Pers wil dat censuur wordt opgeheven
De Thai Journalists Assocation (TJA) wil dat de bepalingen worden ingetrokken die de vrijheid van de media beperken, en eist intrekking van de staat van beleg.
Waartoe die beperkende maatregelen kunnen leiden, bleek dinsdag toen vijf legerofficieren een bezoek brachten aan het tv-station Thai PBS en eisten dat het station zou stoppen met het programma Voice of the People that Change Thailand. Volgens hen had de junta zich gestoord aan de aflevering van 8 november, waarin verslaggeefster Nattaya Wawweerwup met mensen in Hat Yai praatte over hun houding tegenover de junta. Het PBS-bestuur liet vrijdag weten dat doorgegaan wordt met het programma, maar Nattaya wordt er tijdelijk vanaf gehaald om repercussies te voorkomen.
TJA vice-voorzitter Manop Thip-osod zegt dat de beperkende maatregelen de mogelijkheid afsnijden om opinies uit te wisselen en meningsverschillen tussen oppositionele groepen te beslechten. De staat van beleg mag dan van kracht zijn, maar artikel 4 van de voorlopige grondwet garandeert wel de rechten en vrijheid die Thais altijd hebben genoten.
Legerhoofd Udomdej Sitabutr, tevens staatssecretaris van Defensie, ontkende gisteren dat soldaten Thai PBS onder druk hebben gezet het programma te schrappen. Hij ontkent ook dat ze aangedrongen hebben op het verwijderen van Nattaya. Maar op die ontkeningen liet hij een toelichting volgen, waarvan ik zeg: Een goed verstaander heeft genoeg aan een half woord. Dit zei hij:
‘Maar als we tot ontdekking komen dat iemand een houding heeft die erop wijst dat ze de situatie niet begrijpen, dienen we met hen te praten. We praten trouwens regelmatig met de leiding van sommige tv-kanalen. Sinds de coup is de situatie aanzienlijk verbeterd, maar met sommige media zijn gesprekken nog nodig, met name wanneer een uitzending een negatief beeld schetst.’
De gewraakte beperkingen hebben betrekking op interviews met academici, voormalige regeerders, voormalige rechters of voormalige leden van onafhankelijke organen die ‘conflicten en verwarring’ in de samenleving kunnen veroorzaken.
Kritiek op de NCPO (junta) is verboden alsmede de publicatie van vertrouwelijke officiële informatie of iets wat een ‘bedreiging voor de nationale veiligheid’ vormt.
Dus waarde lezers en lezeressen van Nieuws uit Thailand: nu weet u ook met welke ogen u de berichtgeving moet lezen.
(Bron: Bangkok Post, 16 november 2014)
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Activiteiten22 december 2024Ontdek de magie van Koh Tao met zon, zee en avontuur
Nieuws uit Thailand22 december 2024Veilig de feestdagen door in Thailand: Campagne tegen rijden onder invloed
Nieuws uit Thailand22 december 2024De groeiende impact van e-sigaretten op jongeren in Thailand
Nieuws uit Thailand22 december 2024Thailand streeft naar eerlijke gezondheidszorg voor iedereen
Wederom een uitstekende samenvatting door Dick van der Lugt van dit nieuwsbericht. Wat zijn wij zonder hem? Veroorloof me er een paar dingen aan toe te voegen. Heel kort.
1. De televisiezender Thai PBS is de enige echt onafhankelijke zender in Thailand. De programma’s zijn vaak goed tot uitstekend, er wordt geen reclame uitgezonden noch soaps. De verslaggeefster en presentratrice Nattaya Wawweerwup, die nu (tijdelijk) aan de kant is gezet, was één van de beste. Dikwijls goede interviews met groepen burgers juist uit de meer afgelegen streken van Thailand over onderwerpen en problemen uit het dagelijks leven.
2. Ik vertel iets meer over het programma van 8 november jl die de gramschap van de militairen opwekte. Nattaya interviewde een groep burgers in Haat Jai, hartland van de geelhemden en Suthep-aanhangers. Deze gegevens komen van de FB pagina van Ake Auttagorn, die een letterlijke tekst van de dicussies gaf.
Nattaya stelde de vraag: ‘Jullie die op jullie fluitjes bliezen bij de betogingen van Suthep, en vroegen om een staatsgreep, hoe denken jullie nu over de soldaten, de NLA (noodparlement), de NCPO (de junta)en de hervormingen? Velen jullie je op je gemak?
Ik geef een korte samenvatting van de antwoorden.
Er is er maar één die voluit ‘ik voel me prima, geen probleem’ antwoordde, een arts. ‘Rust en orde hersteld, ze werken aan de voorspoed van het volk, ze begrijpen wat democratie is en zullen die herstellen.’
Alle anderen waren min of meer negatief in hun beoordeling van de situatie. Ik geef een paar kreten: ‘Volk moet de kern zijn. We worden behandeld als kleine kinderen’. ‘Er is geen vrijheid meer en geen recht’, ‘Ik deed mee aan de protesten, we werden naar huis gestuurd op de 22e mei en er is niets veranderd’. ‘Ik hou óók van Thailand en waar is nu mijn stem?’, ‘De soldaten begrijpen het volk niet’, ‘Het zijn juist de soldaten en de bureaucraten die het land vernielen’, ‘Het volk is de echte verbeteraar en niet de NCPO (de junta)’, ‘Wij moeten deelnemen anders schiet het niet op’. De bovengenoemde dokter werd een keer onderbroken met: ‘Denk u nou echt dat we op enig begip kunnen rekenen bij de sokdaten?’
Verder waren er een paar mensen die pleitten voor een beter, duurzamer milieubeleid, een heet hangijzer in het zuiden gezien bv de geplande kolencentrale
Dit allemaal uit het gele zuiden. Geen wonder dat de militairen dit programma en deze Nattaya hebben verbannen. Zoals Churchill zei: ‘Het eerste slachtoffer in een oorlog is de waarheid’.
@ Tino Kuis Bedankt voor je aanvulling. De quotes van de bewoners spreken boekdelen.
Dit land en zijn vroegere en huidige leiders moeten nog een hoop leren. Een van de grondbeginselen van een democratie is de vrijheid van meningsuiting. Of bepaalde mensen die vrijheid misbruiken is niet aan de leiders van een land maar aan de onafhankelijke rechter die beslist of er sprake is van majesteitsschennis, aanzetten tot haat, discriminatie of smaad of andere vergrijpen die het betreffende land in wetten heeft vastgelegd.
Het opheffen van beperkingen van de vrijheid van meningsuiting is voor mij een vanzelfsprekende zaak. Dat betekent niet, en de Thaise geschiedenis leert dat, dat vervolgens alles koek en ei wordt. Intimidatie en ontslag van journalisten kwam ook onder voorgaande democratisch gekozen regeringen voor. Een van achterliggende factoren is dat politici ook de scepter zwaai(d)en over de verschillende media en absoluut niet gediend zijn van openlijke kritiek. Thaksin werd wel de Thaise Berlusconi genoemd. Dat zegt genoeg. Tel daar de clan-cultuur bij op en je hebt een of meer repressieve cocktails.
Al enige tijd geleden had ik regelmatig contact met een (kritische) journalist van de Bangkok Post, kuhn Voranai. Inmiddels heeft hij het veld moeten ruimen, nog voordat er een coup was. Hij wees al op de veelal impliciete intimidatie van goede journalisten maar vooral ook op het lage kwaliteitsniveau van de zittende journalisten.
Naar aanleiding van het optreden van het leger in het onderhavige geval kan ik allen maar vermoeden dat de regie een beetje zoek is. Dat blijkt uit min of meer tegengestelde standpunten van de regering op andere vlakken. Daarnaast lijkt men zich niet te realiseren dat niets maar dan niets meer geheim is nu er sociale netwerken zijn en mensen elkaar over de hele wereld (soms belangeloos) helpen met informatie. Thuis kan ik sommige websites of anderssoortige informatie niet laden op mijn computer omdat het ministerie dat niet goed vindt. Op mijn werk (met een server in Singapore) is dat geen probleem.
Ik volg al enige jaren de protesten van de twee politieke kampen in Thailand. In 2010 bevond ik mij in het centrum van Bangkok tijdens de protesten van de Redshirts en volgde later in Pak Chong het ingrijpen van het leger op internet. Ik concludeer als volgt. Politiek gezien bestaan de kampen kort gezegd uit een minderheid van elite en een meerderheid van het arme deel van de bevolking. Jarenlang is de elite aan de macht geweest en heeft die macht gebruikt om er vooral zelf beter van te worden. Als onderdeel van die elite heeft het leger vele malen ingegrepen als de belangen van de elite dreigden te worden ingekrompen. Echter, geen enkele coup heeft voor langere duur de rust kunnen herstellen. Elke keer als er verkiezingen waren won het linkse kamp, enkel vanwege de feitelijke meerderheid van stemmen, aangevoerd door de Taksin-dynastie. Gezien de omvang van het arme deel van de bevolking zal dat ook nimmer anders zijn. Het probleem is mijns inziens dat de twee kampen geen oog hebben voor het landsbelang. Langzaam maar zeker zakt het land weg in een moeras van individueel eigen belang.
In een democratie is het volk dat regeert. Het leger heeft tot taak het land te beschermen tegen gevaren van buitenaf en is in een democratie een instrument van het volk, niet tegen het volk. Het leger in ondergeschikt aan de democratisch gekozen regering. In Thailand is daarvan geen sprake. Het leger is een zelfstandige machtsfactor die door middel van wapens zijn macht wil consolideren. Zodra een democratisch gekozen regering daaraan morrelt, grijpt het leger in. Dat is geen democratie maar een dictatuur. Kenmerk van een dictatuur is CENSUUR.
Het leger heeft eerder erkent dat de coups in het verleden niet de duurzame rust heeft kunnen herstellen. Openlijk heeft het leger excuus daarvoor aangeboden. Een aantal jaren heeft het leger zich min of meer afzijdig gehouden. De politici gingen echter door met een politiek van verdeel en heers. In mei heeft het leger toch weer ingegrepen nadat de politiek niet in staat bleek de noodzakelijke politieke hervormingen door te voeren. Het leger wil die hervormingen nu in eigen hand nemen, natuurlijk ook om het eigen belang van het leger zeker te stellen. Daarbij is kritiek ongewenst. Het logische gevolg is CENSUUR.
Het leger hoort in de kazernes te zijn. Het volk moet onafhankelijk kunnen beschikken over zijn toekomst. De politiek moet de wil van het volk uitvoeren. Dat is democratie. Maar zolang een elitaire minderheid regeert over een proletarische meerderheid, zal van rust geen sprake zijn, hoeveel coups er ook volgen.
Beste Frans Nico,
Je geeft in kort bestek de tragiek van Thailand weer. Wat je schrijft is de kern van de zaak. Het leger zal nooit de noodzakelijke en wezenlijke veranderingen kunnen doorvoeren. Dat kan alleen van onderop gebeuren. Het leger heeft zich nooit bekommerd om de welvaart van het volk, ze beschermt alleen zichzelf en de elite. Zie ook mijn verhaal:
https://www.thailandblog.nl/opinie/thaise-leger-belemmert-democratie/
Was de wereld maar zo simpel als jij hem beschrijft. Maar de wereld in Thailand is helaas niet zo simpel.
In een democratie regeert volgens mij niet het volk maar het parlement dat bestaat uit vertegenwoordigers van verschillende groeperingen binnen het volk met andere ideeen over hoe het land geregeerd moet worden en wat de prioriteiten zijn en de oplossingsrichtingen. Daar wringt in Thailand de eerste schoen. De politieke partijen hebben helemaal geen ideeen, tenmniste niet als je dat aan hun zeer summiere programma’s moet afmeten. De Democraten zijn net zo rechts-liberaal als de Phue Thai die de proletarische minderheid zegt te vertegenwoordigen. De Thakinisten speelden het spel wat slimmer via de media en populistische maatregelen (als verhoging van het minimumloon, rijstsubsidie, beladstingtrek voor aanschaf van een nieuwe auto) en deze regering imiteert dat.
Ten tweede is de tegenstelling tussen rood en geel en daaraan gelijkgesteld tussen het arme noorden en noordoosten versus het rijke Bangkok en zuiden niet meer conform de werkelijkheid. In het noorden en noordoosten is er een gestage groei van de rijkere middenklasse en vele arme Isaners wonen en leven in Bangkok en worden daar niet veel rijker.
Uit zeer betrouwbare bronnen weet ik dat het leger zich tot het uiterste heeft ingehouden om dit keer weer een coup te plegen. Buitenlandse mogendheden hadden voor de coup al te kennen gegeven dat zulks in deze tijd niet meer past. De politieke tegenstanders echter waren tot geen enkel gesprek, bemiddeling of arbitrage bereid. En het land verkeerde langzamerhand in een chaos die ook gewelddadiger had kunnen aflopen.
Censuur is inderdaad een kenmerk van dictatuur. Maar volgens mij bestaat er ook nog zo iets als ‘democratisch gekozen’ dictatuur, niet alleen in Thailand maar ook in de geschiedenis van andere landen (Italie, Argentinie, Venezuela). Thaksin, Berlusconi, Chavez en Perron hadden ook niet veel op met de vrijheid van meningsuiting. Had niets met het leger te maken.
Inderdaad is de wereld niet zo eenvoudig als het lijkt. Ik zou graag ingaan op wat Chris stelt, maar dan krijg ik een waarschuwing dat ik aan het chatten ben. Bovendien valt het buiten het topic.