Het bedelaars dilemma
Bedelaars zijn niet weg te denken uit de straten van bijvoorbeeld Bangkok, Phuket of Pattaya. Oude tandloze omaatjes, moeders met baby’s, mannen met of zonder ledematen, blinde karaokezangers, gehandicapten en zwervers soms vergezeld van schurftige honden.
Met een plastic bekertje in de hand kijken ze je weemoedig aan en strooien ze wat klagende woorden in jouw richting, in een taal die wij niet verstaan.
Iedere keer als ik met een bedelaar wordt geconfronteerd roept dit een lastig dilemma bij me op. Wat geven of doorlopen?
Werken voor je geld
In Thailand moet iedereen werken voor zijn geld. Veel andere mogelijkheden zijn er niet. Geen werk is geen geld. Naar een loket van de sociale dienst kan je lang zoeken want die zul je niet vinden.
Wie bedenkt dat een Thaise vrouw, werkzaam als serveerster in een restaurant, ongeveer 5.000 baht salaris per maand ontvangt (107 euro) zal zijn wenkbrauwen fronsen. Echt meelijwekkend wordt het als je hoort dat ze maximaal per maand 1 of 2 dagen vrij zijn. Een klein rekensommetje leert dat de serveerster in kwestie ongeveer 0,46 eurocent per uur verdient. Een uur hard werken voor minder dan een halve euro!
Blijven lachen en niet klagen
Tijdens mijn verblijf in Pattaya, liep ik vaak even naar de Beergarden, rechts aan het begin van Walking Street, om te ontbijten. Zoals gewoonlijk maakte ik dan een praatje met de serveerster die altijd even vriendelijk is. Wel liet ze me na wat doorvragen weten erg vermoeid te zijn. Ze begon iedere ochtend om 10.00 uur met werken en werd om 18.00 uur afgelost door de avondploeg. Daarna naar huis om alsnog het huishouden te doen en dat continu zeven dagen per week. Slechts één dag per maand vrijaf. Op adem komen was er dus niet bij.
Moeder met kind, bedelend langs de kant van de weg
Op de ochtendroute van mijn hotel naar de Beergarden kwam ik regelmatig een bedelaarster met een baby tegen (zie bovenste foto). Vaak op de zelfde plek in de schaduw leunend tegen een geparkeerde auto en de baby op schoot. Een tafereel dat bij vrijwel iedere farang medelijden oproept. Meestal heb je wel wat losse muntjes op zak en snel maar even in het bekertje mikken.
Beter bedelen dan werken?
Bedelen in ThailandHet viel me op dat ik toch al snel 20 baht of meer gaf aan een bedelaar, soms zelfs 100 baht bij gebrek aan kleinere coupures. En om je portemonnee eerst te pakken en vervolgens niets te geven voelt ook een beetje ongemakkelijk.
Het is niet ondenkbaar dat de gemiddelde bedelaar 4 à 5 keer per uur een donatie krijgt. De bedelaars gaan natuurlijk op een plek zitten waar genoeg farang langskomen.
Stel dat een farang gemiddeld 10 baht geeft (wat aan de lage kant is) en ze zit er acht uur dan vangt ze per dag 400 baht. (5x 10 baht x 8 uur). Na een maand heeft ze dan 12.000 baht bij elkaar gebedeld. Dat is ruim het dubbele ten opzichte van het maandloon van de serveerster in de Beergarden! Niet slecht voor het omhoog houden van een plastic bekertje.
Getuige van een vervelend schouwspel
Op een dag was ik getuige van een bijzonder maar ook vervelend schouwspel. De bedelaarster in kwestie werd uitgescholden en bedreigd door een onverzorgde man, waarschijnlijk haar vriend of echtgenote. Het was duidelijk dat deze graatmagere man onder invloed was van drugs en/of alcohol. Gezien zijn uiterlijk en fysiek was dat ook niet de eerste keer.
Omdat Thai zelden of nooit in het openbaar hun stem verheffen en zeker niet op straat gaan lopen schreeuwen, bedacht ik me al snel dat het Birmese mensen waren in plaats van Thai. Navraag leverde me de informatie op dat het, in dit soort situaties, vaak gaat het om georganiseerde bendes uit Birma die van het bedelen hun beroep gemaakt hebben. De baby in kwestie is vaak geleend omdat dit garant staat voor veel extra inkomsten.
Georganiseerde Birmese bedelbendes
Waarschijnlijk had ze te weinig bij elkaar gebedeld om de “dure” hobby van haar man, namelijk drank en drugs, te kunnen bekostigen. Zowel zij als de baby begonnen hartverscheurend te huilen en even leek het er op alsof hij haar een paar flinke meppen zou verkopen. Ik had mijn mobiel met het nummer van de politie al in de aanslag. Gelukkig bleef het alleen bij veel geschreeuw.
Het was in ieder geval duidelijk dat de vrouwelijke bedelaarster het slachtoffer was van de situatie. Het geld wat ze bij elkaar bedelt, moet ze inleveren bij haar verslaafde man. Indirect sponsor ik dus die smerige lapzwans van haar, die zelf te lui is om te werken. Hij dwingt zijn vrouw te bedelen en als ze te weinig ophaalt krijgt ze nog een portie klappen op de koop toe.
De volgende dag toen ik weer voorbij liep stond ik dus voor een lastige keuze. Geef ik niets krijgt ze klappen, geef ik wel wat koopt vervolgens manlief drank en drugs van mijn goedbedoelde geld.
Kortom, het bedelaarsdilemma.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en een liefhebber van goede muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Mijn motto:"Maak je niet te druk, dat doen anderen wel voor jou".
Lees hier de laatste artikelen
Gezondheid17 november 2024Waarom is vezelrijk voedsel zo belangrijk voor je gezondheid?
Gezondheid15 november 2024Is het ouderdom of Alzheimer?
Gezondheid10 november 2024Wat is de ORAC-score en waarom is het goed voor je gezondheid
Gezondheid8 november 2024Vitamine D blijkt mogelijk effectief tegen insulineresistentie
Goed verwoord, hier worstel ik ook altijd mee! Ook in Cambodja met al die bedelende kinderen of kids die kaarten/armbandjes verkopen. Of het gebruik van dieren bv de olifanten & apen die gebruikt worden om te bedelen door bv voer te verkopen aan toeristen of waar je mee op de foto mag. Sommige taferelen zijn werkelijk hartverscheurend!
Mijn persoonlijke conclusie is niets geven. Op korte termijn voor diegene erg vervelend maar als iedereen structureel stopt met geven zal blijken dat bedelen niets oplevert en zullen de bedelaars (en bendes) iets anders moeten verzinnen. Misschien toch maar aan een baan dan. Als de situatie er naar is probeer ik wel een gesprekje aan te gaan, een grapje te maken of met kids bv een liedje te zingen, kortom wat persoonlijke aandacht en als ik wat fruit ofzo bij me heb, deel ik wat.
Toch blijft het een dilemma
In plaats van geld kun je ze beter een hapje te eten geven, naar mijn idee. (Het zijn inderdaad bijna altijd georganiseerde bendes)
In Bangkok is het meeste bedelen georganiseerd. Hoe vaak ik niet bijna over die gast zonder benen gestruikeld ben die meestal op Sukhumvit in de buurt van soi 7 voor half dood midden op de stoep gaat liggen. Kwam ik ‘m laatst op Silom tegen, een ander gebied waar veel rijke farang toeristen komen. Toch knap om je zonder benen zo’n end te verplaatsen, en een brilliant staaltje geo-targeting.
Vrijwel all bedelaars op Sukhumvit (tussen Asok en Nana) worden gemanaged door een Thaise oudere vrouw die daar rondloopt met d’r hondjes, heb ‘r regelmatig de buit op zien halen. De bedelaars worden afgezet en weer opgehaald, werken vaak in ploegendienst. Ook kinderen worden gebruikt door bendes, ook voor rozenverkoop etc.
Het is inderdaad een dilemma. Deze ‘baan’ is de enige manier voor deze mensen wat geld te verdienen, maar geld geven houdt het wel in stand en motiveert alleen maar. Met name als het om kinderen gaat wil ik nog wel eens wat voor ze kopen, zoals schoenen of eten, inplaats van geld geven. Met zaken zoals schoenen/kleding moet je ook weer een beetje mee uit kijken, want voor hetzelfde geld komen ze daarmee in de problemen met de ‘managers’. Ik geef ook wel geld, maar ik ben me terdege bewust dat ik hiermee de situatie in stand houd.
Geleerd om geen geld te geven had ik na mijn eertse keer in thailand snel door .
Waar je ook bent in 1 restaurant ,bar ,markt ,straat en noem maar op .
Dat is overal waar toeristen komen
Toen ik besloot om dat jochie met de rozen 1 drankje te geven las ik de angst in zijn ogen ,hij haalde zijn zusje erbij om dat snel samen onder tafel op te drinken .Buiten kregen ze van pa als beloning 1 pak op hun donder .
Op 1 markt ging iemand zonder benen naast mij op de grond liggen met 1 leeg schaaltje ,in tijd van 15 minuten had hij meer als 100 Thb te pakken .
1x was 1 meisje zo brutaal dat als zij binnenkwam mij telkens 1 flinke por in mijn rug gaf.
Doe dan niets terug maar dien de klacht in bij de bareigenaar anders kan je nog aardig wat moeilijkheden krijgen .
Op de stranden zijn het dikwijls diverse vrouwen die langskomen met hetzelfde kind op hun arm .
Ik ben al heel lang geleden genezen om de zielige bedelaars ook zielig te vinden.
Ongeveer 9 jaar geleden (ik woonde nog niet in Thailand) liep ik met Som in de buurt van ons hotel (new world). In die tijd ging Som vaak mee naar Nederland wat toen redelijk gemakkelijk ging.
Op een hoek van een straat zat/lag een man met een afschuwelijk mismaakt been, ook nog bloederig. Iets gegeven dus.
Wij liepen verder en opeens maakte Som mij attent op de man.
Hij nam zijn bloederige been onder de arm, liep naar de overkant van de straat, stapte in een daar geparkeerde auto en reed weg.
Ik heb wel vreselijk gelachen trouwens.
Gerrit
Vergeet niet dat de Birmezen zich illegaal in Thailand ophouden. Om die reden zullen ze niet aan een baan komen. Zwart werken – in de bouw – is wellicht een mogelijkheid, maar ook weer niet voor een ieder weggelegd. Dus als je het kan missen – ik geef meestal 5 baht – gewoon doen.
in Thailand zijn veel Birmezen die hier illigaal werken. Zowel in de bouw als in restaurants, kleine hotels, en bij particulieren.
Een Thai krijgt 120 baht per dag, daartegen een Birmees 80 baht. Ik kom regelmatig in een BBQ restaurant en daar werken alleen maar Birmezen. Zo ook gisteren daar gegeten, alleen waren alle Birmezen verdwenen, misschien raad je het al, opgepakt door de politie en na een nachtje brommen en 5000 baht betalen terug de grens over gezet. Op de lokale markt komen ook steeds meer bedelaars, brengt zoals gezegd meer op dan werken, en alle inkomsten worden omgezet in drank en sigaretten. Zelfs jonge gezonde mensen komen bij de falang om geld vragen. Mijn conclusie is dus NIETS geven, want het worden er steeds meer die in lompen verhuld, je geld afhandig proberen te maken. Zelfs geen 5 baht.
Up to you amigo. Ik doe dat wel. Ik heb er totaal geen moeite mee. Een briefje van 20 baht geef ik niet en beslist geen briefje van 100 baht. Een ieder moet het voor zich zelf weten.
Ik zat een keer op een bankje in de buurt van een bekende hamburgketen. Op nog geen 50 meter afstand zat een vrouwtje met kind in de arm. Ze zat daar te bedelen.
Ik heb verschillende Thai geld zien geven aan deze vrouw. En als er al iemand kennis zou hebben van de bedel industrie, dan zou het de Thai moeten zijn. Neem maar van mij aan dat de Thai dan geen geeld zou geven aan zo’n vrouwtje.
Het zal dus wel meevallen met de georganiseerde bedel industrie in Thailand. En als je later op de dag of avond een lady drink ten bedrage van 100 baht aan een mokkel in een bar aanbiedt, bedenk dan wel hoeveel kansen je hebt gemist door zo’n vrouwtje geen muntje van 5 baht in haar bekertje te werpen.
Ik heb in Hua Hin wat aan een oude vrouw gegeven die er echt slecht aan toe was. Af en toe je Jai Dee tonen is niets mis mee.
Nog voordat ik ooit naar Thailand ging ben ik eens in Parijs geweest. Daar zat een doof stomme man met een bordje voor zich op de grond en de tekst dat hij doof-stom was te bedelen. Ik net zo (doof)stom gaf die man geld. Een paar uur later kwam ik hem ergens in een kroeg tegen druk aan het praten en aan het drinken.
Een paar jaar later zag ik in St. Petersburg mensen langs de kant bedelen met kinderen erbij. In de kou en gewoon op straat liggen zonder dikke kleding. Dus weer geld geven…. Nou die mensen werden op het einde van de dag gewoon opgehaald door een dikke Rolls Royce.
Het gevolg is dat ik in Thailand straal voorbij loop aan die mensen die bedelen. Of dat nu het gewenste effect is?
In Europa is gebedel ook niet ongewoon.Alleen op een andere manier.Net als je zit te eten gaat de bel,en word je lastig gevallen,door allerlei verschillende pipo’s.Op de Hollandse tv is het doorgaans een succes formule etc..
Roon we hebben het hier over Thailand .
In europa weten wij dat wel ,reageer nu eens niet om te reageren en ga lekker met mammaloe T.V. kijken .
Niks geven,is een georganisserde industrie.
Heb vele malen gezien dat ze met busjes af werden gezet op de second road.
Wat ook bijzonder irritant is,of was,want dit zie je gelukkig niet al te veel meer,waren de kouwgum verkopende kindertjes,hoofdzakelijk in de Walkingstreet.
En deze mijnheer kan elke tourist wel denk ik,dat is die vent in een invalide wagentje in de Walkingstreet die bloemen verkoopt.
De hele bloementjeshandel is van die vent,ik heb hem een keer uit zijn auto zien komen,eentje die in Duitseland wordt gemaakt,plus een grote bus vol met bloemen,zodat zo’n bejaard thais vrouwtje direct weer kan aanvukken als ze net alles heeft verkocht aan een tourist die zijn Thaise verovering blij?????? heeft gemaakt met een bos rozen.
Er zijn in Thailand genoeg betrouwbare ‘goede doelen’ organisaties om al of niet regelmatig schenkingen te doen , wat je ook nog helpt van je schuldgevoelens af te komen!