De school van Anoerak
‘Sommige ouders zijn bang dat hun kinderen op een internationale school oproeien tot elitaire, arrogante en verwende blagen zonder binding met enige cultuur’
Thai Visa Forum 14 juli 2007
Eén van de belangrijkste, en vaak één van de moeilijkste beslissingen die ouders moeten nemen in het leven van hun kinderen, is de keuze van een school. Wat bepaalt die keuze? Zijn het de mooie benen van de juf? Het nette pak van de meester? Wel of geen airco? Of is het alleen de kwaliteit van het onderwijs?
Als we een rationele keuze maken op basis van de kwaliteit van het onderwijs moeten we wel bedenken dat slechts 25 procent van de leerresultaten te danken is aan de kwaliteit van het onderwijs, de resterende 75 procent heeft te maken met opleidingsniveau en belangstelling van de ouders; stabiliteit van het gezin; motivatie en intelligentie van de leerling.
Er kunnen vele andere redenen voor de keuze van een school zijn, zoals de locatie en de prijs, of misschien wel de afkeer van een andere school. Maar de belangrijkste overweging zou moeten zijn: zal mijn kind zich prettig voelen op deze school?
Mijn zoon Anoerak (nu 14 jaar, rechts op de foto) gaat naar de internationale school Nakhorn Phayap in Chiang Mai. Hij volgde daarvóór het lager onderwijs op een gewone Thaise school in de provincie Phayao maar werd daar, vooral het laatste jaar, vaak gepest met ‘farang, farang!’
Ik koos voor deze school omdat hij vlakbij ons huis ligt (Anoerak komt iedere dag thuis uit school met een stel vrienden, de ‘Bende van Vijf’ genoemd), het schoolgeld net betaalbaar is en het een seculiere school is. Maar de belangrijkste reden is dat ik, na een bezoek aan alle internationale scholen in Chiang Mai, voelde dat deze school de prettigste uitstraling had. En een eerste indruk bepaalt vaak een keuze en zo was het in dit geval ook.
Internationale scholen zijn prijzig
Wat is een internationale school? Laat ik drie kenmerken noemen. Het onderwijs is altijd in het Engels, het leerlingen- en lerarenbestand bestaat meestal uit vele nationaliteiten (hoewel die mix per school veel kan verschillen) en de diploma’s geven over het algemeen toegang tot alle universiteiten wereldwijd.
Een website van de International Schools Association Thailand (ISAT) heeft een lijst van alle internationale scholen in Thailand (95 scholen, als ik goed telde, waarvan de helft in Bangkok). De tweede website geeft een evaluatie en noemt de 10 beste en de 10 slechtste (die zijn er ook!) internationale scholen in Thailand. (De URL’s staan onderaan het artikel)
Internationale scholen zijn prijzig, de duurste school in Chiang Mai, Prem Tinsulanon (ook wel de ‘Arabische’ school genoemd wegens de vele leerlingen uit de Golfstaten) kost een slordige 570.000 baht per jaar voor middelbare-schoolleerlingen met veel extra onkosten. Er zijn scholen van rond een miljoen baht per jaar.
Anoerak’s school kost 270.000 baht per jaar all-in, dat is wel het minimum voor een internationale school. Veel scholen hebben een christelijke signatuur, in Chiang Mai zijn dat 3 van de 7 internationale scholen. Meestal wordt het Amerikaanse of Britse curriculum gevolgd. De leraren zijn veelal ook buitenlands, maar er zijn meestal ook Thaise leraren.
Waarom kiezen voor een internationale school? Chiang Mai kent genoeg goede Thaise scholen, Montford (waar Thaksin studeerde), Prince Royals en Varie bv. Goedkoper maar wel vollere klassen, een beperkter aanbod aan vakken en zeer matige resultaten waar het Engels betreft.
Internationale school Nakhorn Payap (NIS)
(Devies van de school: Learning through diversity, Nakhorn Payap betekent ‘de noord-westelijke stad’)
Mijn zoon zit in Grade 9 van deze school die net ten noorden van de stad Chiang Mai ligt. Gesticht in 1993, is het de tweede internationale school in Chiang Mai.
De huidige eigenaar is Piti Yimpraset, een directeur van de PTT Oil groep, die de school in 2002 kocht toen zijn zoon daar studeerde (de zoon zit nu in Grade 12), en vervolgens de huidige school op een nieuwe lokatie bouwde. Er werd mij verzekerd dat hij geen invloed heeft op het onderwijskundig beleid.
De school heeft een kleuterschool, een lagere en een middelbare school met in totaal 410 leerlingen. Er werken 61 leraren waarvan 6 Thaise, en daarnaast zijn er nog 120 andere, meest Thaise, personeelsleden.
De school volgt het Amerikaanse curriculum, aangevuld met internationale elementen. De middelbare school telt 6 leerjaren. In de eerste twee jaar, Middle School, krijgen alle leerlingen dezelfde vakken, in de laatste 4 leerjaren is er een kern van 5 verplichte vakken: Literatuur, Schrijven/Grammatica,Moderne Geschiedenis, Fysica en Algebra, en daarnaast een veelheid van keuze vakken. Er wordt veel nadruk gelegd op kunst, m
Laat ik een aantal keuzevakken noemen (er zijn er 32!): Biologie, Statistiek, IT, Thais, Chinees, Japans, Frans, Muziek, Dans, Kunst, Drama, Sport, Economie, Ethiek, Psychologie en Milieu. De school hecht veel waarde aan de vakken kunst, muziek, drama en sport. Ieder voldoend afgerond vak levert een aantal studiepunten op (twee of drie) waarbij een minimum van 75 studiepunten nodig is om af te studeren. Zitten blijven is een uitzondering; is een vak onvoldoende gemaakt dan kan dat het jaar daarop worden bijgespijkerd.
De school heeft een aparte website waar de vorderingen van de leerlingen kunnen worden bekeken, ook afwezigheid en te laat komen op de les worden vermeld. Mijn zoon heeft nu 2 A’s, 2 B’s, 7 C’s. 0 D’s en 1 F (Failed); deze laatste voor Fysica; en hij moet van mij nu ‘s avonds thuisblijven om dat op te halen. (Dat is niet gelukt).
Alle leerlingen krijgen Thaise les, de Thaise leerlingen op een hoger niveau. Anoerak’s Thaise lerares wordt erg gewaardeerd maar ze onderwijst alleen ‘Oud-Thais’. Ik bracht haar een stapel Thaise kranten zodat de leerlingen nu ook krantenartikelen kunnen lezen en bespreken. Uniek is dat de school regelmatig overleg en gezamenlijke trainingen heeft met de zes andere internationale scholen in Chiang Mai.
Net als bij de medische zorg is het erg moeilijk de kwaliteit van het onderwijs te beoordelen. Als ik er toch een gooi naar mag doen dan kom ik op goed uit, zeker niet uitstekend. Maar dat wordt gecompenseerd door een uitstekende communicatie, faciliteiten en vakkenpakket.
Twee organisaties beoordelen de school: Western Association of Schools and Colleges en de Association of Indian Universities, en de school heeft een licentie van het Thaise Ministerie van Onderwijs.
Eén leraar op de acht leerlingen
Ik vermeldde al dat de schoolt 61 leraren telt, bijna gelijk verdeeld uit de Verenigde Staten, Canada en Engeland. Daarnaast zijn er 8 Thaise leraren en nog een paar andere nationaliteiten. Dat is één leraar op de acht leerlingen, waar de school terecht trots op is.
Gemiddeld blijven de leraren 5 jaar op deze school. Hun bevoegdheden worden streng gecontroleerd. Mijn ervaring is dat de leraren zeer betrokken zijn bij het lot van hun leerlingen, een goede communicatie is een van de speerpunten van beleid. Ik heb in de afgelopen 2 jaar regelmatig emails gekregen over mijn zoon, telefoontjes en uitnodigingen voor een gesprek. Morgen moet ik weer op het matje komen bij de onderdirectrice, die ik daarna zal interviewen. Daarnaast heeft de school nog 120 andere, meest Thaise, werknemers.
Meer dan 90 pct van de afgestudeerde leerlingen studeert in het buitenland
De school heeft 410 leerlingen. Een klas op de middelbare school telt maximaal 20, maar meestal slechts 15 leerlingen. Deze school wordt in Chiang Mai wel ‘de Koreaanse school’ genoemd, 30 procent van de leerlingen is van Koreaanse afkomst, 40 procent zijn Thaise of half-Thaise, de rest is verdeeld over 20 andere nationaliteiten zoals Japanners, Chinezen, en veel westerse landen waarbij bijna elk land wel door een paar leerlingen is vertegenwoordigd.
Er is een toelatingsexamen (Engels en rekenen), waar Anoerak 2 1/2 jaar geleden als een baksteen voor zakte. Maar hij werd toch tot de school toegelaten wegens een ‘goed potentieel’! (Nee, ik heb er niets voor betaald)
De school is trots op het feit dat meer dan 90 procent van de afgestudeerden (dit jaar 35 leerlingen) hoger onderwijs gaat volgen in 11 verschillende landen: in Bangkok (9 leerlingen), Zuid-Korea (6), Engeland (5), VS (4), Canada (3), en verder in Japan, Zuid-Afrika, China, Taiwan en Australië.
Thaise en Koreaanse leerlingen moeten meer samen optrekken
Een interview met twee Thaise directrices draaide mede om die vraag: hoe kunnen we er voor zorgen dat de twee grote groepen, Koreanen en Thais, meer samen optrekken? In sommige klassen gaat dat goed, in andere helemaal niet. We gaan daar samen een plan over opzetten met als kern: meer activiteiten organiseren in verplicht gemengde groepen, in sport, drama en huiswerk.
Daarnaast gaan we proberen meer nationaliteiten, anders dan Thais en Koreaans, te werven. Helaas is er niet genoeg geld voor een aantal studiebeursen, zegt de eigenaar. Daarnaast zal ik gaan helpen bij meer buitenschoolse activiteiten zoals gemeenschapsdiensten en liefdadigheid.
Een school van rich kids? Winner zegt: ‘It doesn’t matter.’
Anoerak’s boezemvriend, Winner, vertelt dat hij vroeger op de Prince Royals school zat (een Thaise privé school). Hij had het daar niet naar zijn zin. Te grote klassen (40 leerlingen) en ieder jaar bij andere leerlingen in de klas waardoor hij geen hechte vriendschappen kon sluiten.
Hij merkte dat zijn Engels er niet op vooruit ging terwijl hij dolgraag later op een buitenlandse universiteit wilde gaan studeren. Bovendien durfde hij nooit zijn mond open te doen in de klas. (Dat is nu wel anders, Winner is één van de meest prettig uitgesproken Thaise jongens die ik ken). Hij vindt wat dat betreft deze school een grote vooruitgang.
Zijn er dan geen minpunten? Jawel, Winner noemt een paar leraren die te veel kritiseren en nooit iets positiefs zeggen. En daar is het gezonde maar niet lekkere eten dat soms zelfs op is als je te laat komt! Het contact met de vele Koreaanse leerlingen beschrijft Winner als oppervlakkig, in de klas en al helemaal daarbuiten, waar iedere groep op zichzelf blijft. Hij schrijft dat toe aan hun ‘andere denkwijze’. Maar hij zou graag zien dat de school meer gezamenlijke activiteiten ontwikkelde om elkaar beter te leren kennen.
Op de vraag of hij op deze school niet te geïsoleerd raakt van de Thaise gemeenschap antwoordt hij dat zoiets niet snel zal gebeuren omdat hij veel contacten heeft buiten de school. ‘Ik vergeet mijn Thaise achtergrond nooit meer’, zo formuleert hij het, ‘en we maken vaak een uitstapje naar een weeshuis of een boerderij’. Bovendien vertelde hij dat ze volgend jaar mee gaan doen aan het ‘roh doh’-programma*. Mijn suggestie dat het een school is van ‘rich kids’ wordt door hem weggelachen. ‘It doesn’t matter’, zei hij.
* Het ‘roh doh’ (‘letterlijk ‘zorg voor het vaderland’) programma houdt in dat jongens eens in de twee weken een dag gemeenschapsdiensten verrichten met een paramilitaire inslag. Als ze dat 3 jaar volhouden hoeven ze, tot verdriet van generaal Prayuth, niet meer in militaire dienst.
Money matters
Ik kreeg geen inzicht in het budget van Anoerak’s school. Ik moet dus een schatting maken van inkomsten, uitgaven en winst. De inkomsten, gezien de hoogte van het schoolgeld, zal ongeveer 105 miljoen baht bedragen. De uitgaven aan salarissen komt op een bedrag van 65 miljoen baht. De bouw van de school zal ongeveer 100 miljoen baht hebben gekost.
Misschien maakt meneer Piti een winst van 5-10 miljoen baht op zijn investering in de school maar ik begrijp uit de diverse interviews dat de winst jaarlijks wordt geïnvesteerd in meer faciliteiten en personeel.
De leraren verdienen tussen de 52.000 en 62.000 baht per maand, met daarnaast een ziekteonkostenverzekering, om de twee jaar een reis naar hun geboorteland en gratis onderwijs voor eventuele kinderen.
Mijn zoon gaat graag naar school. Wat wil je meer?
Internationale scholen zijn duur maar staat dat garant voor een goede school? Uit diverse commentaren kan ik afleiden dat dat lang niet altijd het geval is.
Soms twijfel ik of ik er goed aan deed mijn zoon naar een internationale school te sturen. Ik kan nu minder sparen voor zijn latere studie. Verder ben ik soms bang dat hij een elitaire en verwende jongen wordt zonder binding met de maatschappij om hem heen (zie citaat aan het begin).
Aan de andere kant zit het wel goed met de kwaliteit van het onderwijs op deze school, misschien niet excellent maar voldoende. Bovendien is het een leuke, prettige school met betrokken leraren, een open sfeer met veel extra activiteiten. Na een beginperiode waarin mijn zoon erg verlegen en teruggetrokken was, heeft hij nu veel vrienden en gaat hij graag naar school. Wat wil je meer?
Tino Kuis
Diegenen die niet opzien tegen een aantal uren lezen om het kaf van het koren te scheiden kunnen deze website bezoeken:
http://www.thaivisa.com/forum/topic/129613-international-schools-fees/
Websites van de International Schools Association Thailand (ISAT):
http://www.isat.or.th/
http://www.thetoptens.com/international-schools-thailand/
Voor meer over Winner zie:
Bronnen: diverse interviews en websites.
Over deze blogger
-
Geboren in 1944 in Delfzijl als zoon van een eenvoudige winkelier. Gestudeerd in Groningen en Curaçao. Drie jaar als arts gewerkt in Tanzania, daarna als huisarts in Vlaardingen. Een paar jaar vóór mijn pensioen getrouwd met een Thaise dame, we kregen een zoon die drie talen goed spreekt.
Bijna 20 jaar in Thailand gewoond, eerst in Chiang Kham (provincie Phayao) daarna in Chiang Mai waar ik graag allerhande Thai lastigviel met allerlei vragen. Volgde het Thaise buitenschoolse onderwijs waarna een diploma lagere school en drie jaar middelbare school. Deed veel vrijwilligerswerk. Geïnteresseerd in de Thaise taal, geschiedenis en cultuur. Woon nu alweer 5 jaar in Nederland samen met mijn zoon en vaak met zijn Thaise vriendin.
Lees hier de laatste artikelen
Pattaya23 december 2024De donkere kant van Pattaya
Geschiedenis19 december 2024Op zijn verjaardag in 1995 gaf koning Bhumibol aan dat alle mannen een gratis sterilisatie konden ondergaan
Geschiedenis14 december 2024Hoe een Nederlandse krant schreef over de studentenopstand van 14 oktober 1973
Geschiedenis12 december 2024Hoe schreef de Nederlandse pers in 1960 over de geschiedenis en de huidige situatie in Thailand
Hallo Tino.
Heb met aandacht je stuk gelezen. Heb echter een vraag. Weten de leerlingen op die dure school ( bv )
Anoerak al wat ze als toekomstige job willen worden.? Of komt dat nooit ter-sprake.
Een zeer duidelijk verhaal Tino. Heb nog nooit een internationale school van dichtbij meegemaakt. Lijkt me niet eenvoudig om van verschillende nationaliteiten toch een hechte groep te smeden. Hopelijk lukt het mede door jouw hulp bij buitenschoolse activiteiten. Een overlevingskamp misschien ?
dat systeem is mogelijk op vrijwel alle Thaise matayom(midden)scholen. Ter vermijding van de legerdienstplicht zijn er ook nog andere mogelijkheden, met een sterk padvinder-achtige inslag. Die ‘doh”(het is de toh taharn)
Hoi Tino, Daar ben ik alweer. Leuk om van het Thaise onderwijs te lezen en te weten. Wat een verschil met 1955. Groeten, Anneke.
de “rho doh” is echt wek meer dan wat gemeenschapsdienst. Want het een echte para militaire opleiding, waar men ook met verschillende wapens leert omgaan. de toelatingseisen zijn trouwens streng, met moet goede resultaten oo school kunnen voorleggen, anders word men niet aanvaard.
Het zijn ook dd eersten did worden opgeroepen wanneer er een burgeroorlog uitbreeektof ander conflict uitbreekt
Mijn jomgste zoom en mijn 2 kleinzonen, hebben deze opleiding gevolgd. mijn zoon heeft zelfs de parachutisten opleiding voltooid.
Pas toen mijn inmiddels volwassen geworden zoon al lang en breed in het buitenland studeerde, begreep ik dat internationale scholen als elitair worden gezien. Ik heb het nooit als zodanig ervaren. Er waren altijd goede en slechte, sociale en minder sociale leerlingen, leraren en schoolhoofden. De gebouwen, klassen, tafeltjes, stoelen etc. zagen er niet mooier uit dan die in NL. Het enige wezenlijke verschil dat ik kon ontdekken was dat nagenoeg alle kinderen tenminste één werkende ouder hadden. Een reden kan zijn dat mensen in westerse landen waar niet voor scholen betaald hoeft te worden nogal eens denken dat daarmee het onderwijs er ook gratis is en dat ze vervolgens een internationale school waar wel een prijskaartje aanhangt als elitair beschouwen. Ik weet niet hoeveel de NL overheid per leerling aan onderwijs besteedt, maar dat het een stevig bedrag per leerling is, staat voor me vast. Bij die berekening moeten wel alle kosten meegenomen worden (incl. kosten van het ministerie zelf) en soms betwijfel ik of dit gebeurt. Bij een internationale privé school worden per definitie alle kosten doorberekend.