! Van de eerste generaties ‘gastarbeiders’ zijn er plenty die na tig jaar nog steeds geen woord NL kennen en zich koesteren in hun eigen taal en cultuur. Ik heb medelijden met die mensen want ze missen zo ontzettend veel!
Toch kan ik ze niets kwalijk nemen. Een vreemde taal leren kan niet iedereen, helaas. Daar moet je de juiste achtergrond voor hebben, en/of de juiste opleiding. Dat heeft lang niet iedereen. En helemaal niet mensen die uit een lemen hut komen in een zandbak die naar NL zijn gelokt met mooie verhalen en eerst jarenlang met zijn 12-en in een zolderkamertje zijn gepropt. En dat was met een generatie gastarbeiders helaas het geval!
Vanwege de cultuur klit men samen met 12 personenin een flat .
Alsmede om kosten te besparen .
Overdag werken 6 mannen in de b.v. fabriek.
voorbeeld :1 persoon verdient 1600 EUR dan verdienen 6 personen totaal €9600.-per maand .
Wanneer de vaste lasten etc eraf gaan blijft er €8000.- over p maand inclusief vakantiegeld hebben we het hier over een spaarbedrag van € 100.000.- per jaar.
Hiermee worden in het thuisland huizen en hotels gefinancierd voor later als inkomstenbron .
Wij komen al 40 jaar regelmatig naar Thailand en beseffen dat wij nooit Thai worden.
Net zo goed als ik als Utrechter nooit geen tukker of Limburger wordt.
Volgens mij is je eigen gedrag het meest verbindende, gewoon mensen accepteren en vooral positief blijven, al zal daar niet altijd even makkelijk zijn.
Hufters heb je helaas overal en als de dollartekens in de ogen toe nemen wordt je glimlach wel steeds geforceerder.
Gelukkig zijn de meeste Thai op het platte land, bijna net als eigenlijk overal in de wereld, bijna even sympathiek.
In januari gaan we weer 2 maanden door Isaan trekken dus proberen we nu de meest nodige woorden enigszins verstaanbaar te praten.
Wij vermoeden dat we nog heel veel vraagtekens in ogen gaan zien en nog vele lachpartijen achteraf.
Heerlijk dat dit blog bestaat, als mensen (in het Thai want dan kan ik ze laten zien) nog tips hebben over Thais eten of andere suggesties dan zou ik het graag horen, als een email bij vermeld dan stuur ik je onze ervaring met plezier naar je toe.
Met vriendelijke groet, Hans
hanslagergmail.com
Wat men ook kan waarnemen dat wanneer men zich aangepast heeft aan de Thaise cultuur,men de Nederlandse cultuur ontwent is en hier weer moet wennen. Een bekend verschijnsel bij allochtone jongeren die zich in beide culturen niet echt thuis voelen en zelf beweren nergens toe te behoren.
Men ziet dan ook bij de nodige Thailand gangers dat men zich ten opzichte van de Nederlandse cultuur opstellen zoals in fase B beschreven
Een mooi relativerend stuk. Het door elkaar heen leven van culturen gaat doorgaans goed als de vermenging geleidelijk is ontstaan en als de culturen niet teveel botsen. Ook in Thailand kom je discriminatie tegen en afkeer van bepaalde geloofsuittingen, maar niet extreem veel omdat men al lang leeft met andere etniciteiten. Over de integratie van de hilltribes moeten we het niet hebben, maar dat is een specifiek probleem.
Even over corruptie. Een paar jaar geleden las ik dat onderzoek had aangetoond dat de overheersende opinie van de Thais was, dat corruptie niet erg is, zolang je er beter van wordt, maar dat even terzijde.
Even over corruptie, beste BramSiam. Die vraag over de acceptatie van corruptie werd voor het eerst gesteld in 2011 door een Abac poll. De vraag luidde: ‘Aanvaardt u corruptie als het land er daardoor op bepaalde manieren op vooruit gaat en u ook wat meeprofiteert?’ Daar antwoordde 65 procent met ‘ ja’ op. Ik vind het een te suggestieve vraag. Je had ook kunnen vragen ‘Accepteert u corruptie als het land en uzelf er op achteruit gaan?’ Je kunt de reactie dan wel raden.
Twee bronnen:
https://www.bangkokpost.com/thailand/politics/358645/poll-65-of-thais-can-accept-corruption
https://www.bangkokpost.com/learning/advanced/258007/why-so-much-corruption
Citaat:
Last month an Abac Poll revealed that 64% of Thais think corruption is acceptable if the country or themselves benefit in some way from the corrupt schemes.
Je wordt nooit een Thai de hemel beware ons daarvoor,en waarom zou je ook als je toevallig met een andere nationaliteit geboren bent.
Je kunt zonder het verliezen van je eigen mening een andere nationaliteit respecteren, maar denken dat een andere nationaliteit nu opeens zoveel meer waard is als de ander is net zo dom als absurd gedacht.
Velen die zo trots zijn op hun nationaliteit,en zich hiermee nog denken boven anderen te moeten stellen, vergeten gewoon dat deze niet verkregen wordt uit persoonlijke verdienste,maar uit pure toevalligheid.
Een toevalligheid die door een bepaalde opvoeding of schoolsysteem zo veranderd wordt,dat men van nationaal trots begint te praten.
Meestal geen enkele persoonlijke verdienste,en mocht deze niet in normale banen geleidt worden, de mede oorzaak is van alle geweld tussen de verschilende volkeren.
Ik ben als toevallig geborene Brit ,gewoon een tijdelijk deel van deze mensheid,voel mij niets meer of minder als anderen,respecteer alle andere nationaliteiten en hun denkwijze,maar blijf wel graag mijn eigen mening verkondigen als deze sterk afwijkt van anderen.
Een goed verhaal weer Tino en het helpt de mensen die in fase 2 zitten hopelijk om eruit te komen. Want dat is natuurlijk je bedoeling van dit schrijven. Als arts wil je mensen helpen.
Zelf zit ik misschien nog in fase A want ik heb geen duidelijke fase B doorgemaakt. Dat komt misschien omdat ik de eerste dertig jaar alleen in Thailand heb doorgebracht als toerist. Daarna heb ik mij pas permanent hier gevestigd. Maar tegen die tijd was ik al gewend geraakt aan hoe de Thai leeft en omgaat met bepaalde zaken. Wat ik mij wel afvraag is waarom de Thai plastic zakjes verzamelt bij 7-Eleven? Ik ben toch wel 5* in mijn leven bij een 7-Eleven geweest maar ik heb nog nooit een Thai die zakjes zien verzamelen.
Een paar opmerkingen :
1. Het bewijs van het hebben van de Nederlandse of buitenlandse nationaliteit is het hebben of kunnen krijgen van een paspoort. Daarmee ben je juridisch een Nederlander en heb je stemrecht ed. Het is geen bewijs van een Nederlander zijn in culturele zin. Ik ken Nederlandse kinderen (van Nederlandse expats) die geen Nederlands kunne lezen of schrijven. Zij hebben nooit in Nederand gewoond. In Bangkok is er Nederlandse les voor deze kinderen…!!
2. Elke groepering, elke natie heeft een bepaalde omschreven en niet omschreven cultuur: een patroon van normen en waarden die afwijken van andere culturen. Die cultuur ontstaat door overlevering van generatie op generatie, door geloofsovertuiging (veel gedachtengoed komt voort uit het Christendom zonder ons ervan bewust te zijn zelfs als je niet gelovig bent opgegroeid) en door opleiding (scholen en het schoolsysteem);
3. Culturen zijn dynamisch en in de tijd veranderlijk. Verlangen naar de goede oude tijd (dwz naar de oude Nederlandse waarden en normen:Sinterklaas, witte woonwijken, geen hoofddoekjes) zoals de PVV predikt is daarom vechten tegen de bierkaai. Nasi rames, loempias, pizza en donner kebab maken net zoveel deel uit van de Nederlandse (eet)cultuur als in de toekomst de moskee en het Suikerfeest.
4. Door toenenemde en versnelde, digitale communicatie met allerlei andere culturen dan de onze, zal onze cultuur zich steeds vaker en sneller aanpassen aan andere. Of dat allemaal gunstig is voor de uniciteit van een bepaalde cultuur (disneyficatie, internet-dictatuur, Facebook en Tiktok)valt nog te betwijfelen. Er is al sprake van ene bepaalde nivellering. Wie weet worden we allemaal min of meer hetzelfde….., cultureel gezien.
Vraagje, Chris, over punt 1. Denk je dat je tegelijkertijd Nederlander en Thai kunt zijn in culture zin? Of is het altijd de een of de ander?
In Thailand wonen en in Thailand wonen betekent niet helemaal hetzelfde. Je kan er in gekende toeristische steden wonen en je kan er ver in het binnenland wonen.
Ik hoor dan van sommige expats in dat verre binnenland dat zij zich daar helemaal zijn gaan thuisvoelen en helemaal zijn ingeburgerd.
Deze mensen maken zichzelf wat wijs. Ze voelen zich daar alleen goed dankzij hun partner.Van zogauw de relatie spaak loopt of stopt duurt het geen volle week of deze farangs keren weer naar de populaire Thaise steden zoals daar zijn Hua Hinn Phuket Samui en uiteraard Pattaya en Bangkok.
Wie zich echt een Thai voelt zou in principe helemaal alleen kunnen gaan verblijven in de Isaan. Persoonlijk heb ik geen enkele weet van een Farang die vanuit het westen direct naar de Isaan is gaan wonen. Geen enkele.
Precies wat je zegt Fred,
Ik kom al 42 jaar in isaan,met mijn isaanse vrouw, maar zou er in mijn eentje alleen,het er inderdaad geen week uithouden.
Mischien wel in een van de grotere steden,waar meerdere farangs wonen en je een kennissenkring kunt opbouwen. Ik heb ook nooit er farangs ontmoet die in zijn eentje in Isaan is gaan wonen.Wel een compleet Nederlands gezin.Dat men als Farangs ingeburgerd zou zijn lijkt me een populair praatje.
Nou Fred, ik ben er 1 die alleen vanuit het Westen naar Thailand is gegaan. Bij aankomst in Thailand pas besloten waar naar toe te gaan, direct vanuit Bangkok naar Khon Kaen gegaan omdat ik na 20 jaar en vele vakanties nog niet eens in de Isaan was geweest. En later ben ik in Korat gaan wonen. En ja ik woon al 10 jaar bewust alleen, en kan alles zelf regelen. Andersom kan ik ook zeggen dat ik geen persoon tegenkom uit de door jou genoemde plaatsen, je zult me nooit in Pattaya tegenkomen, maar wel in Bangkok of Hua Hin. En nee ik heb helemaal nooit het idee om me een Thai te voelen, waarom ook, en daar helpen mijn blonde haren en blauwe ogen ook niet echt bij en ben nu eenmaal altijd een buitenlandse inwoner.
Ger,
Een huis bouwen,electriciteit aanleggen, Thaise ziekenhuizen bezoeken waar niemand Engels spreekt zonder iemand die Thais is ,lijkt me toch problematisch.In een dorpje in Isaan met een eigen woning zelf alles regelen heb ik nog nooit iemand zien doen behalve een kennis van mij die Thaise tieners klaarstoomt op een talen instituut in udon..Korat is volgens mij naast Udon ook nog de meest westers georiënteerde stad waar relatief veel buitenlanders vertoeven.De meeste huren een appartement hebben hun farang kennissenkring en vaste restaurantjes of barretjes.Ik heb er 2 Nederlandse kennissen wonen
Khun Moo, jonge artsen spreken allemaal Engels. Ook in staatsziekenhuizen.
Overigens, ben ik dan een uitzondering dat ik al Thais sprak voordat ik definitief emigreerde? Ja, ik heb al 15 jaar daar gereisd voor ik ging emigreren en leerde toen al direct de taal…. Ik vind dat een voorwaarde om te emigreren en zie helaas een hoop gestuntel om me heen als moeder de vrouw een paar dagen weg is….
Erik, Ik kom al 42 jaar met mijn vrouw in Isaan en ik moet bekennen dat mijn vrouw nog van geen enkele farang ooit gezegd heeft dat deze enigzins behoorlijk Thais spreekt.Isaan lijkt een iets gemakkelijker spreektaal.Wat we op het ziekenhuis zien is dat de arts in het Thais uitleg geeft aan mijn vrouw.
Ik heb wel ervaring met het gebrekkige Engels van Thaise ingenieurs aangezien ik daar mee gewerkt heb.
Ik ken vele dorpen en grotere plaatsen, overal kom ik en kan ik terecht met de Thaise taal. Vrienden en vriendinnen waarmee ik alleen in het Thais communiceer, scholen ( voor mijn 2 jonge kinderen), shops en restaurants en de buurt nooit 1 probleem. Ziekenhuizen geen enkel probleem, alle artsen spreken Engels alsmede veel personeel en met Thais red ik het prima. Een woning bouwen , waarom zou ik. En overal zijn projecten waar kant en klaar en eventueel naar wens wordt gebouwd. Men kan overal zonder 1 probleem huren, van een kamer tot een villa.
En ik ga niet echt om met Westerlingen in Thailand, niet nodig en ik ben niet van praatgroepjes,koffiemeetingen en drankclubjes. Kom vaak genoeg andere Westerlingen tegen of hoor ervan die hetzelfde vinden. Als ik een Westerling tegenkom begroet ik hem, soms een praatje en dan weer verder. Zit nu 4 dagen in Khon Kaen en ik denk dat hier relatief veel Westerlingen zijn, nou ik ben nu een aantal uren in Central en ik ben nog geen Westerling tegen gekomen terwijl het druk is hier en een ontmoetingsplek bij uitstek.
Nou Fred, dan heb ik een nieuwtje voor jou. Rechtstreeks van het westen naar noordoost Thailand. Heb het hier prima naar mijn zin. Ben 10 jaar getrouwd met Thaise en mocht de relatie ooit stuklopen dan blijf ik echt wel hier in buurt wonen. Kom regelmatig in Bangkok, maar in pattaya of de andere plaatsen die jij noemt zou ik nog niet dood gevonden willen worden. Hier in noordoost Thailand heerlijk op het platteland vermaak ik mij prima en dat is niet afhankelijk van mijn relatie met een Thaise. Ik zou in Nederland ook niet in de randstad of Amsterdam willen leven, terwijl ik daar zowat mijn hele leven gewerkt heb. Geef mij maar de rust en het dorpse leven in Nederland of zoals nu in de Isaan. Jij doet net voorkomen alsof leven in Isaan armoedig, primitief en saai is, niets te beleven, niets te doen, en dat iedere farang alleen maar hier leeft omdat hij of zij een Thaise relatie heeft. Newsflash: ben hier uit eigen vrije wil omdat ik het hier naar mijn zin heb en dat is niet afhankelijk van mijn relatie met wie dan ook. Dat jij hier anders overdenkt is prima, maar generaliseer niet dat iedereen hetzelfde denkt als jij.
Zoals je zelf schrijft ben je gaan wonen in de streek vanwaar je echtgenote afkomstig is.
Ik ken persoonlijk geen enkele alleenstaande farang die vanaf dag 1 in Thailand is gaan wonen in een godvergeten Isaans dorpje.
Diegenen die dat wel deden waren nooit alleenstaanden dan wel mensen met een Thaise partner die ze zijn gevolgd. Is die partner afkomstig van Sisaket zal je die mensen ook niet terugvinden in Udon.
Al diegenen die nadien om een of andere reden weer alleen kwamen te staan keerden stuk voor stuk retour naar plekken waar ze zich blijkbaar toch meer thuis voelden zijnde toeristische gebieden.
Ik woon ook niet tegen mijn zin in mijn Isaans dorpje waar ik geniet van de rust en het platteland. Maar ik ben er van overtuigd dat de dag ik mijn vrouw er niet meer zou zijn ik het hier na nog geen maand voor bekeken zal houden.
Zoals met alles zijn er altijd en overal witte raven.
Nogmaals Fred, als mijn relatie onverhoopt mocht eindigen, dan nog zou ik hier de buurt blijven wonen en leven. Heb geen enkele behoefte aan welk toeristisch gebied dan ook, en ook geen enkele behoefte om in de nabijheid van andere farang te leven. Kan mezelf prima alleen redden. Maar niet iedereen is hetzelfde, en dat is maar goed ook. Voor khun Moo: ook in isaanse ziekenhuizen spreken genoeg dokters en verpleegkundigen Engels, en een huis bouwen kun je prima regelen met een goed bouwbedrijf, waar, hoe is het mogelijk, ook gewoon Engels gesproken wordt. Dan heb ik het niet over de plaatselijke rijstboeren die naast hun eigen werk ook nog weleens fungeren als bouwvakkers. Er kunnen zich altijd en overal problemen opdoen, maar je laat het nu net voorkomen alsof dit haast onmogelijk is om in de Isaan te leven in je eentje. Er zijn hier minder faciliteiten dan bv Bangkok, en minder mensen die goed Engels spreken, maar jij somt problemen op die er helemaal niet zijn, toch zeker in mindere mate als jij beschrijft. Maar nogmaals, ieder zijn eigen mening.
We wonen op ongeveer een uurtje rijden van Pattaya. Ik kom er heel sporadisch eens en ben steeds blij als ik er terug weg ben!
Ik heb met geen enkele Farang contact en om eerlijk te zijn, ik heb er geen behoefte aan.
Een kleine annekdote:
Enkele maanden terug was ik in Pattaya om gebruik te maken van de mobiele kit van onze ambassade. Tijdens het wachten in het hotel werd ik aangeklampt door een andere Nederlandstalige Belg. Ik kende die persoon helemaal niet.
Hij begon daar prompt zijn ganse leven te vertellen, al zijn problemen met zijn ex kwamen aan bod, zelfs zijn financiële situatie werd piekfijn uitgelegd. Wat ik ook probeerde, ik kreeg hem met geen stokken meer weg. Was ik maar al te blij dat mijn naam afgeroepen werd.
Ik geniet van het leven samen met mijn Thaise echtgenote. Meer moet dat niet zijn. Al die drukte om me heen, al die opdringerige toeristen, al die Farang met hun stoere toogpraat, nee hoor dit alles laat ik liever passeren.
Wat Fred hierboven aanhaalt klopt dus niet. Moest ik mijn vrouw verliezen, dan is er geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om andere landgenoten te gaan opzoeken. Integendeel zelfs. Je eigen situatie profileren op die van een ander houdt geen steek. Elk moet voor zichzelf praten Fred.
Raymond,
Het is prachtig dat je het prima naar je zin hebt in isaan.
Ik denk wel dat het zonder Thaise partner in Isaan zeker niet voor iedereen weggelegd is.
Ik denk dat 99% van alle farangs die op het platteland wonen in Isaan, dat vanwege de relatie met de Thaise partner is. Het blijft de vraag of het zonder de Thaise partner ook goed zou bevallen. Armoedig,saai en primitief vindt je het blijkbaar niet. Bij ons wordt er op sprokkelhout gekookt, Het water komt uit een put,geregeld stroomuitval,’ nachts wordt er elk uur op een ijzer geslagen om het uur aan te geven en een supermarkt is 12km verwijderd en er is geen riolering Ik woon hier omdat mijn vrouw hier gewoond heeft en de gehele familie hier al generaties woont. Op de markt ligt het vlees in de zon,onder de vliegen en de uitgestalde varkenskop laat zien dat het echt varkensvlees is.crematies vinden meestal plaats bij de tempel,maar een bosje hout met het lijk buiten de tempel grond in de fik steken gebeurt ook.Het is maar net waar je verblijft in Isaan denk ik.
Fred, jammer dan maar ik ben er ook zo een. Direct vanuit de polder de Isaan in en geen dag spijt van gehad. Pas na 8 jaar Thailand kwam een vaste relatie in mijn leven; daarvoor had ik het ook prima naar mijn zin. Ieder zijn meug, toch? Het is net wat voor leven je wilt en gelukkig zitten we allemaal anders in elkaar….