Jonge Duitse toeriste sterft na kwallenbeet op Koh Samui
De 20-jarige Duitse toeriste is gisteren overleden nadat ze ging zwemmen in zee bij Lamai beach op Koh Samui, zo laat de politie weten. Een andere Duitse vrouw werd ook gestoken toen ze met haar vriend het water in ging om hulp te bieden.
Het personeel van de bungalow waar de twee vrouwen verbleven vertelde de politie dat de twee vrouwen eerst op het strand werden gezien. Kort daarna hoorden ze schreeuwen en haastte ze zich om te zien wat er aan de hand was. Ze vonden de twee vrouwen huilend van de pijn met sporen van kwallenbeten op hun lichaam.
Het personeel alarmeerde direct de hulpdiensten. Reddingswerkers haastte zich naar de plek en gaven eerste hulp door azijn op de beten te gieten. Vervolgens werden ze naar Bangkok Hospital op Samui gebracht. Echter, de vrouw die het eerste werd gestoken stierf na aankomst in het ziekenhuis. Haar vriendin wordt nog behandeld in het hospitaal.
Het ging bij deze beet om de kubuskwal. Omdat deze kwallensoort de vorm heeft van een kubus is hij omgedoopt tot de ‘Box Jelly Fish’. Ze dragen een van de meest giftige vloeistoffen ter wereld in hun klieren. Veel mensen hebben al dodelijke wonden opgelopen door gestoken te worden door de Box Jelly Fish. Daarnaast is de pijn ondraaglijk. Hij wordt ook wel de ‘wesp van de zee’ genoemd. Binnen een paar minuten nadat je gestoken bent kan de dood erop volgen.
Op 1 augustus stierf ook al een 31 jarige toerist nadat ze was gestoken door een kubuskwal tijdens een nachtelijke zwempartij op Koh Phangan. In Thailand, wordt deze giftige kwallen ook gesignaleerd in de buurt van Koh Mak in Trat en Koh Lanta in Krabi.
De autoriteiten waarschuwen geregeld voor de gevaarlijk kwallen.
Bron: Bangkok Post
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Reisadvies17 december 2024Reisadvies Thailand aangepast op 16-12-2024 i.v.m. zware regenval in het zuiden
Vliegtickets17 december 2024Waarschuwing Consumentenbond: ‘vliegticketwebsites onnodig duur’
Eten en drinken17 december 2024Gaeng Pa oftewel jungle curry
Nieuws uit Thailand15 december 2024Politie in Bangkok ontmantelt bedelbende en ontdekt 300.000 baht aan contanten
De Australische zeewesp, ofwel Chironex fleckeri, komt gelukkig niet heel veel voor aan de Thaise kusten. Helaas met bepaalde stromingen kan het, zoals hier wel blijkt, soms toch voorkomen.
Door de zeldzaamheid van de gevallen weet men er vaak ook niet mee om te gaan, waardoor er nog steeds doden vallen.
Azijn over de wonden helpt bij de meeste kwallenbeten goed, echter het gif van de boxjelly word hiermee enkel versterkt. Niet doen dus.
Het enige wat u kunt doen is zsm de tentakels verwijderen (met een pinset of scherp mes) en spoelen, spoelen, spoelen met warm stromend water. Zo warm als wat de patiënt kan verdragen.
Uiteraard ook direct ambulance bestellen of op een andere manier naar het ziekenhuis voor verdere behandeling.
Niet alleen de tentakels of draden. De netelcellen (een soort pijltjes, dacht ik) waarmee men in aarakening kwam, schijnen lang niet allemaal hun gif gelost te hebben. Daarom ook dient men ze te snel verwijderen en weg te spoelen. Een jaar of vijftien terug in de buurt van Hua Hin voelde ik al zwemmendt twee draden van achter mijn duim van pols over onderarm tot mijn elleboog schrapen, meteen met de bijtende brandpijjn die ik van het eerste moment herkende van Noorzeekwallen uit mijn kinderjaren. Iets gezien heb ik niet. Ui t het water zag ik twee evenwijdige rode striemen. De toen zowat vijftien jaar oude dochter van mijn echtgenote, plukte meteen tamelijk stijve blaadjes van een slingerplant die over het zand ‘kroop’. Daarmee wreef ze mijn arm stevig in, naar ik toen begreep (haar Engels was toen nog belabberd) zou het een heilzame werking hebben. Ik dacht aan allerlei medicijnen die uit planten gehaald worden. Maar misschien schrapen die bladeren gewoon de fijne naaldpuntjes uit de huid weg. Het is dan een truuk met iets dat wel dikwijls vlug voorhanden blijkt, zij het niet op drukke stranden.
Word men niet gewaarschuwd door de autoriteiten d.m.v. waarschuwingsborden op het strand. Als deze kwallen met regelmaat mensen verwonden, met alle gevolgen van dien, lijkt het mij logisch dat men voor dit gevaar gewaarschuwd word.
Ok, je hebt een reis naar dit strand geboekt, en dan kom je aan en dan zie je een waarschuwingsbord.
Dan kun je twee dingen doen:
-Je trekt je er niets van aan. (Dan is het bord zinloos)
-Je durft het water niet in. (Dan is je vakantie verpest)
Dus: Voordat je ergens heen gaat jezelf goed inlezen en dan na het afwegen van alle voors en tegens pas boeken. Het leven is niet zonder risico’s.
Wel erg heftig hoor. Weet iemand iets meer te vertellen over de grote lichtkleurige kwallen in Hua Hin en de kwallenplaag aldaar vorig jaar juli/aug dacht ik.
Hai Ruud tam ruad,
Koh mak (bij Trat) ligt vlak bij koh Chang, moet daar ook maar eens gaan opletten !
Maar inderdaad van waarschuwen/waarschuwingsborden e.d. hebben wij nog nooit
nergens gezien is denk ik niet a/d Thaise autoriteiten besteed?
Op het voetpad staan aan het begin van mijn straat borden die parkeerbeperkingen opleggen. Maar de bezoeker wordt er niet gewaarschuwd voor de gevaren bij oversteken van de straat. Het interesseert de autoriteiten niet om daartoe ter plaatse te waarschuwen: Moet je maar weten.
De gevaren van zwemmen in open waters, zoet of zout, zijn legio (bacteriologisch, wormpjes, gifslangen, kwallen, pijlstaartroggen, bootverkeer, in murexstekels trappen, enz, en dan zijn er nog allerlei factoren die iemand kunnen doen verdrinken) en ook dat is algemeen bekend, al denkt men er niet altijd aan. Je neemt het risico of je neemt het niet. Op plaatsen en tijdstippen waar een massa aan ’t zwemmen is, zullen de gevaren allicht nogal redelijk zijn maar het is nooit risicoloos. Als er weinig anderen zwemmen, zal men zich best informeren maar de eventuele instructies zouden meestal niet op een bordje passen.
Een paar jaar geleden ben ik serieus gestoken door een doorzichbare kwal in Hua Hin op beide armen. Kwal zat volledig op beide armen ! Op politiepost hebben ze me toen verzorgd. Hebben me ook voorschrift gegeven zodat ik me zelf later verder kon verzorgen. Deed serieus pijn te vergelijken met brandwonde. Mocht voor een week niet meer in aanraking komen met water met mijn armen. On 3 PM gestoken, om 7 PM is de pijn wat afgenomen. Na 3-4 dagen was de pijn bijna gedaan en verdwenen de rode littekens.
Wij zijn net terug van Cha-am. Hebben niet in zee kunnen zwemmen vanwege de kwallen. Het schijnt de tijd van het jaar te zijn. Worden de Thaise mensen niet gestoken? Zij zwemmen gewoon iedere dag in zee.
Ten eerste is de Thaise zwemtenue te Cha-Am meestal een halflange short en eenT-shirt of zelfs met lange mouwen (alles over het gebruikelijke ondergoed): De gewone casual kledij. Veel minder onbeschermde huid en dus veel minder kans om een kwal te voelen. Bikini’s worden ook wel meer en meer gedragen, maar vooral door degenen die nauwelijks in het water vertoeven. Thaise mannen in echte zwemshorts komen nu ook al jaren wat geregelder voor, maar het blijft nog een minderheid.
Ten tweede zijn er in verhouding erg weinig Thai die zwemmen. Er wordt vooral al rechtstaand in zee gespeeld. Dat heeft twee voordelen:
a) Kwallen drijven/zwemmen voorbij evenwijdig aan de kust vlak onder het wateroppervlak, en maken veel minder kans tegen een e persoon te botsen dan tegen iemand die languit in het water ligt zoals een zwemmer; vooral als de zwemmer in/uit zwemt i.p.v. langsheen het strand.
b) Met de ogen een halve meter boven het wateroppervlak, ziet men IN het water. Zelfs in het troebel zandslijkwater van Cha-Am dep genoeg om een kwal op te merken. Wie zwemt met de oven luttele centimeters boven het glinsterende golvende oppervlak, ziet geen steek buiten (blote) armbereik…
Sorry voor mijn te dikke vingers, dat moest zijn: “een persoon”, “diep genoeg”, en “de ogen luttele centimeters”.
O ja, toch nog even opmerken dat wie met T-shirt en shorts tot de navel of borst rechtop staat, precies ter hoogte van de kwallenpassage geen millimeter huid vrij laat. Die blijven dan bijna altijd minstens vijftien centimeter boven de knieën, en blote armen en handen houdt men al stoeiend zowat voortdurend boven water.
Toch zag ik in Cha-Am al vrij dikwijls een groepje plots opschrikken en, het water observerend druk heen of weer stappen of huppelen. Ik zag elders ook al vreselijke brandwonden op de buik van een Thaise die nochtans professioneel met de beesten omgaat: Ze worden oog, gevangen en overdadig gezouten, een proces in meerdere bakken. Wie ze hanteert in de eerste bak, schrobt daarna vijf minuten lang de zware rubberhandschoenen die tot aan de ellebogen reiken. Ongevoelig zijn de Thai er zeker niet voor. In een latere bak, woelt men tussen de dode beesten met de blote handen. Versneden en gedroogd zijn (althans de veel voorkomende wit-doorzichtige soort) kwallen best lekker en ze hebben een heel aparte textuur in de mond.
Mijn medeleven gaat uit naar familie en vrienden van het Duitse meisje, triest pas 20 jaren oud.
Verblijf nu al enkele weken in Lamai, was gisteren het gesprek van de dag. Schijnt zeldzaam voor te komen maar ga hier toch maar niet meer de zee in.
Misschien een hele domme gedachte, maar waarom kunnen ze niet in de meest drukke gedeelte netten spannen? Ben als de dood voor kwallen, zwem daardoor ook alleen in een zwembad van hotel, en zon wel natuurlijk op het strand en soms even korte plons om af te koeen, maar lekker dobberen in zee: NEE , lukt me niet. Iemand een idee hoe dat zit?
Netten spannen zou mogelijk zijn, maar voor de kleine boxjelly heb je het dan over mazen van kleiner dan 1 millimeter.
Dat word dan weer zo zwak dat vissen er gaten in zwemmen waar de boxjelly weer doorheen kan.
In Australië zijn daar proeven mee gedaan, maar bleek niet te werken. Grotere kwallen kun je wel tegen houden, maar vaak ook makkelijk zien, en ontwijken. Deze komen gelukkig ook niet heel veel voor aan de Thaise kusten.
Wil je niet bang maken, maar je bent nu eenmaal in een tropisch land. Ik heb al twee keer gezien dat ze een slang uit het zwembad haalden en dat was midden in de stad in Pattaya.
Was even het gesprek van dat moment, maar een 10 minuten later zat iedereen weer in het zwembad. Maar die dingen gebeuren nu eenmaal.
Bij mijn weten zijn er alleen kwallen in Thailand gedurende het regenseizoen vooral van de overgang van heet naar regen en van regen naar koud seizoen de rest van het jaar zijn er normaal gezien geen kwallen heb ik mij laten wijsmaken destijds toen ik er nog woonde.
Ik zag kwallen van half oktober tot eind mei met wisselende frequentie maar nooit meer dan een drietal weken zonder er naar mijn gevoel iets teveel te zien. En de overige tijd van het jaar vertoefde ik gewoon nooit aan Thais zeewater. Ik trachtte dan wel vrijwel dagelijks te gaan zwemmen, en lette ook op. Mijn ervaring geldt zowel voor de Golf van Thailand als voor de Andamaanse Zee (inzonderheid Cha-Am en de kust van Trang maar ook wel op andere plaatsen en daar kreeg ik geen verschillende indruk).
Er zijn wel seizoensgebonden verschillen in frequentie van kwallendagen en aantallen kwallen op die dagen, maar ook de temperaturen spelen een rol (misschien door invloed op stromingen) en echt voorspelbaar is het nooit. In Cha-Am is de gemiddelde kans op kwallen wel veel groter geworden dan twintig jaar geleden, en dat valt nog steeds beter mee in Trang. Per maand, elke maand, kan ik daar toch 80% tot ruim 90% van de tijd in zee zwemmen, al zal ik de zwembeurten nog een paar dagen ietsje korter houden bijvoorbeeld als ik er weer eens een roze van ruim een motorfietswiel groot op het strand had aangetroffen, of als ik al zwemmend een paar keer een halve seconde een heel fijn maar herkenbaar prikje gevoeld heb zonder iets te zien. Geen idee of ik nu bangerd of een dappere kerel ben, maar helemaal geen rekening houden met waarnemingen zou me een domoor maken.
Er bestaan wel zeer lokale plaatsjes waar de stroming met voorbijdrijvende kwallen verder van de branding blijft dan de meeste zwemmers, ook bijvoorbeeld ergens iets ten zuiden van Hua Hin, zodat het risico erg beperkt kan zijn binnen een wijdere omgeving waar er op dat moment hoog risico bestaat. Ik ga me echter niet uitlaten over welke locaties, want dat zou wel eens van winden, temperaturen en seizoenen kunnen afhangen en ik verbleef er nooit lang genoeg.
De reacties hier bevestigen mijn gedacht dat een dode door een dierenbeet (slang, haai, spin, kwal, enz.) in Thailand toch wel uitzonderlijk is.
In landen zoals India, Zuid Afrika, en Australië is het dagelijkse kost, Thailand is veiliger op dat vlak (op andere vlakken ook trouwens…).
Het is in ieder geval een drama voor de nabestaanden van het meisje.
En voor mij, de grote bangerik, is het een reden om nog minder dan nu al de zeeën en jungles op te zoeken.
Mocht dit meer voorvallen, kunnen de hospitalen op de eilanden dan niet efficiënter handelen met dit soort van ongevallen?
Het zal wel vaker gaan gebeuren.
Als je alle visssen uit de zee vist, krijgen de kwallen vrij spel.
Ze eten gedeeltelijk het zelfde voedsel als vissen, dus met minder vissen, is er meer voedsel voor kwallen beschikbaar, dus dan komen er ook meer kwallen.
Ik ken toch vrij weinig vissoorten die plantaardig plankton eten.
Een kwal is een plantaardig planktonzever.
Vissen eten meestal dierlijk plankton, wat op hun beurt idd meestal ook plantaardig plankton eet, waardoor er in theorie idd meer kwallen zouden kunnen komen. Echter in de praktijk gaat dit niet op.
De hoeveelheid plankton in de zeeën is zo hoog dat er ongeveer een miljoen keer zoveel vissen en kwallen als wat er nu is van zouden kunnen leven.
De hoeveelheid kwallen die er waargenomen worden aan de kusten heeft te maken met stromingen en temperatuur.
Wat we aan kwallen aan de kusten zien is nog geen promiel van wat er in de zeeën leeft.