Wijdverbreide prostitutie Thailand geen westerse uitvinding

Dao is dertig jaar oud en afkomstig uit Udon Thani, in het Noordoosten van Thailand, dat de Isaan heet. Elke avond hijst ze zich een strakke jurk, kamt haar zwarte haren tot ze glanzen, maakt haar gezicht op en trekt rode schoenen met hoge hakken aan. Vervolgens laat ze zich per brommertaxi naar haar werkplek rijden. Een ladysbar op Beachroad in Pathong op het schiereiland Phuket.

Jaren geleden kwam ze in Patong aan nadat haar moeder was overleden. “Ik werkte hier eerst in een restaurant. Het was erg zwaar, ik maakte lange dagen, verdien­de weinig en woonde in een klein kamertje, helemaal alleen. Omdat ik een huis wil bouwen in Udon ben ik in een bar gaan werken en ga regelmatig met oudere mannen mee. Die beta­len goed en hebben niet zoveel behoefte aan seks. Ik hoef alleen maar met ze te slapen en krijg daar­voor soms wel 2000 bath,” vertelt ze met een verlegen glimlach.

Omdat ze zo klein is klimt ze op de barkruk inplaats dat ze erop gaat zitten. Strak kijkt ze naar buiten, zwijgend en rechtop als een Boeddhabeeld. Een glimlach tovert zich automatisch te voor­schijn als een man haar kant op­kijkt. Als iemand haar een drankje aanbiedt vraagt ze steevast om een Malibu. Voor elke ‘ladyd­rink’ ontvangt Dao 20 bath. Als iemand haar mee­neemt komt er 100 tot 200 bath bovenop de rekening. De meeste grote hotels vragen aan de hotelgast nog een keer extra 400 bath om zijn ‘lady voor de night’ bij hem te laten over­nach­ten.

Animeermeisje

Dao’s verhaal lijkt op alle verhalen die vertellen waarom ervoor gekozen is de familie achter te laten en als animeer­meisje in een bar te gaan werken. Geen toekomst, geen ander werk, moeder ziek, een huis bouwen (erg populair) of gewoon lekker geld verdienen om er materieel beter van te worden.

Dao’s collega’s met namen als Nga, On, Joy, Dee, Pai, Oing, Bee en Som zijn haar voorlopige familie. Ze ondersteunen elkaar, lenen elkaar geld in moeilijke tijden, bespreken de wederzijdse klanten, praten over thuis en koppelen meer onfortuinlijke zusters aan een van de barbezoe­kers. Een klant van iemand afpakken is een onvergefe­lijke doodzonde.

In een buitenwijk van Patong woont ze in een complex dat bestaat uit twee verdiepingen met lange gangen waarop rijen deuren uitkomen. Dao deelt een kamer met haar ‘zusters’ Kat en Som. Dat ze alle drie tegelijkertijd aanwezig zijn komt spora­disch voor omdat ze vaak met hun klant in een hotelkamer verblij­ven. Een groot deel van haar geld stuurt ze naar haar vader en broers, de rest spaart ze voor haar huis dat er eens moet komen.

Beneden doet een oudere vrouw de was. Tegen­over het kamercomplex wordt in een garage druk aan tuktuks en brommers gesleu­teld. Een paar mannen drinken whisky en laten het s­traatleven aan zich voorbijgaan. Bij kleine eet­tentjes wordt een bord gebakken rijst weg gelepeld of een kom Tom Yam (hete soep met groenten en kip) naar binnen ge­slurpt. Van het jachtige toerisme is in dit deel van Patong weinig te merken.

Ritueel

Blote armen hangen om gebruinde schou­ders, lange zwarte haren beroeren gezichten, rood verbrand na een dagje strand. Een zoete glimlach komt te voorschijn als hij van zijn bier op­kijkt en zich verliest in een paar bruine ogen die van alles beloven. Diep in zijn hart wetend dat alles wat hij die nacht meemaakt slechts een illusie is. Alleen een vage droom blijft er over, een droom die zijn geheugen plaagt als hij na zijn vakantie weer in het vliegtuig zit.

De conversatie is overal hetzelf­de. “Hoe heet je?”, “in welk hotel slaap je?”, “waar kom je van­daan?”, “mag ik een cola van je?”, worden in staccato afgevuurd. Het eerste drankje is genoeg om het meisje aan zich te binden, haar hand streelt als snel zijn been en tengere vingers masseren de schou­ders en de nek. Hij voelt zich vereerd. Dat heeft hij thuis nog nooit meegemaakt. Met welgenoegen ondergaat hij alles. Ze fluis­tert in zijn oor. Hij knikt. Ze staan op, houden een tuktuk aan en verdwijnen. Een ritueel dat zich elke avond in Patong afspeelt.

Dagelijkse realiteit

Prostitu­tie in Thailand is verboden. Maar overal waar een toerist komt wordt hij op zijn wenken bediend. Al bij het verlaten van het vliegveld van Bangkok word ik in de taxi geconfronteerd met foto’s van schaars geklede dames in roze badkuipen gevuld met zeepsop. “You massage?, You lady? I know lady for you, very good,” hakkelt de chauffeur in zijn beste engels. In Bangkoks rosse buurt Patpong met zijn grote avondmarkt waar veel toeristen op afkomen proberen vrouwen en mannen je de nachtclubs en go-gobars in te lokken. Ze beloven je een spectaculaire liveshow en reppen van topless bediening en lage prijzen. “No bikini sir.”

Enkele dagen later in een luxe en deftig zakenhotel in Lam­pang belt de receptie me op en vraagt of ik nog een dame voor de nacht wens. Alsof het om een fles mineraal­water gaat. Als ik vriendelijk bedank wenst de receptionis­te me vriende­lijk welte­rus­ten. “Have sweet dreams sir.” Op het paradijse­lij­ke eiland Ko Samui is het mogelijk de zonsondergang te bekij­ken vanuit een bamboehut aan het strand met een Thaise in je armen.

Als ik ’s ochtends in mijn hotel op Phuket zonder gezelschap aan het ontbijt verschijn is de eerste en verbaasde vraag of ik soms alleen geslapen heb.

Seksparadijs

Er wordt vaak gezegd dat sekstoerisme in Azië een fenomeen is dat uit het westen is overgewaaid, dat de armoedige omstandigheden ervoor zorgen dat Thai­land voor westerse toeristen een seksparadijs is. Echter: ook Thailand heeft zijn eigen hoe­renlopers. Thaise mannen gaan gemiddeld twee keer per maand naar een bordeel. In Bangkok zijn er speciale gelegenheden alleen voor Japanners, gerund door landgeno­ten. Chiang Mai heeft een hele wijk met bordelen waar je nooit een bui­ten­lander ontmoe­t. Bang­kok heeft buurten vol met ‘short-stay’ hotels waar Thaise mannen voor een paar uur met een dame verblijven. Westerlingen zijn daar niet welkom. Een klein gehucht aan het einde van de Isaan, Mukdahaan geheten heeft aan de hoofdweg sowieso drie druk bezochte nachtclubs.

De meeste Thaise pubers hebben hun eerste seksuele ervaring met een prostituee. Want twee­slachtig is de Thai wel in het denken over prostitutie. Omdat een ‘net meisje’ niet voor haar huwelijk met een jongen naar bed gaat wordt het bordeelbezoek al op jonge leeftijd een steeds terugke­rend ritueel dat ook na de bruiloft vrolijk wordt voortgezet.

Thaise prostituees staan onderaan de maatschappelijke ladder. Als ze ouder worden gaan ze terug naar hun geboorte­dorp, trouwen met een wester­ling of worden zelf bor­deel­houd­ster. Soms hebben ze zoveel verdiend dat ze een pension of winkel begin­nen.
Iedereen die met een bepaalde regelmaat op reis gaat weet wel dat je voor Thailand geen visum nodig hebt als je niet meer dan dertig dagen in het land verblijft.

Vietnamoorlog

Sekstoerisme in Thailand worden vaak in verband gebracht met de komst van het Amerikaanse leger ten tijde van de Vietnamoorlog en de stationering van de Airforce met vierenveertigduizend militairen. Prostitutie bestond echter al op grote schaal voor de komst van de Amerikanen. Zij zorgden er slechts voor dat het in de rest van de wereld een ‘wes­ters gezicht’ kreeg. Westerlingen, zo wordt nog vaak gedacht, namen na het vertrek van de Amerikanen de rol als koloni­ale hoeren­lo­per over en zorgden voor een opleving van de seksindustrie.

Echter, pas na 1970 kwamen het internatio­nale toerisme en de ontwik­keling van Patpong op gang. Bangkok kreeg destijds de naam van seksparadijs. De over­grote meerder­heid van de Thaise hoeren komt nooit van haar leven in aanraking met een farang. De ‘gast­vrouw’ waar de vreemdeling mee te maken krijgt is niet repre­senta­tief voor haar collega’s in massageparlours en bordelen voor Thai die op kort genot uit zijn. Het ‘westerse gezicht’ van de Thaise pros­titu­tie is wat meer ‘roman­tischer’. Farangs brengen vaak de nacht door met het meisje van hun keuze en trakteren haar na afloop op een ont­bijt. De Thaise man moet weer naar zijn vrouw terug.

Rijstvelden

E­ens zal Dao terugke­ren naar haar familie in de Isaan, vertelt ze haar vriend. Haar vader heeft haar een stuk land gegeven nadat haar moeder overleden was. Daar bouwt ze haar huis.­ Als dat af is wil ze nog wel een tijdje blijven werken in de bar om het in te richten. Maar dan stopt ze ook echt met dit werk verzekert ze. Ze knikt, maar haar ogen zeggen iets heel anders. Gewend als ze is aan een gemak­kelijk leven dat haar in een dag meer oplevert dan een caissière of serveerster in een maand. Om maar te zwijgen van het ploeteren in de rijstvelden. Hoeveel jaar het nog gaat duren voordat haar woning af is durft ze niet te zeggen. Binnenkort gaat ze weer. Dan moeten er ramen en deuren in. Maar eerst moet ze geld verdienen beseft ze en begint haar lange haren te kammen.

—

Naschrift redactie Thailandblog:
Dit artikel is geschreven door Bert Vos en in overleg gepubliceerd op Thailandblog.nl. Hij is freelance journalist en studeerde in 2009 af als journalist. Bert beoefent zenboeddhisme, is een groot Azië-liefhebber, reiziger en vooral Thailand-deskundige. Samen met Ate Hoekstra is hij oprichter en hoofdredacteur van de website: De Aziatische Tijger. Het voornaamste doel van ‘De Aziatische Tijger’ is nieuws, reisverhalen en columns te brengen over verschillende Aziatische landen. De redactie doet dat vanuit journalistieke waarden als objectiviteit, onafhankelijkheid en deskundigheid.

© 2010 – Alle rechten voorbehouden – Bert Vos