Tante Pao, een uitgesproken en geliefde demonstrante
(kan Sangtong / Shutterstock.com)
Worawan Sae-aung loopt al sinds 1992 mee met protesten voor meer democratie, een beter milieu en meer sociale voorzieningen. Deze pittige dame wordt op menig demonstratie gespot, en staat nu extra in de schijnwerpers daar de website Prachatai haar heeft uitgeroepen tot ‘Persoon van het Jaar 2021’. Ze wordt liefkozend ‘tante Pao’ genoemd. Ik geef hier een samenvatting van een langer artikel op Prachatai.
Persoon van het jaar
Maak kennis met Worawan Sae-aung, een oudere fruitverkoopster en regelmatige deelneemster aan protesten, bekend om haar scherpe tong. Zij stond in de frontlinie van bijna elk protest กำ afgelopen twee jaar. De redactie van Prachatai heeft Worawan verkozen tot Persoon van het Jaar 2021 vanwege haar moed om op te staan tegen de autoriteiten en haar niet-aflatende steun aan de volksbeweging die nu is uitgegroeid tot een diversiteit aan sociale kwesties, van grondwetswijzigingen en hervorming van de monarchie tot gemeenschapsrechten en het recht op borgtocht.
Ondanks haar reputatie dat ze onbeleefd zou zijn, kennen jonge activisten, die haar ’tante Pao’ noemen, haar als een vriendelijk en moedig persoon. Voor het Persoon van het Jaar-rapport 2021 spraken we met Worawan over waarom ze achter jonge mensen blijft staan in prodemocratische protesten, evenals met jonge mensen die haar kennen als ‘de tante’ die meer is dan iemand die vloeken uitslaat tegen politieagenten. We spraken ook met academici die de prodemocratische beweging hebben bestudeerd over de impact van mensen zoals Worawan op de beweging.
Samen optrekken met jonge mensen
“Ik ben democratisch en maak deel uit van de nieuwe generatie,” zei Worawan over zichzelf toen ze bij het regeringsgebouw deelnam aan een protest van dorpelingen uit het Na Bon District in Nakhon Si Thammarat tegen de bouw van twee biomassacentrales in hun gemeenschap. Voor haar gaat deel uitmaken van de nieuwe generatie niet over iemands leeftijd, maar over vooruitstrevend zijn.
Worawan zei dat ze zich sinds de ‘Black May’-protesten van 1992 en de Red Shirt-protesten van 2008-2010 heeft aangesloten bij prodemocratische bewegingen. Ze was een vaste klant bij prodemocratische protesten in 2020- 2021 en zei dat mensen niet alleen meedoen aan de protesten voor democratie, maar ook vanwege de economische achteruitgang en de verminderde kwaliteit van leven sinds de militaire coup van 2014.
Ze zei dat de NCPO-regering na de staatsgreep (2014) verschillende markten heeft gesloten, waaronder die in Khlong Lot en Tha Prachan, zonder de verkopers te compenseren. Toen de Sai Tai-markt openging, probeerde ze daar een kraam te huren, maar de lage verkoop in combinatie met huur- en reiskosten betekende dat ze geen geld kon verdienen.
(kan Sangtong / Shutterstock.com)
Ze zei dat ze ontdekte dat de economie verder is verslechterd door de Covid-19-pandemie, waarvan de effecten worden gevoeld door de arbeidersklasse, en dat ze niet genoeg geld kon verdienen om de kosten te dekken. De constante verspreiding van protesten door de politie betekent ook dat ze geen geld kan verdienen met het opzetten van kraampjes bij protesten. “Toen Covid-19 kwam, sloten ze 7-Elevens niet. Ze sloten niet de winkelcentra, maar de kleine winkels. Vind je dat eerlijk?” vroeg Worawan. “Waarom is ons land niet perfect? Het is omdat je niet voor de armen zorgt.”
Ze vindt ook dat de staatszorg voor senioren onvoldoende is. Momenteel ontvangen Thaise burgers ouder dan 60 jaar 600 baht per maand van de overheid, maar Worawan zei dat dit bij lange na niet genoeg is voor het dagelijks bestaan.
“Met 600 baht is dat 20 baht per dag. Als ik op een dag een taxi moet nemen of als ik op een dag ziek word, zal dat niet genoeg zijn omdat je 20 baht per dag hebt, en wat kan ik daarmee doen? Elke dag moet je minstens 200 baht uitgeven, toch? En als je boodschappen moet doen of ergens heen moet, kost een taxirit meer dan 100 baht. 300 voor een retourtje,” zei ze.
Worawan is van mening dat elke burger een basisuitkering moet krijgen en vanaf de geboorte moet worden verzorgd zonder overheidsdienaar te hoeven worden, omdat iedereen belasting betaalt, ongeacht zijn beroep. “Mensen met rangen hebben hun sociale zekerheid, maar we hebben maar 30 baht om naar een dokter te gaan. Het komt niet in de buurt van de belastingen die we ons hele leven hebben betaald. Waarom zorgen ze niet voor de armen?” vraagt ze zich af.
Voor Worawan is een wijziging van de grondwet van 2017 noodzakelijk om het land volledig democratisch te laten worden, wat moet gebeuren voordat er nieuwe verkiezingen worden gehouden om los te komen van de bestaande machtsstructuur.
Worawan denkt dat het gebruik van geweld tegen demonstranten, juridische vervolgingen en het opsluiten van protestleiders bedoeld is om angst te zaaien onder de demonstranten, maar jonge mensen zijn niet bang, ook al zijn hun ouders dat wél. “Elke ouder houdt van zijn kind en maakt zich zorgen om zijn kind. Ze zouden hun kind vertellen ‘doe het niet of je wordt gearresteerd’. Dit is hoe Thaise mensen zijn, maar ze denken niet na over wat democratie is. Het is ons recht. Het zal niet eindigen vandaag. Het zal dit jaar niet eindigen. Het stopt niet alleen bij onze generatie. Wij moeten het doen. We moeten alles beter maken, toch? We moeten blijven vechten tot het einde”, aldus Worawan.
Tante Pao in de ogen van de nieuwe generatie
Studentenactivist Wanwalee Thammasattaya zei dat het publiek de vriendelijke kant van Worawan niet ziet, omdat haar beeld in de media vaak gericht is op het uitschelden van politieagenten, maar Wanwalee kent haar als een “roodhemd tante” die al lange tijd deel uitmaakte van die populaire beweging en iemand die een lieve lach heeft, wat haar een veilig gevoel geeft bij protesten.
De activiste voor gendergelijkheid Chumaporn Taengkliang zei dat ze Worawan voor het eerst leerde kennen nadat ze allebei waren gearresteerd toen de politie demonstranten, die de Chamai Maruchet-brug hadden bezet, op 29 maart 2021 uiteendreef. Ze zei dat terwijl ze samen met andere vrouwelijke demonstranten werden vastgehouden, Worawan probeerde de stemming in de kamer te verbeteren en leidde hen in een yogasessie en vertelde hen dat dit is hoe ze gezond konden blijven. Chumaporn ontdekte ook dat Worawan een zorgzaam persoon is en zij ziet haar als een soort moederfiguur.
Ondertussen zei iLaw (een organisatie voor mensenrechten) fotograaf Chanakarn Laosarakham dat ze Worawan aanvankelijk eng vond, maar nadat ze haar had geïnterviewd en gefotografeerd tijdens protesten, ontdekte dat Worawan een aardige en grappige persoon is die altijd lacht voor de camera en die graag danst tijdens protesten.
Vechten met je lichaam
Worawan werd populair nadat beelden van haar viraal gingen van het protest van 16 januari 2021 bij het Victory Monument en toen ze een politieagent in het kruis sloeg. Maar misschien was één van Worawans meest iconische acties tijdens protesten van 28 september 2021, toen ze zichzelf volledig uitkleedde voor een rij politiemensen om te protesteren tegen politiegeweld. Worawan zei dat het zich uitkleden tegenover de rij oproeragenten het waard was als dit de agenten zou afleiden van het arresteren of in elkaar slaan van demonstranten. Ze voelde zich niet beschaamd.
(kan Sangtong)
Voor haar gedrag tijdens het protest op die dag werd Worawan beschuldigd van schending van het Noodbesluit en het begaan van een ‘schandelijke daad’ door zichzelf bloot te geven, een overtreding op grond van artikel 388 van het Thaise Wetboek van Strafrecht.
De macht van de machtelozen
Voor Kanokrat Lertchoosakul, docent aan de Faculteit Politieke Wetenschappen, Chulalongkorn University, is Worawan’s deelname aan het protest een weerspiegeling van hoe verschillende generaties samenkwamen in de prodemocratische beweging 2020 – 2021 en mensen vertegenwoordigt die geen leiders zijn maar wel veel invloed hebben.
Ondertussen zei Prajak Kongkirati, docent aan de Faculteit Politieke Wetenschappen van de Thammasat Universiteit, dat Worawans acties, waaronder het gebruik van naaktheid als een daad van protest, een klassieke geweldloze methode is, die ook het onrecht van staatsfunctionarissen tegen de mensen kan blootleggen. Hij zei dat dergelijke acties misschien niet de autoriteiten maar wel andere mensen van mening zouden doen veranderen als ze gaan inzien hoe onrechtvaardig de actie van de staat is.
“Dit is het belangrijkste. Als de hele samenleving van gedachten kan veranderen, zal het een blijvende overwinning zijn”, aldus Prajak.
Prajak ziet Worawans aanwezigheid als representatief voor de diversiteit binnen de prodemocratische beweging en de ruimte die het individuen geeft om zelfstandig te handelen.
Kanokrat gaat er van uit dat Worawan populair is omdat zij een gewoon persoon is die naar protesten komt en onafhankelijk handelt, en omdat ze niet bang is en creatief handelt op een manier die vergelijkbaar is met methoden die worden gebruikt door jonge demonstranten. Kanokrat merkte ook op dat de met vloekwoorden gevulde toespraken van Worawan haar herkenbaar maken voor boze jonge mensen. De jongeren die het gevoel hebben dat er niet naar hen wordt geluisterd hoewel ze beleefd tegen volwassenen praten en ze daarom andere vormen van taal moeten proberen om de aandacht van de media te krijgen.
“In dit licht denk ik dat tante Pao nu wordt gekozen tot Persoon van het Jaar waarbij het niet gaat over tante Pao als individu, maar dat het aan volwassenen vertelt dat dit een voorbeeld is van iemand die jonge mensen begrijpt en naast hen staat en probeert om hen aan te moedigen te midden van hun hopeloosheid”, aldus Kanokrat.
***
Tot zover de samenvatting. Zie hier het gehele artikel op Prachatai: https://prachatai.com/english/node/9657
NB: ik heb iets met Thaise namen, dus hier een toelichting daarop. Worawan Sae-aung is in het Thais วรวรรณ แซ่อึ้ง. ‘Wora’ (midden, hoge toon) betekent ‘hoogste, best, mooie vrouw’. ‘Wan’ (midden toon) betekent ‘kleur, tint, familie, kaste’. Deze twee woorden komen in veel Thaise namen voor. En over de achternaam: ‘Sae’ (dalende toon) komt uit het Chinees en betekent ook ‘familie, clan’ en ‘aung’(dalende toon) betekent ‘stil, rustig, sprakeloos’. Maakt samen dat Worawan Sae-aung te vertalen is naar ‘Beste Familie’ en ‘Sprakeloze Familie’. Nomen est omen?
Wat betreft haar roepnaam: Pa Pao is natuurlijk ป้า เป่า. Paa (dalende toon) is tante (oudere zus van vader of moeder) en Pao (lage toon) betekent ‘blazen, fluiten’.
Over deze blogger
-
Geboren in 1944 in Delfzijl als zoon van een eenvoudige winkelier. Gestudeerd in Groningen en Curaçao. Drie jaar als arts gewerkt in Tanzania, daarna als huisarts in Vlaardingen. Een paar jaar vóór mijn pensioen getrouwd met een Thaise dame, we kregen een zoon die drie talen goed spreekt.
Bijna 20 jaar in Thailand gewoond, eerst in Chiang Kham (provincie Phayao) daarna in Chiang Mai waar ik graag allerhande Thai lastigviel met allerlei vragen. Volgde het Thaise buitenschoolse onderwijs waarna een diploma lagere school en drie jaar middelbare school. Deed veel vrijwilligerswerk. Geïnteresseerd in de Thaise taal, geschiedenis en cultuur. Woon nu alweer 5 jaar in Nederland samen met mijn zoon en vaak met zijn Thaise vriendin.
Lees hier de laatste artikelen
Pattaya23 december 2024De donkere kant van Pattaya
Geschiedenis19 december 2024Op zijn verjaardag in 1995 gaf koning Bhumibol aan dat alle mannen een gratis sterilisatie konden ondergaan
Geschiedenis14 december 2024Hoe een Nederlandse krant schreef over de studentenopstand van 14 oktober 1973
Geschiedenis12 december 2024Hoe schreef de Nederlandse pers in 1960 over de geschiedenis en de huidige situatie in Thailand
Inderdaad een zeer pittige tante die niet op haar mondje gevallen is. In menig (live) videoverslag zie je haar vooraan staan tegenover de oproerpolitie. De agenten laat ze dan in zeer duidelijke krachttermen weten wat ze van hun acties denkt. Soms komt ze ook voorbij op foto’s waar ze, net als menig ander demonstrant, met scherpe, grappige en/of dubbelzinnige protestborden staat. Ik kan dat wel waarderen, iemand die duidelijk voor een rechtvaardige en democratische samenleving is en tegen het beknotten of onderdrukken van actievoerders die strijden voor een eerlijkere samenleving.
Naast de beelden dat ze uit haar kleren gaat en met de benen wijd tegenover de oproeragenten zit, staat me ook nog een andere scene bij ergens in de tweede helft van vorige jaar. Toen werden bij Victory Monument enkele mensen gearresteerd en Tante Pao riep heet een en ander naar de agenten die de arrestanten afvoerden. Het busje waarin de arrestanten zaten sloeg ze met een plastic flesje, en ze riep een en ander naar de bestuurder. Daarna stond ze achterop de plank/voettree van het busje maar deze reed vervolgens zo weg met haar nog hangende aan het busje. Dat was wel wat gevaarlijk.
Ik kan mij voorstellen dat de demonstranten haar wel vermakelijk vinden. De rest van Thailand denkt toch dat ze Ting Tong is. Als je in je blote reet voor de politie gaat staan, verlies je toch alle geloofwaardigheid. Had ze dus beter niet kunnen doen.
Je hebt helemaal gelijk, Peter. Het is dus ook heel goed dat ze is aangeklaagd op grond van de antiblotekontenwet. Ook fijn dat de Thaise politie vreedzame demonstranten niet bestookt met waterkanonnen, traangas en rubberen kogels. Er zijn gelukkig nog geen demonstranten gearresteerd en veroordeeld!
Citaat:
‘De rest van Thailand denkt toch dat ze Ting Tong is.’
Dat is niet zo. Ja, sommigen vinden haar niet goed bij het hoofd, velen vinden haar vermakelijk maar de meesten hebben waardering en een zeker ontzag voor haar (‘ik wou dat ik dat ook durfde’). Dat is wat ik uit de Thais-talige media haal. Er zijn vrijwel geen negatieve meningen over haar.
Deze taaie tante staat voor haar mening; daar zijn er te weinig van.
Lees vandaag dat een minister, met de bijnaam Rambo van de Isaan, Amnesty International in Thailand wil verbieden. Staatsgevaarlijke activiteiten. Heeft die een kronkel teveel in zijn hersens? Dan zullen daarna alle andere waakhonden voor mensenrechten ook wel verwijderd worden. Kan het regime zijn gang gaan….
Er zijn elementen uit te halen die niet helemaal kloppen of in verhouding staan met de werkelijkheid. Zand in de ogen gooien hoort blijkbaar bij dit soort dingen maar lees en oordeel zelf.
“Toen Covid-19 kwam, sloten ze 7-Elevens niet. Ze sloten niet de winkelcentra, maar de kleine winkels” – niet essentiele winkels in winkelcentra werden gesloten en bepaalde zaken zoals horeca en contactberoepen in amder gebieden ook. Viel je er niet onder dan was je gewoon open wel of niet op afspraak zoals HomePro deed.
“Mensen met rangen hebben hun sociale zekerheid, maar we hebben maar 30 baht om naar een dokter te gaan” – iedere geregistreerde Thai kan gebruiken maken van dit systeem en is daardoor verzekerd van een goede behandeling bij bezoek aan het ziekenhuis. Is 30 baht nu werkelijk het grote probleem om naar een ziekenhuis te gaan om je hartproblemen te laten behandelen?
“Het komt niet in de buurt van de belastingen die we ons hele leven hebben betaald.” – inkomstenbelasting wordt door een bijzonder klein gedeelte opgebracht, alle voedingsmiddelen die op de markt gekocht worden zijn vrij van de al jaren verlaagde btw van 7%. Hoeveel wordt er nou daadwerkelijk aan belasting afgedragen door de meerderheid van de bevolking? Het bulk komt van invoerrechten, bedrijfsbelastingen en uiteraard alcohol, tabak en brandstof. Refereert ze dan de laatste 3 wat het 30 baht gebeuren probeert op te lossen?
“Elke ouder houdt van zijn kind en maakt zich zorgen om zijn kind. Ze zouden hun kind vertellen ‘doe het niet of je wordt gearresteerd’ – als dumpen van je kinderen vanwege scheiding en daarom geen onderhoud bieden of onderbrengen bij opa en oma daar bij horen dan zij het zo.
Je hebt gelijk, Johnny. Voor iemand met een maandinkomen van 600 bath kan 30 bath voor een ziekenhuisbezoek toch geen probleem zijn! In Nederland moet je toch ook eerst 50 euro neertellen voordat je een dokter te zien krijgt! Gewoon een maaltijd overslaan en je kan naar de dokter!
Ja, Johnny, in Thailand betaalt de arme meerderheid relatief meer belastingen dan bijvoorbeeld in het sociale Nederland. 85% van de Thaise belastinginkomsten komt uit de BTW, bedrijfsbelastingen en accijnzen op brandstof, alcohol en tabak en die drukken op alle inwoners. Inkomstenbelasting in Thailand is verantwoordelijk voor 15% van de belastinginkomsten, in Nederland voor 40%. Zo ongeveer.
En ouders ‘dumpen’ hun kinderen alleen bij opa en oma omdat ze uit armoe elders geld moeten gaan verdienen. Erg toch? Of vind je van niet?
Tante Pao heeft best wat puntjes.
Het verhaal wat je vertelt Tino is gewoon onjuist. Als er een pensioen is van 600 baht dan is er niet van te leven maar rara waarom kunnen de mensen wel overleven? Is het de gezonde lucht?
Nou, Johnny BG, dat ‘rara’ vraagje van jou is simpel te beantwoorden.
Hoewel, je schrijft hier verhalen over jouw Thailand-ervaringen die mij doen vermoeden dat iemand met een open blik naar de Thaise maatschappij dat eigenlijk wel zou moeten weten. Maar! Nee dus, denk ik.
Ach, dat was in NL al zo in lang vervlogen tijden en in Afrika en andere delen van de wereld is dat nog steeds zo: staatspensioen is niet de ‘lokale’ AOW of enig andere overheidsvoorziening maar pensioen is de inbreng van ‘jouw koters’ en hoe meer hoe liever. In Thailand is het de gewoonte dat het huis van pa en ma naar de jongste dochter gaat, of naar de jongste zoon, en dat die voor de ouwetjes zorgt tot die gaan ‘hemelen’.
De armzalige oudedagsvoorziening in Thailand is mager. Uiterst mager. Ik heb ze gezien in het postkantoor van Nongkhai (waar ik al dertig jaar kom/ben/heb gewoond) waar die ouwetjes een cheque van – helemaal!- 600 bath mogen incasseren en ze trillend de cheque endosseren en hun plastic kaartje laten zien om die centen te mogen krijgen. Die stumpers gaan dan met dochter/zoon naar huis waar de centen vermoedelijk in de huishoudpot verdwijnen.
En als het eten komt? De ouwetjes komen achteraan! Ze moeten de kleinkoters na school opvangen en het huis poetsen en de was doen voor de hele buurt maar komen achteraan als op tafel het eten wordt verdeeld. Geld voor zorg is er nauwelijks en de ouwetjes worden langzaamaan verwaarloosd.
Jij zegt hierboven dat ze van de lucht leven. Dat zal jouw mening zijn alleen lukt dat niet. Het is een onrecht dat ouwe mensen treft die wel hun kinderen en kleinkoters jarenlang hebben gefinancierd.
Dus, mijn welgemeend advies, Johnny BG, leer eens iets van het Thaise familieleven. Ik heb de indruk dat je veel weet van obscure karaoke tentjes met gewillige (of gedwongen…?) huppeltutjes maar ik denk dat het echte Thailand jou ontgaat.
Als hier in de huizen van mijzelf, de buren en de familie het eten komt, krijgen de ouderen eerst te eten. Met mijn 68 jaar schijn ik daar ook bij te horen dus ik krijg mijn eten ook met de oudjes. Daarna komen de anderen. Die eten ook nog vaak niet aan dezelfde tafel als de oudjes maar in de keuken of in een hoekje.
Kijk eens goed rond in het Thaise familieleven……ja, dat doe ik. En ik zie echt HEEL wat anders dan jij.
In een moo-baan in Bangkok? Ongetwijfeld, Chris. Maar mijn Thaise leven speelt zich af in een afgelegen dorp in de Isaan en daar werkt het, bij de armen, echt anders.
Ik woon in een dorpje in de isaan
Overal is het een beetje anders, Chris. Ik heb gezien wat Erik schrijft en ook wat jij noemt. Waar ik woonde, Chiang Kham in Phayao, een gewoon dorpje, werd het eten op tafel gezet en iedereen schoof aan als ze het wilden en stonden op als ze verzadigd waren, soms de jongeren eerst soms de ouderen. Ik geloof niet dat er één en hetzelfde patroon is in Thailand.
Mijn zoon heeft in Nederland moeten leren dat iedereen gezamenlijk aan tafel gaat en opstaat.
Erik,
Fijn zo’n advies maar waar het in mijn reactie om ging is dat het een lang verhaal is waarin er niet gekeken wordt of zij wel de waarheid vertelt. Vervolgens haalt Tino er iets uit en dat wordt verder uitgekauwd. Afleiden om het vooral niet over de waarheid te hebben is een patroon wat vaker voorkomt bij de redders van het Thaise volk.
Het is niet voor niets dat mensen naar de stad trekken en als ze daar het beloofde land hebben gevonden weinig trek meer hebben in dat treurige gebeuren op dorpsniveau. Hooguit nog voor de vorm een of twee keer per jaar bezoeken maar wel met de wetenschap dat men er weer financieel het slechtste vanaf komt. Dat gezeur over het leegzuigen zal je in Nongkhai niet horen maar des te meer in de gebieden waar het verdiend moet worden en moet je even voorstellen dat die mensen ook ooit nog een keer klaar zijn met werken. Wat krijgen die dan?
Met de kennis dat de overheid nooit zal helpen trekken die gewoon een ander plan en gelijk hebben ze.
beste Tino,
ik denk dat jij toch beter weet.
1. Er is echt niemand die alleen van 600 Baht moet rondkomen. De solidariteit onder Thais (familie, vrienden , de buurt) is ontzettend hoog. Iedereen draagt bij. In Nederland doen we dat niet omdat we daarvoor allerlei voorzienigen hebben: van bijstand tot toeslagen. In Thailand heb je je naasten. Ik zie het hier elke dag. Mensen met weinig geld worden altijd geholpen, ook als ze naar de dokter moeten. En op de weg terug naar huis koopt men eten voor ze.
2. Als je maar van 600 Baht moet rondkomen kun je echt niet veel BTW betalen. Van een inkomen van 5000 baht per maand ook niet.
3. Tja, die ouders. Ik ken een paar jonge gezinnen met kinderen die hun kinderen bij opa en oma hebben gedumpt. Echt gedumpt. Ik kan daar echt loeiend kwaad over worden. Sommigen hebben nu een goed inkomen (50 tot 100.000 baht per maand) en toch vertikken ze het om voor hun eigen kinderen te zorgen. Te lui wil ik niet meteen schrijven maar wel heel en heel gemakzuchtig. De moeder: in bed blijven liggen tot 10 uur, veel shoppen en koffiedrinken buitenshuis en bijna elke dag uit eten (en niet op de hoek van de straat). Ik zie de foto’s echte ELKE dag op mijn facebook. Maar de kinderen wonen in een armetierig dorpje in de Isan bij oma die met 5000 Baht wordt afgescheept en daar (helaas, godbeterhet) ook nog blij mee is.
1 Je hebt helemaal gelijk, Chris! Ik wist echt niet dat men elkaar zo goed hielp in de dorpen! Ze krijgen ook allemaal een telefoon om hun (klein)kinderen in Bangkok te bellen. Kleren worden voor hen ingezameld en reparaties doen de buren, ja toch?
Je weet ook vast wel wat een alleenstaande 85-jatige man zonder familie in een krottenwijk moet doen? Met alleen straatarme buren? Vertel! Prayut bellen?
2 Ik zie het nu. Over 600 bath per maand 7% BTW betalen is hetzelfde als 7% BTW over Prayut’s maandloon van 250.000 bath per maand!
3 Ja, daar heb ik wel eens een gevalletje van gezien. Ik was op een crematie van een oma die voor een kleinkind moest zorgen, en die niet eens melk voor het kind kon kopen. Ik gaf haar af en toe 500 bath. Ik gaf haar af en toe 500 bath. Ze pleegde zelfmoord en tijdens de crematie werd er gegokt en heb ik met mijn voet de gokmatten weggeschopt. On-Thais gedrag. Verreweg de meeste ouders zorgen gelukkig goed voor hun kinderen.
Ik zal tante Pao laten weten dat ze moet ophouden met demonstreren Hoeft niet meer. 600 bath per maand is genoeg.
De laatste keer, anders wordt het vervelend.
1. Kleren worden vaak aan de armen gegeven om niet en niet alleen door expats. Men heeft veel tweedehandskleren: 10 of 20 Baht per stuk. Goed voor de recycling. 80% van mijn overhemden zijn tweedehands, gekocht in de tempel; ik ben ook niet bang voor geesten van overledenen in mijn overhemden. Ik was ze eerst en dan is de geest verdronken.
2. 7% van 600 = 42 Baht; 7% van 250.000 Baht = 17.500 Baht. Dat is ruim 400 keer zoveel. Er moeten dus 400 keer zoveel armen zijn als generaals om hetzelfde bij te dragen aan de nationale opbrengst van de BTW.
3. De meeste ouders zorgen inderdaad goed voor hun kinderen, Maar daarnaast zijn er – schrik niet – 3 miljoen Thaise kinderen (20%) die niet opgroeien bij hun ouders. (the Nation, 2014). Veel meer dan in de andere buurlanden die armer zijn. Er wordt al gesproken van een verloren generatie. Heb een posting in voorbereiding over dit onderwerp.
Als laatste, inderdaad.
Wat nummer twee, over de BTW betreft, heb je gelijk maar daar gaat het niet over.
7% belasting op 600 bath inkomen per maand heeft een veel grotere en meer negatieve impact op de belastingbetaler dan 7% van een inkomen van 250.000 bath.
Ik kijk naar de invloed van de belasting op het inkomen van de persoon, jij kijkt naar de opbrengst voor de overheid. Prima maar dat zijn twee verschillende zaken.
Nou chris,
1. Ik ben blij dat ik, dankzij de NLse verzorgingsstaat, niet van liefdadigheid afhankelijk ben, zodat ik niet elke dag maar moet afwachten of ik nog eten, kleren, woonruimte, etc. heb.
2. Ik heb het donkerbruine vermoeden dat iemand met een maandinkomen van ฿250k niet elke maand ฿250k uitgeeft. (Zeker als die persoon met zijn gezin helemaal gratis op een militaire basis woont.)
3. Dat 3 miljoen Thaise kinderen (20%) niet opgroeien bij hun ouders wil nog niet zeggen dat ze aan hun lot zijn overgelaten. Het kan ook zijn dat die kinderen zijn ondergebracht bij familie zodat de ouder(s) ergens ver weg voor een belabberd loon veel uren kan/kunnen werken.
In mijn ‘schoonfamilie’ heb ik van beiden een geval:
Een (alleenstaande) moeder die haar dochtertje bij moeder en vader – die ook vaak ver weg aan het werk is – achterlaat om in Bangkok zo veel mogelijk geld te kunnen verdienen door overuren te maken in de fabriek.
Een met een buitenlander getrouwde moeder die haar zoon uit een eerdere relatie min of meer aan zijn lot heeft overgelaten. Haar gokverslaving zal daaraan medeschuldig zijn.
Vergeet niet om ter voorbereiding op die posting ook te kijken naar het minimumloon, het inkomen en de koopkracht van de ouders van die kinderen en bedenk dat Thailand wereldwijd in de top-3 staat van inkomensongelijkheid.
Ik kijk er naar uit.
Heren, heren, de BTW is een belangrijke belasting die iedereen dus dagelijks betaald. Ik denk dat dat is waar tante Pao op doelt: wij betalen allemaal vele jaren lang flink wat belasting, maar als we dan oud worden dan krijgen we een grijpstuiver toegeworpen. Van 600 baht valt niet rond te komen, dan moet je hulp krijgen van anderen. Die afhankelijkheid maakt dingen lastig, onzeker. Je kinderen of hulp van derden kan ook stoppen om diverse redenen, niet afdoende zijn of je kunt je bezwaard voelen aan te moeten kloppen bij anderen (die het misschien zelf ook niet makkelijk hebben). Slotsom: als we ons leven lang werken en belasting betalen, mogen we dan van een oude dag genieten met voldoende inkomsten en toegang tot zorg? En gelijk heeft ze.