Thailand presteert slecht waar het studie resultaten betreft. Dat is in Thailand en ook op dit blog een belangrijk gespreksonderwerp. Over het algemeen worden die slechte resultaten toegeschreven aan de kwaliteit van het onderwijs. Ik denk dat andere factoren een veel grotere rol spelen en dat juist daar aandacht aan gegeven moet worden.
Noi is 12 jaar en zit in de vijfde klas van de lagere school. Ze is blijven zitten wat ze heel vervelend vindt omdat ze haar vroegere klasgenoten mist en ze steeds maar weer dezelfde lesstof krijgt. Haar school telt drie vijfde klassen, een klas voor goed presterende leerlingen, een klas voor gemiddelde leerlingen, en Noi zit is de klas met allemaal slecht presterende leerlingen. Dat is te merken aan de houding van de leraar.
Noi heeft niet het gevoel dat ze er op school echt bijhoort. Vrijwel alle interesse om goed te leren is ze kwijt geraakt. Ze heeft het gevoel dat de leraren en veel van de leerlingen op haar neerkijken. Hoe vaak kreeg ze niet te horen dat haar haardracht te lang was, dat haar uniform niet netjes was gestreken en haar boeken vies waren. Het liefst zou ze de school gedag willen zeggen.
Noi woont samen met haar oma die een winkeltje en een eettentje runt. Daar moet ze vaak helpen wat ze best leuk vindt. Ze staat om zes uur op. Om 7 uur komt het schoolbusje dat haar om 8 uur afzet bij de school. Om 5 uur is ze weer thuis waar ze meteen oma moet gaan helpen. Haar vader heeft ze nooit gekend, haar moeder werkt in Bangkok en stuurt af en toe wat geld, opa is een paar jaar geleden overleden. Er is altijd gebrek aan geld, en het is elk jaar weer een strijd om genoeg geld bij elkaar te scharrelen voor het schoolbusje, de verschillende uniformen en andere schooluitgaven. Soms is er zelfs geen geld om de schoollunch te betalen.
Thuis wordt er alleen de Isaanse taal gesproken. Noi leerde pas redelijk de Thaise taal in de eerste klas want ze heeft nooit op een kleuterschool gezeten. Oma geeft nooit blijk van enige belangstelling voor de school, ze is er nooit geweest en ze vraagt er ook nooit naar.
De PISA testen (Programme for International Student Assesment)
Dit is het belangrijkste test programma om studie resultaten tussen een zeventigtal landen te vergelijken. Er is wel kritiek op de de manier waarop dit gedaan wordt. Elk land maakt zijn eigen testen die niet altijd even goed zijn. Ook de kwaliteit van het meetinstrument is belangrijk. China scoort heel hoog maar daar worden de testen alleen afgenomen in een aantal grote steden en niet op het platteland.
Hierna een tabelletje met enige resaltaten. Nederland staat er voor de grap bij.
| wiskunde | wetenschap | lezen | |
| Thailand | 415 | 421 | 409 |
| Bangkok | 450 | 455 | |
| Isaan | 412 | 410 | |
| Zuiden Thailand | 397 | 425 | |
| Verenigde Staten | 470 | 496 | 497 |
| Staat Alabama in de VS | 420 | 425 | 428 |
| Nederland | 523 | 511 | 522 |
Ik wil hiermee wijzen op de redelijk grote verschillen in studie resultaten tussen Bangkok en de rest van het land. We zien ook dat Bangkok beter scoort dan de staat Alabama in de Verenigde Staten. Deze cijfers geven al enigszins aan in welke richting we de oorzaak van de verschillen in studie resultaten moeten zoeken.
Waardoor worden studie resultaten bepaald?
Onderzoek wijst er op dat slechts 25 procent van de studie resultaten door de kwaliteit van het onderwijs worden bepaald. Andere factoren zijn veel belangrijker. Welke zijn die factoren dan wel?
De thuissituatie wordt vaak als eerste genoemd. De sociaaleconomische status van de ouders, hun opleidingsniveau en hun interesse in de de studie van hun kinderen staan bovenaan. De relatie van de ouders met de school speelt een rol. In Thailand is die vrijwel afwezig. Verder is het voor de meeste scholen in Thailand erg moeilijk een eigen beleid te voeren aansluitend bij hun leerlingen. Alles wordt van bovenaf geregeld.
Maar het meest bepalend is toch de houding van de leerlingen zelf. Het is hun interesse, motivatie, tevredenheid, doorzettingsvermogen en zelfvertrouwen die uiteindelijk leiden tot bevredigende studie resultaten. Dat zelfvertrouwen wordt regelmatig ondermijnt.
En tenslotte kunnen buitenschoolse activiteiten zoals boeken, kranten, televisie, sociale media, musea etc. een behoorlijke bijdrage leveren wat studie resultaten betreft.
Alle kinderen zijn van nature kritisch en leergierig. Het zijn deze twee instellingen ten aanzien van leren die op Thaise scholen bijna systematisch worden onderdrukt. Laat ik twee voorbeelden noemen.
Daar zijn allereerst de 12 kernwaarden door generaal Prayut aan alle scholen opgelegd. Deze waarden gaan vooral uit van het belang van discipline, gehoorzaamheid en dankbaarheid van de leerlingen. Kritisch denken en zelfstandig optreden staan er niet bij: www.thailandblog.nl/achtergrond/thaise-leerlingen-moeten-dankbaar-zijn/
De school als kazerne
Een tweede aanwijzing vinden we terug in de vragenlijsten die deel uitmaken van de PISA-testen. Daaruit blijkt dat Thaise en Nederlandse leerlingen een gelijke mate van voldoening hebben met hun leven in het algemeen. Maar voor de scholen ligt dat anders. Tachtig procent van de Nederlandse leerlingen vinden dat ze op school ‘erbij horen’, deel uitmaken van de schoolgemeenschap. Dat vinden slechts tien procent van de Thaise leerlingen. Slechts tien procent van de Nederlandse leerlingen zegt dat ze ‘bezorgd’ zijn wat hun leven en werkzaamheden op school betreft. Voor Thaise leerlingen is dat percentage een verbazingwekkende tachtig procent. Thaise kinderen gaan met een zekere angst in hun hart naar school.
Op Thaise scholen worden een kritische, nieuwsgierige en onafhankelijke houding niet erg gewaardeerd.
Een belangrijk Thais gedachtengoed zou ‘sanoek’zijn, plezier hebben in alles wat je doet in werk, studie en vrije tijd. Maar dat geldt maar in zeer beperkte mate voor Thaise scholen. Soms denk ik dat Thaise leraren, de vele goede niet te na gesproken, meer doen aan negeren, vernederen, schelden en slaan. Mijn zoon werd bijna wekelijks met een lineaal op zijn handpalm geslagen als hij eeen fout antwoord gaf.
Heel veel leerlingen leren ook na schooltijd nog bij, ‘riean phísèet’ heet dat. Leraren verdienen daar wat extra’s mee. Arme ouders kunnen dat niet betalen.
Conclusie
Vanzelfsprekend moet er gewerkt worden aan verbetering van de kwaliteit van het onderwijs in Thailand. Maar als dat niet gepaard gaat met een verbeterde leeromgeving op school, een hechtere en vriendelijker verhouding tussen leraar en leerling en meer inzet van de ouders is het vechten tegen de bierkaai.
En ik ga nog een stapje verder. Dat vraagt ook om een meer open en democratischer gemeenschap in het algemeen met meer zeggenschap voor de burgers. Leerlingen en hun ouders moeten kunnen opkomen voor hun belangen en verlangens.
Bron: Alain Mounier, Phasina Tangchuang, Education and Knowledge in Thailand, the Quality Controversy, Silkworm Books, 2010
Over deze blogger
-
Geboren in 1944 in Delfzijl als zoon van een eenvoudige winkelier. Gestudeerd in Groningen en Curaçao. Drie jaar als arts gewerkt in Tanzania, daarna als huisarts in Vlaardingen. Een paar jaar vóór mijn pensioen getrouwd met een Thaise dame, we kregen een zoon die drie talen goed spreekt.
Bijna 20 jaar in Thailand gewoond, eerst in Chiang Kham (provincie Phayao) daarna in Chiang Mai waar ik graag allerhande Thai lastigviel met allerlei vragen. Volgde het Thaise buitenschoolse onderwijs waarna een diploma lagere school en drie jaar middelbare school. Deed veel vrijwilligerswerk. Geïnteresseerd in de Thaise taal, geschiedenis en cultuur. Woon nu alweer 5 jaar in Nederland samen met mijn zoon en vaak met zijn Thaise vriendin.
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur17 november 2024Schemering op de waterweg
Lezersvraag4 november 2024Uw mening over integreren in de Thaise samenleving
Opinie30 oktober 2024Hervorming van het monnikendom of anders komen er steeds nieuwe schandalen
Maatschappij28 oktober 2024Straffeloosheid na de Tak Bai massamoord op 25 oktober 2004
Ik heb er niet veel tegenin te brengen, behalve dan dat het een beetje een definitiekwestie is of je de kwaliteit van de leeromgeving op school , de verhouding tussen leerling en leraar en dergelijke, ook tot ‘de kwaliteit van het onderwijs’ rekent of dat je dat als andere oorzaken ziet.
In dit artikel wordt een strikt onderscheid gemaakt, maar wellicht dat degenen die in Thailand of op dit blog de slechte resultaten toeschrijven aan de slechte kwaliteit van het onderwijs, daarmee wel degelijk ook deze ‘andere’ factoren bedoelen. Dan zijn de verschillen in visie niet zo groot als hier wordt gesuggereerd.
Daar heb je gelijk in, Frans. Misschien had ik beter kunnen schrijven: ‘dit is wat ik onder ‘kwaliteit van onderwijs’ versta. Laten we dat heel breed zien. Het is veel meer dan alleen goede en knappe leraren.
Alweer een hele degelijke en informatieve analyse van Tino-ga zo door in 2561! Al is de bron ervan ook alweer 7-8 jaar oud.
Toch denk ik dat er nog wat verder gekeken moet worden (als voormalig onderwijskundige): vergelijk eens met nabijliggende landen met toch overwegend zelfde sociale structuur etc als China/Vietnam/Malaysia/Burma en zie hoe groot de verschillen dan zijn.
Op vele punten kan ik U bijtreden…maar ik heb zelf ook les gegeven in Isaan. Het is inderdaad zo dat kinderen van “armere gezinnen” het niet altijd makkelijk hebben. Wat mij het meest stoorde : leraren willen dat kinderen “bijles” volgen tegen betaling na de schooluren…Leerlingen die daar niet op in gaan worden zowieso aan de kant gezet. In verschillende scholen heb ik gratis proeflessen gegeven en het gaf een enorme voldoening te zien hoe je die kinderen (prathom) kon boeien en iets bijbrengen. Tijdens die proeflessen stonden verscheidene leraars video-opnames te maken met hun smartphones. Ik werd ontzettend vriendelijk bedankt en men vroeg me of ik niet verder gratis wilde werken…bij gebrek aan budget. De schooldirecteur had geen budget, maar wel 3 auto’s waaronder de nieuwste Toyota Fortuner…Natuurlijk werd dit gewoon weggelachen wanneer ik hem daarop wees. Achteraf bleek ook dat de video-opnames gebruikt werden om meer subsidies te verkrijgen. Zolang het systeem zo corrupt blijft zal er niets veranderen. Een dochter van mijn schoonzus studeerde voor lerares en was bijzonder gemotiveerd…eens afgestudeerd trachtte ze ook middels gratis stages aan een job te geraken…maar…zolang er geen 500.000.-Thb onder tafel geschoven werd kon ze het vergeten…
Hallo,
Ik ben het grotendeels eens met het artikel. Ik denk zelf dat de meest beperking ligt in de houding van de leerkrachten tov de leerling en de grote nadruk die op de scholen maar ook door de ouders wordt gelegd op het competitie element. Niet goed gepresteerd _wel je best gedaan- dan krijg je slaag.
Ik geef af en toe les op de plaatselijke basisschool. De ouders hadden de directeur gevraagd die farang in dienst te nemen. De kinderen vonden zijn lessen sanoek… en ook dat is een heel belangrijke factor. Als de lessen sanoek zijn dan pikken ze de lessen beter op en gaan ze met plezier naar school en dat is gezien de cijfers uit het artikel datgene wat er vaak ontbreekt op de scholen.
Adri
Ik ben eens op de school van mijn stiefdochter op bezoek geweest.
– Wat mij vooral opviel is de ‘klasdreun’ met name het voorzeggen en klassikaal nazeggen.
– De kritische zin en opzoeken, zelf-ontdekken en experimenteren komt veel te weinig aan bod.
-Stiefdochter krijgt les van een ‘native speaker’ waarbij ze heel goede resultaten haalt. Thuistaal is immers ook 50% Engels, wat uiteraard een voordeel is.
– De Thaise leraar ‘Engels’ verstaat ze blijkbaar niet. Daar haalt ze dan natuurlijk minder goede resultaten. Ligt waarschijnlijk aan de relatie met de leraar wat tot lagere inzet en motivatie kan leiden.
MAAR ik heb ook al kennis gemaakt met in mijn ogen goede leraren, die getuigen van inzet.
Tenslotte zou ik hier nog verder kunnen gaan. Maar ik denk dat je de toon wel begrijpt.
In de rand, zonder betweterig te willen doen: ik was 45 jaar werkzaam in het onderwijs als leraar, pedagogisch begeleider en als adviseur, zodoende.
Dat klasdreunen is soms helemaal niet zo verkeerd. Denk maar aan de tafels van vermenigvuldiging. Die zitten in je hoofd en gaan er nooit meer uit. Zelfde als met Grammatica. Stam+t,stam+en, enz.
Op zich niks mis mee, maar uiteraard moet er ook ruimte zijn voor zelfontplooiing.
Ik ben zelf in Belgie op school geweest en daar was het toch altijd al veel strenger dan in Nederland, ook op de openbare scholen. Uiteraard, en gelukkig maar, niet zo onderdanig als in Thailand. En er was altijd 2 keer per jaar ouderdavond, wat naar mijn idee in Thailand onbekend is
Als we kijken naar de TV zenders is er geen énkele educatieve zender te vinden zoals discovery, national geographic of andere aanverwanten zenders. Wel weel nationale berichten, reclame en gewelddadige films.
Maak de mensen niet bewust van de wereld en heers. Uniform en discipline, rang en orde macht en corruptie en geld.
Als armoede in Thailand gradaties kent dan is de kwaliteit van het onderwijs de grootste ARMOE.
In 10 jaar Thailand is door mij geen verbetering te bespeuren geweest.
Wanneer en door wie wordt eindelijk eens deze manier om de macht te kunnen blijven uitoefenen eens een halt toegeroepen. Wens dit fijne land toe dat ik daar in de komende jaren nog verandering in kan zien.
Dat is de tragiek van Thailand. Een mooi land met over het algemeen aardige mensen maar met de verkeerde machthebbers. Daar kunnen we en moeten we over schrijven maar we kunnen er niets aan doen. Dat moeten de Thais zelf doen.
Er zijn wel degelijk educatieve zenders zoals Discovery of national geographic in de Thaise taal. Ik zie mijn echtgenote er dagelijks naar kijken
Klopt. Ik kijk er soms naar, 100 dollar per jaar via deze website: http://www.thaiflix.com/home
Beste Tino.
Een week terug stond er een gemeent artikel van een taalgenoot op dit blog dat zijn gekonstateerde resultaat van jarenlang jonge thai,Kind van vriendin,dat dat geen moer had opgelevert qua iets echt leren wat t kind wat oplevert wat toekomst perspektief verbetert.
Er was oa een korte reaktie dat men misschien hier de meeste mensen oprecht dom wil houden.
Die reaktie op dit blog was gepubliceert. Mijn reaktie dat ikdie visie ondersteunde was niet toegevoegt.
Ik heb aantal keren eerder gereageert op dingen en dan nooit terug gezien.
Je schrijven blinkt nou niet bepaald uit qua leesbaarheid, Gerrit. Lees b.v. je eerste zin hierboven zelf eens na. Misschien dat dat invloed heeft op de beslissing een reactie niet te plaatsen?
Hoe kan iemand oordelen over het niveau van het Thaise onderwijs als deze persoon zijn eigen taal zelfs niet op een ordentelijke manier kan schrijven? Van de 6 bovenstaande zinnen is er al 1 die driemaal gelezen moet worden om te begrijpen. Verder staan er nog minstens 15 taal- en spellingfouten in de reactie. Mogelijk in Thailand naar school geweest? Ja, dan is het niveau bedroevend.
Proficiat voor dit bijzonder leerrijk artikel en beschouwingen.
Stof om over na te denken.
Het streven naar kritische en meer zelfstandig denkende leerkrachten en leerlingen is, vrees ik, nog verre toekomsmuziek voor vele landen waaronder dus ook Thailand.
Sorry Tino er ging wat verkeerd maar ik probeer verder te gaan met mijn ding dat ook niet geplaatst zal worden.
Ik was fout om niet de huisregels te lezen dat :
Als je iets zegt moet het onderbouwt zijn met echte gegevens en referenties die gechecked kunnen worden
Je artikel is akademies. Echt een prima thailandblog geaccepteert nivo.
Maar wat voor relevantie heeft het. Een vergelijking met landen die niet relevant zijn en zonder uitleg over welke appels en peren er vergeleken worden
Hier gebeurt geen moer aan verbetering opleiding van t grote gross van de bevolking. Houd ze dom,inderdaad.
Ik financier hieral lang een een beetje jammere slimme meid. Zie er niet veel toekomst in voor haar redelijke job.
Haar kids heb ik gezegt na pattayom in private school dat ze dan naar government school moeten. Qua kwaliteit is dat gelijk. (Alle studies tonen dit aan zials laatste week geplubiceerde UNESCO education report reference).
Men houdt de jeugd dom hier in Thailand. Op een systematishe wijze.
Officiale referentie op dit is om statistisch te verifieren iedere persoon in de straat volgende 500 meter in het engels te vragen .”hoe laat is het?”
Na 10 keer heb je een aardige indicator(is dit engels?)
Dat is iets anders dan die PICES testen die niemand op dit blig snapt.
Mijn advies aan mede nederlanders: geef bijdrage aan de extra kosten voor studie van de kinderen zoals uniformpjes. Les materiaal. Transport. Extra bezoekjes/fieldtrips. En n bonus etc
Maar voor de rest aan private school schoolgeld is weggegooit geld
Ik weet dat ik nu er uit geknikkert word op deze vreemd verwrongen (biassed) site
Die reaktie die er door kwam “hou ze dom”
Ik vind de land en regeltjes info prima.
Maar voor de rest heeft Thailandblig aardig dit motto geintegreert
Groet
Het lijkt een met opzet gekozen overheids beleid m.b.t. het onderwijs :
Alles is er van jongs af aan van overheidswege op gericht om de mensen vooral dom en ook arm te houden.
Dan worden ze ook niet lastig in de toekomst en dan blijft alles zoals het is en daar varen de machthebbers, wie dat dan ook op dat moment zijn, wel bij.
Dat klinkt nogal naïef, als u het mij vraagt, namelijk ik ben er 100% van overtuigd dat het zo is…maar niet alleen in Thailand, wat dacht u van Nederland? Daar gaat het ook met sprongen achteruit.
En het zal mij niet verwonderen als daar ook opzet in het spel is.
Leerlingen die overzitten? Dat is de eerste keer dat ik daar iets over hoor. Van lager onderwijs tot universiteit….
Blijven zitten gebeurt inderdaad in Thailand nooit voor zover ik weet. Dat heb ik er bij verzonnen. Wat wel gebeurt is een soort degradatie naar een klas met leerlingen die minder goed presteren.
Blijven zitten helpt trouwens niet, daar zijn ze in Nederland ook achter gekomen. Overgaan en daarna extra aandacht voor zaken waarin de leerling achterbleef is beter.
Dit is schrikken,ben nu voor derde keer 5 maanden in Thailand.Mijn vrouws’ zoon heeft een half jaar oude baby,als oud leraar (52 jaar dienst) houd ik mijn hart vast.Wat ik hoor en zie op tv versterkt de indruk van hetgeen hier boven al is aangetoond:houden jullie ze dom,houden wij ze arm.Vrouw en kinderen hebben allen een universiteits opleiding,mijn vrouw was 32 jaar hoofd van een universitaire school for graduates.Niet direct een armeluis gezin,toch is het opvallend dat er vrijwel geen thaise litteratuur in huis is en gelezen wordt er sowieso niet.Geeft aan dat ’t in een arm gezin nog een stuk probleematischer moet zijn.Lezen van litteratuur,ook gedichten zij van groot belang voor ’n kind,net als de belangstelling van de ouder voor de school.Dat de meeste kinderen met angst naar school gaan,dat de deur dicht.Hoe was .t ook al weer,millitaire discipline mag gerust met geweld worden afgedwongen,een dode daarbij zo nu en dan is collateral damage,toch??
Zijn Thais dan echt zo arm ? Ik zie in de Isaan heel veel weelde. De restaurants zitten vol tot zelfs op gewone weekdagen. Iedereen heeft een smarthphone. Niemand doet 100 meter te voet. Snotneuzen racen er op snelle opgefokte motoren. Iedere Thaise man op middelbare leeftijd rijdt met een dure auto. Ieder prutstadje heeft 3 goudwinkels. Ieder stadje heeft majestueuze showrooms. Ieder stadje heeft een paar bankfilialen.Grote tankstations zijn er bij de vleet.Winkels met dure velgen eveneens.Veel Thais vinden het zelfs normaal van hun 3.0 liter diesel een halfuurtje stationair te laten draaien wie kijkt er nu op wat brandstof ?. Zuinig rijden is ook niet echt van toepassing. Zware voeten bij de vleet ondanks het hoge verbruik van zo’n krachtige 4×4. Niemand heeft honger of dorst.Ieder stadje heeft een paar beauty salons .Alle meisjes zijn mooi opgemaakt.Bedelaars zijn in Thailand minder talrijk dan in San Francisco.
Dat het onderwijs in Thailand niet echt een garantie is om slim te worden kan ik aanvaarden maar of dat het mensen nu echt in de armoede dompelt kan ik moeilijk bij.
Is dat dan zo dramatisch dat onderwijs ?
Mensen die dat niet begrijpen zouden eens wat door Afrikaanse landen moeten reizen.
En dat terwijl we al ik weet niet hoe lang geld naar Afrika sturen, vooral voor schooltjes…
Alles tot de laatste satang gefinancieerd ja, dat is wel wat anders dan het lijkt
Honger hoeven ze niet te hebben, het is een vruchtbaar land i.t.t. Afrika.
Alle voorzieningen zijn spotgoedkoop, inclusief het restaurant, BTW 7%
Betreft die auto, het merendeel rijd de auto “op”, er wordt niet ingeruild na 2 of 3 jaar zoals in veel andere landen.
Zelf ben ik er nog steeds van overtuigd dat de gemiddelde Thai het niet breed heeft, zeker in de Isaan.
Financieren betekent niet Korting. Financieren kost op het einde nog een pak meer. Financieren betekent allerminst dat je het geld niet moet kunnen ophoesten.
Daar zijn wij wel van overtuigd ja, maar de Thai denken daar toch anders over, gezien de belachelijke particuliere leningen waar de verstrekker niet schroomt om 20% rente te vragen!!
Ja, en geloof het of niet 20% PER MAAND!!
En het wordt betaalt, in onze contreien ondenkbaar, dus….wat verwacht u nog meer?
Noi is blijven zitten? Dat gebeurt nooit. Mijn vriendin is lerares aan een middelbare school, ik heb menigmaal haar geholpen met het scoren van een test. Veelvuldig gevraagd bij een slecht resultaat of de leerling blijft zitten. Ze krijgen een nieuwe kans en zelden of nooit wordt het leerjaar overgedaan. Het probleem is gedefinieerd.
Als slechts 10% van de Thaise kinderen aangeeft deel uit te maken van de schoolgemeenschap, kun je eigenlijk wel vaststellen dat die schoolgemeenschap kennelijk niet bestaat.
Nu 80% van de Nederlandse kinderen aangeeft zich juist wel deelgenoot van deze gemeenschap te voelen, zou het interessant zijn om Nederlandse kinderen te vragen concreet te vertellen waardoor dat zo is gekomen.
Als ik in een goede bui ben wil ik wel één of meer schoolkrantredacties benaderen om een kleine enquête in hun uitgave op te nemen.
Als daar wat zaken uitspringen die in Thailand ontbreken en zonder veel geld gerealiseerd kunnen worden wil ik ook nog wel een rapportje van mijn bevindingen naar een verantwoordelijke instantie in Thailand sturen.
Alvast een kleine try-out :
Voelde u zich deel uitmaken van de school waar u op zat, en zo ja, wat werkte daar aan mee? Svp zoveel mogelijk oorzaken vermelden.
Een aardige analyse, maar een belangrijke factor mis ik, en dat is het religieuze aspect: het zo ‘zachtaardige’ en ’tolerante’ Thaise boeddhisme. Komt een kind uit een lage sociale klasse, dan is dat karma, een gevolg van slecht handelen in een vorig leven. Op spiritueel niveau is het dus keihard, en volledig tegengesteld aan het christelijke ideaal van het gelijk stellen van rijk/machtig en arm/onmachtig. De desinteresse van een deel van de leraren of eigenlijk het hele systeem, is daarmee voor een groot deel verklaard. Evenzo het gebrek aan ambitie om er wat aan te doen bij de leerlingen en de ouders. Religie dient hier de machthebbers. Het Thaise bestel verschilt feitelijk weinig van het Indiase kastensysteem.
Hopelijk kunnen de vele Thaise vrouwen die in het westen wonen iets van onze mentaliteit meenemen naar Thailand. En als deel daarvan een grondige secularisering, zodat ze onafhankelijker worden van de macht van de religie. Dat is overwegend ‘opium voor het volk’ (Karl Marx).
Thomas, je hebt helemaal gelijk. Dat idee van karma als onderbouw voor statusverschillen heb ik hier al eens beschreven:
https://www.thailandblog.nl/achtergrond/filosofie-elite-thailand-goede-en-slechte-mensen/
Het is voor mij overigens de vraag hoeveel mensen daar nog echt in geloven. Velen (en zeker de elite, de hogere en misschien de middenklasse) wel en het vernietigt veel ambities. Ik kom straks met een verhaal van een monnik, zoon van arme boeren uit de Isaan, die het opneemt tegen de elite. Hij verliest.
Karl Marx zei trouwens niet ‘opium voor het volk’ maar ‘Das Opium des Volkes’ , ‘het opium van het volk’ . Ze hielden zichzelf voor de gek door achter een religie aan te lopen.
Geen hond gelooft daar nog echt in. Maar dat is net als bij de versnaperingen bij de geestenhuisjes, als je die drie dagen achter elkaar hebt neergezet en er is niets van geconsumeerd dan houdt een rationeel mens op met die onzin. Maar mensen zijn niet rationeel.
een vraag: hoe kan een kind dat samenwoont zoals velen daar in Thailand nu studeren zonder enige vorm van privacy, geen eigen kamer ter beschikking, een tv die de ganse tijd opstaat en een living vol met andere personen die er maar op los kakelen??? bovendien, zoals een andere persoon aanhaalt, is er weinig interesse van volwassenen omdat ze het belang van een goede opleiding niet beseffen en laten ze de kinderen maar aan hun lot over.
ook dat het meisje in kwestie dat haar oma na school nog moet helpen… dat kind gaat moe slapen en van studeren komt er dan ook niet veel van. bovendien moet het misschien nog zelf zorgen voor haar lunch en het wassen van haar schoolklederen!?
hoe zou jij het er dan vanaf brengen?
pas op, dat geldt niet voor iedereen! als je jezelf kan buitensluiten dan kan het toch nog lukken en dan haal ik het voorbeeld aan van een van mijn broers die al rondwandelend in de living, boek in de hand, studeerde in een kamer waar ook de tv opstond en er voortdurend gepraat werd door de anderen. die heeft zo notabene zijn universitair diploma burgerlijk ingenieur behaalt zonder een jaar over te slaan…
maar zoals gezegd kan niet iedereen dat.
ik heb ook nog een anekdote en zelf meegemaakt hoe sommige Thai denken over onderwijs..
mijn Thaise ex die vroeg me eens toen ze pas in Belgie was, waarom ik niet dokter geworden was.
omdat ik daarvoor niet verstandig genoeg was zei ik… maar, zei ze, uw pa (universitietsprof nb) die had toch geld! dan kon jij toch dokter worden? Thaise logica haha.
na onze echtscheiding ook wilde ze haar dochter niet bij zich houden omdat ze dan moeilijk kon gaan werken en geen geld maar naar haar familie voor haar prestigeprojecten kon sturen.
ik heb dan maar de zware taak op mij genomen om ervoor te zorgen dat mijn dochter die toen al 11/12 was toch een goed opleiding zou krijgen.
hoe wil men dan dat kinderen goede schoolresulaten behalen als de ouders er zo over denken?
Ik denk dat minimaal 50 % van de Nederlandse en Belgische jeugd , vroeger ook geen eigen kamer had en in de woonkamer zijn huiswerk moest maken. Met TV en gepraat. Wij hadden ook geen badkamer en keuken apart. 1 kamer voor de ouders en 1 voor de 3 kinderen en 1 grote woonkamer waar we in leefde.
Ik denk niet dat ik de enige was. Dus dit is een beetje kortzichtig om dan te zeggen dat je slecht scoort op school. En ook bij ons moesten er kinderen meehelpen in de zaak van hun ouders, en dan ook nog voor jongere broertjes en zusjes moesten zorgen. Dat de meeste kinderen toch goed terecht kwamen zal ook wel een deel te wijten zijn aan de schoolinspectie. (weet niet of dit in Thailand bekend is)
Daar Thailand in vele opzichten 50 jaar achterloopt bij Europa, zal het hier met de tijd ook wel beteren(hopelijk).
Als ik de posting van Tino en alle reacties zo lees heeft eigenlijk iedereen het in Thailand gedaan: de leerlingen, de ouders, de leraren, tv-kanalen en internet, het onderwijssysteem, de armoede, het Boeddhisme (niet te vergeten), de regering (met name deze regering en blijkbaar niet alle vorige), de Thaise elite, het onderzoeksbureau, het Ministerie van Onderwijs en de schooldirecties. Ben ik nog iemand vergeten?
De oplossing is even rigoreus als eenvoudig: afschaffen van het onderwijs in Thailand. Game over. Gewoon opnieuw beginnen. Maar zo eenvoudig is dat niet. Het onderwijs is een sector die onderdeel uitmaakt van de Thaise samenleving en daar ook veel kenmerken (laat ik het woord cultuur maar niet gebruiken) van heeft: hierarchisch denken, corruptie, slecht betaalde arbeid, tevreden zijn met wat je hebt (i.p.v. kritisch denken), zaken als het even kan aan anderen overlaten (mijn afdeling is verzorgd; de school is voor de kinderen niet voor de ouders), vormen van genoegzaamheid (waarom al die moeite doen als het toch niet lukt), cronyisme (meer letten op wie iemand is dan op wat hij/zij kan) en patronage (ik doe nu wat voor jou in de hoop dat jij tzt wat voor mij doet).
Waar ik mij nu in de 11 jaar dat ik les geef in Thailand (eerst op basisscholen, toen private Engelse scholen en later op de universiteit) nog steeds aan stoor is dat men eigenlijk op alle niveau’s (van leraar tot ministerie) geen interesse heeft in de belangen en de toekomst van de leerling c.q. student; en dus impliciet niet in de toekomst van dit land. Ongetwijfeld gaat de wal het schip op een dag keren. Menige oudere Thaise ondernemer (ook hele rijke) houdt zijn hart vast als hij ziet wat zijn kinderen en kleinkinderen met het bedrijf doen dat men met bloed, zweet en tranen heeft opgebouwd. Vele van deze kinderen hebben op de middelbare school en op de universiteit (in binnen- en buitenland) de kantjes ervan afgelopen, genietend van hun decadente levensstijl met dure auto’s, exotische vakanties en drank en vrouwen. Men kan erop wachten dat dit een keer fout gaat.