Levenslang in een Thaise gevangenis
Lien Yang is dolblij mij te zien. Drie kwartier lang zit hij stralend tegenover me. Toch is dit onze eerste ontmoeting. De twee rijen tralies, het glas en de telefoons waarmee wij ons gesprek voeren vormen geen belemmering. Lien Hau Yang is 32 jaar oud. Hij heeft 12 jaar in de gevangenis gezeten en moet, als hij geen amnestie krijgt, nog 29 jaar zitten. Als hij vrijkomt is hij 61.
Ik ben niet de enige die Lien Yang vandaag komt bezoeken in de Bangkwang gevangenis. Naast mij zit Cas de Zeeuw (26), een toerist uit Groningen die via een internetsite van Liens bestaan weet. Afwisselend stellen we vragen en praten we wat. In het Engels, want hoewel Lien Yang in zijn jeugd in Rotterdam Maashaven heeft gewoond, is hij het Nederlands grotendeels vergeten. Hij spreekt Mandarijn, Engels en Thai. Uit het Nederlands herinnert hij zich het woord ‘bewaker’. Tijdens het gesprek valt het woord meermalen.
Zwaarste gevangenen
Bangkwang is de gevangenis in Bangkok waar de langgestraften en ter dood veroordeelden zijn geïnterneerd. In een gang die leidt naar de bezoekersruimte hangen de kille getallen: 4080 gevangenen in totaal, 223 ter dood veroordeelden en 775 buitenlanders. Hier zaten onder anderen de Nederlanders Machiel Kuijt, Hans Zegers en Pedro Ruijzing. Allen veroordeeld voor drugssmokkel. Kuijt en Zegers werden middels een verdrag uitgeleverd aan Nederland, Ruijzing kreeg gratie.
Ladyboys
Lien heeft al een tijd geen bezoek gehad. Het is dus opmerkelijk dat er opeens twee mensen voor hem zitten. Alleen Nederlanders bezoeken hem. ‘Wordt er veel gevochten?’ wil ik weten. ‘Ja, maar gelukkig niet met mij,’ antwoordt Lien. Hij vertelt dat hij in een cel zit met 12 mensen, op een oppervlakte van 2,5 bij 4 meter. Het is een verbetering, want eerder zat hij met 24 mensen op een cel. ‘Vroeger werd er veel geslagen door de bewakers, maar sinds drie jaar niet meer.’
‘En hoe zit het met de girls?’ vraagt Cas. Die blijken de mannengevangenis niet in te komen, maar er zijn wel ladyboys. Die zijn in handen van de maffia en kosten veel geld. Aan alles is gebrek in de gevangenis, ook seks. Ik heb fruit meegenomen dat pas na grondige inspectie aan de gevangene wordt gegeven. Na het bezoek kopen Cas en ik nog wat artikelen waar Lien om heeft gevraagd: zeep, shampoo, tandpasta en koekjes.
Dodelijke ziekte
Het leven in de gevangenis is vooral saai. Lien Yang zit van 15.30 uur ’s middags tot 07:00 uur ’s ochtends opgesloten in de cel. Voor de rest kookt hij tegen betaling maaltijden voor zijn medegevangene, kijkt hij televisie en speelt hij wat badminton. Maar sporten gaat niet meer zo gemakkelijk. Lien heeft de dodelijke neurologische ziekte A.L.S.
Hij staat op en trekt de pijp van zijn korte broek een beetje omhoog. Door de tralies en de ruit zien we dat zijn ene been dunner is dan het andere. De voetballerij op tv houdt Lien goed bij. Cas praat geanimeerd met hem over de laatste wedstrijduitslagen.
Amnestie?
Geestelijk ging het zeven jaar geleden slecht met Lien. Hij was psychisch erg in de war. ‘Think too much’, verklaart hij. ‘Spijt?’ vraag ik. Lien geeft een kort knikje. Hij hoopt amnestie te krijgen in 2017 of 2018. Maar dat is nog ver weg. Het is niet duidelijk waar Lien als stateloos burger na een eventuele vrijlating heen moet.
Hoogstwaarschijnlijk niet naar Nederland, maar naar het Immigration Detention Center in Bangkok. Daar zijn de leefomstandigheden zo mogelijk nog erbarmelijker dan in de Bangkwang gevangenis. Lien mist vooral zijn zoontje van 13, vertelt hij. Dan gaat opeens de bel. De bezoektijd is voorbij. Lien Hau Yang staat op, steekt twee duimen naar ons in de lucht en lacht breeduit. Dan is hij weg, terug naar blok 6.
Bron: Marcel Decraene
– Herplaatst bericht –
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Reisadvies17 december 2024Reisadvies Thailand aangepast op 16-12-2024 i.v.m. zware regenval in het zuiden
Vliegtickets17 december 2024Waarschuwing Consumentenbond: ‘vliegticketwebsites onnodig duur’
Eten en drinken17 december 2024Gaeng Pa oftewel jungle curry
Nieuws uit Thailand15 december 2024Politie in Bangkok ontmantelt bedelbende en ontdekt 300.000 baht aan contanten
Dag Marcel,
Het geeft me een fijn gevoel te weten dat er nog mensen zijn, zoals jij en Ronald van Veen, dewelke zich inzetten om mensen in de gevangenis persoonlijk te bezoeken en hun verhaal voor de buitenwereld kenbaar te maken. Lien, bezocht door jou, en Bjorn, bezocht door Ronald, zullen jullie altijd dankbaar zijn.
Over schuld en onschuld hoeven we ons niet uit te spreken. Ieder mens heeft het recht op een menswaardig bestaan, zelfs in de gevangenis.
Misschien kun je beiden met elkaar in contact brengen, 2 Nederlanders in dezelfde gevangenis, dat moet toch mogelijk zijn?
Ik heb een post gelezen van een Ellen, dewelke Bjorn wenst te bezoeken. Misschien kunnen beiden een bezoekje krijgen?
Met vriendelijke groeten,
Eddy
Geachte redactie.Dit is inderdaad een oud bericht,er word gesproken over de 13 jarige zoon van Liam,hij is inmiddels 17 jaar en Liam is inmiddels 37 jaar.Ik mis ook de naam van de codefendant Edy Waiching,die gelijktijdig met Liam werd veroordeeld,maar omdat Edy de Nederlandse nationaliteit heeft werd hij naar N.L. overgeplaatst in 2010,onder het Thai N.l.se verdrag Beiden waren in het 1e proces vrijgesproken,de officier van justitie ging in beroep en in het 2e proces werd de doodstraf geeist Zij beiden kregen amnestie met de verjaardag van de koning en de ddodstraf werd omgezet in levenslang.Ik bezoek Liam vanaf 2002,eerder ging niet omdat ze in de dodencel zaten en bezoek aldaar is niet toegestaan.Toch zijn wij blij met Uw publicatie,dan krijgt deze zaak weer aandacht.Wij,er is nog een trouwe bezoeker:Eric uit Bangkok.We zijn bezig voor Liam maar willen hier niet dieper op ingaan om de juristen niet voor de voeten te lopen.
Word vervolgd.
wauw dit is heftig en ik weet niet waar de mensen de kracht vandaan halen om ook onder die omstandigheden iets te maken.
Wij hebben ook levenslange gevangenisstraf (nee is niet automatisch 20 jaar) en dat vind ik al een drama.
Ja de omstandigheden zijn vele malen beter, eigen cel, zelf kunnen koken (althans dat was in de toenmalige strafgevangenis Scheveningen)bezoek eventueel zonder toezicht. Maar levenslang want met 61 jaar eruit is voor mij levenslang.
Persoonlijk kunnen ze me beter doodschieten dan zo te moeten leven Gratie”haha hoe verzint men het.
Het valt steeds zwaarder om nog ergens rechtvaardigheid in te zien.
Met beschaafd gedetineerden beleid hebben volgens mijn idee nog 80% van de landen nog een schandvlek op hun beschaving staan.
Ook mijn bewondering en respect voor de mensen die bereidt zijn iemand op te zoeken en zo schijnbaar toch een
lichtpuntje te geven.
met interesse lees ik al geruime tijd enige berichten over gevangenen in de Thaise gevangenis. zoals een mede bloq lezer al zei ‘laten we het niet over schuld hebben’..boeit eigenlijk ook niet voor mijn. ik heb zelf ook in het verleden een langere tijd het interieur mogen bewonderen van verschillend gevang in NL..stomme fouten gemaakt idd. ik lees ook de straffen die men voor verschillende zaken (schuldig bevonden of niet) krijgt in Thailand….amai. sommige beetje erg overdreven. voor kinderverkrachters, verkrachters heb ik geen goed woord en mogen levenslang weg rotten! sommige moordenaars ook niet.
excuseer mijn persoonijke mening doet er niet aan toe!
waar ik eigenlijk wel geïnteresseerd ben is als ik in Bangkok ben om dan verschillende mensen (belgen/ Nederlanders) te bezoeken..zoals gezegt ‘hart onder de riem’. ik lees ook over de zoon ‘Liam’?? heeft iemand concrete kennis waar deze persoon zich bevind en of die ook zijn vader bezoekt of kan bezoeken?
en welke gevangenen kunnen steun gebruiken? wat zou ik voor ze kunnen betekenen? men mag mijn contacteren hierover. redactie kan ik mijn email adres geven?
Dag John,
Ook dank voor het initiatief om gevangene te ondersteunen.
We zijn weer een weekend verder en er moet me toch iets van het hart.
Ik probeer al geruime tijd meer informatie te bekomen over Bjorn. Iedere vraag, zelfs een simpele, bevestiging van zijn Nederlandse nationaliteit, geen enkele reactie meer door Ronald.
Ik ben op de hoogte dat andere mensen, in hun vakantie te Bangkok, Bjorn willen bezoeken. De vraag door hen, om meer informatie over Bjorn, geen enkele reactie meer door Ronald.
Het vermoeden besluipt me, dat Ronald dit verhaal verzonnen heeft. Dat hij de moderators en de gebruikers van dit forum ferm bedrogen heeft. Bjorn kwam ter sprake in Ronalds reeks, de duistere kant van Thailand. Ik denk dat we naam beter kunnen veranderen in de duiste kant van Ronald.
Indien er echt een Bjorn is, doe ik nog eens een oproep aan Ronald. Je hebt verschillende mensen in Thailand gemobiliseerd om actie te ondernemen.
Laat ons niet in de kou staan. Indien Bjorn in de gevangenis zit, geef AUB de gevraagde basis informatie, zoals bevestiging van zijn nederlandse nationalitiet.
Indien je de waarheid een beetje hebt verdraaid, wees een eerlijk mens, geef het toe, laat ons dan onze inspanningen verleggen naar een andere gevangene, en niet naar een creatie uit je “duister”brein.
Mvg,
Eddy