Beste lezers,
Nu ik in Pattaya ben loop ik nog wel eens een Pharmacy binnen voor medicijnen. Wat mij opvalt is dat de prijzen per Pharmacy nogal verschillen. Hoe kan dat?
En je krijgt nergens een bijsluiter bij. Er wordt ook niet gevraagd naar allergieën. Dat is toch levensgevaarlijk? Alleen al in Nederland vallen jaarlijks 17.000 tot 20.000 doden door verkeerde medicijnen of medische fouten [met medicijnen]”, aldus een forensische arts in het NRC. Meer doden dan er jaarlijks in het verkeer vallen (https://mcc-omnes.nl/system/ckeditor_assets/attachments/857/181025_Artikel_Medicatieveiligheid.pdf).
Hoeveel mensen sterven er dan wel niet in Thailand door medicijngebruik?
Groet,
Bennie
Redactie: Heb je zelf een vraag aan de lezers van Thailandblog? Gebruik het contactformulier.
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Thailand video's25 december 2024Ontdek de verborgen pracht van Sam Roi Yot (video)
Visumvraag25 december 2024Thailand Visa vraag Nr 231/24: METV of Visa exemption?
Leven in Thailand25 december 2024Je maakt van alles mee in Thailand (240)
Lezersinzending23 december 2024De linkse oudere jongere voelt zich prima in Thailand (lezersinzending)
Geen idee hoeveel mensen er aan overlijden. Kan alleen maar uit mijn eigen ervaring zeggen dat ik bij de grotere apotheken in Thailand altijd goed ben voorgelicht en de voor mijn aandoening beschikbare medicijnen altijd goed helpen , net als die ik in Nederland krijg, uiteraard onder een andere merknaam en andere hulpstoffen in de pillen maar het hoofd bestanddeel is hetzelfde.
Een (Thaise) vriendin van mijn vrouw heeft onherstelbare leverbeschadiging opgelopen omdat ze te lang en te veel paracetamol heeft ingenomen. In Thailand is ze daarmee begonnen, niemand had haar ooit verteld dat je maximaal 4 gram paracetamol per dag mag innemen, en dan liefst ook niet al te lang tenzij op doktersvoorschrift.
Dat had je in nederland ook kunnen overkomen. Paracetamol is in vrijwel de hele wereld zonder recept te koop. Ook in thailand zit het meestal in een verpakking. Denk dat daar ook een bijsluiter bij zit of dat er iets op de verpakking staat. Maar geen mens leest die.
Ja er zijn van die mensen welke maagzuurremmers, paracetamol, alcohol, sigaretten, sex en wat al niet meer verbruiken en dan achteraf klagen dat niemand hen heeft vertelt dat het gevolgen kan hebben. Beetje lezen, beetje vragen, beetje levenswijsheid, beetje naar je familie en vrienden luisteren; maar vooral niet achteraf gaan klagen. Niet zomaar iets van tevoren slikken, maar eerst uitvinden wat de gevolgen kunnen zijn, dit geldt voor alles wat je in neemt, of het nou een paddestoel, Thaise pepers of iets met pijnstillers betreft.
Bennie, een apotheker is een ondernemer en klaarblijkelijk zijn in Thailand de prijzen van medicijnen vrij.
Als een arts jou iets voorschrijft zal de arts moeten vragen -of nazien in zijn dossier-
of je een bepaald middel wel of niet mag hebben. Ik heb in Thailand ervaren dat je daar zelf goed naar moet kijken en daar heb je de bijsluiters voor nodig. Die haal je indien gewenst zo van google af als je de (chemische) naam van het middel hebt. Vaak staat daarop met welke andere middelen een wisselwerking kan optreden. Middelen kunnen elkaar versterken of elkaar tegenwerken.
Koop je op eigen initiatief middelen dan moet je zelf aan de slag op google. Eis die bijsluiter! Dan krijg je hem ook. Vaak staan op de verpakking waarschuwingen. Is dat alleen in het Thais en jij kan dat niet lezen, dan, tja, dan wordt het lastig….. Dan heb je een tolk nodig.
Wanneer ik in Pattaya medicijnen koop zit in het doosje steeds een bijsluiter. Meestal in het TH en in het Engels . Nu kan je de bijsluiter van alle medicijnen vinden op het internet. Tik het medicijn in en vraag bijsluiter.
Nu zijn heel veel zware medicijnen in TH ook alleen maar verkrijgbaar via het ziekenhuis. De medicijen vrij te koop zijn meer van de alledaagse soorten.
Nu als ik in België naar de Dokter ga vraagt die omzeggens ook nooit naar allergieën wanneer hij een medicijn voorschrijft.
Mijn mening inzake geneeskunde en zorg is dat je vooral zelf ook wat moet nadenken. Als je allergisch bent aan bepaalde stoffen kan een arts ook niet zo maar direct weten.
Niemand kent je lichaam beter dan jijzelf.
Ben het met je eens : Er zijn zat “zware” medicijnen vrij te krijgen bij de apotheek een paar voorbeelden : Vimpat, Depakote dat zijn beide medicijnen tegen epilepsie en vooral depakote is verslavend en gevaarlijk. Verder prozac, diverse barbituraten, viagra, en hoestmiddelen die stijf staan van de slaapverwekkende varianten van antihistamine, en leuke creme’s vol met cortisonen die in 2/3 weken je huid stuk maken.
Bovenstaande is slechts een zeer summiere opsomming
Bijsluiter kun je gewoon om vragen. En die krijg je dan ook. ” Manual “
Ik gebruik het woord ‘instructions’ of ‘information leaflet’.
Bijsluiters kun je op internet vinden.
Op Healthline.com – Engelstalig – is veel informatie over medicijnen te vinden.
Een arts of apotheker is verplicht de bijwerkingen van een geneesmiddel te noemen. Mijn ex kocht eens een antihistaminicum tegen een allergie, nam er gelijk twee in en viel in slaap toen ze naar huis terugreed. Gelukkig kwam ze op een rustige plattelandsweg tot stilstand. Ik sprak de desbetreffende apotheker er op aan die zei dat ze die tabletten al eerder had gekocht en de bijwerkingen moest kennen. Alleen een bijsluiter geven is niet voldoende.
Oh, en 17 tot 20 duizend doden per jaar door bekeerd medicijnengebruik? Dat is mijns inziens niet waar. Het zal rond de 1 duizend zijn. Toch te veel natuurlijk.
De prijzen van medicijnen worden hier niet van hogerhand opgelegd, dus iedere verkoper vraagt wat hem of haar goeddunkt. Het is dus de moeite waard om te shoppen, zeker als je een bepaald medicijn vaker nodig hebt. Na iedere controle bij mijn oogarts heeft de assistente 2 flesjes oogdruppels klaarstaan, die voor 1200 baht per stuk op de rekening staan. Iedere keer moet ze die weer van de rekening halen omdat ik ze niet hoef, want bij de plaatselijke pharmacy kosten ze maar de helft. Bijsluiters zitten er overigens altijd bij.
Tja, in Thailand is een apotheker gewoon een verkoper die zijn product aan de man wil brengen (dikwijls/soms zonder enige medische opleiding). Vandaag verkoopt hij medicijnen en misschien morgen wel noedels. Al zullen er zeker ook wel “ernstige apothekers” tussen zitten. Nog erger is het in India/Bangladesh waar dikwijls medicijnen worden verkocht die soms al 20 jaar vervallen zijn (vooral in remote area’s).
Vandaag de dag vind ik bovenstaande vraag naar een bijsluiter een beetje naïef. Bijna iedereen heeft toegang tot het internet. Je kunt zo de eventuele bijwerkingen opvragen.
Beste Bennie,
Het klopt dat prijzen voor medicijnen tussen apotheken kunnen verschillen en ook met ziekenhuizen. Mijn ervaring met Lantus insuline: ziekenhuis 3800 Baht, apotheek 4400 Baht. Betmiga ziekenhuis 1200 Baht, apotheek 1430 Baht.
Maar er zijn veel grotere problemen:
1. De vakkundigheid van de apotheker soms laat te wensen over. Ik wilde Hydroxocobalamine (vitamine B12 tekort) en hij zei mij dat cyanocobalamine hetzelfde is en ook goed is. Dat laatste spul wordt in de westerse wereld niet/nauwelijks gebruikt en hoort in de prullenbak thuis.
2. Omdat mensen vrij medicijnen overal kunnen kopen, kan de apotheker er niet voor waken of medicijnen wel naast elkaar gebruikt kunnen worden. In NL met je vaste apotheek doet de apotheker dat wel.
3. Artsen vertellen je maar soms beperkt over bijwerkingen. Zo gaf de internist mij vorig jaar Dafiro 10/160 en dat spul is om bloeddruk te verlagen en hij onderzocht bij volgende bezoeken steeds mijn voeten, maar waarom zei hij niet. Nu zit in Dafiro het stofje amlodipine en dat staat op de lijst van medicijnen die oedeem als bijwerking hebben en inderdaad heb ik sinds kort pitting-edema en ben daarom maar overgestapt naar een ander medicijn.
Wonend in Thailand is zelfonderzoek zoals het opzoeken van medicijn gegevens en mogelijke kruiseffecten beslist noodzakelijk.
Rembrand
Ger-Korat, ho nou effe asjeblieft! Verklaar nou niet iedere zieke voor oliedom!
Ook de laagst opgeleide persoon weet wat je van seks kunt krijgen (kindjes, en anders jeuk aan je intieme delen), van maagzuurremmers krijg je minder maagzuur, de ‘race’ of net verstopping, paracetamol mag je tot 2 gram per dag als volwassene, alcohol is al eeuwen met mate(n), en voor ernstige medische kwalen is er de dokter, ook in Thailand. Doe nou niet, asjeblieft, of wij van toeten noch blazen weten! Met ‘wij’ bedoel ik de gemiddelde witneus.
Maar ik kan me voorstellen dat er Thaise mensen zijn die de dokter als vertegenwoordiger van de lord Boeddha zien die daar boven in de hemel zijn oordeel geeft en de pillen aan een parachute omlaag laat dalen in hun keel. Ik wil die mensen niks kwalijk nemen; wel hun arts.
Heb het zelf meegemaakt met een general practitioner in Thailand. Mijn cholesterol klonk als een klok maar meneer d’n docteur vond hem te hoog! Ik, niet op mijn mondje gevallen, schreef meneer de formule uit voor de berekening van de juiste cholesterol: zoveel hdl, zoveel ldl, zoveel tg en dat is samen … xyz. ‘Klopt niet, kan niet, farang je zit er naast…’ en meneer was zo boos, hij liep weg uit de kamer en ik kon vertrekken….. Meneer had ernstig zijn gezicht verloren. Ik heb hem nooit meer gezien…
Maanden later kwam ik terug en trof een andere dokter aan. Aan hetzelfde bureau met een nette bruine lap om op te schrijven. Een glasplaat er onder. En ja, verdraaid, onder die glasplaat MIJN berekening van de cholesterol….
Na mijn twee operaties in Thailand (hip replacement en een gebroken poot) kreeg ik pijnstillers (NSAID) die ik NIET mocht hebben bij mijn lopende medicatie. Ik weigerde en kreeg de chirurg en de bloeddokter op mijn kamer. Ik heb de zusters weggestuurd en beide artsen verteld waarom ik die en die dingen niet mocht slikken vanwege mijn lopende medicatie. Een uur later meneer de apotheker op mijn kamer met het schaamrood op zijn kaken die keihard beweerde dat hij mijn lopende medicatie niet kende! Maar, potverdorie, die had ik ruim op tijd aan de chirurg afgegeven….
Waarschijnlijk verdwenen in het ronde archief… Ik geef nooit meer een gewone Thaise burger de schuld. Vraag me af of Thaise artsen en apothekers wel opgeleid zijn hiervoor. Of dat ze wellicht de klant niet belangrijker vinden dan hun groot ego….
Voor wat het waard is.
Er zijn in Thailand weldegelijk restricties aan medicijnverkoop.
Er zijn een aantal medicijnen die verslavend kunnen zijn.
Daar is een verkoop op recept alleen de mogelijkheid.
De betreffende Pharmacy vraagt om een recept en zal dit moeten archiveren.
Meestal krijg je deze recepten via het ziekenhuis en is dus geen probleem. Mocht je echter van een dokter het recept krijgen zal op het recept het licentie(registratie) nummer van de dokter vermeld zijn.
Een voorbeeld is hier het medicijn “Ultracet” (een paracetamol met tramadol toevoeging)waar je gemakkelijk aan verslaafd kan raken.
Maar tramadol kun je hier zonder voorschrift krijgen en paracetamol ook, dat kan dus wel 🙂
Waar men meestal moeilijk overdoet zijn medicamenten met opioiden.
Herman, tramadol is een morfine-achtige pijnstiller die tot de opioïden gerekend wordt. Tramadol is niet overal vrij te koop sinds de jeugd het middel ontdekte om mee te ‘snuiven’…..
ik ben chronisch pijnpatient en neem dus regelmatig Tramadol, die ik hier meestal probleemloos krijg (ik verblijf hier 6 maanden per jaar) en ben mij bewust wat tramadol is .Het rare is dat tramadol vrij verkrijgbaar is maar Dafalgan + codeine moet je een voorschrift hebben net zoals diazepam (valium) werkt als spierontspanner. maar meestal krijg je wel iets mee dat gelijkwaardig is.
Volgens mij heeft een Thaise familie lid, een universitaire opleiding gevolgd om apotheker te worden.
Dus zeggen dat Thaise apothekers geen opleiding hebben is onzin. Wellicht zal deze wel verschillen met een westerse opleiding.
Artsen hebben ook opleiding, maar toen ik naar mijn arts ging om te vragen waar mijn hoofdpijn vandaan kwam, was zijn eerste antwoord migraine. Dacht ok zal wel, niet leuk.
Voordat bij mij het kwartje viel, niet bij de dokter, was ik al een poosje verder. Ik slikte statines al meer dan een half jaar en was “goed” ervoor, dus zocht daar eerst niets in.
Totdat het kwartje viel, geëxperimenteerd en ja hoor had effect. Terug naar dokter, die mij door verwees naar specialist. Huis arts heeft geen andere keuzes meer. Wat doet de specialist, juist try & error en geeft me een ander, zelfde probleem en weer een ander zelfde probleem.
OK statines doen het voor mij niet meer en nooit meer na onderzoek op internet over statines.
Was zelfs over gestapt op kurkuma. Cholesterol was 3, iets te hoog zou dat zijn, maar veel lager dan het ooit was. Voorgelegd bij specialist.. Nee zij hij werkt niet, maar het is toch lager?
OK door blijven gaan ermee, kijken of placebo(?) effect teniet zou zijn. Ik wist immers, werkt niet.
Volgende check up nog steeds weer 3 , tja zeg het maar. Werkt wel of niet? Of is mij lichaam verandert?
Soms heb ik het idee dat doktoren te arrogant zijn en niet open staan, zo van ah weer een oudje met problemen.
Las ook over amlodipine en edema hier in de blog. Damn heb ik ook 2 maal last mee gehad, daar het over ging verder niet over na gedacht meer. Echter zie ik dat amlodipine dit kan veroorzaken en dat slik ik ook al een poosje. Weer zoiets.
Kan je aan raden naar dit filmpje te kijken. https://www.youtube.com/watch?v=JXZgNewBfLY
Hij verteld het best losjes en normaal zonder hoogdravend Nederlands en vaktermen
Medicijnen, ik ben meer kwijt aan de overdrachtskosten dan aan de “medicijnen”. En elk jaar mag de apotheker een extra rekening geven voor voorlichting, niet dat ik deze ooit krijg.
Voor de 3 maanden amlodipine betaal ik, dacht ik 2 euro. Maar 8 euro er boven op voor overdracht. Ook zoiets voor de enalapril.
Ik heb wel eens gekeken naar een online leverancier en zou kunnen besparen, maar ja of de dokter dat gaat doen. Waarschijnlijk niet, systeem. Ze zijn dan wel duurder, maar kan meer worden geleverd en hoef ik niet elke keer de 8 euro/medicijn te betalen voor overdracht.
Want dat komt elke keer weer (4x /jaar/medicijn)terug en alles moet ik toch zelf betalen vanwege eigen risico.
Een dIng is zeker er wordt gesjoemeld met de prijzen, altijd , overal
Een Thai apotheek staat net als een Belgische/NL apotheek onder het toezicht van een echte apotheker. Echter worden de meeste apotheken gewoon gerund zie opengehouden door apotheek assistenten. Die mensen hebben na hun middelbaar een jaar opleiding gekregen maar hebben helemaal geen diploma apotheker. Ze vallen uiteraard altijd onder het toezicht van de eigenaar apotheker. Is de apotheker niet aanwezig zullen ze bij twijfel wel steeds contact opnemen met deze. Nu men moet geen universitair diploma hebben om een doosje paracetamol of een aambeienzalfje uit een rek te halen en af te rekenen wat zowat 90 % beslaat van de werkzaamheden in een apotheek.
Artsen; apothekers …. en dan heb je ook nog de zieners ! Vorige maand werd een kind uit de familie opgenomen in het ziekenhuis in Khon Kaen wegens hartproblemen. Toch een week in het ziekenhuis gelegen en de nodige medicijnen gehad … tot hier niets abnormaals (in onze westerse ogen). Eenmaal thuis vond men het belangrijk dat men naar een ziener ging, want medicijnen nemen zonder dat een ziener zijn zeg gedaan had kon nooit juist zijn (volgens hun Thaise visie)! Men reed zelfs 150 km naar een “gerespecteerde” ziener en deze kwam tot de conclusie dat de grootvader van het kind telkens te luidruchtig was als hij nog maar eens dronken was en dat er de laatste tijd vooral te veel bomen waren gekapt in de omgeving van het bos en dat hierdoor de plaatselijke geesten het spoor verloren waren en zodoende in het dorp bleven ronddwalen … Het advies van de ziener was dat men terug een juist spoor moest aanleggen in het bos waardoor het spook terug zou verdwijnen en het kind snel beter zou worden … Dus ging de hele familie aan ’t werk en werd een deftig pad aangelegd in het bos …. en ja hoor, het kind werd snel beter ….!! Uiteraard heb ik hier niets opgezegd want dat zou toch nooit in dank aanvaard worden! Zo zie je maar … op wie vertrouwd men hier het meeste … op het technisch/medisch advies van een apotheker/dokter of op het “vakkundig” advies van een ziener of een gerespecteerde monk uit het dorp?? Dus een ziener met wat zakelijke aanleg kan er best nog wat gereedschap bij verkopen, want kopen doen ze ’t toch als ze een dergelijk advies krijgen !