Ik leen, zij leent, wij lenen en zij hebben geleend
Wat doe je wanneer je een Thai bent, geen spaargeld hebt, maar toch iets moet betalen? Wachten? Alsnog sparen? Minder uitgeven? Naar de bank voor een doorlopend krediet? Nee, je leent geld bij familie, vrienden en (vage)kennissen.
In Isaan leent vrijwel iedereen van elkaar. Soms gaat het maar om kleine bedragen van 20 baht of 100 baht. Maar grotere bedragen, zoals 1.000 of 2.000 baht komen ook voor. Het lenen is vooral bedoeld om gaten op te vullen. Ter overbrugging tot de volgende salarisuitbetaling of andere bronnen van inkomsten waar men op wacht.
Lenen bij familie of vrienden
Het valt natuurlijk niet mee om te sparen als je al heel weinig geld hebt. Hierdoor komt er bij iedere Thai wel een keer een moment voorbij dat men totaal blut is. In dat geval ben je aangewezen op vrienden of familie. Die moeten je uit de brand helpen. Dat maakt dat het systeem van lenen bij elkaar zich genesteld heeft als een soort subcultuur in de Thaise samenleving.
Ook bij het lenen is er een soort van hiërarchie. Degene met het meeste geld is als eerste de klos. Dat geldt ook voor Thai waarvan verwacht wordt dat zij het meeste geld hebben. In dit geval mijn vriendin, want ze heeft een farang vriend ergens in een ver land. Dat is tevens een duivels dilemma. Weigeren om anderen te helpen zorgt voor roddel en achterklap. Het maakt je niet populairder binnen de dorpsgemeenschap. Dat kan lastig zijn wanneer je zelf in de problemen zit en bij anderen moet aankloppen. In dat geval zullen ze je er fijntjes aan herinneren dat jijzelf al een paar keer “nee” hebt gezegd, toen zij in nood zaten.
Loan shark
Mocht lenen bij je werkgever, familie en vrienden niet lukken, dan is er nog een alternatief: ‘loan sharks’ en maffia. Tegen woekerrentes kun je geld lenen van duistere figuren. De rente is natuurlijk fors, 15% tot 100% afhankelijk van de termijn en de hoogte van het bedrag. Een ‘loan shark’ met de naam Mr. Pak, doet zijn verhaal in Bangkok Post: “The usual amount his clients borrow is 3,000-5,000 baht, and the busiest time is often before the new school terms in May or June”. Mr. Park leent geld uit vanaf 2.000 baht, maar het kan oplopen tot wel 15 miljoen baht.
Het lenen van geld bij een ‘loan shark’ is niet zonder gevaar. Wanneer je het bedrag niet terugbetaalt, verdubbelt de rente. Iedere ‘loan shark’ heeft een aantal werknemers in dienst om het uitstaande bedrag te innen. Dat gaat niet zelden gepaard met bedreiging of grof geweld.
In elkaar geslagen
In het boek ‘Miss Bangkok – Memoirs of a Thai Prostitute’ beschrijft Bua een voorval met een Thai/Chinese ‘moneylender’ die bekend stond als ‘maffiawoman’. Deze vrouw liet zich altijd vergezellen door drie bodyguards en leende geld uit aan bargirls. Een lucratieve business. De maffiawoman schoof wat geld door naar een hoge politieagent en kon zo haar gang gaan in de prostitutiewijken van Bangkok.
Toen Bua door omstandigheden niet in staat was om het geleende geld en de enorme rente terug te betalen, werd ze persoonlijk door de tengere maffiavrouw in elkaar geslagen. Midden op straat in Patpong, niemand greep in, want haar lijfwachten stonden geen inmenging toe.
Verval
Desondanks gaat het lenen gewoon door. Steeds meer jonge Thai en studenten kloppen bij ‘loan sharks’ aan om luxe goederen te bekostigen zoals een nieuwe smartphone. Ze verdedigen dit gedrag door te roepen dat het slechts een aankoop met termijnbetaling betreft. Vervolgens worden er nieuwe leningen afgesloten om vorige af te kunnen betalen. Het ene gat wordt met het andere gevuld totdat ze volledig vastlopen in een web van schuld dat ze zelf gesponnen hebben. Om uit de schulden te komen is een stap richting prostitutie snel gemaakt. Het verval heeft zich dan definitief ingezet.
Bronnen:
– Herplaatst bericht –
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Nieuws uit Thailand21 december 2024Vastgoedsector in zwaar weer: Thaise markt zoekt herstel in 2025
Nieuws uit Thailand21 december 2024Thailand voert strijd tegen luchtvervuiling met innovatieve maatregelen
Nieuws uit Thailand21 december 2024Kabinet verhoogt kinderbijslag als steun voor gezinnen
Gezondheid21 december 2024Matige wijnconsumptie verlaagt risico op hart- en vaatziekten volgens nieuwe studie
Het is al vaak eerder gezegd: leen geen geld uit aan Thai. Ondanks deze waarschuwing leende wijlen mijn vrouw een aanzienlijk bedrag uit aan een haar bekende Thai, gelukkig NA het opmaken van een contract, getekend door beide partijen en andere getuigen, onder wie twee Thai advocaten. Het geld zou terugbetaald worden in maandelijkse termijnen met een totale looptijd van zo’n 2 jaar.
Na 5 maanden stopten de betalingen. Gedurende zo’n 3 jaar ging mijn vrouw herhaaldelijk vragen hoe de betaling zou worden voortgezet. De schuldenaar was altijd zeer vriendelijk eb verzekerde haar, dat dat spoedig zou gebeuren. Toen dat niet gebeurde besloot zij eindelijk, na 3 jaar, een civiele procedure te starten. Dat heeft uiteindelijk 6 jaar geduurd en eerst nu is er vorige week (hopelijk een definitief) vonnis gewezen: hij moet betalen, met rente.
Nu moet ik gaan bezien hoe te innen: volgens mijn advocaat zal dat zeer moeilijk zijn en heeft de rechtbank geen machtsmiddelen. De Thaise jurist zei mij: there is no justice in Thailand!
Als iemand verder geen pand of borg heeft,dan kun je contracten maken met 2 advocaten wat je wilt. Resultaat is meestal dat je ook nog op de kosten van de advocaten,en de civiele procedure blijft zitten,omdat je helaas van een kale kip geen veren kunt plukken.
Een contract met 2 advocaten maakt alleen zin,als men duidelijk vermeld wat de schuldenaar als borg heeft gezet. Dit laatste is gezien de uitspraak van de rechter niet het geval geweest,zodat jou vrees hoe te innen ook door de advocaat betwijfeld word.
Ik reageer maar eens op mijn eigen reaktie. Inmiddels heeft het geval nog geen einde. De schuldenaar is met zijn advocaat in beroep gegaan, maar verloren ook dat. Nu blijkt dat je in Thailand ook in beroep kan gaan tegen een verloren beroep. Kort gezegd: er is nog geen einde. We moeten de uitslag van dit beroep afwachten. En dan ????
Ik weet niet hoe het rechtssysteem in Thailand werkt, maar normaliter is geen hoger beroep tegen een uitspraak in hoger beroep mogelijk. Wel is cassatie mogelijk. Dan wordt in principe alleen gekeken of in hoger beroep vormfouten zijn gemaakt of het recht juist is toegepast. Er wordt niet inhoudelijk naar de zaak gekeken. Indien er vormfouten zijn gemaakt of is het recht niet goed toegepast, dan wordt de zaak terugverwezen naar het hof om opnieuw naar de zaak te kijken. Ook daarna kan wederom in cassatie worden gegaan om opnieuw te bezien of het hof de regels juist heeft toegepast. Dat kan zo jarenlang doorgaan. De kosten lopen dan natuurlijk erg op en is het de vraag of de verliezende partij daarbij gebaat is. Inderdaad, van een kale kip kan je niet plukken.
Yep…
Is een oud gezegde…
Van die 2 honden met dat been..
En advocaten hebben baat bij “geschillen” als ze opgelost zijn valt er niks meer te verdienen.
Zullen graag doorgaan tot de volgende “ronde”.. tegen riante betaling uiteraard.
Maar wat is een aanzienlijk bedrag? Ik leen wel regelmatig geld uit aan mensen in het dorp maar wel wetende dat er een collateral is, hetzij Chanut hetzij voertuig. Tot dusverre moet ik weleens erachter aan laten lopen maar uiteindelijk komen de financien altijd terug.
Tja. Loan sharks en prostitutie zijn onlosmakelijk met elkaar verweven. Drugsgebruik -en misbruik ook. Uiteindelijk komt het geld in dezelfde schuif bij dezelfde maffiosi, en zo houdt deze viscieuze cirkel zich rond. Doorbreken is moeilijk en gerechterlijk aanpakken quasi onmogelijk, omdat het net met elkaar verweven is.
Maar daarbij is het ook zo dat de Thai ‘gek’ gemaakt wordt door reclameuitingen op TV en mensen die voorbij komen. De tering naar de nering zetten is op deze manier om zeep geholpen.
Er komen mensen van Starwell door het dorp die kookapparatuur op de reutel verkopen. Meubels op aflossing. Cosmetische operaties op TV af te lossen in maanden.
In het dorp is een Khanom verkoper die de hele dag de omgeving afscheurt om zijn koeken aan de man te brengen. Op de hof staat een gefinancierde Isuzu die minimaal 500Thb. per dag kost aan aflossing en verdere kosten. Hij heeft niet eens tijd om dat ding te benutten.
Dus eigenlijk is het crimineel wat banken en leeninstellingen doen. Er komt binnenkort een enorme collapse en dat kan niet anders getuige alle teruggevorderde auto’s, motors etc. die weer bij lokale dealers worden herverkocht.
Op onze fabriek kwamen dames van Kasikorn (op het terrein stond een ATM van ze) credit cards uitdelen aan kantoorpersoneel. Ik kreeg er geen :(. Maar de mensen op kantoor met een salaris van 8.000 – 15.000 Thb. p/m werden gepresst zo’n ding te nemen. Anders hoor je er niet bij. En dan de uitstaande balans nooit kunnen betalen en rente op rente. Echt tijd dat de overheid ingrijpt of er in ieder geval tijdens de wekelijkse vrijdag one-man-show er aandacht aan wijdt. Want dit gaat niet goedkomen (zie Spanje 2007).
Het veel strenger aanpakken van de loansharks lijkt me een goede eerste stap naar een vermindering van deze ellende!
In Nederland kennen we de gemeentelijke kredietbank. Daar worden mensen met financiële problemen geholpen. Ook de rechtbanken hebben mogelijkheden van schuldsanering en kwijtschelding. Ik denk dan ook dat als Thailand deze mogelijkheden inzet, de loan sharks hun kansen beperkt of onmogelijk worden gemaakt. Op die manier help je de schuldenaren om eruit te komen. Als dan ook een verbod komt op geld uitlenen door loan sharks, er een redelijke kans bestaat dat dit systeem de wereld uit geholpen wordt. Tegelijkertijd moet ik erkennen dat de praktijk vaak weerbarstiger is.
Frans,
Die is er in Thailand, de Gouvernement’s bank, Deze doen ook aan schuldsanering volgens Prayut, maar in de praktijk alleen als men over een onderpand beschikt.
Dank je, Gerrit. Dat wist ik niet. Maar als iemand alleen geholpen wordt als er een onderpand is, wie helpen ze dan???
Als de Thai schuldenvrij is, begint hij enkele maanden later weer.
En inderdaad, in Nederland is de schuldsanering. Dit is mooi voor de schuldenaar. Maar voor de schuldeiser, die ook zijn hele leven gewerkt heeft kan fluiten naar zijn geld. Dat schamele beetje wat overblijft, wat door de curator geregeld is, is nog geen tiende van de werkelijke schuld. Dus de schuldenaar is na 3 jaar klaar en kan opnieuw beginnen. En de schuldeiser……..
Nicky, dat klinkt als een nare ervaring van je. Maar schuldeiser hoort vooraf te weten waar hij aan begint en als hij het risico wat verhoogd achtte dan had hij
* een onderpand moeten nemen en/of
* de rente iets hoger stellen.
Met schuldeisers, die geconfronteerd worden met een debiteur in de schuldsanering hoeft men over het algemeen geen medelijden te hebben. Ook niet als hij niet wist waar hij aan begon trouwens.
En dat de schuldenaar opnieuw kan beginnen is ook betrekkelijk. Bij banken etc. hoeft hij niet meer langs te gaan (BKR weet je wel).
Beste Nicky,
Met schuldeisers hoef je in het algemeen geen medelijden te hebben. Aan een schuldsanering komt geen curator (advocaat) aan te pas. De schuldenaar krijgt drie jaar lang een minimum om van te leven. Hij of zij moet drie jaar lang voelen wat schulden betekent. Onderstaande link geeft een helder beeld van schuldsanering in Nederland.
https://www.zelfjeschuldenregelen.nl/alles-over-schulden/hoe-werkt-schuldhulpverlening/
Helemaal gelijk Nicky
Ik heb altijd geleerd om te sparen en als je niks overhoudt om te sparen kan je ook niet lenen.
Zo eenvoudig is het
Als je deel bent van een Thai familie kom je wat het uitlenen betreft,er niet altijd onder uit. Ik kijk bij het uitlenen wel erg goed,waarvoor ze het nodig hebben,en wie het nodig hebben. Die mensen die haast iedere avond de wishkey fles openen,die zijn voor mij het voordeligste,die krijgen namelijk niets. Iemand die vlijtig werken gaat,en ook door zijn levenswijze mijn vertrouwen verdient heeft,ben ik zeker bereid te helpen. Het beste is echter nooit over je financiële bezit te praten,en vooral niet zoals af en toe farangs doen,de grote big spender spelen,want ben je zelf schuld dat steeds meer mensen je gaan zien als financierings bank. Heb gelukkig mijn Thaise familie vanaf het begin klare wijn geschonken,en ben nooit gevraagd worden om geld,en kijk zelf of ik iemand misschien helpen moet,of niet. Als ik af en toe verhalen van anderen hoor,heb ik sterk het gevoel dat ze vanaf het begin niets anders gedaan hebben dan hun geluk te kopen,en dit laatste wreekt zich altijd op den duur,en is dan moeilijk terug te draaien.
Mooi artikel. Klopt als een bus. Hiermee duidt je een van de vele cultuurtegenstellingen aan. In Nederland krijg je van huis uit altijd de wijze raad mee: Leen nooit geld van of aan vrienden of familie, want je zet je relatie ermee op het spel. Dus voor leninkjes ga je naar de bank of je spaart. In Thailand kan je niet echt terecht bij de gewone bank voor consumptieve kredietjes als je niet tot de mid-class of hoger behoort, dus het merendeel van de Thai is op privé leningen aangewezen. Ik ben in het begin ook door Thaise ooms, neven en nichten ‘uitgeprobeerd’, maar vanaf het begin maakte ik duidelijk hoe ik erover dacht. Tijdens de vakanties betaal ik de rondjes, de etentjes, de tourtjes, de huurbusjes en hotels en daar moeten ze het mee doen. In hun ogen zijn we schatrijk, maar mijn vrouw heeft wel eens uitgelegd wat er in Nederland van dat ‘megasalaris’ afgetrokken wordt en wat er uiteindelijk overblijft. Daar schrikken ze wel van. Daarnaast hebben we een hypotheek in NL op een huis dat ‘onder-water’ staat, dus we hebben zelf alle geldmiddelen hard nodig, te meer, omdat we ook hard moeten sparen voor ons tweede leven straks in Thailand. Wel heb ik twee familieleden geholpen met het betalen van ziekenhuisrekeningen, maar daartoe voelde ik mij verplicht. Ik kon het mijn vrouw, mijn kinderen en mezelf niet aandoen om mijn schoonmoeder dood te laten gaan met een tumor in haar hoofd.
Had het niet beter kunnen verwoorden!
Blijft wel een lastig dilemma, maar ik geef ook liever dan dat ik leen zeker aan familie en vrienden van mijn vrouw. In Nederland idem dito.
Ben hotelier in Amsterdam en heb het zeker niet slecht maar ook ik heb veel en hoge vaste lasten. Om toch mijn betrokkenheid met de lokale gemeenschap te tonen sponsor ik de de lokale lagere school. Geef ze geen geld maar goederen, heb afgelopen jaar 4 nieuwe computers voor ze gekocht ze hadden alleen maar oude en zeer trage ‘dikbuiken’. Dit jaar mogen ze weer kiezen wat ze willen voor een x bedrag, ben benieuwd?
De enigste die in Thailand vrij gemakkelijk geld kunnen lenen of auto’s e.d. kunnen financieren zijn overheids medewerkers of ze administratief werken, in de verpleging, onderwijs, als ze 2 collega’s hebben die mede garant staan, dan zijn zelfs hele grote bedragen mogelijk. Vaak ontstaan er problemen als 1 van de collega’s die voor jou garant staat, zelf geld wil lenen . Dan komen ze je verzoeken om snel je schuld af te betalen zodat hun weer vrij worden van garantstelling en dat kan zo ver gaan dat ze jou in de problemen brengen. Ik heb voor mijn kinderen die in Thailand leven vaker huurachterstand en leningen afbetaald. Ik druk ze daarbij op het hart, leen niet meer, koop niets meer op afbetaling. Spaar eerst en koop als je het geld er voor hebt. Ik maak ook duidelijk dat ze niets voor mij moeten verzwijgen en als ze problemen hebben, eerst naar mij komen en vooral niet te lang wachten ook al willen ze mij niet met hun problemen opzadelen.
Ik probeer altijd aan Thai uit te leggen dat lenen om zaken te doen als er een realistisch plan is, dat is te verantwoorden maar lenen voor prive doeleinden is fout want dat geld komt nooit terug.
Ik had ook eens nogal veel geld naar 1 van mijn kinderen gestuurt om een lijst die ik had opgesteld, af te werken zodat alles was geregeld voordat ik zou komen. Toen iki er was, bleek er niets gerealiseerd en het geld was op. Wat was er met het geld gedaan? Z.g.n. vrienden hadden even geleend, de ene voor een abortus, de andere om schade aan een motor te laten herstellen etc. Ik ben zelf achter het geld aangegaan maar heb weinig terug kunnen krijgen. Ik had weer eens een goed voorbeeld voor mijn kinderen, leen nooit uit aan z.g.n. vrienden want die vriendschap zal niet lang duren.
Een special Colonel van de Intelligence waarmee ik bevriend was had nogal wat assistenten in zijn kantoor zitten en mij was niet duidelijk wat die daar allemaal moesten doen. Hij had ook 3 overheids auto’s ter beschikking. Hij vertelde me (15 jaar geleden) dat dat allemaal onder collega’s geregeld kon worden en hij had geld belegd in een banking-system waarop lokale markten draaiden. Mensen zonder werk en geld, die willen beginnen met een marktkraam maar hebben geen kapitaal om te investeren, die klopten bij genoemde Colonel aan. Die colonel zette ook geld in van bevriende hoog geplaatste overheidsfuctionarissen. Die mensen maakten verder hun eigen handen niet smerig en stuurden hun hulpjes (onderdanen) op pad om de 10% dagelijkse rente te gaan incasseren. De mensen die hadden geleend kwamen natuurlijk nooit van hun lening af want ze moesten toch weer voorraad inkopen en hadden naast hun huishouding nog meer kosten natuurlijk. Ze bleven totaal afhankelijk. Ik weet dat zulke business ook door politiefunctionarissen wordt opgezet. Hoe het nu is weet ik niet maar er waren tijden dat de Toeristenpolitie in bars hadden geinvesteerd.
Hoe kun je dan ooit zulke praktijken gaan uitroeien?
Ik heb mijn dochters beloofd dat ik binnenkort met ingang van mijn pensioen en vestiging in Thailand een bankrekening open samen met hun waarbij we samen moeten gaan om er geld van op te nemen. Ik ga dan per maand een x-bedrag er op zetten totdat we een overeengekomen bedrag bij elkaar hebben waarvan we een huis op naam van mijn dochters kunnen bouwen. Maar hopen dat ik nog lang leef….. Als buitenlander moet je van lenen en uitlenen afstand nemen, ook via je vrouw of vriendin. Blijf er vanaf want het gaat nooit zonder problemen.
Het klopt als een bus. Ook ik heb vanaf dag 1 gezegd:” ik leen aan NIEMAND geld in Thailand”. Geld GEVEN is iets heel anders: dan weet je dat het nooit terugkomt en hebt er dus ook nooit problemen mee.
Een kennisje van me had op een goed (nou ja?!) moment een financiering lopen voor een nieuwe brommer, een nieuwe ijskast en een auto…….. Dus toen ik haar eens vroeg hoeveel zij daar per maand voor moest betalen en ik de bedragen direct opschreef en daarna optelde, vroeg ik hoeveel zij dan per maand verdiende. Ook dat bedrag schreef ik op. Vervolgens trok ik deze vaste lasten van het inkomen af en deelde het saldo door 30 dagen. Dat was schrikken.
Dus ik met haar naar brommer verkoper (annex financieringsafdeling) en ook naar de leverancier van de ijskast. Op mijn vraag op welke grond de betreffende financiering was verleend, kwam het verbluffende antwoord “to be paid from her salary”. Op de vervolgvraag of dat maandsalaris dan bekend was, werd heel wazig gekeken. Ook was niet bekend of er nog andere financieringen liepen. Ik heb toen inzage verstrekt zowel van “salaris” alsook van andere verplichtingen. Tenslotte nog even gevraagd wat de betreffende financier zou doen als er niet meer betaald werd. Het antwoord was – zoals verwacht – “brommer cq ijskast terughalen”. Toen hoefde ik alleen nog te vragen of men echt dacht, dat de brommer/ijskast dan nog aanwezig waren.
Om tenslotte met een voorstel te komen van directe betaling van 60 % van het op dat moment nog openstaande bedrag exclusief nog te vervallen rente. Daar moest even over worden nagedacht. Maar toen ik zei binnen 30 minuten een ja of nee te willen horen, was men toch heel gauw bereid het aanbod te accepteren.
Zullen de risico’s nu echt veel groter zijn? Nu heb ik het niet uitgezocht maar mijn instelling is of zou zijn dat kleine bedragen voorschieten vaak goed gaat. In Nederland krijg je die 50 euro meestal wel terug, en in Thailand die 200 of 300 baht ook wel. En je weet dat er een risico is dat je het bedrag niet (geheel) terug krijgt, als je dat risico niet wilt nemen moet je niet uitlenen. En uiteraard kan dat lenen ook je vriendschap een deuk dien oplopen als terug betalen toch niet goed gaat.
Ga je over serieuze praten dan moet iemand als het even kan maar bij de bank aankloppen of een weloverwogen afbetalingsregeling nemen. Ik denk dat mijn familie en vrienden me zouden uitlachen of vragen of ik niet lekker ben als ik vele duizenden euro’s zou willen lenen voor zeg een blitse wagen. Sparen moet je, schulden zijn fout. Maar in Nederland en (nog meer?) in Thailand zijn er toch best wat mensen die op afbetaling kopen. Een speurneus kan vast wel het aantal regelingen tov de bevolking opsnorren en de gemiddelde bedragen van dit alles. Of de auto van de Thai echt gigantisch veel vaker op afbetaling is durf ik hier niet te stellen of ontkennen.
Ga je over zaken spreken, dan is ook de vraag of je dat wel met familie/vrienden wilt regelen. Bij serieuze bedragen om bijvoorbeeld een winkel op te zetten of onroerend goed wil een verstandig mens, net als een bank, onderpand. Leen je bedragen uit van vele maandsalarissen dan moet er onderpand zijn. Eigendomspapieren of iets anders wat vrijwel zeker te confiskeren is. Zomaar met alleen een leuk contractje aan de slag zou behoorlijk stom zijn. Is er geen onderpand mogelijk dan duik je toch minstens extra diep in de risico’s, dan wil je toch een concreet bedrijfsplan zien lijkt mij.
Hier buiten vallen natuurlijk bijzondere situaties: iemand die je naast is komt diep in de penarie door een onvoorzien iets. Tja, dan laat je hoop ik iemand niet letterlijk sterven en zou je er ook niet van moeten balen als de rekening niet betaald kan worden.
Schenk wat je kan missen en wat je goed doet, leen uit wat makkelijk terug te betalen is, en bij grote bedragen onderpand nemen. Zelf geen ervaring met grote bedragen want het geld groeide mijn wijlen vrouw en mij ook niet op de rug, maar kleine bedragen kregen we van Thaise en Nederlandse vrienden/familie wel terug. Uiteraard waren er ook gewoon de giften maar ook daar ben je zelf bij, voel je je misbruikt dan ben jij het die de kraan beheert! Kortom, niet zeuren en met gezond verstand en goed hart logisch te werk gaan dan valt het gelazer vast wel mee.
In sommige dorpen kan men ook lenen van een gezamenlijk opgezet fonds, dat ook door de dorpsbewoners beheerd wordt en waarin ook voor de dorpsgemeenschap bestemd overheidsgeld zit. Niet dat dat nu echt goedkoop is – mij is 5% per maand genoemd – maar wel beter dan in de handen van loansharks te geraken. Kun je bij een bank terecht dan praat je over de rond 7% op jaarbasis, maar dan moet je wel een onderpand hebben, zoals land.
Van het begin af aan in Thailand aan mijn vrouw uitgelegd dat ik geen geld uitleen omdat daar alleen maar ruzie uit voorkomt. Mijn vrouw is gelukkig zelf de mening toegedaan dat er wel wat geld geleend kan worden (geen grote bedragen), maar alleen als er een goed onderpand tegenover staat.
Als ik mensen zie die wat problemen hebben, geef ik ze het geld (ook hier weer geen grote bedragen, maximaal 3 – 5.000 baht). Liever geven dan lenen, zo voorkom je achteraf allerlei strubbelingen.
Om een voorbeeld te stellen zijn indertijd 3 Loan Sharks opgepakt; twee in Nongprue te weten Tanasaid en
Jutarin en een in Naklua: Prasert.
Wettelijk mag niet meer dan 2 procent per maand gerekend worden.
Vaak worden sieraden (goud) als onderpand afgegeven. Als er na een bepaalde tijd niet terugbetaald is,
vervalt dit en gaat het in de verkoop. Soms wordt dit opgeknapt en als nieuw verkocht!
Een soort pandjeshuis.
Ook niet afbetaalde auto’s en motorbikes worden teruggenomen. Het betaalde geld is men kwijt en de auto’s en motorbikes gaan weer in de verkoop; soms veiling
Bij Thaise wet is vastgelegd dat de berekende rente WETTELIJK niet hoger mag zijn dan 15% per jaar!
het vroegere idee van de nederlandse verzorgingsstaat wordt door menig tai vertaalt als: ratabaan doe leh. de staat zorgt ervoor.
bovendien kent men in thailand niet de draconische aftrek van het salaris t.o.v belastingen en sociale lasten.
we hebben in omgeving waeng haeng een klein stenen huis, maar men echtgenote vraagt wanneer het echte falang huis nou gebouwd gaat worden. en wanneer de auto komt.
inderdaad zijn in sommige dorpen onderlinge financieringsconstructies als een voorloper van een raiffeissen/boerenleenbank
Beste Richard,
Houdt je rug recht!
Groot – groter – grootst, het is nooit genoeg bij sommigen!
Thai hebben 2 minder positieve kenmerken. Ten eerste: ze bluffen tegen elkaar op over wat ze (vaak in hun fantasie) hebben. Ten tweede: ze willen ook hebben wat hun vriendin, gebuur, familie heeft. Vermits velen weinig geld of inkomen hebben, is voor een Thai de enige oplossing: lenen. Vaak tegen woekerintresten. ALs je als farang in Thailand woont, zal de hele familie wel eens afkomen om te lenen, of om borg te staan etc… Daar is volgens mij maar een antwoord correct: “Sorrie, ik ben geen bank”. Ruzie met familie en of Thaise kennissen krijg je pas als je wel aan 1 persoon leent. Dat gaat rond als een vuurtje. En leg het dan maar uit waarom je aan persoon A wel geld wil lenen en aan persoon B niet. Ik heb vanaf het begin de regel toegepast dat ik aan niemand geld leen. Ik heb ook met niemand van de familie ambras daarover.
Ik heb een T-shirt met de tekst “I am not ATM”. Dat help…
Mijn vrouw is nooit echt een “lener” geweest. Haar familie is dan ook niet zo gelukkig met haar. Moeder zei wel eens dat ze niet genoeg sweetmouthed met mij. Waarschijnlijk deed ze iets verkeerds, omdat ik haar niet genoeg geld gaf voor de familie.
Zelfs ik zeg tegen haar dat ze best wel eens iets meer mag geven. Ikzelf doe het niet. Maar dat is dan ook geen lenen, dat is helpen in de ouderdomsvoorziening van haar ouders. Ze is echter niet de enige dochter, heeft nog twee zussen en een broer (die niets geeft). Dus moet het verdeeld worden.
Echter het gekke is, dat ze een zus in Bangkok heeft, diens man een autogarage heeft en die zelf een grote Isuzu rijden. Ik weet het natuurlijk niet zeker, maar ik durf te beweren dat die twee meer verdienen als mijn vrouw en ik hebben. Toch verwachten ze van ons dat wij met sommen geld over de brug komen, waar je U tegen kunt zeggen (een Thais U dan wel).
Een nicht van mijn vrouw begon een aantal jaren geleden geld te lenen, ook van mijn vrouw. Toen mijn vrouw de geleende 2000 Baht terug wilde hebben, werd nichtje agressief! Deze vrouw heeft bijna bij iedereen in de familie geld geleend. Ze vroeg zelfs naar telefoonnummers van familieleden die ze nog niet kende. Terugbetalen? Hoezo???? Ja ooit eens een keer.
Een jaar geleden kwam haar oudste zoon aan. De jonge man is nu 28 jaar oud. Hij wilde een auto kopen. Of mama maar even 100.000 Baht kon lenen. In de eerste plaats had ze het niet en in de tweede plaats had hij het ook dan niet gekregen. Op aandringen van de familie van zijn vrouw, heeft hij dan uiteindelijk toch die auto gekocht en betaalde maandelijks een bedrag dat hoger was dan de helft van zijn inkomen.
Ongeveer een jaar geleden had hij een zwaar ongeluk met zijn motor… dronken, zonder helm reed hij midden in de nacht bij een regenbui tegen een betonnen blok aan, die midden op een afgesloten weg lag. Twee gebroken benen en een open schedel en nog tal van andere verwondingen waren het gevolg. Zijn verzekering betaalde gek genoeg het oponthoud en de operaties in het ziekenhuis. Maar zijn werk en inkomen was hij kwijt.
Het eerste wat zijn schoonfamilie deed was ons te vragen of wij dan nu zijn auto verder betaalden. Mijn vrouw weigerde dat en dat gaf kwaad bloed.
Een maand geleden belde zoonlief op. Hij kan weer voorzichtig lopen… Hij belde omdat hij geld nodig had om de leningen voor de auto te betalen. Ook hier weigerden wij. Ondanks onze waarschuwingen was hij zo stom een auto te kopen die hij in feite niet nodig had. Wij gingen en gaan daar niet voor opdraaien.
Toen hij in het ziekenhuis lag, had hij een paar keer geld nodig. Wij betaalden sommige rekeningen, het is per slot van rekening de zoon van mijn vrouw. Achteraf hoorden wij echter ook dat een deel van dat geld naar zijn schoonfamilie ging…
Nee hoor, ik weiger geld te lenen en ook gewoon te geven. Ik weet dat veel mensen het moeilijk hebben, maar ik ben niet de oorzaak van hun ellende. Mijn vrouw heeft een beter leven en dat gun ik haar. Ik help haar ouders, die te oud worden om nog veel te werken en slechts een pensioen van 700 baht hebben. Maar dat is misschien 1000 baht per maand. De rest moeten haar zussen ophoesten en mama werkt ook nog af en toe…
Voor mij zit het zo: iemand die het nodig heeft om geld te lenen (tenzij het onverwachts en acuut is) had al in de eerste plaats niet genoeg om een bedrag voor noodgevallen bij elkaar te sparen. Dan hoefde hij ook geen geld te lenen. Dus zal hij ook nooit het geld hebben om een geleend bedrag terug te betalen.
Mijn vrouw spaart en heeft vorig jaar met haar spaargeld een Honda Klick kunnen kopen en ook de aanbouw van onze keuken betaald!!!! Zij vertelt niemand hoeveel zij spaart en zelfs ik weet het niet. Maar ze heeft dan ook geen last van mensen die komen “lenen”.
Ik leende 10.000 THB uit aan de buren.Ik kreeg de sjanut als onderpand.Ze betaalden 1x terug.Later bleek dat de sjanut een valse copy was.Dus weg geld en nu boze b uren.
Harrie
Ik was in eerste instantie lichtelijk verbaasd de commentaren te ontvangen op dit onderwerp.Ik kon me niet herinneren er iets over te hebben gelezen op het blog, laat staan commentaar te hebben geleverd.
Bij nadere bestudering blijkt het te gaan over een artikel, dat in maart 2016 (!) al eens geplaatst was.
Mijn vriendin (destijds nog een kennisje) heeft sindsdien nergens meer geleend. Onlangs had haar zoon een lening afgesloten bij een Thai, waarbij hij diens pickup kon overnemen. Later bleek, dat de pickup al was gefinancierd (verplichtingen daarop warden door Thai niet nagekomen).
Ze (mijn vriendin en zoon) waren behoorlijk “in de war” van dit gebeuren. Ze waren wel zo verstandig geweest een schriftelijke overeenkomst te maken. Lang verhaal kort: ik ken een goede advocaat en die heeft via procedure de oorspronkelijk door zoon gedane aanbetaling inclusief proceskosten teruggehaald. Door beslag te leggen op huis van de “verkopende Thai”.
De meeste Thaise mensen weten dat als een auto is gefinancierd het eigendomsboek wordt afgegeven als onderpand. Tja als dat boek er niet is en er wordt gefinancierd dan vraag je om problemen want je weet immers dan het eigendom al van een ander is ( totdat alles van een lening is terugbetaald).
Soms betaal je leergeld, zodat je voor een volgende keer wel de valkuilen leert kennen.
Ik denk dat de meeste farangs hier leergeld betaald hebben op één of andere manier.
Zoals Gert Jan Verbeek het al eens verwoordde:
Achteraf is een koe in de kont kijken.
Geld lenen – nooit , punt uit .
Gelukkig denkt mijn vrouw ook zo .
Mijn Noike kreeg ‘ns het verzoek om Th Bth 300.000,= uit te lenen!
Aan ‘n vage kennis uit het verleden, maar wist dat ze omgang had met mij, ‘n farang.
Het was nodig want haar zoon ging trouwen en dat moest ‘n onvergetelijk feest worden. Die vage kennis spreekt behoorlijk engels en ik heb de telefoon overgenomen en netjes haar de namen van verschillende banken gegeven, met de mededeling dat er, als er voldoende onderpand is, makkelijk 300.000 geleend kan worden. Van de lening én de vage niks meer gehoord, maar wél dat het huwelijk na ‘n half jaar algestrand was. Ik vermoed dat het nog stééds onvergetelijk was.
Geld lenen aan Thai ,JA geen probleem
Maar als onderpand wel enige gouden sieraden, die minstens de tegenwaarde vertegenwoordigen.
Voordeel voor de Thai ik reken geen rente, en het termijn van terug betaling is binnen 1 jaar.
Na een jaar vervallen de sieraden aan mij.
Afhankelijk van de koers van goud is het rendement stuk hoger dan rente wat je op de bank krijgt.
Kan niet zeggen dat het storm loopt , maar ze weten dat lenen zonder onderpand altijd
Nee is.
Probleem opgelost
Tja klinkt leuk….deed ik ook…., toen het geld niet terug kwam ….
Ging ik met de
Gouden ketting naar de goudwinkel…
De man keek naar de ketting deed een paar proefjes mompelde met de rest van de kliek achter de toonbank de bewaker werd in het Thais aangesproken …
En toen heel voorzichtig ..
Blijkbaar bang voor mijn reactie ..
Tong phohm … vals goud,
Dus kettingen doe ik ook niet meer.
Jammer voor alle goedwillenden want met 3 % per jaar had ik genoeg maar
Ik die het niet meer.
En als iemand aan mij geld vraagt dan zeg ik oh das geluk hebben ik heb het telefoonnummer van tajsin in Dubai , bel hem zelf ff.
ha ha geweldig om te lezen.
nog meer reacties ,dan als het over seks gaat .
zo zie je maar waar het in de wereld om draait.
en wat men interessant vindt.
een mooie verhaal over de muren van Chiang Mai heeft weinig reacties.
ha ha ha…. heel juist albert….
mensen spreken nu eenmaal graag over wat ze niet hebben of niet meer hebben….
Toen wij nog onze salaris cash kregen.
Op die dag gaan we altijd met elkaar afrekenen.
Aan wie ben ik schuldig en van wie krijgt ik nog.
Meestal komt je gelijk,maar eerst naar de mess toe,wat drinken, de vrouw weet toch niet hoeveel je verdient
Hans
Heel wat jaren geleden, op de Thai Gate vroeg een Oostenrijke aan mij, of hij ,60000 Bath kon lenen,omdat hij dat te kort komt voor zijn visum.
Ik zei tegen hem,ik kan je niet echt goed,alleen van hier met de andere buitenlanders.
Ik zei ik heb wel, maar dit is voor de tijd dat ik in Thailand bent.
Stel dat je niet terug geeft,heb ik een groot probleem.
Kan je wel op je bek slaan,maar misschien ben je sterke als mij.
Hij werd wel boos op mij,maar dat is niet mijn probleem.
Later nooit meer gesproken.
Hans
Hans,
Inderdaad. Groot gelijk en volledig mee eens.
Alhoewel het artikel hier over de Thai hun leengedrag gaat, moet menig “farang” daarin zeker niet onderdoen.
Ik zou ze allemaal geen biertje willen geven, diegene die nog geld te goed hebben van hun mede “farang”. En waarschijnlijk gaan ze dat ook nooit terug zien.
Ik heb hier op Bali aan heel wat locals geld geleend, dit waren aanzienlijke bedragen en ik deed dit omdat ze geen inkomen meer hadden ivm Corona/geen toeristen. Als ik het geld terug krijg is dat een meevaller en zo niet jammer dan.
Ik denk dat dit “lenen” ook bijna niet uit te roeien is. Een oude vriendin van mijn vrouw meldde zich in december weer, nadat ze een einde aan de relatie van haar Duitse vriend had gemaakt. Ze kwam zelfs bij ons oud op nieuw vieren. Het was best gezellig.
Maar nu, achteraf gezien, toch berekend. Nog geen week later vroeg ze aan mijn vrouw of ze een x bedrag kon lenen. Alleen dat vragen al betekende voor mijn vrouw stress. Misschien had ze het terug betaald, maar mijn vrouw zei dat ze dat niet kon doen.
Sindsdien horen we niets meer van haar.
Diezelfde vriendin wilde vorig jaar geld van ons lenen, omdat haar vader haar auto had beschadigd en zij geen goede verzekering hadden afgesloten. Nu had ze het geld niet om die auto te repareren. Voor mij een no-go.
Noem mij gierig of egoïstisch, maar ik had het al een paar jaar geleden geschreven en zeg het nu weer: ik leen geen geld. Aan niemand. Ik ben geen bank.
Het kan natuurlijk gebeuren dat je plotseling een som geld nodig hebt, waarover je niet beschikt. Maar dan nog. Ik ga er vanuit dat wanneer je geld moet lenen, je ook niet genoeg hebt om die lening terug te betalen, anders had je namelijk kunnen sparen. En als dat sparen zeer lang zou duren, zal ook de terugbetaling van die lening zeer lang duren… Dus zeg ik nee.