Wanneer premier Yingluck het veld moet ruimen, komt er geen neutrale interim-premier. Degenen die dat hopen, kunnen de pot op. Yingluck’s taken worden waargenomen door een van de vice-premiers. Aldus ‘key Pheu Thai Party figures’, schrijft Bangkok Post.
Minister Chalerm Yubamrung (Werkgelegenheid) zei gisteren dat de regering naar de rechter zal stappen, wanneer pogingen worden gedaan een neutrale premier naar voren te schuiven.
De grondwet biedt die mogelijkheid, waarbij de senaatsvoorzitter een beslissende stem heeft. Yubamrung wijst er echter op dat een premier lid van het parlement moet zijn, zoals voorgeschreven door de grondwet. Een buitenstaander is derhalve ondenkbaar.
Yingluck deconfiture dreigt vanwege de zaak-Thawil (zie verder), aangezwengeld door een groep senatoren onder leiding van senator Paiboon Nititawan. Woensdag nam het Hof een petitie van die groep in behandeling.
Pheu Thai houdt er al rekening mee dat Yingluck haar lier aan de wilgen moet hangen, omdat eerdere uitspraken van het Hof nu niet bepaald gunstig voor de regering waren.
Paiboon vindt dat het gehele kabinet dient op te stappen. De taken van het (ontbonden) Huis van Afgevaardigden kunnen dan worden waargenomen door de Senaat. Maar Pheu Thai vindt dat niet. Het kabinet blijft op de winkel passen totdat nieuwe verkiezingen zijn gehouden en een nieuwe regering is gevormd.
Voormalig Pheu Thai-parlementslid Surasit Jiamwijak werpt een interessante juridische vraag op. Technisch gesproken is Yingluck niet eens premier, maar ‘caretaker’ premier sinds ze op 9 december het Huis van Afgevaardigden ontbond, hetgeen de wet voorschrijft. Wanneer het Hof vonnist dat ze dient te vertrekken, redeneert Surasit, is de vraag of het Hof in dat geval niet de grondwet overtreedt.
Het United Front for Democracy against Dicatorship (UDD, roodhemden), dat vanaf zaterdag twee tot drie dagen een grote rally houdt, zegt een coup of pogingen de regering haar status te ontnemen, niet te zullen accepteren. Roodhemdleider Korkaew Pikulthong: ‘In dat geval organiseren we een rally.’
Wat is de aanleiding?
Nog even de aanleiding van het gedoe. Premier Yingluck plaatste in 2011 Thawil Pliensri, secretaris-generaal van de National Security Council (NSC), over. Volgens Paiboon c.s. met geen ander doel haar zwager korpschef van de Royal Thai Police te maken, want de man die daar zat, schoof door naar de NSC.
De bestuursrechter heeft de overplaatsing in strijd met de wet genoemd en bevolen Thawil terug op zijn oude post te zetten. Het kabinet heeft dat inmiddels besloten; het wachten is nu op het groene licht van de Kiesraad. De indieners van de petitie gaan ervan uit dat het Hof de bestuursrechter zal volgen en zal vaststellen dat Yingluck de grondwet heeft overtreden. En dat is in Thailand een doodzonde.
Wanneer het Hof vonnist, is nog niet bekend. In eerdere berichten kwam ik twee voorspellingen tegen: binnen enkele dagen of binnen twee weken.
(Bron: Bangkok Post, 4 april 2014)
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Nieuws uit Thailand23 december 2024De redactie wenst alle lezers fijne feestdagen!
Activiteiten22 december 2024Ontdek de magie van Koh Tao met zon, zee en avontuur
Nieuws uit Thailand22 december 2024Veilig de feestdagen door in Thailand: Campagne tegen rijden onder invloed
Nieuws uit Thailand22 december 2024De groeiende impact van e-sigaretten op jongeren in Thailand
Ik dacht gelezen te hebben dat PM Yingluck 15 dagen de tijd heeft gekregen van het Hof om zich te verdedigen tegen de aantijgingen. Dat zou betekenen (en dat is ook echt Thai natuurlijk) dat het vonnis over de Songkran-vakantie wordt getild.
Het kabinet Yingluck is met alle waarschijnlijkheid de meest bekritiseerde regering in de Thai parlementaire geschiedenis. Daar is ook alle reden voor. Sinds haar aantreden heeft de regering fout op fout gestapeld (crisismanagement tijdens de wateroverlast, watermanagement, hogesnelheidslijn, corruptie in de rijstpolitiek, corruptie bij de bouw van politiebureau’s, tablets in het onderwijs, problemen met boeren in het noorden en zuiden, onderhandelingen met de moslim minderheid in het zuiden, de tempelkwestie met Cambodja, subisidie op het kopen van een nieuwe auto) en heeft zich nooit wat gelegen laten liggen aan de groeiende kritiek van de oppostiepartijen en daarnaast van vele andere nationale en internationale organisaties.
Het toont aan dat voor Thai politici democratie betekent: de meerderheid hebben in het parlement en vervolgens alles doen en laten wat je zelf goeddunkt (tot en met het wijzigen van de grondwet in het eigen voordeel). En dat is nu net NIET de kern van de democratie.
“Wie de geschiedenis negeert, moet haar telkens opnieuw beleven”. Zonder feitelijke vergelijking de huidige regering als de meest bekritiseerde en meest foute wegzetten, is daar een sprekend voorbeeld van. Simpelweg kan men stellen dat de huidige regering allerminst een kwalitatieve uitzondering is. Dankzij de exponentieel toegenomen snelheid van de informatie-uitwisseling is het wel zo dat missers, kritiek en machinaties meteen voor een breed publiek op straat liggen. Uiteraard zelden in een weloverwogen kader gevat.
De Thaise politiek wordt al jarenlang gedomineerd door twee in wezen kapitalistische blokken. Dit is een in wezen anarchistische strijd tussen financiële, zakelijke en groepsgebonden belangen. In vergelijking met veel westerse democratieën springt daarbij in het oog dat de belangen van de arme(re)n daarbij niet vertegenwoordigd worden door een socialistische partij. Of je de socialistische zaak nu bent toegedaan of niet: het gevolg is wel dat specifieke belangen geen duidelijke stem krijgen en niet behartigd worden op een manier die feitelijke tegenstellingen duidelijk maakt, een transparante onderhandelingssituatie creëert en naar een acceptabele oplossing streeft. In feite zoeken de arme(re)n nu hun heil bij het Shinawatra-blok dat in haar agenda een chauvinistisch kapitalistische belangenbehartiging vergezeld doet gaan van een reeks populaire sociale voordelen (die bovendien goed aansluiten bij haar focus op een consumenteneconomie). Daarmee werd dit blok een voor de arme(re)n ‘minder kwaad’ alternatief voor het conservatieve kapitalistische blok (van oudsher gefocust op een uitbuitingseconomie) gegroepeerd rondom de zogenaamde Democraten. Resultaat is nu een inmiddels absurd gevecht tussen kapitale belangen, met vervagende grenzen tussen de Trias Politica (de wetgevende, de uitvoerende en de rechterlijke macht), en gratuit misbruik van populistische thema’s (aan de ene kant zogenaamd sociaal, aan de andere kant zogenaamd democratisch).
Zolang in Thailand de sociale diversiteit, op economisch, sociaal, religieus en etnisch vlak niet weerspiegeld wordt in de politieke programma’s en partijen (of partijfracties) zullen we toeschouwers blijven van dit politieke moddergevecht, waarin letterlijk geen partij te kiezen is als men een constructieve ontwikkelingsagenda voor ogen heeft.
beste Jan
Ik zet de regering Yingluck neer als “met alle waarschijnlijkheid de meest bekritiseerde” regering. Niet als de meest foute. Kritiek kan immers ook onterecht zijn. Ik heb echter in de jaren die ik hier nu woon geen regering meegemaakt waarmee bijna elke week wel een akkefietje was. Dat varieerde van het aantal buitenlandse bezoeken van de PM via uitermate ondiplomatieke uitspraken van meer dan 1 minister (Yingluck, Plodprasop, Chalerm) tot regelrechte politieke inschattingsblunders en niet acceptabel gedrag. De hele gang van zaken rondom de amnestiewet (maken, wijzigen, behandelen in de kamer) is daar een voorbeeld van.
Ik heb het ook nog niet meegemaakt dat zelfs de eigen achterban van de regering (de rijstboeren) in hun protest optrekken met de oppositiebeweging. Dat dat geen eenmalig incident is blijkt uit de opkomstpercentages en stemgedrag (het aantal no-votes) in regio’s die voorheen in grote getale opkwamen en ‘rood’ stemden, zoals Udonthani.
In een andere posting heb ik al eens uitgelegd dat ALLE grotere politieke partijen in dit land zijn/worden opgericht, gefuseerd, gefinancierd en gerund door rijke industrielen. Geen van allen is aan te merken als emancipatie-vehicles zoals dat in Nederland het geval was. Deze geschoedenis kan inderdaad niet genegeerd worden.
Gek eigenlijk dat je iemand waar tegen allerlei rechtszaken lopen, op de winkel laat passen (Ying Luck caretaker)?
Ik ken décafé, koffie met minder cafeïne, maar is déconfiture van Yingluck ook zoiets Dick? Mooi woordgebruik!