CBS: Veel Nederlandse voelen zeer gelukkig
Ruim een vijfde van de Nederlandse bevolking van 18 jaar of ouder beschouwt zichzelf als zeer gelukkig. Op een schaal van 1 tot en met 10 waarderen ze hun geluk met een 9 of 10. Hiertegenover staat een kleine minderheid van nog geen 3 procent die zichzelf als ongelukkig bestempelt. Zij beoordelen hun mate van geluk met een 4 of minder.
Over de periode 2013-2017 is dit beeld van geluk nagenoeg gelijk. Dit blijkt uit recent onderzoek van het CBS.
Aan personen van 18 jaar of ouder is door middel van een enquête gevraagd hoe ze hun welzijn ervaren in termen van geluk en tevredenheid met het leven. Ook is gevraagd naar hun sociale contacten, het vertrouwen in andere mensen en vrijwilligerswerk.
Zeer gelukkigen, wie zijn dat?
Vooral gehuwden, mensen in de hoogste inkomenscategorie en werkenden geven naar verhouding vaak aan zeer gelukkig te zijn. Gescheiden volwassenen, laagopgeleiden en mensen in de laagste inkomensgroep zijn juist het vaakst ongelukkig.
Het overgrote deel (86 procent) van de 18-plussers die zichzelf zeer gelukkig noemen, ervaart een goede of zeer goede gezondheid. Van hen geeft 27 procent aan dat hun gezondheid zeer goed is, tegenover 12 procent van de overige volwassenen. Hoe het ervaren van geluk en gezondheid precies met elkaar samenhangen en elkaar beïnvloeden kan op basis van deze cijfers niet worden vastgesteld.
Van de volwassenen die zeer gelukkig zijn, heeft 56 procent dagelijks contact met familie, vrienden of kennissen. Dat is meer dan bij de rest van de bevolking (50 procent). Daarnaast zijn zij iets vaker actief als vrijwilliger, en hebben zij meer vertrouwen in de medemens. Van de zeer gelukkigen vindt 65 procent dat de meeste mensen wel te vertrouwen zijn, van de overige volwassenen is dat 58 procent.
Minder vertrouwen en minder sociale contacten onder ongelukkigen
Degenen die zichzelf als ongelukkig zien, vinden hun gezondheid aanmerkelijk minder vaak goed dan anderen. Van de ongelukkigen bestempelt 37 procent de gezondheid als slecht of zeer slecht, terwijl dit bij de niet-ongelukkigen 5 procent is.
Van de ongelukkigen heeft een kleiner deel dagelijks of wekelijks contact met familie, vrienden of buren dan de overige 18-plussers: 87 procent tegenover 96 procent. Daarnaast doen naar verhouding minder ongelukkigen (bijna een derde) vrijwilligerswerk dan andere mensen (bijna de helft). Tot slot geeft bijna 37 procent van de ongelukkigen aan dat de meeste mensen wel te vertrouwen zijn. Onder degenen die niet ongelukkig zijn is dat 60 procent.
Hoe het ervaren van geluk en andere kenmerken zoals gezondheid, opleiding en burgerlijke staat precies met elkaar samenhangen en elkaar beïnvloeden kan op basis van deze cijfers niet worden vastgesteld.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond2 december 2024De magie van mangosteen: Thailand’s sappige geheim
Rooftop bars2 december 2024Above Eleven Rooftop Bar in Bangkok: kwaliteit op eenzame hoogte!
Achtergrond30 november 2024Hervormingen van Thaise vastgoedwetten: redding of verkoop van het land?
Agenda30 november 2024Agenda: December festivals en evenementen in Thailand
Dit soort positieve berichten lees ik geregeld ~ ook op Thailandblog.
“Onze” regering doet er dan ook alles aan om ons positief te laten denken.
Helaas is het zo dat het gevoel gelukkig te zijn van kortstondige aard is… we moeten de ogen niet sluiten en we zien dat de gewone man steeds vaker wordt uitgebuit… ook door onze “eigen” regering.
Wij allen moeten bloeden voor het grootkapitaal en wat zijn arbeidsrechten nog waard.
Er is nu ruimte voor loonsverhoging maar daar moet weer voor gestaakt worden. Droevig allemaal. De verdiensten gaan naar diegenen die het niet nodig hebben.
En met het Onderwijs en de Zorg gaat het ook al zo goed 🙁
Hier laat ik het maar bij.
Beste Jan R, Het kan best zijn dat niet alles optimaal is in Nederland,maar noem nou is een paar landen waar het dan werkelijk beter is???
Afgezien van ziekte of invaliditeit,moet iedere volwassen mens aan zijn eigen geluk werken en niet wachten tot anderen,of een regering dit voor hem regelen.
Bovendien maakt het chronische zeuren en ontevreden zijn mensen depressief,en op den duur onuitstaanbaar voor hun omgeving.
Men zou niet voortdurend kijken moeten na mensen die het z.g.n. beter hebben,maar juist na die velen die het in deze wereld een heel stuk slechter hebben.
Het voortdurende zeuren en zwartdenken drijft overal in Europa mensen in handen van populistische partijen,die mochten ze een meederheid krijgen,zeker niet beter regeren.
uw reactie is duidelijk maar ikzelf geef de voorkeur aan de groep die een beter Nederland wenst (voor iedereen!) en dan kan ik niet optimistisch zijn.
Het is zo jammer dat de burgers van Nederland steeds minder worden gehoord. En dat het in het buitenland vaak een stuk minder gesteld is, is bekend maar feitelijk niet zo van belang.
We komen er toch niet uit 🙂 maar wat begrip voor elkaar is nooit weg.
In vrijwel al deze soort onderzoeken komt Nederland er goed tot zeer goed uit de bus.
Ik woon nu drie maanden permanent in Nederland, na 12 jaar verblijf in Thailand. In de vijf weken die ik in januari/februari in Nederland doorbracht, had ik binnen twee weken een mooi appartement. Ik ben vrijgezel. De inschrijving in de gemeente, de inschrijving bij de zorgverzekeraar etc. verliep vlotjes.
Nadat eind maart permanent in Nederland ging wonen was alles prima geregeld. Ik moest naar het ziekenhuis voor de behandeling van Glaucoom, die in Thailand overigens prima werd gedaan, en er was geen lange wachttijd voor die controle. Je moet wel wennen dat alles online gaat en dat je zowel bij de huisarts als bij het ziekenhuis veel online wordt gedaan.
de voornaamste reden om naar Nederland terug te keren, was dat in Thailand er geen goede en betaalbare zorgverzekering voor mij was. En die heb ik nu wel. Ik hoef me geen zorgen te maken over aandoeningen die ik zou kunnen krijgen en die voor mij in Thailand onbetaalbaar waren voor behandeling. In Nederland heb ik die zorgen niet.
Overigens heb ik in die twaalf jaar in Thailand een mooi en best leven gehad. Maar hier in Nederland heb ik het ook best naar mijn zin. Echt verlangen naar Thailand heb ik niet. Maar misschien komt dat later nog wel……..