Toen het Internationale Hof van Justitie (ICJ) in 1962 Hindu-tempel Preah Vihear (Thaise naam Phra Viharn) aan Cambodja toewees, huilden de ministers tijdens de kabinetsvergadering. De vraag is: huilen ze weer, wanneer het ICJ de door beide landen geclaimde 4,6 vierkante kilometer bij de tempel aan Cambodja toewijst?
Vandaag beginnen de mondelingen toelichtingen van beide landen op Cambodja’s verzoek, gedaan in 2011, om het vonnis uit 1962 te ‘herinterpreteren’. Cambodja wil het Hof een uitspraak ontlokken over het eigendom van dat gebied. Maandag en donderdag geeft Cambodja een toelichting, woensdag en vrijdag Thailand. De uitspraak wordt in oktober verwacht.
Bangkok Post noemt de zaak ‘a matter of national pride’. ‘As the Preah Vihear dispute heads to the ICJ today, the row remains wrapped in patriotic overtones. […] In 1962 was het territoriaal conflict meer dan een juridisch gevecht; het was een emotioneel gevecht, een strijd van beide eisers om de nationale trots te handhaven.’
Zie verder bijgaande infographics. Voor het vervolg van de kolom voorgeschiedenis, klik hier.
(Bron: Bangkok Post, 15 april 2013)
Het Internationale Hof van Justitie in 1962.Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Van de redactie30 december 2024Wij wensen de lezers van Thailandblog een prettige jaarwisseling en een gezond en gelukkig 2025!
Nieuws uit Thailand30 december 2024Hotelbrand in Bangkok met 3 doden leidt tot tijdelijke sluiting
Eten en drinken30 december 2024Pad Krapao Gai (roergebakken kip met basilicum) een smaakvol Thais gerecht
Thailand tips30 december 2024Silom Road: Het financiële hart van Bangkok
Mooie oude foto van 12 wijze rechters en een griffier.
Volgens de uitspraak op 15 juni 1962 waren er 3 rechters met een afwijkend oordeel (dissenting opinion).
Moreno Quintana was van oordeel dat de tempel bij Thailand behoorde.
Wellington Koo en Sir Percy Spender waren van mening dat er nog onderzoek nodig was en dat Cambodia zijn rechten niet overtuigend had aangetoond.
De uitspraak is te vinden op de website van het I.C.J. (International Court of Justice).
@ Jacques Ik moet je corrigeren. Spender was van mening dat de tempel op Thais grondgebied staat. Zie: DISSENTING OPINION OF SIR PERCY SPENDER op: http://www.icj-cij.org/docket/files/45/4885.pdf.
Dick, je hebt gelijk dat Spender na een uitgebreid betoog tot de conclusie komt dat, als de waterscheiding -die als grens is aangehouden- goed was aangegeven de tempel aan de Thaise kant van de grens zou liggen.
Een leuk detail is dat onze prof. Schermerhorn onderzoek heeft gedaan naar die waterscheiding en vastgesteld heeft dat er een fout is gemaakt.
Maar Spender ziet ook problemen met het Internationale Recht. Want de grens is vastgesteld met instemming van Thailand.
Daarvan zegt hij dat Thailand de kans moet hebben om te bewijzen dat de lijn op de kaart (Annex I) niet de juiste grenslijn is.
Zijn oproep vond geen gehoor bij de andere rechters.
Een ruïnerende tempel en een lapje grond van 4,6 km².
Tsja, hoe iets onbenulligs ‘belangrijk’ gemaakt kan worden door beide landen. Dat daar geen afdoend dialoog voor gesloten kan worden en daarom zelfs het Internationale Hof van Justitie er (wederom) bij moet worden betrokken.
@ Sir Charles Preah Vihear heb ik kunnen bezoeken toen de tempel nog toegankelijk was. Het is een indrukwekkende tempel, die pas na een vermoeiende klim is te bereiken. U, sir Charles, mag de eigendomskwestie ‘onbenullig’ vinden, maar in Thailand en Cambodja wordt er anders over gedacht en dat zou u wel mogen respecteren. In feite is het probleem een koloniale erfenis met voormalig kolonisator Frankrijk als medeschuldige. Mocht u in de voorgeschiedenis geïnteresseerd zijn, dan verwijs ik u naar de pagina Preah Vihear op mijn website (www.dickvanderlugt.nl).
Inderdaad blijf het niet alleen onbenullig vinden doch er ook helemaal geen respect voor hebben dat beide landen over zo’n klein lapje grond ter grootte van een postzegel en een tempelruïne kunnen kissebissen.
Dat het een koloniale erfenis is uit het verleden dat zal me om die reden een zorg zijn, waar hebben we het over!
Wat de uitspraak ook zal gaan worden zeg ik tegen de twee landen: houd daar mee op, wees lief voor elkander, eten en drank er bij en ga weer terug naar de hangmat.
Het leven kan zo heerlijk eenvoudig zijn.