Eerste geval van MERS in Thailand!
Ook in Thailand is nu de dodelijke ziekte MERS (Middle East Respiratory Syndrome) opgedoken. Het betreft een zakenman uit Oman, zo laat de minister van Gezondheid, Rajata Rajatanavin, weten.
De 75-jarige man uit het Midden-Oosten kwam op 15 juni naar Thailand om in een ziekenhuis in Bangkok behandeld te worden voor een hartprobleem. Bij nader onderzoek kwam naar boven dat de man drager was van het gevaarlijke MERS virus. De drie familieleden die de man begeleidden, worden onderzocht.
MERS is ruim vier weken terug in Zuid-Korea opgedoken er zijn sindsdien 23 patiënten aan bezweken. De aandoening komt oorspronkelijk uit het Midden-Oosten waar het in 2012 opdook. Het virus kan ernstige en ook dodelijke luchtweginfecties veroorzaken bij mensen. Niet iedereen wordt na besmetting ernstig ziek. Tegen het virus bestaat volgens de Wereldgezondheidsorganisatie WHO geen enkel vaccin.
Bron: AFP
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Nieuws uit Thailand23 december 2024De redactie wenst alle lezers fijne feestdagen!
Nieuws uit Thailand23 december 2024Illegale handel in medicijnen bedreigt volksgezondheid
Nieuws uit Thailand23 december 2024Thaise regering komt met steun en voordelen voor een zorgeloze nieuwjaarsvakantie in 2025
Achtergrond23 december 2024De kerstboom: van heidense symbolen tot feestelijke traditie
Man man man, wat een paniekzaaierij.
Ten eerste: 23 doden in 1 maand tijd, dat zijn zo’n 100 doden per “seizoen”
Wist je dat tijdens een gemiddelde winter in ons kleine Nedelrand 250 tot 2000 personen sterven aan de griep?!
Ten tweede: Het virus lijkt moeilijk van mens op mens overdraagbaar, en als ’t al gebeurt dan gebeurt dat uitsluitend in ziekenhuizen.
Niet zoveel paniek. Zó en nu genieten want de koers van de Baht zal met dit nieuws ook wel flink gaan droppen.
Ik ben het met Sjoerd volledig eens… In mijn vliegerleven heb ik al heel wat vreemde, paniekerige toestanden meegemaakt. Collega’s die alleen nog maar met maskers en handschoenen in de cabine gingen werken uit angst voor een ziekte. Toen SARS nog actueel was, had ik ook zoiets meegemaakt: we hadden een mooie, lange vlucht naar Bangkok. Onze rotatie duurde tien dagen: FRA-BKK -> 1 dag vrij, dan een shuttle naar Saigon en de dag daarop weer. Toen wij op de tweede dag op de luchthaven als bemanning op ons vliegtuig wachtten, kwam de stationmanager naar ons toe en sprak met de kapitein en purser. Het bleek dat er op de dag daarvoor een man bij ons aan boord was geweest, die nu in Bangkok in quarantaine zat, omdat men bang was dat hij SARS had. Nou weten we intussen hoe je deze ziekte kon vangen.
Er werd gebrainstormd. Wat moesten wij als bemanning doen. Wij wisten, dat je de ziekte alleen bij direct contact kon krijgen. Echter, wanneer bleek dat deze man werkelijk SARS had, dan moesten wij – de hele bemanning ook minstens twee weken in quarantaine. Uiteindelijk werd er besloten, dat de vlucht naar Saigon geannuleerd werd en wij terug naar het hotel reden. ’s Avonds zijn wij dan als passagiers met zijn allen naar huis gevlogen. Ik was woedend. Wij hadden na die vlucht vier dagen vrij in Bangkok gehad. Ik had al een reis naar Koh Samet gepland… het had een perfect mooie tijd kunnen zijn.
Achteraf bleek dat deze man slechts een bronchitis had en daardoor hoestte. Hij had geen SARS. En zelfs wanneer hij dit gehad had, was de waarschijnlijkheid dat iemand van ons ook “besmet” was geraakt bijna nihil.
Vorig jaar met Ebola ook al zo’n paniekzaaierij. Wie praat er nu nog over? Is het nu voorbij? Ook toen begonnen mijn vroegere collega’s met handschoenen en weet ik wat voor bescherming in de cabine rond te lopen, of eisten dat dit verplicht zou worden. Toen ik daarop op mijn forum reageerde, kreeg ik een shitstorm over me heen. En nu? NIKS!!!!
Maar ja… we moeten ons maar zorgen maken… we zullen ooit toch eens (uit)sterven… hier in Thailand eerder van de hitte of een ongeluk….
Jammer voor je Sjaak dat de trip naar Koh Samet niet door kon gaan maar om daar nu woedend van te worden is weer andere koek. SARS was destijds een serieuze aangelegenheid en of je het nu wel of niet eens bent met bepaalde maatregelen meen ik dat een luchtvaartmaatschappij, die jaarlijks miljoenen mensen vervoert, natuurlijk zoveel als mogelijk voorzorgmaatregelen moet treffen om passagiers te behoeden voor overdraagbare ziektes. Beter achteraf constateren dat het overbodig was dan dat we allemaal “de sjaak” zijn. Dat geldt nu dus ook voor het aan SARS verwante MERS, waar medici nog veel te weinig van weten. Weliswaar lijkt besmetting van mens op mens vooralsnog niet makkelijk te gaan en voornamelijk in ziekenhuizen plaats te vinden maar zeker weten doen de dokters het nog niet en voorzichtigheid is derhalve geboden. Juist in vliegtuigen waar honderden mensen elkaars uitgeblazen lucht weer inademen. De EBOLA kwestie bagatelliseer je door dat af te doen als paniekzaaierij. Volgens het Rode Kruis zijn er sinds maart 2014 zo’n 2500 á 3000 mensen aan overleden en vinden nieuwe besmettingen met groot risico op dodelijke afloop nog steeds plaats, met name in Sierra Leone en Guinee. Voorbij is het dus zeker nog niet en natuurlijk hoor je er nu minder over, dat is altijd zo met nieuws, daarvoor heet het ook nieuws. Sjaak, mede omdat ik veel van je bijdragen aan dit blog kan waarderen, wil ik je, wellicht ten overvloede, adviseren om met die hitte in Thailand genoeg te drinken en om ongelukken te voorkomen voorzichtig te zijn in het verkeer. Geniet ervan in Thailand en ik denk zeker te weten dat je die trip naar Koh Samet alsnog hebt gedaan.
Nee, beste Theo, woedend was misschien iets overdreven, maar er kwamen iets meer dingen bij te kijken dan ik opgeschreven heb. Dingen die ik niet mag schrijven, zelfs nu ik niet meer bij het bedrijf werk. Maar goed. Ebola bagatelliseer ik niet. Je moet echter ook niet overdrijven. Waar ik op duid zijn de kranten en de berichten, die er een sensatie van maken en die onnodig paniek veroorzaken. Geen nuchtere feiten.
Wat ik me afvraag bij de “uitbraak” van deze ziektes, is waarmee men vergelijkt. 3000 mensen lijken veel te zijn, maar op een wereldbevolking van 7 miljard mensen verdwijnend weinig. Ik zeg niet dat er niks gedaan moet worden, maar moet er dan meteen door de media overdreven worden?
Hetzelfde geldt vandaag de dag bij een overstroming of een aardbeving, of zelfs een trein ongeluk, die wel eens in landen zoals India, Bangladesh of Pakistan plaatsvinden. De bevolkingsdichte is daar zo groot, dat er altijd een groot aantal mensen aan sterven. Daar is het de massa die het hem doet. Werd er met procenten gewerkt, zouden de aantallen veel minder lijken. Het zijn nog steeds 3000 mensen maar in procenten gezien stelt het niks voor. Maar dan verkoopt een krant niet en het nieuws wordt met een zucht gadegeslagen. Echter komen de getallen, dan is men onder de indruk. En er wordt ook niet bij gezegd in welke toestand het slachtoffer was. Was het een normaal gezond iemand, waren het ouderen, kinderen, die al op zich een hoger risico hebben aan een ziekte te bezwijken? Was het iemand die dagelijks met de ziekte in aanraking kwam? Er komen bijzondere omstandigheden bij te kijken als de ziekte om zich heen grijpt. Het zijn vaak geen dagelijkse situaties.
Iedere zieke en ieder slachtoffer is er een te veel en ik zou de laatste zijn die denkt dat er niks aan gedaan moet worden.
En helaas… ik ben sindsdien nooit meer naar Koh Samet kunnen gaan….