Huiselijk geweld in Thailand
Iedereen, die zoals ik al wat langer in Thailand woont en “wel eens” een bierbar of een gogo bar bezoekt, kent de verhalen van de dames over hun verleden. Eén van de mogelijke redenen, dat zij in Pattaya (of elders) werken is niet zelden, dat zij gescheiden zijn van hun Thaise man of hem gewoon verlaten hebben. Fysieke of seksuele mishandeling, veroorzaakt door drank- en/of drugsmisbruik, is vaak de bron van het kwaad. Als je zo’n verhaal wat al te vaak hoort, ga je twijfelen of het echt zo erg is met dat huiselijk geweld in Thailand.
Thailand loopt voorop
Nou en of! Het is zelfs nog erger dan dat je voor kunt stellen, want Thailand loopt voorop in de toename van huiselijk geweld in Aziatische landen. Ik weet, dat het ook in Nederland regelmatig voorkomt, maar met meer dan 20.000 gevallen vorig jaar, die in behandeling werden genomen door justitie is de Thaise man opmerkelijk agressief in zijn eigen huis.
De gevallen die bekend zijn, zijn maar het topje van de ijsberg, want het schijnt opmerkelijk veel meer voor te komen waarover geen aanklacht wordt ingediend. Denk ook niet, dat het alleen de dames uit het barcircuit overkomt, want de gevallen van mishandeling komen uit alle lagen van de Thaise bevolking.
Doet de Thaise overheid daar dan niets aan? Jawel, in de eerste plaats is een wet in 2007 aangenomen, de Domestic Violence Victim Protection Act (wet ter bescherming van slachtoffers van huiselijk geweld). De wet voorziet in een mogelijke boete van 6000 baht of 6 maanden gevangenisstraf. De overtreder kan verboden worden zijn huis te betreden. De wet is ook gemaakt om aangifte gemakkelijker te maken, en geeft richtlijnen ter verzoening van het slachtoffer en de overtreder.
“Cultureel bepaald”
Hoe gemakkelijk aangifte in deze wet ook bedoelt te zijn, zit daar wel een groot probleem. Huiselijk geweld wordt door de Thais als “cultureel bepaald” gezien, men vindt het geen wetsovertreding. Als mishandeling al een keer uit de hand loopt, dan blijft het een familiekwestie, waarover de vuile was binnenshuis wordt gehouden. Het slachtoffer is bovendien economisch afhankelijk van de man en zal pas in een uiterst geval hulp elders zoeken.
Er zijn in Thailand geen “Blijf van mijn lijf”-huizen, wel enkele organisaties, zoals de Friends of Women Foundation, die trachten hulp te bieden, maar door gebrek aan geld komt daar maar heel weinig van terecht. Als een slachtoffer dan toch aangifte wil doen bij de politie, doemt het volgende probleem op.
Politie weigert aangifte
De politie weigert in veel gevallen een aangifte, omdat men het inderdaad als een familiekwestie beschouwt, dat niet door de politie, maar door de familie zelf dient te worden opgelost. De eerder genoemde wet is bij veel politiefunctionarissen – zeker op het platteland – niet bekend, laat staan, dat zij de inhoud van die wet kennen.
Als je een goede advocaat kunt betalen, dan kun je de aanklacht zeker wel doorzetten, maar vele slachtoffers zien geen andere weg, dan het huis en het dorp te verlaten en hun heil ergens anders te zoeken. Dat die dames, vaak met minimale scholing, dan in het barcircuit terechtkomen is dan een logisch gevolg.
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!
Achtergrond6 december 2024De geschiedenis van de Thaise keuken
Bezienswaardigheden2 december 202424 uur in Bangkok (video)
Je zou je in gerede af kunnen vragen wat de oorzaak zou kunnen zijn van de weigering een aangifte op te maken van mishandeling.
Niet bekend met de wet?
Niet geneigd de mishandeling te erkennen vanuit een cultureel gedachtegoed?
Of, wellicht, komt dit “culturele verschijnsel” ook vaak voor bij de groep die de aangifte moet opmaken.
En het erkennen van de mishandeling van een ander betekent dan ook dat dit bij politiemensen gebeurt.
En dat is een enorm gezichtsverlies.
Toch?
Ik zal niet ontkennen dat t voorkomt, echter, ik denk dat je ook niet echt op de juiste plaats ben in een gogo of een bierbar, om aan juiste info te komen.
Nogmaals, ik zeg niet dat het niet voorkomt, want ik weet dat t veelvuldig voorkomt, maar in een bierbar, of een gogo word t vaak overtrokken, om medelijden bij de falang op te wekken (wat ook vaak lukt).
Daar komt bij dat de zaken zoals vaak in thailand verdraait worden, of voor de buitenwereld erg mooi gemaakt worden.
In europa denken ze bijvoorbeeld nog altijd dat de thaise vrouw, haar benen onder de kont uitloopt, om haar echtgenote te plezieren, echter als je al een poosje in thailand woont, weet je dat t anders is.
Voorbeeld, als je al een poosje in thailand woont, dan weet je dat de thais, incl. je eigen vrouw, niet anders is, als de andere thaise vrouwen.
Dan weet je ook, dat ze het bloed onder je nagels vandaan kunnen halen, en bijvoorbeeld als ze hun zin niet krijgen, je gerust enkele dagen wel beeld geven, maar geluid kun je vergeten. Je kunt er tegen aan lullen, maar antwoord krijg je niet. Want mevrouw is boos!
Je bijvoorbeeld gewoon een dag of 3 negeren, als ze hun zin niet krijgen.
Dat een man daarover boos word, en vervolgens een draai om de oren uitdeelt, is niet mijn ding, maar ik kan ook niet zeggen dat ik totaal onbegrip voor die man heb.
Laten we het erop houden dat de thaise man korter van stof is, en sneller een mep uitdeelt.
Sorry Erik, mijn info komt niet alleen uit bierbars, er zijn andere mogelijke bronnen. Je probeert het enigszins goed te praten, maar fysieke of sexuele mishandeling is wat anders dan “een mep uitdelen”
Ga maar eens naar de website van de Friends of Women Foundation of google “Domestic violence in Thailand”, dat wordt het misschien wat duidelijker hoe groot het probleem is.
“maar antwoord krijg je niet. Want mevrouw is boos! Je bijvoorbeeld gewoon een dag of 3 negeren, als ze hun zin niet krijgen.”
Laat ik het zo zeggen:”Dan heeft men de verkeerde vrouw gekozen!!”
In elk normaal huwelijk in de wereld komt natuurlijk problemen voor, want het huwelijksbootje komt golven tegen.
Maar als je zulke reacties krijgt van welke vrouw dan ook dan is er iets goed mis met je relatie of huwelijk.
Ik las ergens:”Voordat de zon ondergaat, moet je het weer goed maken met elkaar”
Natuurlijk is Thailand in zijn nadeel, want daar gaat de zon rond 6 uur onder, dus men heeft niet veel tijd om het goed te maken.
In Nederland gaat de zon onder in de zomer om ?22.00 uur?
En in de Scandinavische landen gaat in een bepaalde tijd de zon helemaal niet onder.. hahaha
Maar alle gekheid op een stokje, als je kwaad op elkaar bent dien je dat zo snel mogelijk goed te maken.
Lukt dat vaak niet op korte termijn met je Thaise vriendin of vrouw, dan heb je een probleem, dat altijd zal voortduren, waardoor je nimmer echt gelukkig wordt, want je bent overgeleverd aan de grillen van je vrouw.
God zij dank heb ik een lieve gewone Thaise vrouw die het ook verschrikkelijk vind om lang kwaad te blijven
[Laat ik het zo zeggen:”Dan heeft men de verkeerde vrouw gekozen!!”]
Ik heb het idee, dat het zwijgen van de vrouw toch aardig verweven zit in de thaise cultuur.
De één laat het echter bij bv. een paar uur, terwijl een ander dagenlang kan zwijgen.
Overigens is het zwijgen in mijn gedachtengoed psychische mishandeling.
Kan me wel vinden in de reaktie van Erik met betrekking tot het feit dat er in Thailand veel meer primair gereageerd wordt dan in meer ontwikkelde (Aziatische) maatschappijen. Op het werk en prive in Thailand gaat men vaak met conflictsituaties om als kleine kleuters is mijn ervaring. Dat praat het geweld niet goed, maar verklaart het misschien wel voor een deel.
Goed verhaal, en realistisch. Misschien, voor degenen op wie het van toepassing is, even goed om bij stil te staan voordat men de lusten laat botvieren voor een paar duizend schamele bahts. Het verklaart ook wel een beetje waarom voor veel dames in de barwereld de lat zo verrekte laag ligt als het op partnerkeuze aankomt.
Ik reageer even op het zo snel mogelijk goed maken na een conflict. Ik ben gestalttherapeut en in die hoedanigheid ervaren met het bemiddelen in relatieproblemen. Werkelijk goed maken kan alleen als ik me kan concentreren op het patroon waardoor het conflict ontstaat en verschil kan maken hoe ik daarin reageerde en begrip kan hebben na uitleg van haar kant hoe het kwam dat de ander op een bepaalde manier op mij reageerde. Vraagt ook gewaarzijn van de 2 totaal verschillende zijnswijzes die door de eigen historische achtergrond bepaald worden. Nog teveel wordt in het huwelijk gedacht dat er dezelfde denkwijzen zouden moeten zijn en dat leidt bij voorbaat al tot conflicten als de rosegeur en maneschijn over zijn en er dagelijkse routine ontstaat.
Ik heb zelf een hele training gevolgd om te leren reflecteren op mijzelf en eigen gevoelens te verwoorden. Ik heb ervaringen met Nederlandse en Thaise partners c.q. echtgenoten, dat het stilstaan bij negatieve gevoelens niet ofwel heel moeilijk mogelijk is. Wordt gewoonlijk vermeden omdat er angst is dat de problemen van de negatieve gevoelens dan erger worden. Een medaille heeft echter 2 kanten m.n. negatief en positief. Los laten van woede is moeilijk en noodzakelijk om dieper begrip te kunnen krijgen voor elkaar. Loslaten van woede is meestal pas mogelijk als ik mezelf beter begrijp en van daaruit enige afstand kan nemen van mijn woede. Ik heb woede in een bepaalde situatie, maar ik ben niet mijn woede. Als ik de handen en de voeten kan zien van mijn woede, dan kan ik er afstand van nemen en relativeren ofwel de humor van in zien.
Ik ken ook de drang het goed te willen maken en als dat van 2 kanten komt dan werkt het goed. Ik hoop dan alleen dat er gewaarzijn is van schuldig voelen over wat je doet, maar ook begrip kunnen hebben voor jezelf dat jij je eigen historische wortels hebt. Als jij jezelf kunt accepteren dan ontstaat de mogelijkheid patronen die niet meer funktioneel zijn los te laten.
Sommige vrouwen reageren inderdaad met niet meer praten en je kunt dat op verschillende manieren uitleggen zoals Erik doet. Ik wil het graag anders uitleggen want als een vrouw niet meer praat van woede, dan is er sprake van een emotionele blokkade waar de man zich niet prettig bij voelt alsof je genegeerd wordt en de betreffende partner zelf zich ook niet prettig bij voelt, want ze heeft niet meer de mogelijkheid te communiceren. De woede blokkeert de spraak. Begrijpelijk als iemand niet geleerd heeft over gevoelens van zichzelf te praten. Ik heb zelf dit pas goed geleerd na een 3 jarige praktijktraining en een openbaring als je dan kunt voelen hoeveel gevoelsmatige ruimte er gaat ontstaan als helder wordt, waardoor er gereageerd wordt zoals er gereageerd wordt. Als er begrip kan ontstaan voor elkaar.
Ik heb reeds 2 jaar in Thailand gewoond. Daarvoor gewerkt bij de Sociale Dienst als consulent voor o.a. de opvang van bedreigde vrouwen op een geheim opvangadres. Vreselijk hoe mannen en vrouwen elkaar het leven zuur kunnen maken en mannen levensgevaarlijk kunnen worden als zij zich bedreigd voelen in hun bestaan. De andere kant komt ook veelvuldig voor maar haalt het nieuws nauwelijks.
Deze winter kom ik naar Thailand voor vakantie en het geven van een training in gewaarzijn van jezelf en de ander. Google op De Gele Roos als je meer wilt weten. Ik hoop dat ik eraan bijgedragen heb om meer naar de verschillende facetten van het menselijk samenleven te kijken. We kunnen in het hier en nu een hemel op aarde realiseren als we onszelf beter leren kennen. Zoals je ziet voel ik me betrokken bij dit onderwerp.
Evert
We zijn erg geneigd om te analyseren over b.v. de stem verheffen en de betekenis daarvan. Ik houdt het graag eenvoudig. Als iemand de stem verheft tegen mij dan vindt ik dat niet prettig, want daar kan ik verschillende dingen uit afleiden b.v. iemand doet alsof ik het niet hoor en het is simpel dat ik niet reageer om voor mij moverende reden.
Ik pleit ervoor te zoeken naar een weg om elkaar te verstaan. Praten in de vorm van een dialoog over wat gebeurd.
Zwijgen zou ik geen psychische mishandeling willen noemen. Als de persoon weer kan praten en awareness heeft zou je kunnen uitwisselen wat er loos is. Wellicht is zij geblokkeerd van woede, die ze niet wil uiten. Kan ze haar frustraties niet verwerken etc. Ik voel mij genegeerd als iemand niet meer tegen mij praat en dat wil niet zeggen dat dat de intentie van de ander is.
Ik begrijp persoonlijk niet waarom een persoon maatschappelijke studies wil gaan doen over huiselijk geweld in Thailand in een beerbar in pattaya.
Ik ontken niet dat dit niet gebeurt en keur elke vorm van huiselijk geweld af, maar ik vind niet dat bargirls personen zijn om zulke studies op uit te voeren aangezien hun reputatie om veelal een loopje te nemen met de waarheid om de potentiele klant met emo tactieken te bewerken waar ook velen voor vallen.
Er zijn in Thailand geen “Blijf van mijn lijf”-huizen”.
Dit is niet korrekt. In de omgeving van Hua Hin is bijv. een “Blijf van mijn Lijf” huis. De sociaal werksters van overheidsziekenhuizen kennen deze plekken.
Alles kan cultureel bepaald zijn maar het is media-matig ondersteund. Heb je de Thaise populaire soaps al eens gezien? Die zitten vol met geweld tegen vrienden, vriendinnen, echtgenotes,… som maar op. Wij zullen gaan wonen in Hua Hin maar ik heb echt angst dat ons zoontje van 3 jaar dit te veel zal absorberen en een gelijkaardig gedragspatroon zal ontwikkelen.
Het lijkt immers zo gewoon om iemand een klap te verkopen vooral in gezinsomgeving. Jammer wantde Thaise jeugd verdient beter.
Op TV is het voor iedere Thai een leuk entertainment maar altijd blijft er iets hangen van hoe makkelijk je een klap, een schop of een wapen kan gebruiken.
Is dit bij gebrek aan beter ofg bij gebrek aan media-intelligentie of gewoon bij gebrek aan belangstelling voor wat er dan ook op d “domme” mssa gegooid wordt?
De Thaise media-maatschappijen kicken blijkbaar op geweld en abnomaliteiten en vergeten volkomen dat zij mee een opvoedende rol te spelen hebben. Ik zou maar al te graag een steen in die mediavijver willen gooien.
Waarschijnlijk hebt u al sinds erg veel jaren niet meer naar Amerikaanse films gekeken waarmee de wereld wordt overspoeld?
Daar moet je aan het eind van de film het bloed onder je televisie opdwijlen.
In eerste instantie had ik eigenlijk helemaal geen zin om te reageren, echter, het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan, dus hierbij mijn schamele duit in het zakje.
De evenknie had in het begin van de relatie soms de neiging om gelijk een oester dicht te slaan en haar stembanden niet te belasten.
Ondanks dat ik uit alle macht probeerde een gesprek op gang te krijgen over wat haar dwars zat, want zelfs dat wist ik niet.
Bij de derde keer was ik het zat en ben voor een dag of drie in een hotel gegaan, natuurlijk zonder achterlating van huishoudgeld e.d.
Bij thuiskomst werd er dus wel gepraat, en voorwaar de reden was een kwestie van “face” en ook geen onmin willen.
In een goed gesprek heb ik haar duidelijk gemaakt dat als haar iets dwars zit ze daar niet voor in zichzelf moet keren, maar vooral duidelijk moet zeggen wat haar dwars zit.
En als het mijzelf betreft zal ik hetzij mijzelf aanpassen, hetzij duidelijk maken waarom ik me niet kan of wil aanpassen.
Sedert dat gesprek geen problemen meer.
Voor wat betreft de mishandelingsverhalen moet ik toch wel aantekenen dat heel veel van die verhalen wel heel erg veel op elkaar lijken, je zou haast zeggen dat het ergens in een handleiding staat.
Ongetwijfeld is onmin binnen een gezin veel voorkomend in Thailand, maar, als vrouwlief de geluidsknop uitzet en manlief tegen een muur praat, dan lijkt het me dat iemand toch op een gegeven ogenblik zijn geduld verliest.
Erbij opgeteld moet worden dat jongens in hun jeugd echt alles kunnen doen, en meisjes niet, dus voed je jongens niet echt op in de overlegcultuur, lijkt me.
Neemt niet weg dat manlief zijn “poten thuis moet houden”.
En dan, jawel, komt het begrip “face” weer bovendrijven, in zeer heftige mate.
Alles wordt gewoon onder de mat geveegd, de hermandad onthoudt zich vn ingrijpen, en op een gegeven ogenblik “gaat manlief elders werken”, en verdwijnt dan van het toneel.
Vrouwlief vertelt eenieder dat hij in Bangkok is gaan werken………..face dus!
In Thailand face is everything.
Honour is something not known.
Ik denk dat er een sterkere lobby moet komen tegen geweld op tv , miljoenen thais zitten elke avond gekluisterd aan de tv naar hun Thaise soaps te kijken ( vanaf 18;30 op channel 3,5 en 7 met de populaire soaps om 20;30 tot 22;30). Deze soaps zitten vaak vol met geweld tegen vrouwen er wordt lustig op los gemept tegen vrouwen als of het de gewoonste zaak van de wereld is , daarentegen als een verliefd stel elkaar een kus op de mond wil geven wordt de camera weggedraaid want dat is wwarschijnlijk onzedelijk.
Dus een vrouw op tv in huiselijke kring die wordt geslagen is een heel gewone zaak. Laat de thaise overheid hier maar wat regeltjes op los gooien.
Anderzijds ik had vroeger Molukse vrienden waar ik regelmatig bij over de vloer kwam en soms bleef eten voor diner daar zag ik soms dat moeders blauwe plekken had en dat de kinderen er soms ook niet ongeschonden af kwamen . We kunnen dit niet afschuiven op cultuur maar het ligt aan de opvoeding dus waar moet je beginnen ????? Als de vrouw thuis geslagen wordt wat gebeurt er dan met de kinderen ? Laat ze maar eens van die overheids campagnes in de reclame blokjes doen met telefoon nummers of email adressen waar vrouwen en kinderen naar toe kunnen bellen dat zou resultaat opleveren.
Een man die zijn vrouw of kinderen bewust geweld aandoet is geen man en moet opgesloten worden tussen pedofielen en verkrachters en laat andere medegevangenen maar op dat soort personen los dan zullen ze hun lesje wel leren .
Nog even een opmerking op mijn reactie.
Ik wil wat aan de stelling toevoegen ; Wat doet de Politie als er een mishandelde vrouw aangifte doet ??? wordt ze op een goede manier geholpen of wordt het als zo vaak met de politie hier onder het tapijt geschoven .
Daar kan ik wel iets over zeggen. Mijn ex is drie weken na onze scheiding ruim twee jaar geleden getrouwd met een Thaise man, die haar vrijwel dagelijks sloeg en waarvoor ze zelfs drie keer enige dagen in een ziekenhuis doorbracht. Ze heeft vier maal een aanklacht ingediend bij de politie. De politie vraagt in zo’n geval of er ‘bemiddeling’ moet komen of dat de aanklacht door gaat naar het gerecht. Ze koos in de eerste drie gevallen voor bemiddeling. Alle partijen, vaak ondersteund door familie, komen dan op het politiebureau samen voor een gesprek, voor excuses, beloften en soms een schadeloosstelling.(De familierechtbanken in Thailand kennen hetzelfde systeem. Bij verzoeken om scheiding, erfeniskwesties, adoptie ed. zijn er speciale ‘bemisselingmensen, mediators, en bemiddelingskamers’ waar ook veel speelgoed ligt). De vierde keer besloot ze de aanklacht door te zetten. Haar echtgenoot wed gearresteerd, veroordeeld en ging voor 7 maanden achter de tralies. Hij kwam onlangs weer vrij om welke reden mijn ex is ondergedoken, bang voor wraak.
Van de week keek ik toevallig naar zo’n soap. Kon het niet verstaan maar het ging over een stelletje in bed, zij bedreigde hem met een grote schaar. Vraag me af wat ze bedoelde 😉
Of je TV de schuld moet geven? Denk dat het een beetje overtrokken is en 99.9% van de Thai weet ook wel dat dit buiten proportie is. Dit argument doet mij een beetje denken aan de kritiek op computerspellen in mijn jeugd. Als het aan de critici had gelegen liep mijn hele generatie als killers met M16’s rond bij wijze van spreken.
De slogan ‘Thai men are no good’ was vooral erg goed ingestudeerd bij de dames in Pattaya. In een normale Thaise stad hoor ik die verhalen nooit of veel minder in elk geval. Verder weet ik van de meeste dames in Pattaya welke ik ken dat de eigenlijke reden om bij hun man weg te gaan vooral geld is, de dame wil meer, groter huis etc etc.
Als je het artikel leest, 20.000 gevallen op een bevolking van bijna 70 miljoen mensen dan is het in elk geval geen schering en inslag. Als je even zoekt op huiselijk geweld in Nederland dan is dit 1 van de eerste hits die ik zie: http://www.vraaghetdepolitie.nl/sf.mcgi?1823
Als ik die cijfers dan zie dan weet ik niet of wij zoveel beter of slechter scoren als de Thai.
Het is altijd oppassen geblazen als je vergelijkingen maakt en tevens gebruik van absolute getallen. Het aantal van 20 duizend aangiftes van Thais huiselijk geweld bij de Thaise politie zegt niets over de ernst van het probleem noch van de omvang. Het heeft dan ook geen zin om dat genoemde aantal uit te smeren over de totale Thaise bevolking: 2011- 69,5 milj. inw.
Ik word altijd een beetje huiverig als binnen vergelijkingen de teneur gaat heersen dat het in Thailand zoveel minder goed is als in Nederland. Het is nogal eens suggestief. Lees maar eens mee. De schrijver van het artikel zegt: “Ik weet, dat het ook in Nederland regelmatig voorkomt, maar met meer dan 20.000 gevallen vorig jaar, die in behandeling werden genomen door justitie is de Thaise man opmerkelijk agressief in zijn eigen huis.”
Derhalve is het van belang eens met wat cijfers op de proppen te komen aangaande hoe het dan zit met die regelmatigheid in Nederland (zijnde toch een natie die graag ziet dat opgedane beschaving en onderlinge omgangsvorm tot voorbeeld van anderen strekken), afgezet tegen de bewering dat de Thaise man opmerkelijk agressief is in eigen huis. De cijfers komen de Stichting Huiselijk Geweld van het Ministerie van Justitie over het jaar 2011.
9% van de Nederlandse bevolking was de afgelopen 5 jaar slachtoffer van evident huiselijk geweld. Bij een inw.aantal op 16 miljoen heb je het over 1.440.000 Nederlandse slachtoffers.
40% van de Nederlandse bevolking meldt één of meerdere relatief ernstige incidenten in de afgelopen 5 jaar, dan wel huiselijk geweld langer dan 5 jaar. Het gaat dus om 6,4 milj. mensen. Dan: 50% van de Nederlandse bevolking, dus de helft zijnde 8 milj mensen, meldt ooit te maken te hebben gehad met huiselijk geweld, cq met een vervelend incident in de huiselijke kring. Tot slot: in 75 % van de gevallen is sprake van lichamelijk geweld, en in 8% van de gevallen wordt seksueel geweld benut. 83% van de daders is man, 17 % is vrouw.
En nu de getallen: geschat wordt dat er jaarlijks in Nederland minstens 200.000 personen slachtoffer worden van (evident) huiselijk geweld dat wordt gepleegd door ongeveer 100.000 à 110.000 verdachten van huiselijk geweld.
Zo, ga er maar eens aan staan. En dan ga ik het maar niet hebben over het aantal keer dat huiselijk geweld plaatsvindt oiv alcohol icm cocaine, wat bij de Nederlandse man idem niet vreemd is. Hopelijk het beeld rondom zowel de Nederlandse als haise man mbt het onderwerp van het artikel enigszins genuanceerd.
Ik weet niet hoe zinnig het is om cijfers over huiselijk geweld in Nederland te vergelijken met cijfers van Thailand.
De definitie van huiselijk geweld in Nederlend en Thailand Zijn ongetwijfeld niet gelijkwaardig.
Ik verdenk Nederland er van er een erg enge definitie voor te hanteren
Daar zijn alle hulpverlenende instanties bij gebaat.
Thailand loopt voorop in de toename van huiselijk geweld in Aziatische landen, is dat ook echt zo?
Toename sinds wanneer?
Denk dat het minder toegenomen is dan woord beweert, dit is iets van alle tijden, alleen dankzij de komst van de sociale media veel bespreekbaarder geworden.
En met welke landen word dit vergeleken in Azië ?
Ik denk dat ook dit wel meevalt, andere landen in Azië zijn veel meer gesloten over dit soort onderwerpen dan dat Thailand is, landen zoals China, N Korea, Birma etc.
Huiselijk geweld (geweld) zal ooit stoppen, het probleem zit hem in de mensheid, dus de enigste oplossing is……het licht uit en opnieuw beginnen!!
Even een reaktie op het schrijven van Khun Rudolf.
Je kunt niet de gehele bevolking in aanmerking nemen maar jonge mensen en ouderen moeten uitsluiten. Dat geeft uiteraard andere cijfers.
Overigens telt de Nederlandse bevoking 17 miljoen zielen.
JohanH.
Slaan van kinderen in thailand is een normaal onderdeel van de opvoeding.
Hoewel officieel verboden gebeurt het ook op scholen nog steeds.
Of op het politiebureau bij opgepakte tieners.
Waarom dan verbaasd zijn als pa voor de opvoeding van ma ook zijn handen gebruikt?