Thailand neemt maatregelen tegen goedkope buitenlandse producten op online platforms
Redactionele bronvermelding: MDV Edwards / Shutterstock.com
Het Ministerie van Handel heeft vooruitgang gemeld in de aanpak van de grote hoeveelheid goedkope buitenlandse producten die de Thaise markt overspoelen via verschillende online platforms. Deze toestroom, gecombineerd met investeringen in lokale opslagsystemen, heeft een aanzienlijke impact op lokale bedrijven. Om deze kwestie aan te pakken, organiseert de afdeling Buitenlandse Handel op 23 augustus een bijeenkomst met dienstverlenende en logistieke bedrijven, evenals 12 overheids- en particuliere instanties, om de situatie te bespreken en oplossingen te vinden voor de korte, middellange en lange termijn.
Een van de dringende maatregelen die op tafel liggen, is het voorstel dat het ministerie van Digitale Economie en Samenleving (DE) zijn wettelijke bevoegdheden moet inzetten om richtlijnen op te stellen voor buitenlandse bedrijfsplatformen. Dit zou samenwerking vereisen met instanties die verantwoordelijk zijn voor productkwaliteit en -veiligheid, evenals prijsregulering, voordat gedetailleerde invoerrechten en niet-tarifaire maatregelen worden vastgesteld.
Een concreet voorbeeld van de uitdaging waar Thailand voor staat, is een winkel in de provincie Lampang die kommen met een haanpatroon uit China importeerde. Deze kommen werden verkocht tegen een lagere prijs dan de lokaal geproduceerde kommen, wat de concurrentiepositie van lokale producten ondermijnt. Een functionaris merkte op dat dit probleem van goedkope importgoederen waarschijnlijk nog zal verergeren in de toekomst, met mogelijk meer Aziatische landen die proberen de Thaise markt te betreden. De overheid is van plan bestaande wetten strenger te handhaven om deze dreiging het hoofd te bieden.
De verschillende overheidsinstanties die betrokken zijn bij dit probleem, hebben elk hun eigen verantwoordelijkheden. Zo valt de regulering van online platforms onder het ministerie van Digitale Economie, worden belastingzaken behandeld door het ministerie van Financiën, bewaakt het ministerie van Industrie de productnormen en zorgt het ministerie van Handel voor de uitvoering van niet-tarifaire maatregelen. Op korte termijn zal er worden onderzocht welke beschermende maatregelen kunnen worden genomen tegen de toenemende import. Antidumping- en compenserende maatregelen vereisen echter meer tijd en grondig onderzoek, en het kan tot een jaar of langer duren voordat deze effectief kunnen worden ingevoerd.
Bij de bijeenkomst zijn diverse partijen betrokken, waaronder het ministerie van Buitenlandse Handel, het ministerie van Internationale Handelsbevordering, het ministerie van Bedrijfsontwikkeling, de Thaise Kamer van Koophandel, de Federatie van Thaise Industrieën, de Transport- en Logistiekvereniging van Thailand, de Raad van Verladers van Thailand, en de Groothandels- en Detailhandelsvereniging. Ook vertegenwoordigers van de toerismesector en relevante sectoren zoals onderwijs, techniek en architectuur nemen deel aan de besprekingen.
Eerder voerde het Ministerie van Handel al gesprekken met overheidsinstanties en brancheorganisaties om de situatie te evalueren. Hierbij werd de nadruk gelegd op sectoren zoals keramiek, kleding, schoenen, bouwmaterialen en persoonlijke verzorgingsproducten, die allemaal zwaar getroffen worden door de goedkope buitenlandse concurrentie.
Een recent voorbeeld van handhaving vond plaats op 16 augustus 2024, toen de politie in de provincie Kalasin 800 artikelen in beslag nam die online vanuit het buitenland waren besteld, met een totale waarde van 20 miljoen baht. Wanchai Phanomchai, secretaris-generaal van het Thai Industrial Standards Institute (TISI), legde uit dat het TISI op verzoek van de minister van Industrie toezicht houdt op de kwaliteit van producten die op de markt worden gebracht. Dit omvat ook een initiatief genaamd “Quick Win”, dat zich richt op het verwijderen van producten van mindere kwaliteit, waaronder die verkocht via online platforms.
Tussen september 2023 en juli 2024 heeft TISI niet-conforme producten ter waarde van 322,4 miljoen baht in beslag genomen, waarvan 92,7 miljoen baht afkomstig was uit buurlanden, goed voor 29% van het totaal. Daarnaast heeft TISI dit jaar het aantal productnormen verhoogd met meer dan 1.400, bovenop de 2.722 reeds bestaande normen. Er wordt ook gewerkt aan het aanwijzen van 52 extra producten als gecontroleerde goederen, naast de 144 bestaande normen.
Deze normen zijn van toepassing op producten die belangrijk zijn voor de openbare veiligheid, zoals roestvrijstalen servies, plastic voedselverpakkingen, LPG-huishoudfornuizen, rubberen en plastic slangen, autoruitfolies, plastic flessen voor drinkwater, kinderzitjes en zonnepanelen.
Om de toegang tot niet-conforme producten via online platforms verder te beperken, heeft TISI verschillende strategieën ontwikkeld. Dit omvat het verduidelijken van de wetten voor bedrijven die verzend- en douanediensten aanbieden, om te voorkomen dat niet-conforme producten het land binnenkomen. Het publiek wordt ook aangemoedigd om alleen producten met standaardkeurmerken te kopen op online platforms. Daarnaast werkt TISI samen met de douane om ervoor te zorgen dat geïmporteerde producten aan de normen voldoen, en met de Electronic Transactions Development Agency (ETDA) om online platforms te monitoren. Ook wordt er samengewerkt met de Consumentenraad om de rechten van consumenten te beschermen en hen beter te informeren over de risico’s van inferieure producten.
Bron: Khaosod
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Eilanden23 november 2024Koh Kood transformeert tot luxe ecotoerismebestemming
Nieuws uit Thailand23 november 2024Thailand wil koploper worden in digitale investeringen met ambitieuze plannen
Nieuws uit Thailand22 november 2024Al zes toeristen overleden door vergiftigde alcohol in Laos
Eten en drinken22 november 2024Thai Street Food in Bangkok (video)
Ik heb de indruk dat er ook volop inferieure in Thailand voortgebrachte producten in de handel zijn, want met kwaliteitsnormen en -eisen is het niet anders dan met welke wet- en regelgeving dan ook: het ontbreekt aan handhaving,
Verder staat het Thailand niet zonder meer vrij om dergelijke maatregelen te nemen. Men is gebonden aan de regels van de WTO, de World Trade Organisation, en aan de afspraken die in vrijhandelsovereenkomsten zijn overeengekomen. Wat de handelsrelatie met China betreft zit men vast aan de vrijhandelsovereenkomst ASEAN – China. Vrijhandel en protectionistische maatregelingen gaan slecht samen……
Cornelis,
inderdaad zijn veel producten welke in Thailand worden geproduceerd van inferieure kwaliteit, zoals keuken-apparatuur en kasten, waterheaters etc. daarin doet Thailand niet onder aan China.
Wel zijn veel producten van westerse merken die in de PRC worden gemaakt van goede of in elk geval betere kwaliteit door goede kwaliteitseisen die het “moederbedrijf” handhaaft.
Formeel wordt alles dat geimportterd wordt voorien van een HS code waarmee de omshrijving is vastgelegd en daarmee het tarief dat in veel gevallen 5% is, maar door de gigantische corruptie aan de grens wordt er veel “geregeld”.
Het kan niet zo zijn dat een lullig product bij Shoppee of Lazada besteld, incl. verzendkosten THB 50 kost. Daarin zou dus 5% invoerbelsting zitten, 7% BTW, bezorgkosten, winstmage en transport van PRC tot Thailand. Zelfs in bulk kan dat niet uit. Maar ondanks alle mooie woorden van kameraad Xi wordt de afvalstroom in China veelal niet gecontroleerd of verwerkt en wordt bewust de economie in ZO Azie en de rest van de wereld de nek omgedraaid tot dat alle concurrentie plat ligt, daarna volgen de prijsstijgingen.
Het aangehaald verhaal over de aardewerken bordjes en kommen uit Lampang is een goed voorbeeld.
Waarom wordt die rotzooi niet aan de grens in besag genomen, Lmapang kan het spul niet meer aan de straatstenen kwijt. Alles aan aardewerk komt nu uit de PRC en de Thaise, vaak artisanale producenten leggen het loodje.
De commissies gaan naar de banken in HongKong, Dubai en Singapore waar de bestuurders hun rekenngen hebben en zich rotlachen om het stomme volk.
Dick
De pot verwijt de ketel, dat die zwart ziet-gevalletje!
Bijna alles wat in Thailand gemaakt wordt, is vaak een kopie.
Wim,
Dat is nu net het punt. Alles wat in Thailand gemaakt wordt komt ten goede aan de Thaise bewoners en de Thaise economie. Als dit nu een kopie is of niet, doet helemaal niets ter zake.
Ingevoerde producten schaden de eigen economie, hoe je het draait of keert.
O ja?
Wat dacht je van importeurs en van bedrijven in het logistieke kanaal?
Ook bij Thaise produkten wordt gebruik gemaakt van buitenlandse ingredienten, en machines. Niet alles wat in Thailand wordt gemaakt is 100% Thais. Kijk maar eens naar de export EN import cijfers van de sector juwelen en edelstenen.
Als je een beetje thuis bent in de echte wereld dan weet je dat marktbescherming de prijzen binnenlands opdrijven want geen of minder concurrentie. Open economieen draaien het beste, als er iets goedkopers wordt aangeboden uit China dan is dat gunstig voor de Thaise consument met z’n 70 miljoen inwoners en minder goed voor de enkele fabrikant. Enig idee waarom produkten in supermarkten vaak duurder zijn dan in West Europa ondanks goedkopere huisvesting en aanzienlijk lagere lonen: omdat er geen concurrentie wordt geduld zoals uit dit artikel ook maar eens blijkt. Wat dit betreft kan het een voorbeeld nemen aan West Europese landen waar men van alles importeert uit Azië maar dan wel de kwaliteit in de gaten houdt.
Op bepaalde terreinen hebben de Thais en de Thaise overheid grote moeite om veranderingen te accepteren. En zeker tevoren inspelen op die veranderingen is niet het sterkste punt.
In het westen is de (zware) industrie volledig vervangen door de dienstensector. En met China als grote buur en de toenemende automatisering moet je veranderingen in de structuur van je bedrijfsleven accepteren en zelfs begeleiden.
Men is ook niet eerlijk. Bepaalde sectoren profiteren van de economische machtsfactor China als buur: landbouw en toerisme om er maar eens twee te noemen. En waarom zouden de Thais geen goedkope produkten (zonder echte meerwaarde: produkten die worden gekocht om de prijs en niet om de kwaliteit) uit China mogen kopen? Zo breed heeft men het over het algemeen niet.
Chris,
Wat mij soms opvalt, is dat de prijs-kwaliteitverhouding vaak niet in balans is. Sommige producten zijn van zo’n lage kwaliteit dat ze na één keer gebruik al klaar zijn voor de afvalbak.
Dit zonder zelfs te beginnen over de gebrekkige veiligheid.
Geef mij dan maar de ‘iets betere’ producten gemaakt door de lokale mensen.
De mensen zijn niet gek. Die weten dat je geen kwaliteit koopt voor de laagste prijs. Maar er zijn Thai die zich de betere produkten niet kunnen veroorloven dus aangewezen zijn op de goedkope versies. En die nemen het risico van minder veiligheid en minder kwaliteit.
Het laatste is te begrijpen maar in feite blijven de armen hierdoor arm en eigenlijk steeds armer.
Zij hebben ook behoefte aan goederen maar het moet sneller vervangen worden en is uiteindelijk duurder dan dat men de tijd zou hebben om iets te kunnen sparen.
Hetzelfde geldt voor de miniverpakkingen voor alles en nog wat. Heel veel 20 baht uitgaven in een dorpswinkel gaat per maand ook aantikken terwijl degene die het financieel minder nodig hebben alles in grootverpakking kunnen kopen. Goedkoper en makkelijk geld besparen.
Een volwassen land zou gewoon de import controles, die op papier best streng zijn, op orde moeten hebben en dus de gangbare corruptie moeten uitroeien. Met dat geld kan er wat meer aandacht voor de onderkant komen, maar ja, in het land der belangen is daar alleen niet zoveel draagvlak voor.
Tja…een rechtstreekse spoorlijn naar China aanleggen…wat verwacht ge dan….
Dit is nogal kortzichtig.
Het grappige is, voordat Thailand met dit kwam, Nederland (EU) hetzelfde verhaal deed.
En dat is al een paar maanden geleden.
Vooral Shein en Temu, welke nog niet zo lang bestaan, Alieexpres zouden veel problemen gaan ondervinden met ..winst.
Een artikel over Shein en een beetje over Temu
https://www.msn.com/nl-nl/geldzaken/nieuws/online-koopjesketens-temu-en-shein-zetten-verduurzaming-modebranche-onder-druk-beleggingstak-van-asn-geeft-signaal-door-uit-kledingbedrijven-te-stappen/ar-AA1p7FMX?ocid=hpmsn&cvid=c6356ce621e943c8a2ed8df355308549&ei=51
Maar zie de bedragen, omzet weliswaar, maar toch.
Volgens mij nog niet ingevoerd, maar het is wachten erop.
De eerste stap was al belasting op goederen waar je eerst geen belasting op deed. Bestelling beneden een bepaalde grens. Dat is afgeschaft vanwege inkomsten regering.
De regering genereert aanzienlijk meer inkomsten en derhalve zou dan de toevoer flow terug kunnen worden gedrongen. Lokale verkoop beschermend? Misschien, maar in eerste instantie cashflow voor regering.
Je zou invoerrechten gaan betalen, wat dus nu niet gedaan wordt.
Men stelt wel edele doelen als duurzaamheid, enz enz, maar uiteindelijk, main, is het gewoon cash.
In Chili ligt nu al een gigantische berg oude en nieuwe kleding in de woestijn.
ZIt ik hier in mijn polo van 10 jaar oud. Echter maal daar niet om.
De vraag is, hoe gaat men dit neutraal invullen.
Neem bijvoorbeeld Apple IPhone 15.
Apple telefoons worden geproduceerd in China.
Maar omdat Apple er een tekst op zet “Designed in California” probeert Apple dit een beetje te verbergen. Velen geloven nog dat een Apple “Made in the USA” is.
Door die sticker wordt de IPhone gezien als het toppunt van technologie, maar het is en blijft made in China.
Made in China dan gaan bestempelen als “prul” gaat hier niet op.
Apple zal dan als argument gebruiken jamaar, wij controleren het fabricage process.
Ga je dan de norm “kwaliteit” zelf laten bepalen door de opdrachtgever tot produktie in China? Of zolang een Westers bedrijf er zijn sticker opzet geloven we dat alles goed is?
Idem voor de prijs.
Wat is goedkoop en welke prijs ga je als referentie nemen?
Terug de IPhone 15.
De productie voor een IPhone 15 is 423 USD of 14 480 THB.
De productie voor een IPhone 15 plus is 523 USD of 17 903 HB.
Als je die prijzen bekijkt, 14 480 THB is relatief goedkoop voor een smartphone.
Maar omdat het Apple logo erop staat worden ze veel duurder verkocht.
Apple verdubbelt de prijs in de Apple store. (Iphone 15 vanaf 28 000 THB, the 15 Pro vanaf 37 000 THB)
Welk prijs ga je dan gebruiken als referentie in Thailand?
Ga je dan als overheid 14 480 THB als referentie nemen of de reeele verkoopprijs in een Apple store?
Voor vele buitenlanders, een smartphone van 14 480 THB, made in China, zal dan snel omschrijven worden als een Chinese prul.
En zo kunnen we verder gaan.
Neem bijvoorbeeld voedingswaren. Je hebt dan A en B categorie.
Maar vele huismerken worden geproduceerd in dezelfde fabriek als A merken.
Hoe ga je dan de kwaliteit bepalen? Het is dezelfde fabriek. En hoe ga je bepalen of het goedkoop is, komende uit dezelfde fabriek. Neem je de prijs met het A loge, of de prijs met het B logo?
Of neem onze Nederlandse trots, Philips.
Gaan we Philips producten beoordelen op het verleden of op het heden? Gaan we het apnea (CPAP) schandaal als referentie nemen om de kwaliteit van Philips producten te beoordelen?
Een Thai zal vragen om zeker het CPAP schandaal in overweging te nemen, waar Nederlanders veel sneller gaan zeggen, het was maar een klein foutje en het was niet Philips maar producent …
De kwaliteitscontrole van producten gemaakt in Azië voor de Westerse markten is een gepasseerd station. Reeds in de jaren negentig en eerder realiseerde de Westerse bedrijven de kwaliteitszaken in bijvoorbeeld China en begon men eerst eigen kwaliteitscontroleurs aldaar te plaatsen en later deskundig opgeleidde lokale mensen. Maar ja iets betere kwaliteit kost wat meer en dat kan voor bijvoorbeeld Thailand een reden zijn om b-keus aan te kopen maar in het Westen wordt dit niet geaccepteerd, al tientallen jaren niet meer.
Komaan Ger, in het Westen niet geaccepteerd? Blijkbaar leef jij dan op een andere planeet?
De Westerse landen worden overspoeld met goedkope en minder kwalitatieve goederen, voornamelijk uit China. Moesten er geen afnemers (kopers) zijn zou die kanalen opdrogen.
Kijk ook maar eens hoeveel webwinkeltjes er massaal inkopen en duu(der) terug verkopen. De Westerse klant is maar al te blij dat ze aan dumpinprijzen kunnen aankopen, ongeacht de mindere kwaliteit. De massale toestroom aan producten kunnen maar met mondjesmaat gecontroleerd worden op deugdelijkheid. Maar de klant ligt daar niet wakker van.
Er schijnt een markt te zijn in Thailand voor goedkopere buitenlandse produkten. Niet verwonderlijk gezien de vele Thai die bijna of totaal onder de armoedegrens leven.’Het terugtrekken in de locale business loopgraven van de thai ‘moneymakers heeft geen zin. Dat zijn verliezende achterhoede gevechten. Beter is om het globale te accepteren. Dus ook thai produkten goedkoper aan te bieden aan de thai consumer.’
Je zou verwachten dat Thailand anno 2024 minder naar binnengekeerd zou reageren.
Er is in ELK land een markt voor goedkope produkten. Voorheen ware dat winkels en een enkele supermarktketen, nu zijn daar de internetwinkels bijgekomen. Sommige rijken dragen de duurste pakken met het goedkoopste ondergoed.
Het gaat in Thailand ten koste van de winkeliers en niet, zoals de regering beweert, alleen voor het zelfstandige midden- en kleinbdrijf. Ook de ketens als de 7Eleven, Tops, Lotus’s en Big C krijgen het voor hun kiezen. En ja, dan kom je aan het inkomen van de rijken. Dus dan moet de regering gaan nadenken en een list verzinnen.
Ik kom met engie regelmaat in twee Lotus’sen en dde Big C in Udonthani en het is het laatste jaar erg rustig.
Thailand probeert de verantwoordelijkheid weer eens bij een ander op het bordje te leggen.
Uiteraard wenst China haar producten in de B en misschien wel C klasse te slijten in landen die daar geen problemen mee hebben.
Het staat ze vrij.
Men laat als Thaise overheid op wat kleine regeltjes na zo ongeveer alles toe, bij de zelfstandige van straatventer tot filiaalhouder van de nationale winkels krijg ik wel eens de indruk.
En die gaat bij mij over ruim twintig jaar als bezoeker en bewoner.
Bij mij in de regio is het in die periode van enkele winkels vlak buiten Korat city tot een aanbod van honderden winkels uitgegroeid.
En dan schat ik het nog voorzichtig in.
En het eind is nog steeds niet in zicht.
Waar men ook maar een handjevol huizen bouwt, begint de burgerij juist ja, een winkeltje of bij voldoende geld een grote winkel.
Inkoop politiek, men koopt het bij de grotere winkels of markten online shops groot in, goedkoop uiteraard, en verkoopt het tegen stuksprijs in de eigen shop.
Tientallen door jouw genoemde winkels die nog herkenbaar zijn, vele Chinese namen waar je met de fiets doorheen moet zo groot hebben hun eigen inkoop politiek, verplicht wel te verstaan.
Markten straatventers kleine winkels in alle vormen en maten.
Geen enkel verbod in aanbod door ambtenaren en ja, de vraag en aanbod regel gaat dan echt werken.
Niemand verdient nog redelijk tot goed een enkeling daargelaten.
Dit alles over een afstand van enkele kilometers.
Geen mens die zich afvraagt of het wel eens genoeg is of als ambtenaar/ bank opmerkt dat er al tien zo niet twintig winkels zijn van die categorie.
Het is de vrije markt pur sang.
Het zal ‘elders’ niet anders zijn, eten of gegeten worden.
De list die is er geloof ik al een paar decennia nl. de monopolies. De rest mag het lekker zelf uitzoeken.
Iedereen aan de leningen en niet teveel zeuren want dan had je die leningen maar niet moeten nemen. En als alternatief mag je bij de monopolies gaan werken voor uiteraard niet te veel loon.
Nu nog een regering die niet deze destructieve weg kiest…..