Roddelen, de nationale volkssport in Thailand
In het ‘Land van de Glimlach’ wordt niet alleen veel gelachen maar vooral veel geroddeld. Hoewel roddelen overal ter wereld voorkomt, is het voor Thai ook een soort uitlaatklep. Hierdoor neemt het roddelen vaak bizarre vormen aan.
Gezichtsverlies
Thai zijn meester in het vermijden van conflicten in het openbaar. Dit heeft te maken met de schaamtecultuur en het voorkomen van gezichtsverlies. Deze aspecten zijn zeer belangrijk in de Thaise maatschappij. Boos worden, je stem verheffen of schreeuwen is een grote schande. Zowel voor degene die boos wordt als het ‘slachtoffer’. Het niet tonen van emoties zorgt voor meer samenhang en een prettige samenleving vinden de Thai. Maar zoals altijd is er ook een keerzijde van deze, op zich mooie gedachte. We zijn nu eenmaal mensen en wat ons menselijk maakt zijn onze emoties.
Die emoties hebben Thais natuurlijk ook. Meestal komen deze tot uiting achter de voordeur of door het gebruik van (teveel) alcohol. De lezers onder ons die een Thaise partner hebben kunnen er over meepraten. Als bij een Thai alle opgekropte emoties er uit komen, berg je dan maar.
Roddelen
Omdat Thai elkaar dus niet willen kwetsen door iemand recht in het gezicht te zeggen wat ze er van vinden, gebeurt dit indirect. Wanneer een Thai kritiek heeft op een iemand anders zal hij dat niet rechtstreeks tegen die persoon zeggen maar daar met anderen over praten. In goed Nederlands noemen we dit ‘roddelen’.
Het gedrag rondom het roddelen is nogal ambivalent. Want gezichtsverlies moet worden vermeden, terwijl het roddelen over iemand, natuurlijk wel gezichtsverlies in de hand werkt. Thai vinden het dan ook verschrikkelijk als er over hen geroddeld wordt. Vervolgens roddelen ze er zelf lustig op los. Het verwerken van emoties gaat meestal gepaard met roddelen, het is een beproefde manier om wat stoom af te blazen.
Verveling
In het Isaanse dorp van mijn vriendin is weinig te beleven. De kleine gemeenschap, de verveling en de zucht naar wat sensatie wakkeren de behoefte om te roddelen ook aan. Neem dat samen met het bovenstaande verhaal over gezichtsverlies en de roddelsoap is geboren.
Zo woont er in het dorp van mijn vriendin een dame die alle kenmerken heeft van een bargirl (en daar ook haar vriendjes heeft ontmoet). Zelf bazuint ze rond dat ze iedere maand 40.000 baht krijgt opgestuurd van haar Engelse lover die de kost verdient als taxichauffeur. Ze heeft haar Engelse vriend al een keer meegenomen naar het dorp, maar ook wel eens wat andere vriendjes. En dan komt de roddelmachine flink op gang. De dorpelingen noemen haar een ‘goedkope vrouw’ wat in de vrije vertaling gewoon ‘hoer’ betekent. Ze rookt en drinkt stevig, daar wordt natuurlijk ook over geroddeld.
Bij dit verhaal kun je nog wel voorstellen dat het de aanleiding vormt voor een vette roddel. Maar vrijwel alles is een dankbaar onderwerp van roddel en achterklap in de Thaise dorpscommunity. Thai proberen krampachtig te voorkomen dat er over hen geroddeld wordt. Want roddel betekent een deuk in je zorgvuldig opgebouwde imago, lees status.
Koelkast
De ouders van mijn vriendin hebben geen koelkast. Op zich niet zo bijzonder, ware het niet dat er een dochter is die een farang vriendje heeft. In dit specifieke geval wordt er in het dorp geroddeld dat zij (mijn vriendin) geen goede vrouw is omdat zij geen koelkast aan haar ouders geeft. Dat ik de indirecte financier van de koelkast moet zijn doet in de Thaise wijsheid niet ter zake.
De redenering van een Thai: farang = geld. Dochter met farang vriendje = rijke dochter. Rijke dochter = koelkast voor Pa en Ma.
Wanneer Pa en Ma geen koelkast hebben of binnenkort krijgen, dan is dit koren op de molen van de dorpsroddel. Mijn vriendin is dan geen goede dochter en gaat over de tong. Iets wat haar verdrietig maakt.
Het bizarre is dat niet alleen dorpsgenoten roddelen, maar mama er ook gewoon aan mee doet. Mijn vriendin zei letterlijk tegen mij: “mama zal nooit tegen mij zeggen dat ze een koelkast wil. Ze zal ook nooit rechtstreeks tegen mij zeggen dat ik gierig ben als ik haar geen koelkast geef. Dat hoor ik dan weer van andere dorpsgenoten die met mijn moeder hebben gesproken.”
Geen rooie cent
Het cirkeltje is weer rond. Mama heeft kritiek op haar dochter maar zal dat niet direct in haar gezicht zeggen. Via via bereikt die boodschap haar en ondertussen weet het hele dorp dat Mama een koelkast wil. Nu heeft mijn vriendin geen rooie cent, maar wel een farang vriendje. Dus vroeg of laat zal er wel een keer een fonkelnieuwe koelkast staan te glinsteren bij de familie.
Daarmee keert de betrekkelijke rust even terug in het dorp. De dochter krijgt ‘merits’ van Boeddha omdat ze goed is voor haar ouders, de dorpsroddel is even tot stilstaan gebracht en pappa en mamma zijn blij met de nieuwe koelkast.
De enige die hardop zucht is Khun Peter, omdat hij weet dat dit niet het laatste offer is wat hij zal moeten brengen. Het hoort er nu eenmaal bij als je een relatie hebt met een Thaise dame.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en een liefhebber van goede muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Mijn motto:"Maak je niet te druk, dat doen anderen wel voor jou".
Lees hier de laatste artikelen
Gezondheid15 december 2024Krachttraining houdt je lichaam jonger op celniveau
Gezondheid6 december 2024‘In zes weken je oude bloedvaten 20 jaar jonger met Q10’
Gezondheid4 december 2024Blijf gezond en vitaal na je 60e met de juiste supplementen
Gezondheid2 december 2024De verborgen risico’s van MSG in Thaise gerechten
Voor 8000 thb heb je een juweeltje van een koelkast met vriezer, me vriendin vond dat haar moeder het we met een kleinere afkon a raison van 5.000 thb. Had haar uitgelegd dat die groteter jongens meer prik lusten en dat zij dan ook nog eens extra kon betalen aan elektra.
En dat is nog geen 2 weken terug, met de door jou boven omschreven redenering.
Ik heb mijn schoonouders een koelkast gegeven, ook voor mijn gezondheid, dat ding heeft nooit aangestaan, stond daar alleen maar mooi te zijn, maar ze waren er wel blij mee.
@ Lex, tja. Ik hoorde een verhaal van iemand die buiten aan huis een fatsoenlijke douche heeft laten bouwen voor de ouders van zijn vriendin. Werd ook nooit gebruikt, doet nu dienst als schuurtje. Maar ze kunnen wel zeggen dat ze een douche hebben…
@ Khun Peter, omdat mijn vrouw op een gegeven moment met mij naar Nederland vertrok heb ik mijn schoonvader een bankboekje met 50.000 baht gegeven, om in zijn levens onderhoud te voorzien en voor onvoorziene uitgaven ( geen Simsot), nadat hij overleden was kreeg ik het boekje, met het complete bedrag + rente terug, hij wilde geen geld van een Farang aannemen, zo kan het dus ook.
Tja khun Peter,
what will be the next to give. 2e handsje motorbike heeft ze al van mij, vermoed dat het volgende keer planken worden om het huis waterdicht te maken. Maak toch maar is een keer een blog over de schoonma, ben benieuwd naar de reacties hierover.
@ Hans, bij de ouders van mijn vriendin lekt het dak ook. Als we samen planken kopen kunnen we misschien kwantumkorting krijgen 😉
zag nu trouwens net dat je toch al wel een aantal blogs hebt over de familie.
Maar succes met je planken en bedankt voor het aanbod, ik neem wel van die golfplaten, hout is potverdikkie hardstikke duur in thailand, heb me daar eerst nog over verwonderd.
Maar me vriendin begint nu ook in te zien dat als zij geen grenzen stelt ten opzichte van haar ouders en familie bekenden en noem de hele reutemeteut maar op, dat de knip van haar toch wel een stuk sneller leeg raakt dan gewenst.
Wij farang denken vaak: ” ja daaaag… bekijk het maar “.
Hier hoort het bij de cultuur dat je een beetje zorgt voor je ouders. Daar is helemaal niks mis mee, als er maar geen misbruik van gemaakt word. En als die mensen echt straatarm zijn is er zeer zeker niks mis mee. Hebben ze daarnaast maar 1 kind, word het helemaal lastig.
De praatjes doen een hoop, graag mogen ze vertellen hoe goed hun kinderen voor hun zorgen en hoe trots ze daarop zijn.
Van Reve kennen we de uitspraak;
“Arme mensen deugen niet want anders waren ze niet arm”
Natuurlijk zit er onder de ironie frustratie van een trieste jeugd in een communistisch milieu. En wij kunnen er om lachen.
In het land van de glimlach echter, is het serieus. Zonder uit te wijden over karma en Boeddhisme, etc. is het duidelijk dat in die samenleving je lot bepaald is. Kennis van elementaire regels uit de economie, initiatief tonen, ondernemen, Westerse logica, het is allemaal rudimentair aanwezig. En wat wil je ook, eten is er altijd en het klimaat is best uit te houden.
En dan plotseling op een goeie dag is er een boom van een kerel met een lange neus en zakken vol geld.
Een glimlach van Boeddha!
Cheers
Als ik in Thailand ben, dan kom ik nog steeds bij mijn ex schoonmoeder en zij is blij als ze me zie….in die 3 jaar dat ze mijn ex schoonmoeder is heeft zij maar een keer om geld gevraagd, en dat was voor medicijnen.Anders nooit….Ik geeft wel als ik weer weggaat 2 a 3 duizend bath aan haar. En ik zorg voor mijn dochter. Ik wil hiermede zeggen als ik het hebt dat help ik , heb ik het niet dan houdt het op. Maar van misbruik heb ik nooit iets gemerkt.
Mijn zwager is van de week begraven. Hij overleed na een kort ziekbed aan kanker.
Ik had 10.000 Baht gestuurd. Van het weekend belde mijn vrouw toen kreeg ze te horen dat ze nog 30.700 Baht tekort kwamen voor de kosten van de begrafenis, of we dat even bij willen passen. Oeps!
Ron, laat je niets wijs maken alle dorpbewoners dragen daarin een steentje bij. Ja, als ze er een knalfeest van willen maken, maar dat is natuurlijk een geheel andere verhaal en dat hoef jij toch niet betalen of toch wel (lol)?
Wij hebben helaas ma moeten begraven. Ik geloof dat het 50k heeft gekost, die heeft pa betaald. Daar naast zat er nog zo’n 30k in de giften pot.
Ik heb het verhaal voorgelegd aan een vriendin van mijn vrouw, die vriendin is goed op de hoogte van boeddhistische gebruiken en normen, volgens haar moet jouw zwager dan heel weinig bezoek op de begrafenis ( geen crematie?) gehad hebben, het is een goed gebruik dat iedere gast bijdraagt in de kosten,
Afhankelijk van de feestelijkheden, raar woord in deze context maar goed, kan de ceremonie 1 tot 3 dagen in beslag nemen, met veel eten en drinken, hoe hoger het aanzien van de persoon hoe langer, dus duurder de ceremonie, maar als er van jullie al verwacht word totaal 40700 bij te dragen moet het een waanzinnig dure aangelegenheid geweest zijn, de normale kosten lopen op tot 40000 baht, maximaal 50000, en over het algemeen wordt meer dan de helft door de gasten bijgedragen.
De totale crematie heeft bijna 100.000 Baht gekost. Het bezoek heeft rond de 50.000 baht
bijgedragen, maar ja die moeten ook allemaal te eten en te drinken krijgen.
Het “feest” heeft 3 dagen geduurd. Ik heb de eerste foto’s binnen gekregen. Weet niet hoe ik die hier kan uploaden. De kist zag er mooi uit, dat zal wel een en ander gekost hebben.
Verder waren er 9 Boeddha’s deze kregen 500 Baht per persoon per dag, dat is 13.500 Baht voor drie dagen. Kortom er is flink uitgepakt.
De ouders van mijn vriendin willen graag dat ze weer thuis komt wonen, ze woont nu in BKK en heeft net weer een baan. Thuis zijn pa en ma lekker aan het roddelen waardoor ze zichzlf steeds in de picture zetten en dus ook zelf de verwachtingen binnen de rest van de familie steeds hoger maken. Dat mams ook zo bezig is wil mn vriendin nog niet geloven. Mijn vriendin wil uiteraard niet weer thuis wonen omdat ze dan nog meer word gemanipuleerd, nu word er al iedere dag gebeld en altijd word er gevraagd of ik al geld heb overgemaakt 🙁 en altijd is het antwoord neen. Ik merk aan mijn vriendin dat de druk steeds groter word, maar dat ze nooit durft zeggen dat ze niet over geld wil praten. Ze wil haar ouders niet kwetsen en geen gezichtsverlies laten lijden maar ook niet meer steeds met geldover de brug komen…… Ik heb echt met haar te doen, de lievert heeft al ruim 6 jaar de kar getrokken en wil nu zelf een leven. En het liefste in Nederland want dan kan ze gewoon 1 keer per week bellen en niet iedere dag, dan is de druk van de ketel.