Thaise rijst kansloos op de wereldmarkt; tenzij…..
Thaise rijst is de komende 10 jaar kansloos op de wereldmarkt tenzij de productiekosten worden verlaagd door minder kunstmest te gebruiken of een subsidie van 20 procent op de kosten te verlenen.
Sinds 2004 zijn de productiekosten gestegen van 4.835 baht per rai naar 10.685 baht als gevolg waarvan Thaise rijst te duur werd en het aandeel van Thaise rijst op de wereldmarkt zakte van 13 naar 8 procent. De productiviteit bleef al die tijd steken op 450 kilo per rai, terwijl Vietnam kans zag die op te voeren naar 1.200 kilo per rai.
Dit sombere beeld schetst het Center for International Trade Studies van de University of the Thai Chamber of Commerce in een rapport, waarin wordt gepleit voor een grondige aanpassing van het productieproces.
Veranderingen zijn nodig op het terrein van landbouwmethode, het landbouwgebied, rijstvariëteiten en watervoorziening. Zonder deze veranderingen verwacht het studiecentrum dat Thailands concurrentiepositie en exportwaarde verder afneemt.
Dit jaar ziet een klein luchtpuntje omdat het land bezig is in verhoogd tempo af te komen van de twee jaar door de vorige regering opgebouwde rijstvoorraad van 15 tot 18 miljoen gepelde rijst. Daardoor nadert de prijs van Thaise rijst nu die van Vietnam. De afgelopen tien jaar kostte Thaise rijst gemiddeld 100 tot 200 dollar meer van die van concurrenten zoals Vietnam.
Nipon Poapongsakorn, fellow aan het Thailand Development Research Institute, pleit voor marktonderzoek. ‘Dat is topprioriteit. Dan kunnen we vaststellen welke soorten rijst gewild zijn bij kopers en hoe de gehele productie- en aanbodketen kan worden verbeterd. Het is ook duidelijk dat er kwaliteitscriteria gesteld moeten komen.’
In de eerste zeven maanden van dit jaar heeft Thailand 5,62 miljoen ton rijst geëxporteerd en dat is op jaarbasis 55 procent meer.
(Bron: Bangkok Post, 24 september 2014)
Foto: Een rijstboer in Kong Krailat (Sukothai) haalt versneld zijn oogst binnen nadat de Yom rivier buiten haar oevers is getreden.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Nieuws uit Thailand21 december 2024Vastgoedsector in zwaar weer: Thaise markt zoekt herstel in 2025
Nieuws uit Thailand21 december 2024Thailand voert strijd tegen luchtvervuiling met innovatieve maatregelen
Nieuws uit Thailand21 december 2024Kabinet verhoogt kinderbijslag als steun voor gezinnen
Gezondheid21 december 2024Matige wijnconsumptie verlaagt risico op hart- en vaatziekten volgens nieuwe studie
Ondanks die hoge prijs tref ik in Nederlandse (oosterse) supermarkten vooral Thaise rijst aan. Gisteren nog 2 zakken Thaise rijst gekocht, Jasmine/Pandan rijst, de prijs was (aanbieding) € 6,50 voor een zak van 10 lbs. Heerlijke rijst!
Wat is er toch met die cijfers in de Bangkok Post? Productiekosten ruim 10.000 baht per rai (!), opbrengst ongeveer 500 kilo per rai, op de wereldmarkt brengt dat ongeveer 7.000 baht op, da’s een verlies van 3.000 baht! Die productiekosten kloppen dus niet.
Mijn zoon verpacht een stuk rijstland van 6 rai, nu, na irrigatie, twee oogsten per jaar. Opbrengst per oogst ongeveer 40.000 baht, eenderde is voor hem, tweederde gaat naar de pachter en de pachter zegt dat ongeveer de helft van zijn deel productiekosten zijn, dat is 2.000 baht per rai. Dit zijn gemiddelde, realistische getallen.
@ Tino Kuis Heb een paar cijfertjes ter aanvulling opgezocht.
Hoeveel productiekosten worden gemiddeld per rai gemaakt?
Volgens het artikel ‘Rice farmers poorest in Asean’ zijn de productiekosten in Thailand gemiddeld 139 procent hoger dan die in Vietnam en 37 procent hoger dan die in Myanmar. (Bron: Bangkok Post, 26 februari 2014)
Hoeveel kosten maakt een boer gemiddeld per rai? Waaruit bestaan die?
De productiekosten per rai bedragen 4.982 baht. Daarvan wordt 16 tot 18 procent besteed aan chemische kunstmest. (Bron: Year-End Review, Bangkok Post, 2 januari 2013)
Andere bronnen noemen bedragen van 8.000 tot 10.000 baht.
Hoeveel inkomen wordt gemiddeld per rai verdiend?
Het inkomen van een ‘leading Thai farmer’ bedraagt 1.556 baht per rai tegen 3.180 baht in Vietnam en 3.484 baht in Myanmar. In Vietnam wordt drie keer per jaar rijst geoogst, in Thailand en Myanmar twee keer. (Bron: Bangkok Post, 26 februari 2014)
[Lijkt me niet juist. In Thailand wordt in niet-geïrrigeerde gebieden slechts eenmaal per jaar geoogst.]
Hoeveel rijst komt er gemiddeld van een rai?
Verschillende cijfers: 450 kilo, 424, 680, enzovoort
Volgens een rapport van het Amerikaanse Agriculture Department van oktober 2012 zal de gemiddelde opbrengst per rai in het seizoen 2012-2013 naar schatting 459 kilo per rai bedragen, veel minder dan de 904 kilo in Vietnam. Dat volume komt ongeveer overeen met het gemiddelde van 445 kilo in Laos en 424 kilo in Myanmar, twee landen waar de rijstverbouw primitief is vergeleken met Thailand. Vietnam besteedt veel aandacht aan de beschikbaarheid van meerdere rijstvariëteiten. (Bron: Year-End Review, Bangkok Post, 2 januari 2013)
@ Tino, Ik zie wel dat jou zoon slim is en dat hij dus met niets hoeven te doen op dat land hetzelfde verdient als degenen die het verbouwen.
Het is hem en jullie trouwens gegunt hoor, wij hebben hier 30 rai liggen en dit wordt a 1000 bath per jaar verhuurd, zal het er toch eens over hebben!
Mijn vrouw bezit een aantal rai rijstvelden in de vallei van mae nam nan. Allemaal goed bereikbaar met landvervoer, gelegen aan een verharde weg of in de nabijheid ervan. Allemaal met irrigatie, zodat drie maal per jaar geoogst kan worden. Bereikbaarheid (ook in het regenseizoen) en irrigatie zijn sterk prijsbepalend voor rijstvelden.
Tot voor een paar jaren verhuurden we de velden. Verhuurprijs per rai en per oogst bedroeg 1000 bath. Op jaarbasis bedroeg de huuropbrengst 3000 bath voor percelen met irrigatie gelegen naast of nabij een verharde weg.
De afgelopen 2 jaar verhuurden we niet meer. Een bevriende familie uit het dorp doet sindsdien het leeuwendeel van het werk op mijn vrouw haar grond en de netto opbrengst wordt 50/50 gedeeld. Overige productie kosten worden 50/50 gedeeld tussen beide families.
De bevriende familie bewerkt het land met hun motoculteur, ze bemest (deels arbeidsintensief organisch, deels chemisch), zorgt voor zaai- en/of plantgoed, zorgt voor waterpeilbeheer, zorgt voor de pesticiden. Vrijwel uitsluitend insecticiden en fungiciden. Rijstcultuur behoeft nauwelijks herbiciden op voorwaarde dat het waterpeilbeheer optimaal gevoerd wordt. Mijn vrouw kocht vorig jaar een bosmaaier voor het bermbeheer rond de velden. Slakken die veel gewasschade aanrichten worden meestal met de hand verzameld door beide families. Ze worden gegeten als een pikante Thaise variant van de Franse escargot. Als de overmacht van slakken in de velden té groot wordt komt er chemie aan te pas. Vis, overwegend Pla Chon (snakehead) wordt ook door beide families in de rijstvelden gevangen. De Pla Chon wordt ook door mij heel erg gesmaakt.
Oogsten gebeurt tegen betaling door een loonwerker met een rijstpikdorser.
Per oogst levert één rai 600 tot 620 kilo rijst op. De laatste oogst tegen 6 bath per kilo. Voor het rijstondersteuningsprogramma geblokkeerd werd was dat 15 bath per kilo. Rechtstreeks voor de zelfproducerende boer, niet voor tussenhandelaren en ricemills.
Een rai waar heel performant rijst op verbouwd wordt levert per oogst momenteel tussen de 3600 en de 3720 bath op. Een paar foutjes en een beetje tegenslag betekent dat de opbrengst een stuk lager ligt.
En de expert rijstboeren van Bangkok Post beweren in hun Year-End Review dat de productiekost per rai (per oogst? of per jaar?) 4.982 baht bedraagt.
In de dorpen van ruraal Thailand weet nu iedereen het al lang: They didn’t shut down Bangkok. They just pushed rural Thailand back into poverty again.
En vooral goed kijken en luisteren naar het “Bringing happiness to the people” praatje van El Generalissimo op den thorathat.