Het Thaise Volkslied
Voor diegenen die zich in Thailand willen inburgeren, en dat zijn er ongetwijfeld velen op dit blog, is het toch wel noodzakelijk dat zij het Thaise volkslied uit volle borst mee kunnen zingen.
Voor alle anderen is het misschien wel prettig te weten wat dit lied, elke dag om 08.00 en 18.00 uur ten gehore gebracht, eigenlijk inhoudt.
De woorden zijn van Loeang Saranoeprapan en de melodie is van Phra Jendoeriyaang ( Peter Feit, een Duitser, als musicus werkzaam aan het hof) en het volkslied werd op 10 december 1939 officieel geadopteerd. De eerste minister Plaeg Phiboensongkhraam vaardigde een wet uit die iedereen verplichtte te staan tijdens het volkslied. Deze wet is nog van kracht. Ga je niet staan dan kun je van majesteitsschennis worden beschuldigd.
Thais volkslied in Thais schrift
(เพลงชาติไทย, phleng chaat thai, middentoon, dalende toon, middentoon)
ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย
เป็นประชารัฐไผทของไทยทุกส่วน
อยู่ดำรงคงไว้ได้ทั้งมวล
ด้วยไทยล้วนหมายรักสามัคคี
ไทยนี้รักสงบแต่ถึงรบไม่ขลาด
เอกราชจะไม่ให้ใครข่มขี่
สละเลือดทุกหยาดเป็นชาติพลี
เถลิงประเทศชาติไทยทวีมีชัยชโย
Thais volkslied, geromaniseerd
Pratheed Thai roeam leuad neua chaat cheua thai
Pen prachaarat phathai khong thai thoek soean
Joe damrong khong wai dai thang moean
Doeay thai loean maai rak saamakkhie
Thai nie rak sangop tae thueng rop mai khlaat
Eekaraad ja mai hai khrai khom khie
sala leuad thoek jaad pen chaat phlie
Thaloeng pratheed chaat thai thawie mie chai
CHAJO!
Thais volkslied, Nederlandse vertaling
Wij Thais zijn een van vlees en bloed
Elke centimeter grond is van de Thais
Het is al lang een soevereine natie
Omdat de Thais altijd verenigd zijn geweest
Thais zijn vredelievend maar geen lafaards in oorlog
Niemand kan hun onafhankelijkheid schenden
En zij verdragen geen tirannie
Alle Thais staan klaar om elke druppel bloed,
Te offeren voor veiligheid, vrijheid en vooruitgang van de natie.
HOERA!
Over deze blogger
-
Geboren in 1944 in Delfzijl als zoon van een eenvoudige winkelier. Gestudeerd in Groningen en Curaçao. Drie jaar als arts gewerkt in Tanzania, daarna als huisarts in Vlaardingen. Een paar jaar vóór mijn pensioen getrouwd met een Thaise dame, we kregen een zoon die drie talen goed spreekt.
Bijna 20 jaar in Thailand gewoond, eerst in Chiang Kham (provincie Phayao) daarna in Chiang Mai waar ik graag allerhande Thai lastigviel met allerlei vragen. Volgde het Thaise buitenschoolse onderwijs waarna een diploma lagere school en drie jaar middelbare school. Deed veel vrijwilligerswerk. Geïnteresseerd in de Thaise taal, geschiedenis en cultuur. Woon nu alweer 5 jaar in Nederland samen met mijn zoon en vaak met zijn Thaise vriendin.
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur17 november 2024Schemering op de waterweg
Lezersvraag4 november 2024Uw mening over integreren in de Thaise samenleving
Opinie30 oktober 2024Hervorming van het monnikendom of anders komen er steeds nieuwe schandalen
Maatschappij28 oktober 2024Straffeloosheid na de Tak Bai massamoord op 25 oktober 2004
Thanx Tino! Ik stond altijd met mijn mond vol tanden om zes uur ’s avonds op het BTS station, maar die tijden zijn nu (voorgoed) voorbij. Kan nu met volle borst meezingen, dankzij jou 🙂
Bedankt!Tijdens mijn verblijf in Thailand hield ik altijd op met waar ik op dat moment mee bezig was om naar het volkslied te luisteren, soms zelfs met rechterhand op de borst! Het is een melodie die ik makkelijk onthoud. Alleen zie ik dat ik het woord ‘samakkhie’ steeds heb verstaan als ‘sabai dee’!
Dat je ophield waar je bezig was is respectvol en begrijpelijk echter dat met de hand op de borst -dat doen de Thai zelfs niet- mag verondersteld worden dat je een hardnekkig ‘Thailand-virus’ onder de leden hebt opgelopen waardoor de glazen van je bril wel heel erg dieproze gekleurd zijn geworden.
Ik heb het Thai wél zien doen, maar het is maar net waar iemand op dat moment is en wat men op dergelijke momenten meemaakt. En nee mijn bril is echt niet zo roze, neem dat van me aan 🙂
Nog niet eens zo lang geleden stond op dit blog een artikel, waarin stond dat Thaise mensen het ronduit belachelijk vinden als een farang het Thaise volkslied meezingt, of dat althans probeert! Want : “Een farang blijft een farang”. Ik geloof dat de auteur van dat artikel absoluut gelijk heeft. En nu komt een andere auteur vertellen dat het noodzakelijk zou zijn, als je wilt inburgeren, om dit volkslied uit volle borst mee te kunnen zingen. ik geloof dat Tino Kuis hier bedoeld heeft grappig te zijn. Maar het volkslied is net zo heilig als het koningshuis, daar mag je niet mee spotten!
Ik geloof dat het beter is dat de farang die met zijn inburgering bezig is, zoals ik, zijn plaats moet kennen en zich beter afzijdig kan houden tijdens het volkslied, om ergernis of hilariteit van de Thai te voorkomen.
Overigens is het natuurlijk heel interessant om een keer de vertaling van dat volkslied te lezen, zodat je begrijpt wat die Thai staan of zitten te zingen.
Inderdaad Robbie,
Je hoeft niet mee te zingen om je ‘n beetje Thai te voelen.
Vandaag staat ook ‘n artikel over het “Thai” zijn.
En je hand op de borst tijdens het volkslied doen enkel voetballers vóór ‘n wedstrijd om dan legitiem ‘n tegenstander halfdood te schoppen.
Tijdens m’n dagelijks golfrondje sta ik ook stil tijdens het volkslied en wanneer ik dan mee-neurie glimlachen de caddies.
Tino,
Je schrijft dat velen op dit blog het Thaise-volkslied graag mee willen zingen. Bij de inburgering, zo schrijf je willen ze het graag mee zingen. Weet je Tino, dat de meeste NLers
het Nederlandse volkslied niet verder kennen dan de eerste regel? Weet je Tino, dat de
meeste verblijvende Nederlanders hier in Thailand, (geldt ook voor mij) niet zo goed Thais
spreken dan jij?
Veroorloof mij enkele opmerkingen:
1. Ik kan moeilijk zeggen, laat staan zingen: “Wij Thais”.
2. De “geromaniseerde” tekst bestaat uit 8 regels plus de kreet CHAJOI, de Nederlandse vertaling bestaat uit 9 regels plus de kreet HOERA. Als ik goed kan rekenen (en dat kan ik) dan kom ik tot de veronderstelling dat er in de Thaise tekst wel eens een regel zou kunnen ontbreken.
3. Wat je zegt, ook wat je zingt, dat moet waar zijn en indien aan de orde moet je je woorden (in casu “elke dropppel van je bloed te offeren”) ook waar maken. Ik ben niet van plan heldhaftig te zijn, moet ik dat ook niet beloven.
Beste Chaliow,
1. Willem van Nassau (sprekend ingevoerd in Neerlands volkslied was van Duitsen Bloed, Willem van Doorn is dat niet.
2. Mijn oprechte bewondering voor kennelijk uw kennis van de Thaise taal.
3. Die Duitse Willem is “den Vaderlande” (dus Duitsland denk ik dan) “getrouwe tot in den doet”. Nou, deze Nederlandse Willem datzelfde “Vaderlande” dus niet, en de “Koning van Spanje heeft die Duitse Willem altijd geeerd”? Nou, niet tot in zijn “doet” in ieder geval. Als er een Volkslied is dat je inderdaad niet letterlijk (en niet historisch juist) kunt nemen dan is het het Nederlandse Volkslied wel. Ik hoor het aan, ik sta erbij stil (de ‘gelovigen’ wil ik niet storen) maar zing het niet mee.
Over het Thaise Volkslied mag ik maar niet zomaar een uitspraak doen. Wel meen ik dat, wat ik in andere woorden al zei, het mij niet op het lijf is geschreven. Dus ook dan: ik sta erbij stil en zwijg.
Zie anders heel veel Thai die gewoon blijven zitten of doorlopen en anders wel gewoon blijven doorgaan waar ze mee bezig zijn, kijk maar rond buiten in de openbare ruimte op die tijdstippen en dan heb ik het nog niet eens wanneer men op die momenten achter een bordje rijst of kommetje noodle-soep zit…
Zo ook bijvoorbeeld in openbare gemeenschappelijke ruimtes waar een tv hangt zoals winkels en shoppingmalls of in de lounge van het hotel waar je verblijft, ja men staat dan op omdat het een welkome onderbreking van een programma is om even een drankje te halen aan de bar.
Vind vanzelfsprekend als farang cq als gast zijnde van het land dat het gerespecteerd dient te worden laat dat duidelijk zijn doch zelf kijk ik altijd eerst om me heen en pas me daarop aan, als ik zie dat velen gaan staan dan blijf ik uiteraard ook niet zitten of doorlopen of omgekeerd.
Ik ga nu voortaan in de bioscoop uit volle borst meeluisteren…ik deed het voorheen maar halfslachtig. Jaren geleden stond ik eens niet op en werd er met een zaklantaarn op me geschenen totdat het lied voorbij was…ik schaamde me wel een beetje om mijn misdraging.
Op straat is het me nog niet opgevallen dat het twee keer per dag wordt gespeeld.
Ik ben trouwens wel van duitschen bloed. Maar geen Duitser.
Wat in de bioscoop wordt gespeeld is niet het volkslied maar een lied geschreven door de PR-afdeling ter meerdere glorie van de koning. Opstaan is een teken van respect en ook buitelanders dienen zich daar aan te houden (ging bij mij ook mis de eerste keer).
Inderdaad,de Royal Anthem wordt in de bioscoop gespeeld maar ook bij het uitgaan van de scholen bv. Hier is de tekst:
We, servants of His great Majesty, prostrate our heart and head, to pay respect to the ruler, whose merits are boundless, outstanding in the great Chakri dynasty, the greatest of Siam, with great and lasting honor, (We are) secure and peaceful because of your royal rule, results of king cure (is) people in happiness and in peace, May it be that whatever you will, be done according to the hopes of your great heart as we wish (you) victory, hurrah!
Wij Thais zijn een van vlees en bloed
Elke centimeter grond is van de Thais
Als je deze 2 regels leest, snap je ook waarom de Thai zo appatisch is over grondrechten voor buitenlanders. Er gaat geen jaar voorbij of er is weer iemand op hoog niveau die dit gevaar, grond in buitenlandse handen, luidkeels roept.
Ik ben bang, dat als ik uit volle borst meezing, ik met mijn zangkwaliteiten wordt opgepakt voor belediging van Thailand.
Het grappige is dat het Thaise volkslied helemaal niet Thais of zelfs maar Oosters klinkt. Eerder als Duitse marsmuziek.
Vreemd? Niet als je bedenkt dat de componist een halve Duitser is, namelijk Peter Feit, zoon van een Duitse immigrant en een Thaise vrouw. Wel is hij in Thailand geboren en heeft hij er altijd gewoond.
Kennelijk zit muziek meer in de genen dan dat zij sociaal-cultureel is bepaald. Oordeel zelf.
https://www.youtube.com/watch?v=BrcGzLIEsAU
Bij de eerste keer was het bij mij ook om me heen kijken ,
wie er wel zingt of niet . Bij mij volgende bezoek aan de bioscoop,
zal ik maar gaan Playbacken , lijkt me beter !!!!!
Groet …. Roland .
Tijdens mijn eerste bioscoopbezoeken in Thailand bijna 25 jaar geleden ging iedereen altijd staan voor de Royal Anthem en dat bleef altijd heel gewoon met Bhumipol als koning. Echter sinds zijn zoon de koning werd schetste mijn verbazing dat “niemand” meer ging staan, vooral de jongeren leken daar geen zin meer in te hebben. Nu was ik laatst weer naar de bios en ik denk dat er van de 100 man nog 10 gingen staan waaronder ik zelf omdat dat moest van mijn vriendin. Echter ga ik tegenwoordig naar elke thuiswedstrijd van onze provincie club in de Thai League en daar gaan voor de aftrap de 2 elftallen en scheidsrechters in 1 rechte lijn staan richting het scherm waar de Royal Anthem op afspeelt. Net als iedereen in het hele stadion jong en oud richting het scherm gaat staan. Zelf heb ik niks met het koningshuis, niet in Thailand en niet in Nederland maar dit momentje van respect is eigenlijk best wel mooi. Wat mij is verteld is dat de Royal Anthem het vroegere volkslied was, ik vind de Royal Anthem persoonlijk ook mooier klinken maar is wel moeilijker om mee te zingen wat ik eigenlijk nooit iemand zie doen.
Ik ben totaal niet nationalistisch maar gek genoeg krijg ik altijd tranen in mijn ogen als ik een volkslied hoor, maakt niet uit van welk land.
Blikbaar zit er iets in de klank van de stemmen of de melodie dat op mijn gemoed werkt.
Of zou het komen door de betekenis die het heeft? Ik moet namelijk wel weten dat het een volkslied is anders werkt het niet.