Pattaya en het echte verhaal van bargirls
(Redactionele bronvermelding: Nelson Antoine / Shutterstock.com)
Veel mannen in de stad zijn kenners als het gaat om bargirls. Ze weten precies wat deze meisjes denken, doen en waarom. Als verslaggever, geen expert zijnde en opgegroeid in deze regio, voelde ik me onwetend en besloot daarom rechtstreeks met de meisjes te praten. Men zou kunnen stellen: ‘Iemand die hier is opgegroeid, zou toch meer moeten weten over bargirls dan een buitenstaander.’ Maar de realiteit is dat bars weinig interesse wekken bij locals die hier al sinds jonge leeftijd wonen.
Ik, een Thai die sinds mijn vierde hier woont en voor wie Thais de moedertaal is, organiseerde het volgende gesprek in zowel het Centraal-Thaise als het Isaanse dialect. Ik had de kans met vijf bardames te spreken in een bar in Pattaya, genaamd Eh, Toi, Taen, Su en Tor, die vroegen geen foto’s te maken.
JP: Mijn eerste vraag is natuurlijk: ‘Waarom zijn jullie hier komen werken?’
Taen: Het eerste antwoord is natuurlijk: ‘Omdat ik hoorde dat het geld goed was.’
Allen: Algemene instemming.
JP: Is dat zo?
Su: Soms. Het wisselt. Het hangt af van toerisme en hoeveel klanten er zijn.
Eh: Het was beter toen de Amerikaanse marine binnenkwam, maar nu niet meer.
Toi: Ja, ze zijn nu allemaal bang voor AIDS, en recentelijk voor het coronavirus.
JP: Dus als je niet genoeg verdient, waarom blijf je dit dan doen?
Tor: We kunnen nergens anders werk vinden.
JP: Zijn jullie daar zeker van?
Taen: Kijk, jij! Sorry. Maar waar denk je dat we kunnen werken? Ik heb alleen basisschool. Om een goede baan te krijgen, moet je opleiding hebben… oh, ik weet het niet. Maar niemand wil ons. Rond 25 jaar zijn we al ‘over de datum’.
JP: De Thaise bars lijken toch normaal zaken te doen. Kunnen jullie daar geen werk vinden?
Toi: Thaise bars willen ons niet. Thaise mannen houden niet van meisjes zoals wij.
JP: Dat snap ik niet.
Taen: Och kom op. Oké, ik leg het uit. Ik heb gesolliciteerd bij een Thaise club. Ze zeiden dat ik niet de juiste ‘persoonlijkheid’ had. Dat betekent dat ik er niet goed genoeg uitzag.
Su: Thaise mannen houden van vrouwen met een lichtere huid en een ander lichaamstype dan wij. Wij zijn te donker en mager.
JP: Zijn Thaise bars beter dan bars voor buitenlanders?
Tor: Op veel manieren wel. Thaise mannen gaan naar bars met één doel: zichzelf vermaken.
JP: En hoe zit het met de buitenlandse mannen?
Taen: Oy, yo, yo! Buitenlandse mannen. Wat een neurotisch en saai volk! Ze worden dronken en wij moeten urenlang luisteren naar hun eindeloze problemen. Ik spreek niet zo goed Engels, dus wie weet waar ze het over hebben. Ik ben hun moeder niet. Ik wil gewoon werken en op naar de volgende klant.
Iedereen: Taen heeft gelijk. Het is echt zo.
Toi: En ze zeggen allemaal dat wij mooier zijn dan westerse vrouwen. Ha!
Su: We weten dat dat niet waar is. We zien genoeg mooie westerse vrouwen hier in Pattaya.
Eh: Ik heb nog niets gezegd. Laat me spreken! Ze zeggen dat wij mooier zijn dan westerse vrouwen. Maar ik denk dat de echte reden is dat deze mannen zelf niet aantrekkelijk genoeg zijn om vrouwen van hun eigen soort aan te trekken. Ik zou de meesten van hen niet als partner willen.
JP: Maar ik heb veel barpersoneel zien trouwen met buitenlandse mannen.
Taen: Je speelt graag de onnozele hals. Als we ouder worden en iemand tegenkomen die min of meer fatsoenlijk en verantwoordelijk is, trouwen we met hem. Het gaat om veiligheid, niet om romantische liefde.
JP: Met wie zouden jullie willen trouwen?
Eh: Een vriendelijke Thaise man, misschien een ambtenaar.
Iedereen: Gaat lekker. Droom maar lekker verder. Ben je gek?
JP: Huh?
Su: Veel Thaise mannen zijn inderdaad charmant, lief en knap. Maar ze zijn niet verantwoordelijk genoeg wat betreft familieverplichtingen.
Toi: Het beste zou zijn een buitenlandse echtgenoot te hebben en een Thaise minnaar (gelach alom).
Taen: Zeg dat niet! We zoeken wat elke vrouw zoekt in een man. Iemand die goed is, zijn gezin liefheeft en verzorgt en redelijk stabiel is.
Eh: Ik heb nooit gedacht aan trouwen. Ik wilde altijd dokter worden, maar mijn familie was arm en ik kon niet verder studeren.
JP: Oh?
Taen: Jemig! Jij bent net als alle anderen! Buitenlandse mannen geloven nooit onze waarheid, maar slikken al onze leugens. Luister, denk je dat wij, omdat we arm zijn en van het platteland komen, geen dromen hebben? Denk je dat ik als klein meisje dacht: ‘Oh geweldig! Als ik groot ben, kan ik naar Pattaya gaan en mezelf verkopen aan vieze oude mannen?’
Su: Taen, laat hem. Hij kijkt niet op ons neer. Hij wil het gewoon begrijpen.
Taen: Sorry, ik ben gewoon snel op mijn teentjes getrapt en boos. Net als jij willen we allemaal graag een goede opleiding. Iedereen denkt dat dit makkelijk geld is. Bah! Maar als je arm bent met veel broers en zussen en iedereen heeft constant honger, dan doe je alles om te overleven. Tegen de tijd dat we mogelijkheden ontdekken, is het meestal te laat. We worden niet meer geaccepteerd door de gewone maatschappij. Iedereen kijkt op ons neer. Ik had altijd al kinderverhalen willen schrijven, maar nu heb ik er het hart niet meer voor.
Iedereen: Taen, Taen. Niet zo droevig zijn. Kom op, alles komt goed.
JP: Nou, bedankt voor jullie eerlijkheid. Ik zal het verhaal publiceren zoals het is.
Iedereen: Alsjeblieft, doe dat. Vertel iedereen dat we niet slecht zijn, maar dat het leven ons heeft gedwongen deze kant op te gaan.
Dit gesprek geeft een zeldzaam inzicht in de gedachten en gevoelens van de bargirls in Pattaya. De meisjes die deze wereld bevolken zijn geen naamloze, gezichtsloze objecten van begeerte; ze zijn mensen met dromen, frustraties, teleurstellingen en, vooral, hoop.
Vertaald door Farang Kee Nok – Bron: Pattaya Mail (2020)
Over deze blogger
-
Mijn leeftijd valt officieel onder de categorie ‘bejaard’. Ik woon al 28 jaar in Thailand – probeer dat maar eens na te doen. Nederland was ooit het paradijs, maar het raakte in verval. Dus ging ik op zoek naar een nieuw paradijs en vond Siam. Of was het andersom en vond Siam mij? Hoe dan ook, we waren elkaar goed gezind.
De ICT zorgde voor een regelmatig inkomen, iets wat jullie ‘werk’ noemen, maar voor mij was het vooral een tijdverdrijf. Schrijven, dat is de echte hobby. Voor Thailandblog pak ik die oude liefde weer op, want na 15 jaar zwoegen verdienen jullie wel wat leesvoer.
Ik begon op Phuket, verhuisde naar Ubon Ratchathani, en na een tussenstop in Pattaya woon ik nu ergens in het noorden, midden in de natuur. Rust roest niet, zeg ik altijd, en dat blijkt te kloppen. Hier, omgeven door het groen, lijkt de tijd stil te staan, maar dat doet het leven gelukkig niet.
Eten, vooral veel – dat is mijn passie. En wat maakt een avond compleet? Een goed glas whisky en een sigaar. Dan heb je het wel zo’n beetje, vind ik. Proost!
Foto’s, daar doe ik niet aan. Ik sta er altijd lelijk op, terwijl ik toch weet dat Brad Pitt erbij verbleekt. Het zal wel aan de fotograaf liggen, denk ik dan maar.
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur22 november 2024‘Na jaren van mishandeling en angst eindelijk rust’
Cultuur21 november 2024‘Het stof van het pad’
Cultuur20 november 2024‘In de schaduw van Pattaya speelt Nit een gevaarlijk spel’ (deel 1/4)
Cultuur20 november 2024‘In de schaduw van Pattaya speelt Nit een gevaarlijk spel’ (deel 2/4)
Citaat: “Eh: Het was beter toen de Amerikaanse marine binnenkwam, maar nu niet meer.”.
Artikel is gedateerd 2020…
Heel grappig.
De VS waren met militaire macht aanwezig in (Zuid-)Vietnam van 1957 tot april 1975. Toen moesten ze lopen gaan.
Zo te horen spreidden de geïnterviewde meisjes al hun benen in laten we zeggen Pattaya voor april 1975.
Van 1975 tot 2020 is zo maar even 45 jaar! Ik zie geen enkele barlady die tijdssprong maken.
Overigens konden de VS van de meeste Thaise militaire vliegvelden gebruik maken.Daar zal ook best wat activiteit voor de meisjes voorhanden geweest zijn naast Pattaya. Ik noem alleen maar Nakhon Phanom, Ubon Ratchathani… Oudere lezers zullen er nog wel meer kennen.
Veronderstellen we dat de meisjes toen 20 jaar telden, dan zijn ze nu 68 jaar.
Ik kan het begrijpen dat ze niet meer aan de bak komen, zelfs niet bij belegen falang die vergeten zich ’s morgens te wassen wegens beginnende dementie.
Want die zouden nu allemaal voorbij de 80 moeten zijn.
Maar ik wil niet de bad guy zijn. Er staan best wel grappige en leerzame uitspraken in de bijdrage.
On top, ter aanvulling:
– Buitenlandse mannen geloven nooit onze waarheid, maar slikken al onze leugens.
– Een buitenlandse echtgenoot plus een Thaise minnaar. Bestaat nog altijd, vooral bij heel jonge vrouwen, die nog volop in de promotie zitten.
– ‘Buitenlandse mannen zijn neuroten. Ik ben hun moeder niet.’ Klopt. Ik heb al veel falang met depressies gezien. Ga maar met zo iemand door het leven. Ik leed zelf vijf jaar aan een depressie (in België), twee relaties zijn er stukgegaan. Terecht! Ik was onmogelijk.
– De meeste falang willen geen vrouw maar een verpleegster, die dan ook nog kan koken, poetsen en tussendoor hand- en spandiensten liefst nog uitvoert.
Wat ben je met zo’n kerel onder de pillen, altijd negatief, klagen, slachtofferrol en meestal ook nog van morgen tot avond dronken.
Ik voeg toe:
– Pas op! Geregeld zie ik geweldig knappe jonge vrouwen (25-30 jaar), mooi verzorgd, over heel Thailand die een rolstoel duwen met een man van 80+ erin. Zij zijn een en al glimlach. Ik vind dat chic! En respectvol. Waar vind je dat nog in de vrije democratische westerse wereld?
– Voor 1000 eu per maand en een open en bloot spaarboekje van 20 000 eu, via notaris gereserveerd, voor haar klaarliggend na jouw dood, vind je zeker je lucky number. Een jonge vrouw die je niet zal bedriegen. Haar tijd komt nog wel als ze 40 is, jij dood, en zij een leuke cent achter de hand. Dan doet ze wat ze wil.
Iedereen tevreden.
Michel Houellebecq legde al 20 jaar geleden in zijn roman Platform omstandig uit dat westerse vrouwen veel te gecompliceerd en egocentrisch zijn om een liefdes- annex seksrelatie mee te beginnen.. Thaise vrouwen zijn ongecompliceerd en leven meer in het moment. Mindfulness.
Hij typeert dit soort zaken, het Thaise sekstoerisme altijd als ‘economie’. Mannen willen iets, Thaise vrouwen hebben het. Alleen het spel van vraag en aanbod speelt een rol.
Intussen moeten we wel aanvullen dat het westerse sekstoerisme serieus heeft ingeboet. Vrouwenorganisaties oa. die beter in Afghanistan zouden gaan ageren. De aankomende generatie Thaise jongedames doen er niet meer aan mee wegens hogere studies en een betere job dan hun moeders.
Maar de grijze vossen van de babyboomgeneratie lopen ook stilaan op hun eind. Finito gli falang…
En de hele wereld zit vol bordelen, Amsterdam op kop!
Vanwaar toch altijd dat stigmatiseren van Thailand en Thaise vrouwen.
Half Oost-Europa spreidt zijn benen in West-Europa… Wie hipt erover?
Maar maak je verder geen illusies: de Chinezen en moslimwereld staan met volle beurzen klaar klaar om de fakkel in Thailand over te nemen.
Helaas niet tot voordeel van de Thaise vrouwen wegens nauwelijks respectvol.
In het recente verleden kwamen er nog regelmatig Amerikaanse oorlogsschepen naar Sattahip, bijvoorbeeld bij gezamenlijke oefeningen. En die gingen dan stappen in Pattaya.
Inderdaad.
Cobra gold is zowat de bekendste denk ik.
https://en.wikipedia.org/wiki/Cobra_Gold
https://www.militarytimes.com/news/your-military/2023/02/28/thailand-us-resume-cobra-gold-exercises-at-full-scale/
Maar je zag in het verleden wel meer dat er Amerikaanse Marineschepen voor Pattaya lagen. Ze gingen dan stappen in Pattaya via de zogenaamde verlofgangersloepen. Zag je hun MP ook rondlopen in Pattaya en dat was al eens nodig.
Ik weet niet of ze daar nu nog voor anker gaan.
Ik heb in het verleden tot voor 1990 vaak Amerikanen zien aanmeren,de hele stad was in rep en roer,er werd goud geld verdiend.
Zelf in de Fillipijnen gewoon sinds de sluiting van de marine basis in Olangapo rond 91 was het helemaal over met de handel.
Ze kwamen daarna ook nog wel voor Pattaya voor anker liggen.
Waren meestal dan onderdeel van de US. Seventh Fleet.
Komen nog wel af en toe eens in de buurt.
https://www.benarnews.org/english/news/thai/us-aircraft-carrier-thailand-scs-04242023100225.html
Hallo Farang Kee Nok,
Ik vond het een goede bespiegeling en voor mijn gevoel ook een geloofwaardige.
Eigenlijk heb ik gewoon gelezen zoals ik hetzelf heb ervaren bij mijn bezoeken aan de bars in Thailand.
Gewone mensen met dezelfde dromen zoals wij ” de farang” maar alleen met minder perspectief.
Ik vind het knap gedaan Kee, bedankt.
Gr.Rick.
Maar ik denk dat de echte reden is dat deze mannen zelf niet aantrekkelijk genoeg zijn om vrouwen van hun eigen soort aan te trekken. Ik zou de meesten van hen niet als partner willen.
Daar geef ik hen 100% gelijk in.
Als ik rond me kijk dan stel ik me vele keren de vraag: Hoe is die Farang aan zijn vrouw geraakt? Mannen met een bierton, walgelijk taalgebruik, een versleten marcelleke als hun voornaamste kledingstuk … tja, daar heb ik problemen mee. Die komen enkel naar hier op zoek naar een jonge onwetende dame, maar verder voor de rest hebben ze geen enkel normbesef.
Ik las hier een tijdje geleden nog de opmerking dat veel farang uit de lagere sociale klasse afkomstig zijn. Ik begin te geloven dat dit wel eens de waarheid is. Het zielige daaraan is dat er altijd wel een Thaise dame is die denkt bij hen het geluk te zullen vinden. De harde realiteit is meestal iets anders.
Dergelijk gespuis houdt zich dan meestal op in en rond het nachtleven. Lekker zuipen, vreemdgaan, stoere verhalen ophalen met soortgenoten om telkens weer op het eind van de maand vast te stellen dat hun karig pensioentje volledig opgebruikt is.
Ja ik heb medelijden met de dames die een dergelijke echtgenoot hebben. Gelukkig zijn er ook anderen…
Lekker generaliserend dit weer. Lagere sociale klasse= tuig.
Ik ben het met je eens dat het niet de beste exemplaren van de soort zijn die zich als bezoeker ophoudt in en rond bierbars en soortgelijke gelegenheden. Dat is de reden dat je mij daar niet tegenkomt ondanks mijn lage inkomen en opleiding. Maar ja ik ben dan ook niet naar Thailand geëmigreerd voor de seks en het goedkope leven maar voor het lekkere eten en warme weer.
Ik ben het wel in grote lijnen eens met de observatie van de meisjes, dat kan ook niet anders als je een beetje nadenkt en rondkijkt. Al is iets minder in de slachtofferrol kruipen misschien slimmer voor henzelf.
Een leren lezen … ik generaliseer nergens.
Trouwens, die opmerking van de lagere sociale klasse komt zelfs niet van mij maar van anderen op het blog (enkele weken geleden). Ik zeg enkel dat, naar wat ik zie, er wel eens wat waarheid kan in zitten.
En wees maar gerust, velen van dat tuig komen naar hier net voor de jonge meiden, drank en sex. En die dames zitten natuurlijk op de eerste rij – ze zien niets anders.
En in mijn commentaar sluit ik netjes af met … gelukkig zijn er ook anderen. Hopelijk heb je dat gelezen 😉
Mooi verwoord Frans. Spijtig genoeg zit er heel wat waarheid in je reactie.
Trouwens, ik denk niet dat al dat gespuis waar je het over hebt gelukkig is. En tot overmaat van ramp zijn hun eventuele echtgenotes ook niet echt blij met hun bestaan. Dit laten de dames in deze reportage duidelijk merken.
Ik woon ver weg van de druk bewoonde toeristische plaatsen en daar ben ik blij om. De weinige keren dat ik in Pattaya (en enkele keren in Phuket) geweest ben, heb ik genoeg gezien.
Farang vrienden hoef ik niet. Ik ben gelukkig met mijn vrouwtje, rustig genieten van wat het leven nog te bieden heeft. Al die drukte is niet aan mij besteed.