Bekende Amsterdamse ondernemer in Thailand verongelukt
Afgelopen zondag is door een tragisch ongeval in Thailand de bekende Amsterdamse ondernemer Nick Draaier (foto homepage ) op 55-jarige leeftijd om het leven gekomen.
Veel Amsterdammers kennen Nick als eigenaar van Edison tapijt en medeoprichter van de Waterbeddenconcurrent. Edison tapijt op de Elandsgracht in Amsterdam was een begrip in de regio.
Na een hersenbloeding deed Draijer het rustiger aan en verhuisde naar Thailand waar hij met zijn echtgenote woonde.
Tijdens het autorijden in de omgeving van Non Kong Sri in de provincie Kalasch kreeg Draijer opnieuw een hersenbloeding en is tegen een boom gereden. Hij laat twee kinderen en zijn echtgenote achter.
Morgen (zondag) wordt Nick Draijer op de Elandsgracht herdacht. Dezelfde dag zal hij in Thailand gecremeerd worden.
Bron: Dichtbij.nl
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond2 december 2024De magie van mangosteen: Thailand’s sappige geheim
Rooftop bars2 december 2024Above Eleven Rooftop Bar in Bangkok: kwaliteit op eenzame hoogte!
Achtergrond30 november 2024Hervormingen van Thaise vastgoedwetten: redding of verkoop van het land?
Agenda30 november 2024Agenda: December festivals en evenementen in Thailand
De plaats is Nong Kung Sri in de provincie Kalasin. Hij woonde daar en was volgens mij de Nederlander die het dichtst bij mij in de buurt woonde. Om nu te zeggen dat hij het rustig aan gedaan heeft gaat mij te ver: naast zijn huis heeft hij een vrij groot hotel laten bouwen, dat twee jaar geleden open ging. Naast het hotel (met zwembad) was er ook een pizzeria, een barbecue, een goed voorziene bar en ook een fitness-centre. Alles was wel van goeie kwaliteit, maar de ligging is een beetje ongunstig: een klein zijstraatje in Nong Kung Sri en als je er nog nooit geweest bent kun je het absoluut niet vinden. De keren dat ik langs ging was er dan ook nauwelijks klandizie. Toevalliig was Nick ook altijd voor medisch onderzoek naar Bangkok als ik langskwam, dus persoonlijk heb ik hem nooit ontmoet.
Hans Mondeel
Ik ken Nick enkel van de Elandsgracht.,
was destijds een goede klant aldaar.
Nicolaas noemden ze hem in Khonkaen.
Hij kwam regelmatig in het uitgaansleven van khonkaen.
Persoonlijk ken ik hem van de bleu bar.
En dat hij het daar rustig aan deed kan je niet van hem zeggen.
Hij stond nog volop in het leven en deed nog volop mee, meestal voorop.
groeten Ton.
Ik heb Nick een aantal jaren geleden ontmoet in Lamai op Koh Samui.. Hij was toen in de bar van Leo: Holland House en voorheen Havanna. Vrolijke man. Vertelde uitgebreid over zijn waterbedden handel.
Hij vertelde wel, dat hij met zijn zaak in Amsterdam was gestopt, maar ik wist niet, dat hij een hersenbloeding had gehad. Daar was ook niets van te merken.
Dit staat in het Parool:
Nick Draijer: De tapijttopper die in de iT waterbeddenparty’s hield
Nick Draijer (1959-2014) overleed maandag in Thailand aan een hersenbloeding. Zijn neef en collega vertellen zijn levensverhaal.
Drie weken geleden was Nick Draijer even over uit Thailand, waar hij al jaren woonde. Hij kon niet wachten om terug te gaan. Naar grote liefde Tanya, de resorts, de goed lopende Heart Bar, die hij voor haar was begonnen, en de lieve mensen die hij er kende. ‘Hij had het geweldig naar zijn zin in Thailand en had er zakelijk ook veel succes,’ zegt Mohamed El-Fers, Nicks oom en zijn beste vriend. ‘Het nieuws van zijn dood is daar hard aangekomen. Er liggen zo veel bloemen; het lijkt wel een bloemencorso.’
Maandagnacht ontving El-Fers het bericht dat zijn neef in het Thaise Kalasin was verongelukt. Hij had in zijn auto een hersenbloeding gekregen en was tegen een boom gereden. Hij laat, behalve Tanya, zijn Thaise vrouw, een zoon en een dochter uit eerdere relaties achter.
Nick Draijer werd in Heemstede geboren. Het gezin telde vier kinderen. Zijn vader was vrachtwagenchauffeur, zijn moeder huisvrouw.
Na de lagere school werkte hij. Zo sjouwde hij tapijtrollen. In 1986 opende hij zijn eerste zaak, Edison Tapijt, in een oud theater op de Elandsgracht. Een ongekend succes, niet in de laatste plaats door de onconventionele wijze waarop Draijer zijn zaak in de kijker wist te spelen.
Sluikreclames
‘El-Fers: ‘Ik denk dat hij in zijn eentje zo’n beetje alle piratenzenders van Amsterdam in stand hield met zijn reclames.’ Vooral via Salto zonden kleine tv-aanbieders sluikreclames van Edison Tapijt en De Waterbeddenconcurrent, een ander bedrijf van Draijer, uit. Hij maakte ook als eerste reclame op putdeksels. Goede vriendin en oud-werknemer Mira Schmitz: ‘Op een dag ging hij naar Manfred Langer en zei hij: ‘Luister Manfred, jij bent goed in disco’s en ik ben de tapijttopper van Amsterdam. Hoe kunnen we dat combineren, opdat we er allebei wat aan hebben?”
Het antwoord was simpel: waterbeddenparty’s. Schmitz: ‘Nick zorgde voor waterbedden – die had hij toen al achter in de tapijtzaak – en zo ontstond de eerste waterbeddenparty in de iT. Op een gegeven moment werd die op last van de brandweer verboden, omdat zowat vierduizend mensen daar geëlektrocuteerd dreigden te worden. Maar zoiets was dus typisch een actie voor Nick.’
Parkeerguerrilla
Eerst doen, dan vragen, was Draijers devies. Hij had een broertje dood aan overheidsbemoeienis en regeltjes. Halverwege de jaren negentig initieerde hij ‘de parkeerguerrilla’, een actie tegen de verhoogde parkeertarieven op de Elandsgracht. De gevel van Edison werd ‘wielklemgeel’ geschilderd en er waren ludieke acties om parkeerwachters te omzeilen. Vergunningen vroeg hij bij voorkeur niet aan en daar kwam hij, aldus Schmitz, bijna altijd mee weg.
Draijer werkte nonstop en verwachtte van zijn personeel hetzelfde. Schmitz: ‘Je kreeg een gratis waterbed en een mooi salaris, maar daar moest je ook heel hard voor werken.’
Geld
Hoewel hij beslist rijk werd van zijn zaken, gaf hij weinig om geld. ‘Het was het spelletje waar hij plezier in had,’ zegt Schmitz. El Fers: ‘Niet alles wat hij aanraakte, veranderde in goud. Ik kan me tijden herinneren dat hij amper een patatje kon halen bij snackbar Stoot je hoofd niet op de Elandsgracht, maar hij had altijd plezier in z’n werk.’
Nick Draijer zal vandaag om elf uur, Nederlandse tijd, in Thailand worden gecremeerd. Op hetzelfde moment zullen bij het oude pand van Edison Tapijt vrienden en bekenden hem herdenken. Ook daar liggen sinds maandag bloemen.
Samen met Mira heb ik in de Kinkerstraat Waterbeddenconcurrent veel waterbedden verkocht. Nick Draijer herinner ik mij als een ruwe bolster met een blanke pit. Hij was voor mij een hele fijne werknemer en ook regelmatig gul. De herdenking op de Elandsgracht vond ik zeer indrukwekkend, zeker die minuut stilte. Rust zacht Nick. Je was een topper.
Weet niet waar Hans Mondeel ,het idee vandaan heeft gehaald dat het hotel van Nick al 2 jaar open was,het resort is weliswaar nagenoeg klaar maar echter nooit geopend.
De bedoeling was dat dit later dit jaar gebeurde,eerst kwam het hele project Haert-bar er tussen door.
En dit liep ook een beetje anders dan dat we dat gepland hadden!!!
Zelf heb ik Nick in Thailand (Kranuan) leren kennen,een van de meest bijzondere personen die ik ooit ben tegen gekomen.
Nick Rust zacht,en bedankt voor je vriendschap.
Collin,Bangon,Fanta & joakim Alsmeijer
Nadat Bela meubelen de deuren sloot solliciteerde ik bij Nick, tot mijn verbazing kon ik de volgende dag
aan het werk in zijn tapijtzaak Elandsgracht en de waterbeddenzaak in de Kinkerstaat. Daar zwaaide Mira
de scepter, zij en Nick hebben mij het waterbedden gebeuren bij gebracht. De verkoop van die bedden
liep als een trein. Na Amsterdam werd ik te werk gesteld in Rotterdam Utrecht. De trein bleef rijden Arnhem Eindhoven, Almere dat was de laatste en grootste zaak Waterbedden en tapijt, het ene na het andere succes.
Dat succes deelde hij dan ook met zijn personeel, details laat ik weg. In een woord gezegd Top!!!
Het harde werken is hem helaas fataal geworden, en dan op zo een vreselijke manier aan het eind van je
leven te moeten komen, vreselijk.
Samen met Laila Nourdine en zijn dochter Jasmine en vele bekenden in de (minuut stilte) afscheid van
deze toen mijn fantastische werkgever genomen.
Ik zal je nooit vergeten Nick bedankt voor alles, Rust Zacht!!!
Fred de Klerk