Na een rouwperiode van een jaar is gisteren in Bangkok afscheid genomen van koning Bhumibol Adulyadej. Bij het koninklijke crematorium hadden zich zo’n 200.000 rouwende mensen verzameld en miljoenen Thai volgde de plechtigheden via de TV, vrijwel iedere Thai was in het zwart gekleed.
De ceremonie begon ’s ochtends vroeg met een boeddhistisch ritueel in het koninklijk paleis van Bangkok. Een groot deel van de Thaise bevolking was vrij om de overleden koning te eren. De urn werd van de Troonzaal in het paleis overgebracht naar het koninklijk crematorium. Dat gebeurde in een grote processie van rijtuigen, begeleid door duizenden militairen.
De begeleidende courtiers en koninklijke functionarissen, gekleed in kleurrijk ceremonieel tenue lopen in de zogeheten ‘dern lien thao pas’, een trage glijdende beweging waarbij de voet niet meer dan een centimeter van de grond wordt getild op het plechtige ritme van de drums van de legerdrumband. De optocht over een afstand van 1 kilometer duurt 2 uur.
Er waren tal van leden van koninklijke families, onder wie koningin Máxima. Zij vertegenwoordigt Nederland.
Ceremonie met koninklijke hoogheden en hoogwaardigheidsbekleders, die later crematiebloemen van sandelhout zouden neerleggen in het crematorium. Op de derde rij koningin Máxima (tweede van rechts). Naast haar koningin Mathilde van België.De uiteindelijke crematie om 22.00 uur werd niet op televisie vertoond. Volgens ingewijden was de urn in de Chakri Maha Prasat Throne in het Grand Palace, waar miljoenen Thai afscheid namen van de vorst, leeg. Volgens berichten op social media lag het stoffelijk overschot van de koning in een doodskist en werd deze woensdagavond al naar Sanam Luang gebracht.
Koning Vajiralongkorn heeft vrijdagochtend het stoffelijk overschot en de as van Bhumibol opgehaald en naar de Dusit Maha Prasat Throne Hall en de tempel van de Emerald Boeddha in het Grand Palace gebracht. Zaterdag leidt de koning een ceremonie in de Dusit Maha Prasat Throne Hall en bewijst er het stoffelijk overschot de laatste eer. Op zondag gaat gaat het stoffelijk overschot naar de Chakri Maha Prasat Throne Hall en de as naar twee tempels.
De militaire regering van Thailand trok bijna 77 miljoen euro uit voor de plechtigheid.
Bron: Bangkok Post
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond2 december 2024De magie van mangosteen: Thailand’s sappige geheim
Rooftop bars2 december 2024Above Eleven Rooftop Bar in Bangkok: kwaliteit op eenzame hoogte!
Achtergrond30 november 2024Hervormingen van Thaise vastgoedwetten: redding of verkoop van het land?
Agenda30 november 2024Agenda: December festivals en evenementen in Thailand
Ik heb gisteren bijna de hele dag gekeken naar de Thaise zenders. Het verdriet van de mensen, die gekleed in zwart in hitte en regen afscheid namen van hun koning, was groot en echt. Maar ik zag ook een zekere wanhoop, onzekerheid en verwarring: wat nu?
Wat een verschil met al die mensen in uniform die weinig tot geen emotie lieten zien. Hoewel….er is een video die laat zien dat premier Prayut huilde toen hij in de optocht met de urn meeliep.
U ziet wat er niet te zien was. De PM huilde niet maar zweette.
Die 200.000 is alleen in Bangkok, maar in bijna elke stad of dorp werd, in tempels of replica’s van het crematorium, afscheid genomen van de koning, net als in het stadje waar ik woon, midden in de Isaan, met 40.000 inwoners (450 km vanaf Bangkok), waar veel mensen van omliggende dorpen, met busladingen en laadbakken van vrachtwagens vol met mensen, naar de stad kwamen, geschat werd 60.000 rouwende mensen.
Ik heb zelf ruim vijf uur in de rij gestaan om afscheid te nemen van de Koning, gelukkig hadden ze hier boven de wachtende rijen een afdak geplaatst voor zon, werden er ruimvoldoende flesjes water gratis uitgereikt en watjes met ‘ea de cologne’ voor de neus, er stonden ook wat stoelen zodat je af en toe even kon zitten, het was wel een erg saaie wachttijd met veel oude en jonge mensen die allemaal in het zwart gekleed waren, maar ik heb geen klacht gehoord van de Thaise mensen om mij heen.
Ze schreven op de NOS site dat er vrijwel alleen maar in Bangkok gerouwd werd, want ze hadden contact gehad met enkele Nederlandse toeristen die in populaire badplaatsen op vakantie waren en die merkten bijna niets van het rouwproces.
Ook bij de NOS moeten ze nog leren dat Thailand groter dan Nederland en er meer is als alleen Bangkok en enkele populaire badplaatsen, Thailand is ongeveer net zo groot als Frankrijk met 60.000.000 inwoners, waarvan er zeker in de Isaan veel hebben gerouwd.
Dit is net of de koningsdag in Nederland alleen in Amsterdam gevierd wordt, want de toeristen in Scheveningen, Zandvoort en Hoek van Holland merken er op het strand vrijwel niets van.
Al vind ik de koningin Maxima een toffe vrouw, echter gisteren tijdens de life uitzending toonde ze zich weinig ingetogen. Lachen en kwebbelen zijn niet gepast en getuigd van weinig respect voor het thaise volk. Foei!
Dat viel me ook op en stoorde mij ook! Maar aan de andere kant? Nét dat ene tv shot dat Maxima iets tegen haar buurvrouw zegt.
Er waren veel meer hoge gasten die met elkaar zaten te praten, ik heb zelfs gezien dat er visitekaartjes werden uitgewisseld.
Ook ik ben gisteren de hele dag druk geweest met het rouwen om de overleden Thaise koning.
Mijn vrouw had een functie in de rouw en ik heb daaraan meegedaan.
Waar wij wonen, Thoen/Lampang, waren duizenden mensen op de been om persoonlijk afscheid te nemen, urenlang (12 uren aaneengesloten) is er elke minuut met een aantal van 10 mensen, georganiseerd gebogen en geknield voor een groot portret van de vorig jaar overleden koning.
Ik was de enige falang (van de 5 die hier wonen) die heeft meegedaan aan het persoonlijke afscheid. Jammer.
Indrukwekkend en echt.
Ongelofelijk veel mensen in uniform.
Al met al een indrukwekkende gebeurtenis.
En zoals alles in Thailand: ook gezellig, met eerbied, maar ook samen eten en drinken.
Waar het vandaan komt? Een overvloed aan eten, koud water en drinkyoghurt, rijstmaaltijden en “krentenbollen”.
Een belangrijke en geliefde koning in de geschiedenis van het moderne Thailand is niet meer.
Het was ontzettend indrukwekkend te zien hoe een hele natie intens rouwt om een speciale vorst. Als alles wat er de afgelopen weken op TV over deze man werd vertoont en verteld waar is, dan verdient hij deze waardering en zo´n afscheid, maar idd, wat nu???Wie gaat partijen nu bij elkaar brengen? conflicten oplossen en mensen op het platteland helpen met hun problemen?? De toekomst zal het leren!!!
Natuurlijk heb ik de crematieplechtigheid ook op TV gevolgd. Niet de hele dag om eerlijk te zijn. Ik vond het nu en dan saai worden en er was ook een overload aan informatie. Persoonlijk ben ik niet zo geinteresseerd in de vorm van de decoraties, de symboliek ervan, uit welke peiode het motief stamt en bij welke crematie in het verleden dat motief wel of niet gebruikt is. Ik hoor het aan maar vergeet het tegelijkertijd. Net zoals 99 % van de Thais, denk ik.
De maand oktober stond in het teken van de crematie. In tegenstelling tot Tino heb ik helemaal niet zoveel verdriet gezien en dan bedoel ik op mijn werk, op straat en in mijn Thaise buurtje. Natuurlijk worden de tranen getoond op de Tv want emotie doet het nu eenmaal goed (voor het oog van het volk). Maar ik heb niemand in mijn buurtje of op mijn werk zien huilen deze maand, ook niet op 26 Oktober. Ik heb wel veel en veel meer respect gezien voor de overleden koning. Dat lijkt me terecht en normaal. Vorig jaar, na zijn overlijden, waren er veel tranen en verdriet. Maar na een jaar verandert dat verdriet normaal gesproken in respect en wellicht zelfs vreugde dat dit Thailand zo’n koning heeft gehad.
Ook vorig jaar was er veel meer wanhoop, verwarring en onzekerheid. In mijn buurtje kwamen de Thais bij elkaar om met elkaar van gedachten te wisselen wat er zou (kunnen) gebeuren. De meningen liepen uiteen van opstootjes, demonstraties, een tegen-coup tot burgeroorlog. Niets van dat alles gebeurde. Na enkele weken, wellicht maanden, is van wanhoop en verwarring niks meer te merken. Ook nu niet. Gewoon indianenverhalen. In mijn buurtje gaat het leven gewoon door zoals voor 13 Oktober 2016. Het is ‘life as usual’.
Wat er achter de schermen gebeurt wisten de Thais niet en weten ze nog steeds niet. Alleen geruchten, net als altijd. En iedere belanghebbende partij maakt zijn eigen geruchten, ook zoals altijd al het geval was.
De overleden koning heeft zijn nalatenschap blijkbaar zo georganiseeerd dat hij nog steeds (en in de nabije toekomst) de bindende factor is in dit land. Het enige verschil is dat hij nu werkt vanuit de hemel. Zijn zoon helpt hem bij de uitvoering.