Veel ouderen in Thailand zwaar getroffen door coronacrisis
(Pavel V.Khon / Shutterstock.com)
De Covid-19 crisis treft ouderen in Thailand buitengewoon hard. Senioren lijden het meest onder de massale afname van de werkgelegenheid, waardoor de meesten na hun pensioenleeftijd zullen moeten blijven doorwerken of in armoede vervallen.
Zestigplussers vormden vorig jaar een derde van de arbeidsbevolking en zestig procent daarvan werkt in de informele sector, aldus een docent van het Institute for Population and Social Research van de Mahidol universiteit.
Thailand telt twaalf miljoen ouderen, zegt een hoogleraar economie aan de Chulalongkorn universiteit. Veertig procent heeft werk, waarvan de helft in de landbouwsector. De rest heeft kleine bedrijfjes waaronder restaurantjes, winkeltjes en straatverkopers, waarmee ze hun familie onderhouden. Maar dat inkomen is door de pandemie fors achteruitgegaan, waardoor ze gedwongen worden een beroep te doen op fondsen of giften van kinderen, echter die hebben zelf ook financiële problemen door de crisis.
Bron: Bangkok Post
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Agenda27 november 2024Beleef het spectaculaire Pattaya International Fireworks Festival 2024
Nieuws uit Thailand27 november 2024Kankerzorg blijft toegankelijk onder vernieuwd NHSO-programma
Vliegtickets27 november 2024Etihad breidt netwerk uit met nieuwe Aziatische bestemmingen waaronder Chiang Mai en Krabi
Achtergrond27 november 2024Veel misverstanden over koffie en thee
Tja,
Hier in Chang Mai, zie je de armoede snel toenemen, hoe lang kunnen de Thai hier nog tegen, voor ze in opstand komen.
Beste laksi hoe zie jij de armoede snel toenemen in Chiangmai.
Ik woon ongeveer 45 km ten zuiden van het centrum van Cm en in mijn direkte omgeving zie ik nog steeds de armoede niet toenemen.
Dat het allemaal wat minder wordt dat wel.
Maar ik wacht nog steeds op een kundige tuinman ondanks de hoge werkloosheid.
Bij ons in het dorp en direkte omgeving heeft iedereen werk met uitzondering van de beroeps werklozen.
Jan Beute.
Ik ben het eens met Laksi. Ik zie ook hoe het hier snel aan het veranderen is. Mijn partner werkt als safety manager in een groot bedrijf. Dagdagelijks worden er mensen ontslagen bij bedrijven van toeleveranciers. De werkloosheid stijgt in een snel tempo, als de werkloos stijgt neemt armoede naar verloop van tijd onvermijdelijk toe. Anderzijds is het ook zo dat heel veel mensen rechtstreeks en onrechtstreeks tewerkgesteld waren in de toeristische sector. Het is onnodig om uit te leggen dat het toerisme hier afgelopen is. Chiang Mai was voor de Corona een toeristische trekpleister en is dus extra zwaar getroffen. Jan Beute mag misschien dan maar 45 km van Chiang Mai wonen maar hier in Chiang Mai neemt de armoede wel toe.
Gegroet
Er moeten weer onderzeeers gekocht worden
John, en daaraan kun je nu zien dat het de flinterdunne bovenlaag -die het voor het zeggen heeft- geen barst interesseert hoe de armen rondkomen. Als de rijken maar rijker worden, dat is wat telt. Maar dat is niet typisch Thais: dat is ogenschijnlijk inherent aan het rijk zijn…….een enkeling niet te na gesproken.
En wat zullen we nu eens roepen: communisme? De geschiedenis heeft geleerd dat geen enkel systeem, ook het communisme niet, de hebzucht doet afnemen. Er zijn, in welk systeem ook, altijd mensen die een stukje meer gelijk zijn dan anderen. Zelfs in hét paradijs op aarde, bij meneer Oen, is er immens verschil tussen arm en rijk.
Het verschil is dat in landen als Thailand geen overheids-vangnet is; hoogstens het vangnet ‘familie’ maar daar is ook maar al te vaak schraalhans keukenmeester.
Ik denk dat geen enkel systeem de hebzucht die sommige mensen meer hebben dan anderen onder controle kan houden. Een puur kapatalistsch systeem gaat ten onder aan hebzucht, en ook bij de semi kapalistischs systemen zitten we met het probleem dat we van crisis naar crisis gaan. Boom and bust, de overproductie en de bel die knapt. Keer op keer. Een sociaal vangnet kan dat deels ondervangen, maar dat vangnet is in Thailand minimaal. Dat zet natuurlijk kwaad bloed bij het plebs dat niet bepaald gelukkig wordt als de staat de hogere heren meer van dienst is dan het plebs (o.a. bailouts). Het plebs is telkens de pineut. Gevolg: woede, kans op protest of zelfs revolutie.
Is de vraag in welk systeem de mensen het best geholpen kunnen worden zonder al te veel excessen. Hoe steekt een menswaardig, sociaal systeem in elkaar? Of heeft iemand de oplossing om hebzucht de kop in te drukken?
In de tussen tijd zou Thailand, de oudjes inbegrepen, baat hebben bij een socialer systeem. Uiteraard met meer inspraak op diverse fronten.
Zelfde motivatie over genomen uit India.
Daar spenderen ze miljarden aan ruimtevaart, terwijl de bevolking het moeilijk heeft.
Redenatie: het bedrag maakt niet uit op de populatie, als het geld gebruikt wordt voor de populatie, kan er net een kopje thee van worden gekocht. Dan maar uit geven aan ruimtevaart.
Geldt dus ook voor Thailand, beter 2 subs erbij dan de bevolking helpen.
Dat kennen we hier in Nederland ook. Je koopt 2 bootjes (1 miljoen euro) die niet voldoen en daarna doe je het nogmaals. Of je geeft 100 miljoen aan een zangeresje in de US, terwijl je in Nederland dan zegt dat er geen geld is voor …tja noem het maar op. We hebben nog steeds voedselbanken.
Volgens mij is Thailand in twee groepen te verdelen, de rijken (kleine groep) en de armen (grote groep). De kleine groep wil ten koste van bijna alles houden wat ze hebben en hebben weinig of niks op met de grote groep. Als de armen in opstand zouden komen hebben de rijken daar wel een passend antwoord op. Ook de genen die aan de touwtjes trekken.
Ik mis de middenklasse die vanuit de onderklasse is begonnen. Ieder land wil een solide middenklasse want dan kan je beginnen met het heffen van inkomstenbelastingen.
In Thailand is er heus wel en middenklasse want anders zijn er geen Central Plaza”s in het land. Zij voelen goed aan welke richting een regio opgaat.
Wanneer gaan ze eindelijk de toeristen weer toelaten?Dan gaan de inkomsten vanzelf volgen.
Ik geloof niet zo hard in het verhaal dat ouderen evenredig meer te lijden zouden hebben van de Covid-crisis. Het is volgens mij veel meer een rijk-middenklasse-arm verhaal.
Er zijn ook oudere Thais die gewoon een baan hebben bij de overheid, een bedrijf en een salaris verdienen of een redelijk pensioen hebben. Afhankelijk van sector waar men werkt of werkte heeft men min of meer te lijden van de maatregelen.