Hoe gaat het eraan toe op een Thaise school?
Grade 1 or Prathom Suksa 1 students in Chiang Mai (TOON DANUCHOT / Shutterstock.com)
Weet u u hoe een Thaise schooldag er uit ziet? Wat leren de kinderen en wat voor atmosfeer hangt er? Laat mij een globaal beeld schetsen van de basisschool en middelbare school in Thailand. De kleuterschool Anuban (อนุบาล, à-nóe-baan) en het vervolgonderwijs (technische school, universiteit) laat ik onbesproken.
De basisschool: Prathom 1- 6
De basisschool noemen we Prathom (ประถม, prà-thǒm), heeft 6 leerjaren en is voor kinderen van 7 t/m 12 jaar. Deelname is verplicht, maar de staatsscholen zijn kosteloos. Boeken, uniform en dergelijke moet men wél zelf betalen, wat voor de armste een probleem kan zijn. Rapportcijfers gebruiken doorgaans het systeem 0 t/m 4, waarbij 0 een onvoldoende is. Zittenblijven komt weinig voor, toetsen kan men overdoen of bijles volgen in de zomerschool. Net als in Nederland is er 1 leraar die in (bijna) alle vakken lesgeeft. Elke klas heeft dus een eigen leraar en eigen leslokaal.
De Middelbareschool: Matayom 1-3 en 4-6
De Matajom (มัธยม, má-thá-jom) is voor kinderen 13 t/m 18 jaar en opgesplitst in tweeën. De eerste 3 leerjaren zijn verplicht maar kosteloos indien men naar een staatsschool gaat. De andere 3 jaar zijn vrijwillig en ter voorbereiding op eventueel vervolgonderwijs. Ook hier moet men zelf boeken, uniform en dergelijke kosten zelf betalen. Cijfers en zittenblijven gaat eveneens zoals op de Prathom. Voor de diverse vakken zijn er aparte leraren, op de meeste scholen wisselen de leerlingen van lokaal.
(tawanroong / Shutterstock.com)
Het schooljaar
Het schooljaar start begin mei, met een korte vakantie eind september, en gaat verder van begin oktober tot ergens in maart. Tussen eind maart en begin mei, de heetste periode, is er bijna twee maanden zomervakantie. Een schooldag begint om 8 uur en dan staan alle kinderen opgesteld in rijen voor het zingen van het volkslied en hijsen van de vlag. Ook prevelen gelovigen boeddhistische gebeden, dreunen samen het schoollogo op en luisteren naar een docent die een praatje over ethiek houdt. Dan gaat men in rijen naar de klas (bij de deur je schoenen uit!) en nemen de kinderen plaats achter hun tafel. Deze zijn vaak in rijen opgesteld maar het komt voor dat de tafels in groepjes staan zoals wij dat kennen. Een doorsnee klas heeft 30 à 50 kinderen. Als de leraar binnenkomt staan alle kinderen op om deze welkom te heten, dan mag men weer gaan zitten. School duurt veelal tot 15.30, maar kan met extra (naschoolse) klassen oplopen tot 17.00 of nog later.
Uniform en haardracht
Kinderen moeten rein en ordelijk zijn. Ze dragen een uniform en de haardracht moet aan bepaalde regels voldoen. Het uniform, het kapsel, de nagels en de oren moeten netjes verzorgd en schoon zijn, daar is ook controle op. Berucht zijn de ouderwetse haardracht regels uit 1972 waar diverse scholen nog aan vasthouden. Die regels stellen een zeer kort, militaristische kapsel verplicht (dat volgens historicus Nidhi Eoseewong zijn oorsprong heeft bij de Japanse bezetter en hoofdluis problemen). Niet op alle scholen is men zo streng, de regels zijn namelijk sinds 1976 versoepeld (en dat is nog eens herbevestigd in 2013 en 2020).
Straf
Naast soms ouderwetse regels zijn er soms ook leraren van de oude Thaise school: die zetten voor straf persoonlijk de schaar in te lange kapsels. Leerlingen moeten zelfs persoonlijke vernedering ondergaan, de leraar scheert ze als straf (of les?) een raar kapsel of hangt een bord met waarschuwende tekst om de nek. Leerlingen die zich misdragen of ‘dom’ zijn geweest kunnen worden soms ook uitgescholden of vernederd door de leraar.
En al mag het formeel niet: op social media gaan zelfs filmpjes rond van kinderen die een tik op de vingers of dergelijke lijfstraf krijgen. Gelukkig zijn er ook zeer gepassioneerde, warme leraren maar menig leerling omschrijft de doorsnee leraar als afstandelijke robot en ouderwets. ‘Als we niet luisteren gooit de leraar ons spullen naar het hoofd’ is voor Thailand geen ongekend iets.
De manier van lesgeven
Het lesgeven is vooral eenrichtingsverkeer: de leraar leest voor, de kinderen zeggen of schrijven na. Leren betekent vooral rijtjes stampen en herhalen. Ook de schoolboeken staan vol herhalingen. Over en weer vragen stellen of discussiëren is er niet bij. Kinderen hebben te luisteren en te gehoorzamen, hun hoofd moet ten alle tijden lager zijn dan die van de docent. Komt een kind aan het bureau dan zal het kind op de knieën moeten als blijk van ontzag/respect. Voor het verlaten en betreden van de klas moet een leerling toestemming vragen aan de leraar.
Eigen initiatief en spontaniteit wordt zeker niet aangemoedigd. Het is belangrijk dat de kinderen respect leren voor autoriteit: respect en ontzag voor de ouders, leraar en andere mensen hoger op de ladder. Kinderen leren de juiste fysieke en mentale houding aan te nemen. Hoe een correcte Wai (het samenvouwen van de handen op de juiste hoogte) uit te voeren, het maken van een Kraab (กราบ , kràab, jezelf aan iemands voeten ter aarde werpen) en ander correct gedrag. Discipline hebben en je plek kennen zijn uitermate belangrijk.
Het curriculum
Zowel op de Prathom als Mathajom krijgen de kinderen les uit een acht verschillende leergebieden. Uiteraard begint dat in de eerste klassen zeer eenvoudig en zal de leerlingen door de schooljaren heen zich verder verdiepen en specialiseren in (bepaalde) vakken. De leergebieden zijn:
- Thaise taal
- Wiskunde
- Natuurwetenschappen (natuurkunde, scheikunde, biologie etc.)
- Maatschappijleer, religie en ethiek (incl. cultuur, economie, geschiedenis, aardrijkskunde)
- Gezondheid en sport
- Kunsten (visueel, muziek, drama)
- Beroepen en technologie (design en technologie, ICT, beroepsvorming)
- Vreemde talen (bijvoorbeeld Engels of Chinees)
De inhoud van de schoolboeken is veelal zwart wit, ingewikkeld, technisch en dodelijk saai. De zeer theoretische inhoud staat ver van het leven in de praktijk. Uit het hoofd leren van relatief ingewikkeld materiaal wordt aangemoedigd. Het is voor de kinderen wel zo praktisch om volgens het boekje te werken, de procedures strikt te volgen, uit het hoofd te leren en verder niet na te denken.
(Cat Act Art / Shutterstock.com)
Maatschappijleer
Thailand en de boeddhistische cultuur staan op de Thaise school centraal. Uiteraard leren de kinderen de juiste Thaise normen en waarden. Het beeld van de (morele) maatschappij is nogal simplistisch: je behoort ertoe of geheel niet. Goed gedrag voorkomt gezichtsverlies en draagt bij aan het imago van de groep. Als iedereen juist handelt in het gezin, op school en de maatschappij dan blijft het volk vrij van problemen.
Kinderen leren dat het gezin de hoeksteen van de samenleving is, en men zichzelf weg dient te cijferen of offers te brengen ten bate van gezin, maatschappij of de meerderheid. Vader en moeder zijn de bron van de hoogste goedheid, ook al uiten ouders dat soms op manieren die kinderen niet (kunnen) begrijpen. Kinderen hebben hun dankbaarheid te tonen aan de ouders. Ze hebben hun ouders te helpen, in en rond het huis te helpen, de goede naam van de familie hoog te houden en voor hun ouders te zorgen bij ziekte of ouderdom.
Geschiedenisles
Uiteraard passeren in de Thaise schoolboeken ook zaken zoals het stenen tijdperk, oude wereldrijken (bijvoorbeeld het Chinese keizerrijk) en internationaal grootste of beruchte personen (o.a. een Gandhi en Hitler). Maar voor het grootste deel gaat de aandacht uit naar het eigen verleden. Volgens de schoolboekjes begon die vanaf het Sukhothai tijdperk met zijn machtige krijgsheer-koningen. Allerlei machtige, vaderlijke koningen die leidinggaven over de glorieuze koninkrijken van Sukhothai, Ayutthaya en Bangkok passeren de revue. Opstandige vazalstaten waren ondankbare rebellen. Van het verre verleden tot aan het heden kent het land allemaal nobele vorsten die zich altijd belangeloos hebben ingezet voor het volk, het boeddhisme en het land. Zonder koningen geen Thailand is de boodschap.
Hét motto is ‘natie, religie, koning’
Het ministerie van onderwijs ziet als belangrijkste doel leerlingen af te leveren met de juiste kennis, ethiek en moraliteit. Zo zal men zich een weg vinden in de maatschappij. Dat komt samen in het motto ‘natie, religie, koning’. Deze tekst kom je ook tegen op muren van diverse overheidsinstellingen. De natie staat voor nationale eenheid, saamhorigheid en trots.
Religie (het boeddhisme) geeft de juiste moraliteit en verbindt het volk. De koningen hebben door de geschiedenis heen zoveel bereikt en altijd met de beste bedoelingen voor het land en volk. Zonder land geen koning, zonder religie geen moreel kompas, zonder koning geen verbindende vader. Zonder deze drie pilaren zou het land ontrafelen in verdeeldheid en ten onder gaan. Wees een brave burger want goed gedrag leidt tot acceptatie, beloning, liefde en vooruitgang. Slecht gedrag leidt tot negativiteit, verlies, ziekte of zelfs de dood.
Grade 6 students at the Satitpatumwan School in Bangkok (noppasit TH / Shutterstock.com)
Slechte schoolresultaten
In Prathom 6, Mathajom 3 en Mathajom 6 worden diverse eindtoetsen afgelegd; de belangrijkste daarvan is O-Net (Ordinary National Education Test). Zo door de jaren heen gemiddeld genomen zakken de leerlingen voor praktisch alle (!) examenvakken. Daarbij moet wel worden opgemerkt dat de cijfers per regio (en school) sterk verschillen. De resultaten zijn in Bangkok en het noorden van Thailand het hoogst, elders -in het bijzonder de Isaan- een flink stuk lager.
Zijn de kinderen daar dommer? Nee, van invloed zijn factoren zoals de sociaaleconomische status van de ouders, de gezinssituatie thuis, de bereikbaarheid van de school, aanmoediging en motivatie van het kind, de middelen en vrijheid die een school ter beschikking (lees: tekort aan) heeft.
Ook valt er af te dingen op de kwaliteit van de eindtoetsen; de examens zitten soms nogal vreemd in elkaar. Om een berucht voorbeeld te noemen, neem deze vraag uit het examen van Mathajom 6 uit het vak Gezondheidszorg:
“Wat moet je doen als je seksueel opgewonden bent?
- Je vrienden bellen om een potje te gaan voetballen
- Met je familie gaan praten
- Proberen te slapen
- Met iemand van het andere geslacht uit gaan
- Een goede vriend uitnodigen een film te kijken”
Het juiste antwoord is A, 17-18-jarigen moeten gaan voetballen als hun hormonen opspelen. De meer voor de hand liggende oplossing voor jongens (laat staan de meiden) ontbreekt… Je kan je ook afvragen of deze vraag wel betrekking op gezondheid heeft of vraagt naar de juiste moraliteit rondom seksueel gedrag.
Het leven op school samengevat
De doorsnee klas komt aan op het eindeloos herhalen van saaie, droge feiten. Stampen van feiten zonder duidelijke praktijktoepassingen. De inhoud is eenzijdig, zwart-wit, nationalistisch en royalistisch. Leerlingen leren hun plek in de maatschappij te kennen, verzorgen zichzelf goed, hebben discipline, zijn trots te zijn op hun land, geloof en koning. Vragen stellen of kritisch denken, is er niet bij. Wat school leuk maakt zijn de klasgenootjes en met wat geluk is de leraar geen robot maar een mens van vlees en bloed met passie voor zijn/haar vak.
Wanneer zullen deze niet bepaald gunstige omstandigheden veranderen? De kinderen verdienen beter!
Belangrijkste bronnen:
- “Thai Images: the culture of the public world”, door Niels Mulder, 1997, Silkworm Books.
- Richard Barrow: Life in a Thai school
- Bangkok Post: Disappointing scores
- ThaiWomanTalks: What’s hair got to do with child rights?
- ThaiWomanTalks: Ridiculous O-net Questions
- Isaan record: Inequalities between Bangkok, Upper North and rest of Thailand
- Basic Education Core Curriculum 2008
- Contact met diverse Thaise kennissen.
Over deze blogger
-
Sinds 2008 een regelmatig bezoeker aan Thailand. Werkt op de boekhoudafdeling van een Nederlandse groothandel.
Gaat in zijn vrije tijd graag fietsen, wandelen of een boek lezen. Voornamelijk non-fictie met in het bijzonder de geschiedenis, politiek, economie en maatschappij van Nederland, Thailand en landen in de regio. Luistert graag naar heavy metal en andere herrie
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond9 oktober 2024De littekens van een gevangenschap
Cultuur28 september 2024Khun Chang Khun Phaen, Thailand’s meest bekende legende – deel 5 (slot)
Cultuur25 september 2024Khun Chang Khun Phaen, Thailand’s meest bekende legende – deel 4
Cultuur23 september 2024Khun Chang Khun Phaen, Thailand’s meest bekende legende – deel 3
Een mooie opsomming zoals ik het ook zie bij mijn dochter.
Zeker nu met ene week thuis leren en andere week naar school.
Google class word alleen gebruikt om huiswerk door te geven.(vnl overschrijven van boeken)
Vorige week voor de studenten demonstratie kwam de politie vertellen vooral niet te gaan.
Zou slecht zijn voor je toekomst kansen en evt gevolgen hebben na arrestatie.
Beter gezegd ze werden verzocht goede thaien te zijn.
Heel herkenbare beschrijving van het onderwijs.
Wat mij erg stoort is het feit, dat er tussen de leerkrachten en de ouders geen enkele wisselwerking is. Ik heb ten aanzien van de kinderen, waarvoor wij verantwoordelijk zijn 3 scholen meegemaakt. De leerkrachten voelen zich te hoog ten opzichte van de ouders. Voor informatie worden de ouders verwezen naar Facebook!
Eigenlijk in en in triest, daarom zal het nog een lange weg zijn naar echte democratie en een beter leven voor de eenvoudige Thai.
Mooi stuk Rob V.
Inderdaad zou het allemaal beter kunnen maar sommige dingen kunnen misschien vanuit een andere hoek bekeken kunnen worden.
De familie met de hierachie die er heerst als hoeksteen of nuttig zien kan in een land zonder een speciaal sociaal vangnet wel heel handig zijn om de klappen van het leven op te vangen.
De pubertijd staat bekent om grenzen op te zoeken maar m.i. gaat het een beetje ver om met je kind van 7 constant in conclaaf te gaan wat wel en niet kan.
De mens is een kuddedier en geen onruststoker. Daarnaast is regelmaat en duidelijkheid ook vaak zeer gewenst om het stressniveau niet te hoog te laten worden. Werk is niet anders dan hetzelfde ritueel te herhalen en ik moet de eerste Thai van onder de 40 nog tegenkomen die een burn-out heeft.
Kinderen verdienen beter maar het begint bij de ouders die ze op de wereld zetten en de verantwoordelijk wegschuiven op de overheid (is de (loon)belastingbetaler) is wel heel gemakkelijk.
Vanwege Covid was er bij ons arbeidsverkorting en hoefde men maar een paar dagen per maand te werken. Je zou kunnen denken dat je dan online je kennis van het Engels wat bij ons veel gebruikt wordt zou kunnen verbeteren, helaas pindakaas maar spelletjes spelen was veel belangrijker. Eigen verantwoordelijkheid nemen hoeft niet geleerd te worden en het gaat mij te ver om te zeggen dat het afgeleerd is.
Ik zal nooit de opmerking van een van mijn leraren vergeten. Je zit niet op school om de leraar een plezier te doen maar om jezelf beter te maken. Als stampwerk daartoe aan bijdraagt dan is dat zo en daarna ga je je eigen gang. Op school leer je basisdingen maar het leven bepaalt hoe het verder gaat.
Kortom; hoe maak ik van kinderen een kudde gewillige slaven (want dat is mijn (lees uw)economisch en psychologisch belang). Maar ja, ik ben dan ook een onruststoker. U kunt mij wellicht komende winter waarnemen met een T-shirt met de tekst:
respect and discipline are different things, even can be the opposite!
In de recente demonstraties van studenten en leerlingen was er inderdaad een spandoek dat zei:
You do not have to respect the Flag and the Nationaql Anthem but we have to respect Justice and Humanity.
Dat zou ik nou net niet durven. Maar die tekst die ik wel durf; ik vertelde het een vriend. hij zei: straks staat er een geheim agent achter je; meneer komt u even mee……. tja, dan denk ik toch dat je Thailand niet echt begrijpt.
Maar ja, ben ook maar een toerist.
Hallo , ik ding vergeet je hier te vermelden , tot en met Matayom 6 blijfd er niemand zitten niemand moet een jaar overdoen hoe slecht hun cijfers ook zijn , want dat wordt als gezicht verlies voor de leraressen/ leraars gezien ……
Gr.
Wat dacht ik ook gebeurd is dat de klassen van hetzelfde leerjaar worden ingedeeld naar de snelheid waarmee leerlingen de lesstof oppikken. Snelle leerlingen bij snelle leerlingen, langzame bij langzame.
Bedankt Rob voor deze boeiende uitleg. Zo krijg ik nog een beter beeld van de Thaise samenleving.
Zonder 50% fun verliezen de kinderen aandacht en nemen niks meer op. Dit zijn ervaringen van meerdere kennissen die les geven aan lagere en middellbare scholen.
Goed verhaal weer, Rob V.!
Mijn zoon zat 6 jaar op een Thaise lagere school. Als ik hem vraag wat beter moet zegt hij, in het kort:
1 meer geld naar de scholen maar dan voor sportvelden, Wifi, theater
2 minder lesuren, minder huiswerk
3 verwijzend naar 1 : meer sport, muziek, toneel en kunst
4 een school commissie bestaande uit leerlingen, ouders en leraren.
5 stoppen met uitschelden en vernederen van leerlingen
6 meer aandacht voor slecht presterende leerlingen, die zijn nu vrijwel vergeten.
Op school altijd geleerd als je de stof die uitgelegd is niet hebt begrepen dan kan je altijd naar de leraar gaan en vragen voor enig uitleg die het zeker geen bezwaar vindt het mij uitvoerig nogmaals te willen uitleggen…..
Helaas op Thaise scholen is not done…..de leraar daarover aan te spreken en zo ben ik dus tevens parttime leraar thuis in Isan geweest voor uitleg omdat het iets met face verlies te maken heeft en dat kan worden uitgelegd dat de Thaise leraar niet goed is……
This Is Thailand….
TonyM
Aan bijspijkerles na schooltijd en op zaterdag verdienen de leraren een leuk extra centje. Als je niet binnen de reguliere uren de stof tot je kunt nemen is natuurlijk de vraag waar dat aan ligt? Kind, lesstof, de leraar, de tijd die de leraar heeft per kind, en er gaan soms zelfs boze tongen dat er opzet achter zit (meer centjes voor de docent). Laten we er even van uit gaan dat er geen opzet achter zit, dan nog heeft het kind van een armer gezin een nadeel, die kan die extra lessen niet betalen.
Dit is echt niet altijd zo , ook niet in Nederland. Onze zoon, ( inmiddels 44) is altijd een vrager geweest. Moest altijd het naadje van de kous weten. Dus ook op school. Hij was redelijk begaafd, dus van de lagere school tot de Uni, altijd vragen. Nou, ik kan u zeggen, dat lang niet alle leerkrachten dat fijn vinden hoor. Want ook in Nederland zijn er nog vele die vinden, dat je de leerstof maar moet slikken die gegeven word
Helaas klinkt dit zeer bekend, zelf hiervan ook het nodige meegemaakt als leraar Engels.
Om een beetje nuance aan te brengen in de reacties hierbij mijn verhaal. Mijn 2 kinderen gaan naar een grote particuliere school in de stad Korat. Vele ouders van de leerlingen aldaar komen uit de middenstand, zijn werkzaam bij de overheid of bij ondernemingen en zo verder. Zelf ervaar ik het niet dat op deze school, met een katholieke basis, dat de onderwijzers verkeerd gedrag vertonen jegens de leerlingen. En er is respect voor en naar de ouders want deze zijn meestal geslaagder, beschikken over meer geld en staan daardoor hoger op de maatschappelijke ladder cq. hoger in de Thaise klassenmaatschappij en dat uit zich ook in de beleefdheden richting de ouders waarvan ik vermoed het merendeel hoger zijn opgeleid dan de docenten zelf. En komt natuurlijk bij dat de ouders het salaris van de leerkrachten uiteindelijk betalen. En zo zijn er meerdere particuliere scholen in de stad en tot zelfs in de grotere dorpen heb je al onderscheid in particuliere en overheidsscholen. Het is niet allemaal zo somber wil ik maar aangeven en veel kinderen krijgen onderwijs in een positieve omgeving.
Wat ik een pluspunt vind is dat er veel aandacht is voor sport, muzikale en creatieve ontwikkeling en de particuliere school is actief in het organiseren van dagexcursies en programma’s. Heb het gevoel aanzienlijk meer dan in Nederland. Mijn jongste van nog geen 3 jaar oud en net een paar weken op de anubaan/kleuterschool, werd al meegenomen op een kennismaking met de “tuin”. En er is zwemles met een eigen zwembad en weet van vele scholen dat ze actief zijn met het stimuleren van muziekonderwijs en performances. In mijn vorige woonplaats Khon Kaen werd er regelmatig publiekelijk opgetreden door de schoolkinderen in TonTan uitgaangebied met een podium met allerlei soorten optredens van hip hop tot en met klassieke muziek en er werden hierin ook competities gehouden met andere scholen. Mijn dochter heeft op haar jonge leeftijd al diverse dansvoorstellingen en thaise performances gegeven op diverse openbare lokaties. Ik ervaar dat er meer aandacht is voor de creatieve kant van schoolkinderen in Thailand. Ook ken ik van nabij een jongen welke dankzij zijn goede sportachtergrond de kans kreeg om op een voor hem normaal niet toegankelijke school te komen, beetje Amerikaans idee.
Aan de andere kant vind ik het huiswerk wel wat maar ja dat is denk ik typisch Aziatisch, mijn dochter begon al op haar 4 met huiswerk en nu zit ze net in de 1e van Prathom en dagelijks veel huiswerk te maken. Al op de anubaan/kleuterschool was er 2x per jaar een rapport en werd de voortgang aangegeven uitgedrukt in procenten tot 2 decimalen achter de komma en ze diende de testen te maken welke in een tijdsperiode van 2 weken worden afgenomen.. Dus ze zijn wel heel prestatiegericht op de school en vind ik wel een positief iets en ouders kun je goed de voortgang volgen. Aan het eind van de Mathajom publiceert de school ook degene welke doorgaan naar de diverse universitaire opleidingen en dat is wel een goede stimulans en een signaal naar de ouders om te laten zien dat de kinderen uiteindelijk succesvol zijn in hun opleiding. Ook tijdens de coronaperiode dat de school dicht was werd er ( beperkt ) les gegeven via internet, nou dat voor kind van net 6 jaar dat ze daar al in thuis raken vind ook positief, alhoewel de kinderen van tegenwoordig weten al in hun 2e levensjaar hoe de telefoon en internet/spelletjes te bedienen.
Veel onderwijzers hebben naast de reguliere schooltijd een baan als prive-docent om kinderen te helpen welke een achterstand hebben of gewoon voor willen lopen of hun kennis uitbreiden met extra lessen. Ken persoonlijk nog al wat docenten/onderwijzers en ben daardoor wel een beetje ingewijd in de onderwijswereld.
inderdaad , de private Katholieke scholen zijn naar mijn mening een stuk beter dan de staats scholen. Hier in Phetchabun heel goede ervaring. Hebben ook op Zaterdag school. Toch moet ik constateren dat het niveau niet erg hoog is, en voor verbetering vatbaar is.
@Ger-Korat,
Mijn zoon zit ook op een competitieve school en daar hetzelfde beleid zoals je beschrijft. De duurdere privéscholen schermen ermee dat de kinderen daar de leiders van de toekomst worden. Dat is natuurlijk altijd de vraag maar dat aanklooien weinig zin heeft kan er niet te vroeg ingepeperd worden. 15 jaar studie bepaalt 45 jaar het inkomen.
Voor de ouders wel een dingetje want de investering is hun pensioenpremie.
Beste Ger-Korat (en Johnny BG),
Fijn voor jou en jouw kind(eren) dat jij de middelen hebt om hen onderwijs te laten volgen op een particuliere onderwijsinstelling.
Zou je ons een (liefst gedetailleerd) overzicht willen geven van de jaarlijkse kosten die daarmee gepaard gaan?
Ook andere lezers vraag ik om dat hier te delen, zodat de lezer een beter inzicht krijgt in de (on)mogelijkheid voor het gros van de Thai – inkomen van minder dan ฿10.000/mnd – om hun kinderen een behoorlijke opleiding te geven.
Het feit dat de wat rijkere Thai en buitenlander er de voorkeur aan geven hun kinderen naar particuliere scholen te laten gaan zegt mij al genoeg over de kwaliteit van het onderwijs op openbare scholen.
Uitstekende bijdrage. Wat er niet genoemd wordt is het gezamelijk nuttigen van de maaltijd. Soms van inferieure kwaliteit omdat het daarvoor beschikbare geld in andere zakken verdwijnt.
En de naschoolse opvang en hulp bij het huiswerk; dit wordt overgelaten aan de opa’s en oma’s die zelf nauwelijks onderwijs hebben genoten. Waar bepaalde onderwerpen, als seksuele opvoeding, onbespreekbaar zijn. Kinderen die hun ouder(s) soms alleen in het weekend zien of zelfs alleen tijdens de vakantie. Sommige onderwerpen, hoewel genoemd in bovenstaand rijtje, worden nauwelijks uitgediept. Als je kinderen vraagt naar hun provincies in Thailand dan weten ze alleen hun eigen en Bangkok op te noemen. Om van landen buiten zuid-Azi”e maar niet te spreken, Europa, USA en engeland dat gaat nog maar waar die zijn gesitueerd op de aardbol?
Gelukkig stelt de overheid inderdaad geld beschikbaar voor de lunch. Dat komt helaas niet in alle gevallen ten goede aan de leerlingen maar daar staat tegenover dat veel scholen er juist alles aan doen om wel een goede maaltijd voor te schotelen, bijvoorbeeld door op het schoolterrein groenten te kweken.
Vaak/soms worden maaltijden door de leerkrachten zelf bereid en het wordt de leraren tegenwoordig tijdens hun opleiding bijgebracht hoe ze een voedzame maaltijd kunnen bereiden.
Prachtig, kan Nederland nog een puntje aan zuigen.
Fred
Bedoel je ècht te stellen dat het Nederlandse onderwijs inferieur is aan het Thaise???
Iedereen strak in het gelid, strenge leraren, het volkslied bij de vlag, nationalisme bij maatschappijleer en gecensureerde geschiedenislessen… Wat zullen bepaalde politici (ik zal geen namen noemen) hiervan smullen…
Bedankt Rob V., voor de waardevolle informatie. Wat ook nog genoemd mag worden is dat leraren op huisbezoek gaan, zelfs in de corona-periode. Ik zie dat als positief.
Of dat voor heel Thailand geldt weet ik echter niet.
Wat ik bij veel Thaise jongeren meen te zien is een gebrek aan ambitie, het vooruit willen in de maatschappij, streven naar een hogere plaats op de ladder. Zie ik dat goed? En als dat zo is, komt dat dan ook voort uit het onderwijssysteem?
@Cornelis,
Mentaliteit is de sleutel.
Ik heb mensen miljonairs kunnen maken en iedere keer klapte het op het gegeven dat een bepaalt inkomen voldoende was.
Frustrerend voor mij want ik had ook een aandeel erin maar als het zo is dan is het zo.
De vraag kan zijn waarom kortzichtigheid de voorkeur heeft in veel beslissingen terwijl als het over kinderen gaat dit totaal niet het geval is.
Cornelis,
Ken je het spreekwoord: It’s not what you know but who you know.
In Thailand geldt dat in overtreffende trap. Ook dit is een overblijfsel uit feodale tijden van edelen en horigen. Het Thaise onderwijssysteem is een bewijs dat die mentaliteit nog steeds doorklinkt in de kringen die het beleid bepalen.
De kans om in Thailand van een dubbeltje een kwartje te worden is erg klein.
@Johnny BG: ook de door de vorige koning gepropageerde ideologie van ‘Sufficiency Economy’ is nou niet bepaald een aanmoediging om meer te geld verdienen dan nodig is.
Dank voor dit artikel, wat echter wel een desillusie is. Ik heb me al die jaren afgevraagd; hoe doen ze het, hun volk zoveel respect bijbrengen. Of zou t toch discipline zijn? Ben nu helaas uit de droom.
Dank, een mooi inzichtelijk artikel. Het is wel zo dat de kwaliteit van het onderwijs zeer sterk uiteenloopt. Als ik zie wat de neefjes en nichtjes van mijn vriendin leren in Charoen Sin, dan is dat heel bedroevend. Eigenlijk leren ze helemaal niks. Ik heb het dan over anuban en prathom. Er wordt gespeeld, gegeten en geslapen. De paar dingen die ze leren zijn bijzonder basic. Mijn vriendin heeft de matajom thon en de matajom plaai gedaan. Maar dat 7×8 56 is, is helemaal niet vanzelfsprekend voor haar en de geografische kennis is verbijsterend. Sterker nog, het hele begrip tafels van vermenigvuldigng zegt haar niets.
Dat er toch weer iemand is die meent dat het Thaise onderwijs beter is dan het Nederlandse verbaast me helemaal niet. Het Thaise onderwijs is (redelijk)goed waar betaald wordt en zo houd je de klasse dus in stand. Armen krijgen nauwelijks onderwijs en de hiso houdt de touwtjes strak in de hand. Maar goed, zalig zijn de eenvoudigen van geest heb ik geleerd en daar lijkt het vaak wel op in Thailand. De meeste Thais zijn vrolijk, teminste de laag opgede Thais.
is er/hier ook iemand die iets (uit ervaring) kan vertellen over het HBO (nivo)…?
groet,
Onno
Topartikel! Altijd leuk om te weten hoe het gewone leven er aan toe gaat in Thailand. Ik heb dit met veel interesse gelezen 🙂