Suthep vindt Noodtoestand bespottelijk

De noodtoestand wordt NIET uitgeroepen omdat de demonstraties zo lang duren maar WEL omdat er – naast de twee granaatincidenten van de afgelopen weken waarbij doden en gewonden vielen – duidelijke aanwijzingen zijn dat er vanuit naburige landen (met name Laos en Cambodja) gewapende mensen op weg zijn naar Bangkok (of er wellicht al zijn) om rotzooi te trappen.
De topofficier van de marine vraagt zich (in de Bangkok Post) af wat de politie eigenlijk doet om deze bendes tegen te houden. De vraag stellen is hem ook beantwoorden: heel weinig hoewel de politie er blijkbaar – net als de legerofficier – wel van op de hoogte is. Het toont – naar mijn mening – weer eens aan hoe corrupt en incompetent de politie in dit land is. Ik heb de woorden van een red shirt leider van een paar weken goed in mijn oren geknoopt: wij hebben liever een staatsgreep dan de demonstranten aan de macht. En ook de woorden van de opperbevelhebber Prayuth: het leger is niet degene die zegt dat de regering Yingluck moet aftreden. Ziehier de patstelling.
Overigens lacht Suthep in zijn vuistje met het afkondigen van de noodtoestand voor 60 dagen. Je kunt wel stellen dat dit geen normale situatie is waarin faire verkiezingen kunnen plaatsvinden op 2 Februari.

Het uitroepen van een noodtoestand is olie op het vuur bij de tegenstanders, en houdt de dialoog nog verre van partijen. Een noodtoestand kent geen enkel democratisch gehalte. Op zich kan dat in TH ook niet anders, want: democratie moet je leren. Komt niet aanwaaien, en krijg je niet cadeau. Democratie is ook geen natuurverschijnsel, en wordt ook niet aangeboren. Het is niet instinctief noch intuïtief. Democratie is materieel gezien een bestuursvorm met allerlei afgesproken structuren. Als je als natie je aan die structuren kunt houden, kan het welvaart en welzijn brengen. Immaterieel is democratie een houding, een attitude, een geestesgesteldheid, en een gevoel voor de afgesproken verhoudingen.

Hetgeen gaat betekenen dat menig Thai in zijn hart de bereidheid zal dienen te vinden om op de lange termijn te willen investeren in zijn land. Daarbij afzien van korte termijn denken en dito bevrediging. Mensen zullen in bredere structuren moeten leren denken. Het betekent dat men om zich heen kijkend moet kunnen zien dat zijn inspanningen de moeite lonen. Gezamenlijk gelieve Thai als volk, van beneden af, de oude structuren af te breken, en nieuwe in te zetten. Een paar simpele condities waarover tot nu door TH politici amper een woord is gesproken. Leren, wordt het nieuwe adagium. Niet meer: Luisteren naar de baas.

Er bestaat geen Handboek voor Democratie, met daarin beschreven een hoofdstuk Thailand. De Thai moet het zelf gaan doen, en gelieve in zichzelf te kijken. Voorbeeld: een af te breken structuur, tevens een uit de harten van de Thaise mensen weg te bannen automatisme, is de zo goed als algemeen geaccepteerde neiging tot corruptie. Gaat heel moeilijk worden!

TH kent geen democratische traditie, wordt immer feodaal bestuurd, en de belangen van de rijkste groep voeren de boventoon. Scholen en tempels hebben zo goed als tot doel mensen hun ondergeschikte plaats in de samenleving te doen kennen en te doen berusten. Politieke bewustwording wordt niet op prijs gesteld. Onlangs las ik in Bangkok Post een verweer van een professor aan de Universiteit van Chulalongkorn tegen een vreemdsoortig idee bij de Democraten dat het principe ‘one man one vote’ niet aan de orde kon zijn. Zijnde grootbetalers aan de fiscus achtte men ‘one man more votes’ meer van toepassing. Over democratisch bewustzijn gesproken bij de ‘upper class’. Maar ja, TH kent wel meer variaties op algemeen aanvaarde thema’s. De samenleving horizontaal inrichten: een immens moeilijke klus!

Het gaat aldus allemaal nog wel even duren. Wil men huidige processen kunnen begrijpen: kijk naar wat gaande is zonder de neiging de gebeurtenissen, waarvan niemand effecten noch uitkomsten kan bevroeden, te kaderen in ons westers democratisch bestel.
Ik meen zelfs dat die in geheel de ZOA-regio niet te vinden is. Als je daarbij China ook nog eens betrekt, dan zie je geen enkele democratie, gestoeld op westerse principes. Je zou zelfs kunnen zeggen dat landen in Oost-Azië een eigen vorm van oosterse democratie heeft weten te bereiken. Met daarin toch een aantal verworvenheden: een relatief voorspelbaar en inzichtelijk bestuur, een functionerende rechtsorde met een in principe gelijke behandeling voor ieder, en een meer gelijke verdeling van inkomsten en beloning. TH zal meer dan de hand aan de ploeg moeten slaan om deze 3 principes te realiseren.

Als een pril begin maken met deze 3 veranderingen en hervormingen al zouden gaan lukken in TH in komende jaren, dan komt men al een heel eind op dreef. Brengt al een hoop rust. TH doet er goed aan in haar deelname aan de AEC vanaf 2015 een aanleiding te zien inderdaad die rust te brengen, de gelederen te sluiten, en te gaan hervormen. Het is wachten op het moment.

De noodtoestand in Bangkok en enkele omringende provincies, betekent alleen dat buitenlanders die er actief deelnemen aan protestbewegingen, uit het land kunnen worden gezet.

Die Suthep Thaugsuban heft hij wel een schoolopleiding gehad.
De mensen die hem volgen zijn zo en zo ongeschoold