Minister Apiradi van handel is vorige week met lege handen uit Beijing terug gekomen. De verkoop van 1 miljoen ton rijst en 200.000 ton rubber is daarmee mislukt. Ook is het niet gelukt om China meer Thaise landbouwproducten te laten kopen zoals tapioca.
De minister gaat het volgende maand weer proberen wanneer er in Thailand wordt vergaderd over de aanleg van de hogesnelheidslijn Bangkok – Nakhon Ratchasima.
De rijst- en rubberdeal maakt deel uit van het Memorandum of Understanding dat in december 2014 is getekend over de aanleg van die lijn. Vorig jaar is er intensief onderhandeld over de kosten van de lijn en de lening die China zou verstrekken. Thailand vond uiteindelijk de door China gevraagde rente te hoog en besloot er geen gebruik van te maken. De Chinezen zien kennelijk nu ook de noodzaak niet om rijst- en rubber uit Thailand te kopen.
De lijn komt er wel alleen een stuk korter. Van de oorspronkelijk geplande lijn Bangkok, Rayong, Nakhon Ratchasima en Nong Khai (873 km) wordt nu alleen Bangkok – Nakhon Ratchasima (250 km) aangelegd.
Bron: Bangkok Post
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond2 december 2024De magie van mangosteen: Thailand’s sappige geheim
Rooftop bars2 december 2024Above Eleven Rooftop Bar in Bangkok: kwaliteit op eenzame hoogte!
Achtergrond30 november 2024Hervormingen van Thaise vastgoedwetten: redding of verkoop van het land?
Agenda30 november 2024Agenda: December festivals en evenementen in Thailand
Sprak een paar jaar terug al buitenlanders in de omgeving van Rayong die onroerend goed hadden gekocht anticiperend op een prijsstijging als gevolg van deze spoorlijn………
En echt hoge snelheid wordt het ook al niet.
Gewoon een stuk spoorrails dus.
Een beetje breder dan gebruikelijk in Thailand, waardoor de treinen mogelijk wat beter op de rails blijven.
Gezien het feit echter, dat Thailand geen enkele ervaring heeft met aanleggen van een degelijke spoorbaan (en daarvoor geen meetwagens heeft) en het financieel aantrekkelijk is om bij de fundering wat meer klei en wat minder zand en grind te gebruiken, vrees ik dat die spoorlijn al bij de eerste regentijd al in de modder begint weg te zakken.
en de wapenhandel/deal met china gaat wel door?
Natuurlijk gaat die door, net zoals de helicopters en de duikboten.
Thailand heeft toch genoeg geld en de diverse generaals/admiraals moeten toch tevreden gesteld worden.
Maakt toch niet uit dat China de rijst en rubber niet meer wil
Ik woon in Buayai, het spoor centrum van het Noord-Oosten en zie dat men al begonnen is met grote constucties op het terein en het klaar maken van land naast het oude spoor voor het nieuwe spoor. Ruud zou minder negatief kunnen zijn en lezen dat China word gehuurd om de lijnen aan te leggen, staat in het zelfde artiekel notabene.
Thailand zal altijd in een slechte onderhandelingspositie verkeren omdat het veel te afhankelijk is van de vrijgevigheid van een land als China. China is totaal niet afhankelijk van Thailand, daarom zal Thailand nooit geen ‘vuist’ kunnen maken.
Als China ook maar 1 enkele deal met Thailand zal sluiten, dan zal het altijd in het voordeel van China zijn en waarschijnlijk de afhankelijkheid van Thailand vergroten.
Thailand moet aan risico spreiding doen en zorgen dat het onafhankelijk wordt van een land als China.
Wat de Thaise Agrariërs betreft, die moeten niet te veel vertrouwen en waarde hechten aan hun regering want die gaat keer op keer in de fout en geven foutief advies af. Wie komen er bekaaid vanaf? de Thaise boeren. Ik heb zelf eens een Trading-kantoor in Bangkok gehad waarbij ik de hele markt van Multi-producten bestudeerde maar leerde dat je als Trader heel moeilijk tussen veel grote deals kunt komen omdat de overheid Import en Export onder controle hebben en geen inmenging dulden, dus geen concurentie hebben. Waarom wil men dat niet? vanwege omkopingen. Ik kon deals afsluiten maar kreeg geen vergunningen. Wat blijft er voor Thailand over? Toerisme en aanverwante business. Zijn daarvoor de grote investeringen in het rail-netwerk noodzakelijk? Misschien is het uit de tijd geraakte netwerk op den duur Nostalgisch genoeg om Toeristen aan te trekken?
Mijn schoonzoon en mijn dochter hebben beide een goede baan in Bangkok maar sinds zijn vader is gestorven, moet hij terug naar zijn dorp in Buengkan district om als hoofd van de familie op te treden. Ze hebben een 300 Rai farm met Rijst en Rubberbomen. Hij kan niet terug want hij weet dat hij het roer op de boerderij helemaal moet gaan omgooien maar daar is kapitaal voor nodig en wat zou hij dan gaan groeien?
Nu kan hij maandelijks geld naar zijn moeder sturen zodat zij in elk geval kan overleven. Ik adviseer mijn dochter om financieel onafhankelijk te blijven van haar man zodat ze in elke geval altijd te eten zullen hebben. Ze gaat in het lokale ziekenhuis werken.
Ik neem het de Thaise regeringen kwalijk dat ze de bevolking zo slecht voorlichten. de situatie omtrent de rubber markt hadden ze al veel eerder (10 jaar geleden) kunnen zien aankomen! Misschien ook niet want ze missen het inzicht en intelligentie.
Ik heb zelf mijn ex-schoonfamilie willen helpen met een Kruiden-farm en ik had een markt voor verse Basilicum, Koriander en Dille in Amsterdam. Het is me 2 jaar lang gelukt om aan Amsterdam te leveren. Ik heb daarvoor veel studie moeten doen want als ex-verpleger, sociaal werker, woning-stoffeerder, was ‘farming’ helemaal niet ‘mijn ding’ maar ik deed het niet voor mijzelf. Toen ik ontdekte dat mijn ex-schoonfamilie liever dronken en gokten als ik niet daar was, ben ik er mee gestopt en aanvaardde mijn verlies. Ik zou nu graag mijn schoonzoon willen helpen maar ik kom niet verder dan dat hij iets moet doen met een korte termijn visie en een lange termijn. Korte termijn zodat hij dagelijks of wekelijks inkomsten genereert, lange termijn om groter te kunnen verdienen maar daarvoor is kapitaal en een andere visie (marktkennis) noodzakelijk. Ik probeer hem duidelijk te maken, zich niet te richten op wat zijn overheid hem zal adviseren want als het niet lukt, dan laten ze hem toch in de steek.
Ik ben geen specialist, maar heb wel gelezen dat de Thaise landbouw, zeker in de Isaan, uiterst inefficiënt is. Vorige regeringen verstrekten subsidies, net als de EU doet om niet efficiënte Zuid Europese kleine agrarische bedrijfjes in de running te houden. Vrees dat dit soort bedrijven in de huidige mondiale economie zonder subsidie niet levensvatbaar zijn en gedoemd te verdwijnen. Het kapitalisme is hard. Industrie als vervangende werkgelegenheid is er in de Isaan nauwelijks. Veel dorpen zullen veranderen in spookdorpen zoals in Spanje en Frankrijk.