Ziekenhuizen in financiële crisis door stagnatie universele gezondheidszorg in Thailand
KAMONWAN SIRIWAN / Shutterstock.com
Ziekenhuizen in Thailand, die bijna 50 miljoen mensen bedienen onder het veelgeprezen universele zorgstelsel, verkeren in ernstige financiële moeilijkheden. Universitaire ziekenhuizen zoals Siriraj, Ramathibodi en Songklanagarind hebben gemeld dat de overheid het medische budget van vorig jaar, dat een miljard baht bedroeg, nog steeds niet heeft uitgekeerd. Dit heeft geleid tot grote problemen met de cashflow, aangezien ziekenhuizen worden geconfronteerd met hoge uitgaven voor lonen, medicijnen en apparatuur.
Universitair hoofddocent dr. Surasak Leelaudomlipi, voorzitter van het Universitair Ziekenhuisnetwerk (UHosNet), benadrukt dat het budget voor het begrotingsjaar 2023, dat op 30 september vorig jaar eindigde, nog steeds niet is uitgekeerd. Volgens hem is dit een van de belangrijkste oorzaken van de financiële problemen die de ziekenhuizen treffen. Bovendien heeft het National Health Security Office (NHSO), dat verantwoordelijk is voor het beheer van het universele zorgstelsel, de werkelijke kosten van medische diensten lange tijd onderschat. Hierdoor is er een groot tekort aan middelen om het stelsel effectief te kunnen uitvoeren.
Het NHSO heeft een jaarlijks budget van slechts 8.350 baht per opgenomen patiënt toegekend, terwijl de werkelijke kosten in staatsziekenhuizen rond de 12.000 baht liggen. In universitaire ziekenhuizen kunnen deze kosten zelfs oplopen tot 25.000 tot 30.000 baht per patiënt. Ondanks deze hoge kosten is het NHSO van plan om het budget per opgenomen patiënt verder te verlagen tot 7.000 baht, wat de druk op ziekenhuizen alleen maar vergroot.
Dr. Anukul Thaitanundr, voorzitter van de Thailand Regional and General Hospital Society (THS), legt uit dat openbare ziekenhuizen nu genoodzaakt zijn om andere financieringsbronnen te zoeken, waaronder donaties, om hun dagelijkse operaties te kunnen blijven uitvoeren. Hij benadrukt dat het NHSO moet overwegen om extra middelen te vinden om het zorgplan te financieren, en om te stoppen met het opnemen van de salarissen van medisch personeel in het budget. Dit zou de ziekenhuizen meer ruimte geven om hun diensten te blijven leveren.
Een ander probleem is de nieuwe beleidswijziging, ingevoerd door de regeringspartij Pheu Thai, die patiënten onder het universele zorgstelsel toestaat om overal in Thailand zorg te ontvangen in staatsziekenhuizen, in plaats van alleen in het ziekenhuis waar ze oorspronkelijk aan waren toegewezen. Hoewel dit de toegang tot zorg voor veel mensen heeft verbeterd, heeft het ook de kosten enorm doen stijgen. Voor het begrotingsjaar 2024 heeft de overheid slechts 74 miljoen baht toegewezen om deze beleidswijziging te dekken, terwijl de werkelijke kosten inmiddels al zijn opgelopen tot meer dan 4,56 miljard baht.
Prof. dr. Somsak Tiamkao, een neuroloog aan de faculteit geneeskunde van de Khon Kaen-universiteit, benadrukt dat het aantal kankerpatiënten in zijn ziekenhuis verviervoudigd is sinds de invoering van het nieuwe “Cancer Anywhere”-programma. Hij waarschuwt dat als dit beleid verder wordt uitgebreid naar Bangkok, de universitaire ziekenhuizen daar, die al functioneren als tertiaire zorginstellingen, ernstig overbelast kunnen raken.
UHosNet, de THS en andere bondgenoten hebben inmiddels opgeroepen tot de oprichting van een ‘Provider Board’, een raad die toezicht zou moeten houden op de zorgsystemen van het land. Volgens Surasak zou een dergelijke raad zorgen voor meer transparantie en duurzaamheid, en zou het kunnen fungeren als een balans ten opzichte van het NHSO, dat verantwoordelijk is voor de inkoop van medische diensten met behulp van overheidsbudgetten.
Daarnaast pleit Surasak ervoor om patiënten onder het universele zorgstelsel de mogelijkheid te geven om zelf bij te dragen aan extra diensten, zoals het geval is bij andere zorgsystemen in Thailand. Dit zou niet alleen patiënten meer keuzemogelijkheden geven, maar ook helpen de financiële druk op ziekenhuizen te verlichten. Sommige patiënten zouden bijvoorbeeld bereid zijn om te betalen voor betere behandelingen of luxe upgrades, zoals privékamers, wat op dit moment niet mogelijk is onder het universele zorgstelsel.
Niet iedereen steunt echter het idee van eigen bijdragen. Nimit Tien-udom, die niet-gouvernementele organisaties vertegenwoordigt in het bestuur van het NHSO, waarschuwt dat dit zou kunnen leiden tot meer ongelijkheid in de zorg. Hij stelt dat ziekenhuizen zich niet moeten richten op winst of verlies, maar op hoe ze hun diensten binnen het bestaande budget kunnen blijven leveren.
Dr. Jadej Thammatacharee, secretaris-generaal van het NHSO, is bereid om gesprekken te voeren met ziekenhuizen over hun financiële problemen, maar dringt erop aan dat ziekenhuizen bereid moeten zijn om hun gedetailleerde budgetten te delen. Volgens hem heeft nog geen enkel ziekenhuis hun volledige uitgavenposten beschikbaar gesteld voor beoordeling.
Surasak benadrukt dat ziekenhuizen weliswaar niet gericht zijn op winst, maar dat ze voldoende financiële middelen nodig hebben om hun personeel, apparatuur en technologieën te ontwikkelen en de beste zorg aan hun patiënten te bieden. Met de huidige budgetten is dit echter niet haalbaar, aldus de medisch docent.
Bron: Thai PBS
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Van de redactie30 december 2024Wij wensen de lezers van Thailandblog een prettige jaarwisseling en een gezond en gelukkig 2025!
Nieuws uit Thailand30 december 2024Hotelbrand in Bangkok met 3 doden leidt tot tijdelijke sluiting
Eten en drinken30 december 2024Pad Krapao Gai (roergebakken kip met basilicum) een smaakvol Thais gerecht
Thailand tips30 december 2024Silom Road: Het financiële hart van Bangkok
Dan moeten ze de prijzen in plaats van 40 baht 120 baht maken dat zal nog wel te weinig zijn maar alle beetjes helpen
In Thailand kunnen zo’n 72 miljoen mensen hun zorg halen bij honderden staatsziekenhuizen,bij tientallen particuliere ziekenhuizen, en bij duizenden klinieken. Van overheidswege is er toezicht vanuit het Ministerie van Volksgezondheid. Het ministerie gaat ervan uit dat 99% van de Thai mensen op enigerlei manier verzekerd is tegen kosten voor gezondheidszorg. Thailand kent een 3-ledige organisatie van zorgverzekeringen. Deze behelst voor
1- de groep werknemers, ruim 20 miljoen mensen: een verplichte verzekering op grond van de ‘Social Security Act’ (SSO);
2- de groep ambtenaren en hun gezinnen, hetgeen neerkomt op 5 miljoen mensen: het ‘civil service welfare system’;
3- zo goed als 47 miljoen Thai mensen: de in 2002 door Thaksin ingevoerde ‘Universal Coverage Scheme’ (UCS), bekend als de ‘30-baht scheme’.
De genoemde NHSO (National Health Security Office https://eng.nhso.go.th/view/1/Home/EN-US
) gaat over de financiering van die ‘30 baht UCS’. Volgens het artikel heeft een staatsziekenhuis ThB 12K per patiënt nodig om kostendekkend te zijn. Er is slechts minder dan ThB 8,5K beschikbaar. De kosten die universitaire ziekenhuizen maken lopen zelfs op tot ThB 30K per patiënt. Particuliere ziekenhuizen die niet meedoen met NHSO-programma’s richten zich uiteraard op hen die zorgkosten of zelf betalen en/of declareren bij hun zorgverzekeraar. Uietraard de welgestelden uit de groepen 1 en 2.
De NHSO wil gaan snoeien tot ThB 7K. Dat wil ze bereiken door onder andere ziekenhuisbezoeken te minderen met het invoeren van thuis- screenings. Ook door in apotheken mensen meer begeleiding te bieden met hun medicatie; door online-spreekuren op te zetten, en door meer thuiszorg te bieden. En de NHSO wil bevorderen dat mensen gemakkelijker in hun standplaats naar een zorginstituut kunnen en niet enkel in hun woonplaats. Daartoe moeten medische data-systemen worden gekoppeld. De hele transitie verloopt moeizaam, met als oorzaak het te krappe budget.
De NHSO is afhankelijk van hoeveel uit de overheidsbegroting haar wordt toebedeeld. Volgens het artikel heeft het netwerk van ziekenhuizen bedacht dat zij zelf meer gaat toezien op de toeloop vanuit de 3 genoemde zorgsystemen, en dat zij wellicht ook van de mensen die vallen onder de “30 baht scheme” een eigen bijdrage gaat vragen als er extra diensten en verrichtingen worden benut.
Goodmorning.
Ik zou graag willen weten waar ik de officiële informatie kan vinden over het bericht dat Thaise mensen nu niet meer gebonden zijn aan het ziekenhuis van hun woonplaats. Mijn Thaise vriendin heeft 2 ziekenhuizen gebeld in Si Racha met de vraag of zij daar terecht kan. Zij staat ingeschreven in Kamphaeng Phet. Deze ziekenhuizen weten van niets dat dit mogelijk is. .
Bedankt alvast voor het antwoord.
Alle informatie die je wilt is te vinden op de door mij meegegeven link naar de NHSO in mijn reactie op het artikel van gisteren om 10u27. Als je iets van je gading wilt vinden moet je wel zoeken. Maar ik help je een handje: op betreffende site is een artikel met uitleg over de uitrol van “The “30-baht Treatment Anywhere,” met als titel: “Upgrade UCS with neighborhood healthcare model”. Begonnen is in januari jl in 4 provincies: Phrae, Phetchaburi, Roi Et, en Narathiwat. In de loop van dit jaar daar nog 8 provincies bij. Dat worden dan: Phetchabun, Nakhon Sawan, Nakhon Ratchasima, Amnat Charoen, Nong Bua Lamphu, Sing Buri, Phang Nga, and Sa Kaeo. Hetgeen niet wil zeggen dat de ziekenhuizen al stand by en operationeel zijn vwb beschikbaarheid. Uiterlijk 2030 is het plan zou heel Thailand bereikt moeten zijn. Maar zoals het artikel al aangeeft stagneert de boel wegens geldtekort, en aangezien een nieuwe PT- regering nog niet is aangetreden, de begroting 2025 al is ingezet tbv de 10K wallet, en er minstens een 5-tal projecten meer op stapel staan, wordt het voor jouw vrouw nog even wachten. Om je wat opweg te helepen:
https://eng.nhso.go.th/view/1/DescriptionNews/From-Treats-All-Diseases-to-Treatment-Anywhere-The-Transformation-of-Thailands-Universal-Coverage-Scheme/610/EN-US
Ik heb het hier al enkele malen aangehaald. Hoe kan de overheid nu een kostendekkende gezondheidszorg bieden als vele miljoenen Thai geen cent belastingen afdragen.
Moest men van overheidswege nu eens voor IEDEREEN een belasting opleggen volgens hun inkomen, dan zou er op zijn minst een brede basis zijn om de gezondheidszorg te ondersteunen.
De vele honderdduizenden illegale verkopers langs de straten en op de markten, de vele kleine winkeltjes die goederen en diensten verkopen waar er geen enkele controle op bestaat, laat die mensen ook maar eens een kleine bijdrage leveren. Ze willen een zo goed als gratis medische verzorging maar GRATIS bestaat nu eenmaal niet.
Nu verwacht ik weer een reeks van reacties dat je die bijdrage van mensen, die zo goed als niets verdienen, niet kunt verwachten. “Niets verdienen” is een relatief begrip, die maar al te graag aangegrepen wordt om geen belastingen te moeten afdragen. Alle kleine beetjes helpen, ook die van de zogenaamde arme mensen. Ik ken de officiële cijfers niet van de zwarte handel maar denk dat die gigantisch hoog zijn.
Mijn schoonzus die verkoopt hier wat verder in de straat ijsgekoelde Thaise desserts, volledig in het zwart. Ze start haar werkzaamheden net voor de middag en om 19 uur is ze terug thuis. Naar Thaise normen geen extreem lange werkdag. Ik verneem van mijn echtgenote dat ze gemiddeld 1000THB/dag omzet draait, in het weekend soms het dubbele. Reken maar eens uit op maandbasis. Dergelijke handel mogen ze van mij gerust verbieden. Klagen om niets te moeten afdragen is maar al te gemakkelijk.
Louis, je zegt dat die mevrouw wel duizend baht per dag omzet. Maar omzet is geen inkomen! Daar moet de inkoop vanaf en de kosten. Wat blijft er dan over? Enig idee?
Iemand die inkomen heeft mag daar, voor hij aan betalen van belasting toekomt, iets afhalen. Zestigduizend baht per jaar als persoonlijke vrijstelling, 150.000 baht als eerste schijf tegen nul procent, aftrek voor kinderen ten laste, eventueel de ouwelui, en meer. Dat is al bijna 20 k baht per maand en denk je nu echt dat ze dat netto verdienen met het verkopen van een drankje of gedroogde vis?
Nee, jij wil de armsten nog eens in de portemonnee pakken, is mijn indruk. En ‘zwarte handel’ zoals jij dat noemt, wat zou jij doen als jouw land geen enkel sociaal vangnet heeft, geen WIA en WW, en je hebt een huis met hongerige kinderen? Dan ga je beunen; jij ook!
Jouw uitgangspunt is ook al fout. Kostendekkende zorg, hebben we dat in de EU dan wel? Je weet net zo goed als iedereen dat ‘zorg’ een van de grootste kostenposten is uit het nationaal budget. In Thailand is dat niet anders en naar mijn mening terecht ook.
Nee, haal het geld waar het zit. En daar is dit jaar een begin mee gemaakt.
Eigenlijk heb ik weinig zin om hierop te reageren want als je hier iets zegt wordt het door altijd dezelfde personen weer onderuit gehaald. Maar dit noemt men vrije meningsuiting.
Die mevrouw, mijn schoonzus dus, verkoopt haar dessertjes 30d/maand.
Haar onkosten zijn enkel de basisproducten die ze inkoopt. Mijn echtgenote weet van haar zus dat ze meer dan 50% overhoudt van de omzet.
Als ik goed kan rekenen:
30 dagen x 1000THB/dag = 30000THB
Weekends: nog eens 4 x 2000 = 8000THB
Haar omzet is dus 38000 THB
Haar winst 19000THB/maand (waarschijnlijk zelfs meer want in de hete zomermaanden kan ze de vraag niet bijhouden)
Op jaarbasis: 12 x 19000 is dit 228000 THB waar ze geen belastingen op betaalt!
Mijn echtgenote werkte vroeger in de productie afdeling van een vuile fabriek aan een hongerloontje van 10000THB. En dit meer dan 8 uur per dag.
Je doet ermee wat je wilt. En zoals mijn schoonzus zijn er velen hoor.
Voor de rest moet je geen tegenreactie van mijn kant meer verwachten.
Louis, hier vindt discussie plaats! Daar moet je tegen kunnen.
Goed; mevrouw verdient per jaar 228.000 baht. Vrij mogelijk 210.000 dus belast 18.000 baht en dat tegen vijf procent.
“Jouw uitgangspunt is ook al fout.”
Tja, dergelijke aannames zijn geen discussie, blijkbaar is alles fout wat er aangehaald wordt.
Een mooi voorbeeld van een eigen mening opdringen.
Als ik de reactie van Louis goed begrijp betaalt de vrouw in kwestie toch geen belastingen, of lees ik verkeerd? En jij vindt het dus goed dat je aan een zwart maandloon van 18000THB niet mag raken. Mooie discussie hoor.
Beste Erik,
ik ben het helemaal NIET eens met jou. Daar komt nog eens bij dat je insuineert dat Louis de armsten in de portomonnee treft. Waar staat dat?
Dat schrijft Louis helemaal niet. Ik vind dat mensen die maar 8-10000 baht verdienen met rust gelaten moeten worden, maar er zijn zat Thai die heel wat meer verdienen en er trots op zijn GEEN belasting te betalen. Feit.
Beste Louis,
Ik zou me er niet al te druk in maken.
Ook hier in de familie hebben we een dergelijk geval. Opscheppen dat ze geen belastingen hoeven te betalen maar nochtans hebben ze een goed draaiend handeltje. Die persoon heeft er in de weekends zelfs al wat hulp moeten bijnemen.
Dit alles wordt oogluikend toegelaten. Moest er een deftige controle bestaan op het zwartwerk, dan zouden velen nog aardig opkijken. Maar dan moet de overheid niet komen klagen dat de financiële zorg onbetaalbaar wordt.
Erik,
Nu ben je echt wel rond de pot aan het draaien.
Nee in Thailand is er geen kostendekkende zorg, daar gaat dit topic toch over. Hoe het in andere landen eraan toegaat doet hier niets ter zake en is off-topic.
De grote hamvraag is uiteraard WAAROM er geen adequaat sociaal vangnet is. En daar heeft Louis hierboven absoluut een punt. Een grotere staatsrijkdom op zich zou al heel wat van de problemen oplossen en dit kan o.a. door een eerlijke belasting op arbeid.
Ik leef hier nu al 17 jaar en ken de Thaise bevolking door en door. Overal waar je komt gaat men er prat op om zoveel als mogelijk elke vorm van controle te ontwijken. Zwartwerk vindt men hier heel normaal.
Een andere grote oorzaak van heel wat armoede onder de bevolking is niet enkel een gebrek aan inkomsten maar aan overconsumptie. Een grotere woning, een dikke wagen voor de deur en een pak schulden aan de bank. En dan is men verwonderd dat men in armoede terecht komt. Heel wat Thai zijn ZELF de oorzaak van hun miserie. En ja, dan komt men achteraf klagen dat belastingen betalen niet aan hen besteed is. Eigenlijk de omgekeerde wereld.
Frits, mag ik een andere mening hebben dan Louis? Ik kijk anders tegen het ontbreken van een sociaal vangnet aan dan enkele andere schrijvers. Prima, daarover kunnen we een boom opzetten.
Het gesignaleerde, mogelijk belastingfraude, is overigens niet typisch Thais…
Maar Louis klaagt dat iemand een andere mening heeft. ‘Dan reageer ik niet meer’ en zo. Ook prima maar wat doe je dan in een discussieblog? Bovendien rekent hij verkeerd over die mevrouw haar belastingverplichtingen.
Dit item gaat over de financiering van de staatsziekenhuizen. Ik kan me niet voorstellen dat die gaten kunnen worden opgevuld door belastingheffing van 900 baht per jaar van mensen die wat beunen…
Beste Louis,
Ik kan je verhaal zeker en vast bijtreden. Die zwarte handel, hoe groot of klein ze ook is, is een ware plaag in Thailand.
Ik heb een redelijk grote Thaise familie en daar zijn er ook heel wat die er een bijverdienste op nahouden. Ik heb o.a. 2 nichtjes, die beiden bij de overheid werken en ’s avonds na hun dagtaak elke avond en de weekends op de markt hun spullen verkopen. Niets daarvan wordt aangegeven.
Het zullen uiteraard geen super hoge bedragen zijn maar het principe op zich vind ik ook verkeerd. Als je gaat werken dien je belastingen te betalen, dit in verhouding tot je inkomsten. Die 2 nichtjes profiteren dan wel niet van die 30THB gezondheidszorg, maar er zijn zeker ook vele anderen.
Beste Andre, als je voor de overheid werkt is het dan niet zo dat de hele familie via de overheid verzekerd is, dan komen zij niet in aanmerking voor de 30 bath regeling lijkt mij.
Aad, een uitermate vreemde reactie jouwerzijds. Zelfs België heeft geen kostendekkend zorgstelsel. Een welvarend sophistaced land, naar men zegt. En wars van belastingen. Vandaar een bemiddelaar. Maar we hebben het over Thailand: iemand die netto 30K inkomen heeft per maand, alleenstaand, betaalt na verrekening van heffingkortingen ThB 2500 per jaar aan belastingen. Als jouw schoonzus ook nog de zorg heeft over een ouder of kind, is de heffing nihil.
Ik wil je nog enkele feiten meegeven:
1- Volgens een rapport van de Bank of Thailand werkt maar liefst 45% van de Thaise werknemers in de informele sector. In Nederland wordt dit ook wel zwartwerk genoemd. Dit is werk dat niet officieel geregistreerd staan en daardoor niet wordt belast. Mensen die zwart werken in Thailand staan niet onder contract en hebben daardoor niet dezelfde rechten als werknemers in de formele sector. Ze zijn niet aangesloten bij de SSO, ontvangen geen ouderdomsvoorzieningen, vallen buiten kansen en mogelijkheden.
2- Dat er zoveel mensen in het informele circuit werken/ zwart werken maakt dat de werkloosheid in Thailand is opmerkelijk laag en op slechts 1,64% ligt. Volgens de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) ligt de werkloosheid vergelijkenderwijs in Nederland op 3,8%. Nederland kent dus meer werkloosheid dan Thailand, hoewel beide landen op dit gebied uitstekend scoren. Nederland is toch zo’n rijk land?
3- Volgens de Wereldbank is het BNI per hoofd van de bevolking in Thailand € 514,- per maand. In Nederland ligt het BNI per hoofd van de bevolking op € 3.731,- per maand.
4- Volgens de laatste cijfers van de Wereldbank heeft Thailand een score van 36,4 op de Gini-index. Nederland heeft een indexscore van 28,1. De inkomensongelijkheid in Thailand is dus een stuk groter dan in Nederland. Die ongelijkheid in Thailand verklaart mede waarom zo veel mensen aangewezen op het informele circuit.
Erg om te lezen dat maar liefst 45% van de Thaise bevolking in het zwartwerk circuit werkzaam is. Ik had hier geen enkel benul van maar dat is toch wel gigantisch.
Sommigen hierboven vinden dit zelfs normaal en zeggen ons dat we uit die mensen hun portemonnee moeten blijven. Dan is mijn expliciete vraag hoe je nu een kostendekkende ziektekostenstructuur kunt opzetten als maar 55% van de bevolking hun belasting betaalt.
Ik denk dat er zich hier een serieuze mentaliteitswijziging opdringt. Dan bestaat de mogelijkheid om uit die vicieuze cirkel te geraken.
Anderzijds heb ik de indruk dat heel wat Thai liever arm dan moe door het leven gaat. Een beetje aanmodderen en ze zien wel hoe ver ze springen op het eind van de maand. Op dergelijke manier kom je nergens in je leven. Maar dan wil men toch nog terugvallen op de goodwill van de overheid. Zo werkt het toch niet?
Inderdaad straffe cijfers, daar verschiet ik van.
En dat van die luie Thai, haha daar heb je een punt.
Ik woon in een dorpje midden de Isaan en veel werk wordt hier niet verzet 🙂
Het weinige werk op het veld wordt dan nog meestal gedaan door arme sukkelaars uit Laos.
In het informele circuit werken is niet hetzelfde als zwart werken.
Tot een inkomen van 150.000 Baht per jaar hoeft een Thai GEEN inkomstenbelasting te betalen. Dat is helemaal NIET hetzelfde als zwart werken. Ongeveer 45 % van de bevolking werkt voor zichzelf (kleine zelfstandige: boer, straatverkoper, verkoper staatsloten. mobiel winkeltje) of heeft onregelmatig werk (en werkt op dagloon) of werkt op provisie (bv. verzekeringsagenten). Ook dat is geen zwart werken want de meesten halen de 150.000 Baht inkomen per jaar niet.
Dat zwart werken, wat het niet is, zorgt ook niet voor de lage werkeloosheidscijfers. Dat lage percentage is de GEREGISTREERDE werkeloosheid. DWZ: de Thai d ei zich bij het arbeidsbureau hebben gemeld omdat zij geen werk (meer) hebben. De meeste werkelozen doen dat echter niet omdat het geen voordelen en ook geen nadelen oplevert. Er is namelijk geen werkelossheidsuitkering en je krijgt bij werkeloosheid gewoon NIKS.
De ongelijkheid in inkomen en vermogen is in Thailand hoog. De goedkope zorg is daarmee voor vele Thai essentieel. De dagelijkse kosten voor levensonderhoud zijn al hoog genoeg. Het is hier al vaker ter spraken gekomen dat Thailand, als hoger middeninkomenland, vergelijkbaar met Nederland in de jaren 50, zich best een beter sociaalvangnet zou kunnen veroorloven. Maar dat vereist dan ook geld afromen van degene die dat makkelijk kunnen betalen. Alle Thai betalen belasting (denk aan BTW) dus er is geen Thai die geheel op de pof leeft of iemand moet een Thai weten die 100% zelfvoorzienend ergens achteraf woont/overleeft…
Als het huidige vangnet niet voldoende functioneert, en dat geloof ik graag, zie ook stukjes over o.a. inkomen en informele economie van Tino eerder op dit blog, dan moet er aan de basis iets veranderen. Maar dat is natuurlijk tegen het zere been van de families uit de betere kringen. Vergelijkbaar met hoe men in Europa en elders als arbeiders/boerenvolk met flinke druk en met soms flink geweld en ellende moest knokken voor een andere verdeling van de taart. Met ja en amen zeggen en luisteren naar de mensen hoog op de berg lossen de maatschappelijke problemen niet vanzelf op…
Het is niet zo dat 45% in het zwartwerk gebied werkt maar dat ze simpelweg onder de drempel vallen om belasting te hoeven betalen. Dat voorbeeld van B200.000 per jaar is naar mijn mening de grote uitzondering, veruit de meesten verdienen onder B10.000 per maand. Zodra er iemand wat meer gaat verkopen komen er kapers op de kust die eenzelfde business beginnen. De laatste jaren waren het met name koffie barretjes en pizza restaurantjes hier in de omgeving, je ziet er één en een paar maanden later schieten ze als paddenstoelen uit de grond.
Mijn schoondochter heeft een soort postagentschap, verdient een paar duizend baht per maand met het verzenden van diverse poststukken en pakketjes, ze verwacht dat haar verdiensten nog minder worden omdat in het volgende dorp onlangs ook zo’n verzendbedrijfje is gestart.
De kosten om van dit soort bedrijfjes belasting te innen wegen nooit op tegen de baten