Nieuwe maatregelen voor sociaal welzijn in Thailand: verbetering voor kinderen, ouderen en personen met een handicap
Het Thaise kabinet heeft nieuwe maatregelen voor sociaal welzijn goedgekeurd die zijn voorgesteld door de Nationale Commissie voor de Bevordering van Sociaal Welzijn. Deze hervormingen zijn gericht op het creëren van een eerlijker en toegankelijker systeem voor kinderbijslag, ouderenbijslag en invaliditeitsuitkeringen, met als doel meer inclusiviteit en betere ondersteuning voor kwetsbare groepen.
Uitbreiding van kinderbijslag
De kinderbijslag wordt universeel, wat betekent dat inkomensscreening niet langer van toepassing is. Hierdoor komen meer gezinnen in aanmerking voor financiële steun. De dekking begint vanaf de vierde maand van de zwangerschap en loopt door tot het kind zes jaar oud is. Ouders ontvangen een maandelijkse uitkering van 600 baht per kind gedurende deze periode. Deze uitbreiding benadrukt het belang van vroege ondersteuning voor gezinnen en jonge kinderen, wat een positieve impact kan hebben op de ontwikkeling van het kind.
Ouderenbijslag gebaseerd op leeftijd
De ouderenbijslag wordt aangepast met een gradueel stijgende betaling op basis van de leeftijd van de ontvanger. Senioren tussen 60 en 69 jaar ontvangen een maandelijkse uitkering van 700 baht. Voor ouderen van 70 tot 79 jaar stijgt dit bedrag naar 800 baht, terwijl personen van 80 tot 89 jaar 1.000 baht krijgen. Voor degenen ouder dan 90 jaar bedraagt de maandelijkse uitkering 1.250 baht. Deze maatregel erkent de toenemende behoeften van ouderen naarmate zij ouder worden en biedt hen betere financiële ondersteuning.
Gelijke kansen voor personen met een handicap
Voor personen met een handicap wordt een vaste maandelijkse uitkering van 1.000 baht geïntroduceerd. Deze maatregel biedt ondersteuning aan iedereen, inclusief mensen zonder officiële identificatiedocumenten, waardoor het bereik van de uitkeringen aanzienlijk wordt uitgebreid. Dit beleid onderstreept de toewijding van de Thaise regering aan het creëren van gelijke kansen voor iedereen, ongeacht hun administratieve status.
Stappen richting uitvoering
Minister van Sociale Ontwikkeling en Menselijke Veiligheid, Varawut Silpa-archa, heeft het plan voor de uitvoering van deze maatregelen uiteengezet. De eerste stap is het verzamelen van gegevens over de begunstigden en het bepalen van de benodigde financiering. Vervolgens wordt samengewerkt met het begrotingsbureau, de afdeling Comptroller General en het ministerie van Financiën om de financiering veilig te stellen. Daarnaast worden richtlijnen opgesteld om de uitbetaling van de fondsen te stroomlijnen en ervoor te zorgen dat de uitkeringen efficiënt worden verstrekt aan degenen die er recht op hebben.
Verwachte start in 2026
De uitvoering van deze maatregelen staat gepland voor het begin van het boekjaar 2026, op voorwaarde dat er geen onvoorziene vertragingen optreden. De hervormingen weerspiegelen de inzet van de Thaise regering om een universeel welzijnssysteem te creëren en uitkeringen te behandelen als een fundamenteel recht voor alle in aanmerking komende groepen.
Met deze hervormingen wordt een belangrijke stap gezet richting een meer inclusief en ondersteunend sociaal welzijnsbeleid, dat de levenskwaliteit van kinderen, ouderen en mensen met een handicap aanzienlijk kan verbeteren.
In tegenstelling tot de rest van de wereld is hier de wi d een beetje gedraaid en na jaren van stilstand tijdens de junta komt er zo langzamerhand een beetje hulp voor de zwakkeren in de samenleving.
De reacties hierop kan ik wel haast voorspellen, druppel op de gloeiende plaat en wie gaat dat betalen?,maar het begin is er en alle kleine beetjes helpen.
“een meer inclusief en ondersteunend sociaal welzijnsbeleid”. Dat zijn Grote woorden.
Het is een stap in de goede richting, maar voor een echt sociaal welzijnsbeleid mag er nog wel iets extra’s gebeuren, lijkt mij persoonlijk toe.
Zie je die oude mensen in een dorpje, doorgroefd gelaat, laag opgeleid, leven lang sappelen, geen bedrijfspensioen. Weliswaar ook vaak geen loon-, inkomstenbelasting afgedragen.
Gelukkig vaak eigen huisje en stukje land voor groenten, fruit, kippen. En toegankelijke gezondheidszorg.
En dan beginnen met 600 THB “AOW”. Hopelijk dat er kinderen zijn, die bijdragen. Want als die kinderen zelf bijvoorbeeld schoolgaande kinderen hebben, is voor hen het leven ook duur en blijft er weinig over.
Beetje baan begint bij 12.000 – 20.000 THB/maand. Beetje tot veel doorgeleerd, dan op naar de 30.000 – 50.000 – 80.000/maand.
Je mag een geven paard niet in de bek kijken, maar dan is 600 THB (=17 EUR) “AOW” niet echt een bedrag om over naar huis te schrijven. Wat koop je daar tegenwoordig nog voor? Ook in Thailand is het leven duurder geworden.
De echte welvaart (geld), een belangrijk aandeel voor het creëren van écht welzijn, ligt bij een heel klein, heel select groepje, dat de eigen bevoorrechte positie niet graag opgeeft, ondanks de druk vanuit de sociaal “lagere” regionen.
Er valt nog wel iets te doen in Thailand (zeg ik vanuit mijn NL achtergrond, maar ja: TIT, This Is Thailand).
Mijn echtgenote krijgt ook 100 bahtjes pensioen verhoging, dus straks 700.
Kan ze een flinke deur van intrappen.
Janneman.
Mijn vrouw heeft het ooit eens aangevraagd als ouderenbijslag om de bijdrage aan haar moeder te verhogen.
Mededeling van de betreffende ambtenaar toen, het is inmiddels al wat jaren geleden. U bent getrouwd met een buitenlander, daar geldt dat niet voor. NEXT.
Een opmerking als deze heeft geen enkele zin. Thailand doet niet niks, en zoals we weten vanuit de NL of BE situatie is een systeem als AOW een enorm dure. De NL-uitkeringen stegen in 2021 met 1,7 miljard euro terwijl de afgedragen premies met 0,9 miljard toenamen. Van belastinggelden wordt het verschil aangevuld. In NL hebben we het over minder dan 3 miljoen mensen van 65 tot 80 jaar, en nog geen miljoen 80-plussers. Al met al iets van 20% van de totale bevolking. (bron: CVS)
In TH hebben we het over meer dan 16 miljoen mensen ouder dan 60 jaar. In aantal en percentage vier maal dat van NL. En beduidend minder belastinginkomsten. In ieder geval niet van de in TH wonende gepensioneerden. De discussie dat hun eigen omgeving het goed heeft hebben we al gehad.
Hoe dan ook: Thailand heeft aanzienlijke vooruitgang geboekt in het erkennen van de uitdaging van veroudering en heeft beleidswijzigingen en ontwikkelingsprogramma’s geïnitieerd om deze op zowel nationaal als lokaal niveau aan te pakken. Het land werkt nu aan het uitbreiden van de toegang tot langdurige zorg op gemeenschapsniveau als onderdeel van het bestaande door vrijwilligers ondersteunde systeem voor eerstelijnsgezondheidszorg. (bron: Wereldbank)
Het is maar goed dat wij zowel mijn schoonmoeder als oma ondersteunen, want als je het hiervan moet doen is het honger lijden
Thailand’s zorg voor ouderen is van oudsher gebaseerd op ondersteuning door familie. Gehuwd zijnde met een Thai vrouw betekent dan ook dat je in m oreel opzicht deel uitmaakt van die ondersteuning. Daarnaast is de Thai overheid (onder Thaksin destijds) begonnen met een aantal zorgprogramma’s. Een aantal hiervan zijn te lezen in bedoeld artikel. Ga je TH vergelijken met de NL/BE/EU-situatie, dan is TH nog lang zo ver niet. Vergelijk je TH met situaties zoals die geldt in ontwikkelingslanden, dan is TH goed op weg. Zorg voor ouderen is een zeer dure aangelegenheid. Waarom denk je dat in NL zo te hoop loopt als het gaat om kwesties als AOW, pensioen, eigen risico, eigen bijdragen? In TH is er niemand die via de fiscus wordt aangeslagen om een nationaal zorgsysteem op de been te houden. NL-gepensioneerden in TH betalen sowieso al niet meer mee ten behoeve van de NL-situatie, en betalen 0,0 aan de TH situatie.
Waar gaat het om: De meeste oudere Thais worden ouder in hun eigen huis en worden verzorgd door hun families, maar de traditionele familiezorgregeling wordt steeds moeilijker voor veel families, omdat de verhouding tussen oudere en werkende Thais toeneemt. In de komende twee decennia zal het aantal Thais boven de 80(!) dat hulp nodig heeft naar verwachting meer dan zes keer zo groot worden, tot bijna 2,5 miljoen(!). Het aantal mensen boven de 60 is nu al 16 miljoen.
De meeste mensen die behoefte hebben aan ouderenzorg zijn nog steeds afhankelijk van familie en gemeenschapszorg, omdat de kosten voor institutionele langdurige zorg hoog zijn en de meeste Thai dit niet kunnen betalen zonder overheidssteun.
Thailand’s Universal Coverage Scheme (het 30 baht systeem van Thaksin uit 2002) dekt momenteel geen enkele institutionele langdurige zorg vanwege de hoge kosten. Institutionele zorgdiensten blijven onderverzekerd, zelfs voor ouderen met hoge behoeften (dat wil zeggen ouderen met dementie, bedlegerige ouderen), en programma’s om gezinnen te helpen met deze kosten hebben een beperkte dekking.
Er is een tekort aan goed opgeleide medewerkers in de ouderenzorg en er is een gebrek aan passende training voor mantelzorgers en medewerkers in de ouderenzorg.
De groeiende vraag naar ouderenzorgdiensten biedt kansen voor bedrijfsinvesteringen en het creëren van banen. Er is een kans om de gaten in het aanbod van betaalbare en adequate zorg (thuis, in gemeenschappen en in instellingen) voor ouderen met langdurige zorgbehoeften te vullen. De ontwikkeling van de luxe woonopties voor gepensioneerden voor de meer welvarende ouderen kan worden beschouwd als het creëren van meer banen in de sector.
Wat zou TH kunnen doen: 1) De rol van de overheid als rentmeester in ouderenzorg versterken. In ieder geval is er een begin mee gemaakt. Dit omvat het verbeteren van de capaciteit voor behoeftebeoordeling (op het niveau van dienstverlening) en ook voor het voorspellen van zorgbehoeften (op beleidsniveau) en het ontwikkelen van een informatiesysteem met betrouwbare gegevens. 2) Een fiscaal duurzaam systeem voor de financiering van langdurige zorg om garanderen, op basis van die behoeftebeoordeling. Thailand kan overstappen op een meer geformaliseerd model van financiering van langdurige zorg door bijvoorbeeld het 30-baht systeem (UHS) uit te breiden met gerichte subsidies voor langdurige zorg voor degenen die het meest in nood worden geacht. 3) De ontwikkeling stimuleren van initiatieven die inspelen op de groeiende vraag naar langdurige zorgdiensten op de particuliere markt. 4) Het systeem van gemeenschapsondersteuning versterken. 5) Investeren in betere opleidingen voor zorgpersoneel en arbeidsmigratie inzetten voor banen waar het lokale aanbod aan arbeidskrachten beperkt is. 6) Door blijven gaan met het verhogen van de bedragen voor ouderentoeslag. (bron: United Nations-ESCAP)