Thailand doet het goed op de Olympische Spelen in Rio. Twee jeugdige Taekwondo vechters hebben een medaille in de wacht gesleept, waarmee het totaal aantal plakken nu zes bedraagt en Thailand samen met de Belgen de 26ste plaats bekleedt op de medaille ranglijst.
Tawin Hanprab (18) behaalde zilver, Panipak Wongpattanakit (19) brons voor het onderdeel Taekwondo in hun eigen gewichtsklasse. Het is de eerste keer dat Thailand in deze tak van sport medailles heeft behaald.
In het gewichtheffen voor vrouwen haalde Tanasan en Srisurat al eerder goud. Zilver bij het gewichtheffen was er voor Sirikaew. Bij de mannen haalde Kruaithong brons.
België heeft twee gouden, twee zilveren en twee bronzen medailles en doet het net zo goed als Thailand. Nederland staat in de top tien en wel op de negende plaatst met acht gouden, vier zilveren en vier bronzen medailles.
Hier kan je zien welke landen in welke sporten medailles hebben gewonnen: www.nu.nl/rio-2016/4303740/bekijk-medaillespiegel-van-olympische-spelen-in-rio-janeiro.html
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
- Van de redactie30 december 2024Wij wensen de lezers van Thailandblog een prettige jaarwisseling en een gezond en gelukkig 2025!
- Nieuws uit Thailand30 december 2024Hotelbrand in Bangkok met 3 doden leidt tot tijdelijke sluiting
- Eten en drinken30 december 2024Pad Krapao Gai (roergebakken kip met basilicum) een smaakvol Thais gerecht
- Thailand tips30 december 2024Silom Road: Het financiële hart van Bangkok
Wij Belgen zitten dus in fijn gezelschap! Dii, yiâm!
Thailand heeft een paar gewichtheffers ( dat zal niet komen van rijst en pappaya pok-pok eten :-)), een paar top-teakwondo’s, een plaatselijke gevechtssport die nu ook als Olympische discipline aanvaard is, Boeddha weet waarom 🙂 , goede badmingtonspeelsters, en thai kickboksers (geen Olympische discipline, en maar goed ook), en dat is het dan. Thailand heeft ook zeer rijke industriëlen die zelfs grote voetbalclubs in Engeland opkopen (Leicester City) en er zelfs de Premier League mee winnen, en in Thailand zelf wordt niet onaardig gevoetbald. Van het Nationale team zag ik reeds behoorlijk goede wedstrijden, maar steeds tegen buurlanden in Asea-verband. Ze zouden eens moeten kunnen uitkomen tegen een Fifa-top-100 voetballand, dan zou de reeële waarde kunnen gemeten worden. Dat alles echter vergelijken met Nederland en zelfs België, dat zelfs niet bepaald een topsport-land is, is belachelijk. Neem nu wielrennen, bij ons sport nummer 1, toch ? In Thailand wordt er een inspanning gedaan om fietsen aantrekkelijk en populair te maken, Bike for daddy weetjewel. En dus zie je veel Thai op de openbare weg fietsen met een knal-echte koersfiets en een uitrusting aan die straffer en blinkender is dan de meeste Vlaamse wieleramateurs. Maar uiteraard hebben ze geen enkele voeling met het echte wielrennen uit Europa en de bakermat ervan, Vlaanderen. Wie heeft hier al gehoord van Greg Van Avermaet, Olympisch Kampioen op de weg, van Philippe Gilbert of Tom Boonen, van Rik Van Looy of Rik Van Steenbergen, van Eddy Merckx, om het bij ‘die van ons’ te houden ? Welke Thai kent de atletiek-disciplines ? Mmm ja, misschien al gehoord van Usain Bolt, maar de Zevenkamp, de heptathlon bv. ? Het koninginnesteuk van de vrouwen-atletiek waar de beste all-round atlete de meeste punten haalt uit 7 diverse onderdelen, de 100 meter horden, het hoogspringen, het kogelstoten, de 200 meter, het polsstokspringen, het discuswerpen, en de afsluitende 800 meter, en daar heeft België de allerbeste in, de koningin van de atletiek zeg maar. Enkel jammer dat Nafi Thiam geen letter Nederlands spreekt, en typische ziekte van onze franstalige landgenoten. Maar ja, en nu zit ik aan een gans ander onderwerp haha, het Nederlands is een taal voor boeren he, voor barbàren, zeggen de Walen onomwonden. Ik weet wel, de taal van Molière is een zeer mooie taal,klinkt als muziek in je oren, maar da’s dan ook de énige ‘verdienste’ die Walen hebben hé. Mochten wij Vlamingen, dat achterlijk volkje niet onderhouden, hadden ze zelfs geen ONDERWIJS. Of hoe een stuk over sport eindigt over wat woorden over het artificiële België, waardoor een stuk van de vroegere Nederlanden verplicht werd ‘samen’ te leven met mensen van een totaal andere slag, Fransen. Samenlevingsproblemen zijn van alle tijden, grinnik 🙂
Ik kan de vraag niet zo maar beantwoorden, want een vergelijking van topsport in Thailand en Nederland is niet eerlijk. Waarom je Nederland en Belgie samentrekt begrijp ik ook niet, want Belgie presteert tijdens de laatste drie Olympische Spelen ongeveer gelijk aan Thailand. Nederland steeks daar torenhoog boven uit.
Kijk eens naar de medaillespiegels en merk ook op, dat Thailand – op Japan en de beide Korea’s na – wel het best presterende land in Azie is.
Ligt China dan niet in Azië ? 😉
Wat stellen de medailles voor Thailand eigenlijk voor ? Taekwondo en gewichtheffen : stellen mondiaal niets voor. Ja, dan betekenen de medailles voor Nederland (9e op de wereldranglijst van behaalde medailles) en in mindere mate voor België toch een stuk méér. Het spijt me zeer, en ik wil geenszins beledigen, maar Thailand stelt mondiaal in niks wat voor. Ik schrijf dit met enige gène want ik woon in Thailand en vooral, ben getrouwd met de liefste vrouw onder de sterrenhemel, maar ben gewoon eerlijk. 56 miljoen inwoners en op geen enkel vlak een uitblinker te bekennen, in gans de geschiedenis 1 grote nul. Kleine troost : de omringende landen evenmin.
Misschien kunnen de Thaise vrouwen , als team , een gouden plak krijgen voor lieftalligheid. hebben ze er weer één bij. En lieftalligheid is een mondiaal gewaardeerd eigenschap.
Trouwens denk dat de meeste mensen wel iets weten van gewichtheffen en Taekwondo, en waar Nederland een medaille krijgt voor zwemmen, een afstand van 10 km, ja daar zullen de meeste landen ook geen interesse in hebben. Idem hockey of paardijden of iets dergelijks.
Als er nou, benevens de atletiek – moeder van alle sporten – een wereldse sport-discipline is dan is het wél zwemmen. De zilveren plak voor de Vlaming Timmers op de 200 meter vrije slag is zonder meer duizend keer belangrijker dan goud in taekwondo. De vergelijking maken is als Absurdistan. Ik denk trouwens dat u met ‘de meeste mensen’ Thai, Cambodianen, Laotianen, Myanmarezen, e.d. bedoelt, die inderdaad geen fluit afweten van de grote mondiale sporten, op uitzondering van, sommigen onder hen : voetbal (door het gokken); golf en tennis. Maar zoals deze sporten 50 jaar geleden in het Westen exclusief voor’ the rich and famous’ waren weggelegd, is dat thans zo in Thailand. Een Thaise die golft, en een Internationaal Tornooi wint, is geen telg uit een Isaan-boerenfamilie.
Wat hockey betreft, dat is een sport die vroeger enkel in Nederland, België, Duitsland gespeeld werd, maar die nu over de hele wereld is uitgezaaid. Niet voor niets dat Argentinië Olympisch kampioen is. En paardrijden, jumping, wordt beoefend in landen waar euh paarden zijn, en zo zijn er nogal wat. Groetjes.
Thailand heeft geen sportcultuur. Eigenlijk wel bijzonder als je bedenkt hoe belangrijk groepsverband is voor de Thais. Maar blijkbaar wordt in groepsverband niet gesport. Ik kan, na tien jaar wonend hier, eigenlijk geen enkele sportvereniging in mijn buurt opnoemen. Op het overdekte futsal stadion komen groepen jongeren een partijtje voetballen en zij betalen de private accommodatie per keer. Een soort van competitite heb nog nooit gezien. De teakwandosportschool om de hoek wordt gerund door twee particulieren. Een kilometer verder is een private sportaccommodatie met badmintonvelden en een zwembad: geen vereniging of trainer te bekennen. Alleen de betere, duurdere lagere scholen hebben een gymzaal. De grote voetbalclubs zijn eigendom van een rijke Thaise familie. Het verenigingsleven is zeer slecht ontwikkeld en ook de overheid steunt eigenlijk geen enkele sport. Medaillewinnaars (Olympisch, wereldkampioen) krijgen miljoenen Bahts, van het bedrijfsleven en wat minder van de overheid. Met hun bekendheid en het geld kunnen zij dan hun eigen sportschool oprichten.
Toevallig gisteren nog aan een klas 3e jaars studenten op de universiteit gevraagd wie er wekelijks aan een of andere vorm van sport doet: van de 150 studenten zegge en schrijve 3. En dan te bedenken dat juist de meeste Thaise universiteiten over prima (nagenoeg gratis) sportaccommodaties beschikken.
Even een kleine opsomming:
Badminton , tennis en golf leveren toch wel Thaise topsporters op.
Daarnaast de volgende sporten in teamverband in Thailand :
Sepak Takraw, Aziatisch voetvolley, is een teamsport,
volleybal: vrouwenteam behoort tot de top van de wereld
futsal : wordt hier in Korat veel gespeeld
hardloopgroepen
wielrennen: zie regelmatig overal in Thailand groepen wielrenners, in dezelfde outfit dus als team
en daarnaast legio hardlopers, joggers, aerobics ( in groepen) , wielrenners etc.
Misschien dan in Bangkok minder wordt gesport maar er buiten zie ik genoeg.
Het is fout te beweren dat Thais geen sportcultuur hebben.
Sportcultuur ontwaar ik dagelijks in de grote groepen Thai die op racefietsen hardrijden. Sommige groepen rijden met semi-professionele snelheden. Erg competifief. En ben je al eens naar een massa loopmanifestatie geweest in Thailand?
Voor dit jaar hebben wij nog een mini-marathon (10,5 Km) in Phrae, in Rayong en in Bangkok op de planning staan. Gezien onze leeftijd is ons gemiddelde een recreatieve 9 km per uur, maar aan de kop lopen ze scherpe wedstrijdtijden (Marathon, 1/2 marathon en 10,5 Km). En op de grote traditionele roeiwedstrijden gaat het er ook erg competitief aan toe. Zo zijn er nog vele voorbeelden.
Dat er nauwelijks een sportbeleid in Thailand is, is een waarheid als een koe. Van overheidswege wordt er nauwelijks ingezet op verbetering van sportprestaties. Inspanning om sportieve competitiviteit structureel te verbeteren situeren zich in een private omgeving. Of dat met het oog is om ’s lands glorie op te poetsen in een landencompetitie zoals op de Olympische spelen is erg twijfelachtig. Privé-investeerders in sport doen dit uiteraard met winstoogmerk, onrechtstreeks via marketing of rechtstreeks via vastgoedtransacties, spelers aan- en verkoop en zelfs club aankoop en verkoop. Follow the money and you will see the truth.
Voor een overheidsbeleid dat ook een volwaardig (top)sportbeleid behelst zijn de inkomsten (lees belastingen) van Thaise overheden (lees belastingen) (nog?) veel te laag. In Nederland is er een ontwikkeld en vooral gefocust topsportbeleid. In België (vnl. in Vlaanderen en Wallonië) zijn er verdienstelijke pogingen daartoe, maar de hoge globale Belgische staatsschuld begrenst ook hierin de mogelijkheden van alle bevoegde Belgische overheden.
Deze alternatieve medaillestand is ook wel leuk. 🙂
http://www.hln.be/hln/nl/1306/Olympische-Spelen/article/detail/2834988/2016/08/19/De-alternatieve-medaillestand-die-tot-nadenken-stemt.dhtml
Ik blijf er bij dat Thailand geen sportcultuur heeft. Het wordt absoluut niet aangemoedigd om te bewegen. Alle voorbeelden dei je noemt zijn mij bekend maar zijn uitsluitend te danken aan particulier initiatief en sommige evenementen worden zelfs door de overheid tegengewerkt of voor corruptie misbruikt. vergelijk het en smet het bloeiend esportverenigings leven in Nederland ofbelgie, waar mensen SAMEN de verantwordelijkheid dragen voor hun vereniging.
En kijk eens naar deze ‘actuele’ webpagina van het Thaise ministerie van Sport. HET nieuws-item in de cartegorie sport: een aankondiging van een internationaal futsal toernooi, in 2012 ! Geen woord over de medaille winnaars in Rio de Janeiro. Natuurlijk is dit om te huilen!!
http://www.mots.go.th/mots_en57/ewt_news.php?nid=2984